Mag psycholoog aandringen op ASS onderzoek
Ik ben al een poos in therapie en dat loopt al een half jaar niet goed.
Ook in een groep therapie gehad. Omdat het niet fijn liep, klapte ik steeds dicht. Dat is een van de dingen waar ik tegenaanloop, als ik me niet fijn voel ga ik eerst heel veel praten (daar ben ik voor berispt) en erna word ik stiller als het nog slechter gaat. In een groep word je dan overgeslagen (in de therapiegroep gebeurde dat en dat frustreerde me nogal).
Ik ben vorig jaar getest op ADHD en gescreend op ASS. Er was geen reden om verder te testen op ASS volgens die onderzoeker die de test deed en mij heeft gezien. Ik heb wel ADHD.
Ik heb goede reden om aan te nemen dat die onderzoeker gelijk had.
Mijn therapeut wil dus nu perse dat ik me verder laat onderzoeken. En ziet dit als reden dat het groepsgedeelte niet werkte. Ik denk zelf dat het door onkunde van de therapeuten is (ik ben niet de enige met gedoe, maar ja wij zijn de mensen met een labeltje dus wie luistert er dan?)
Helaas zijn we door randzaken rondom het groepsgebeuren en niet nagekomen afspraken in een conflict gekomen. Zo erg dat mijn therapeut me niet meer wil helpen. Ik wil natuurlijk ook niet meer met deze therapeut.
Ik heb nog steeds hulp nodig (nu meer dan ooit) en een volgende hulpverlener gaat dit dossier lezen denk ik? Ik had al eerder mijn hele dossier opgevraagd, dat moet nog komen.
En dan staat er tot 5 keer toe in dat er vermoeden ASS is?
En dan die wachtlijsten overal. Zo klote dit.
Het is overigens niet zo dat ik tegen ASS ben (mijn man en kind hebben ASS, hierdoor weet ik er wel wat van en denk ik echt dat het niet mijn diagnose is) maar nu lijkt het als excuus te worden gebruikt om mij de “schuld” te geven dat de therapie me niet beter heeft gemaakt (eerder slechter).
Mag dit zomaar?
Ja ze mag aandringen op Ass onderzoek. Aan jou om het wel of niet te doen.
Lastig en lijkt mij vervelend. Ik denk altijd: je hebt ook nog HSP
. Zelfs 1 op de 5, wetenschappelijk onderzocht. Maar dat wordt nooit meegenomen. Terwijl die doelgroep vaak buiten de groepen alles vallen. Dus tsjah die mensen zijn ook niet gelabeld, maar krijgen ook gewoon groepstherapie en komen ook niet altijd mee. Dan is het de kunst van de therapeut te zoeken naar wat helpend is ipv je een afwijzend gevoel mee te geven. Kijk vooral wat jij nodig hebt. Wat werkt voor jou en je hoeft niet persé bij 1 behandelaar te blijven.
Ja ken ook zo iemand. Allerlei dossiers waarin met labels gestrooid is en weer klakkeloos wordt overgenomen door andere organisaties. Je zou om een correctie kunnen vragen. Je zou ook de onderzoeker een toelichting op papier kunnen vragen. Met “gescreend op ass, komt nergens tot uiting”
Wat vervelend dat de therapie zo verlopen is en uiteindelijk zo naar geëindigd. Je wil juist gezien en geholpen worden, niet veroordeeld.
Wat bedoel je met: Ik had al eerder mijn hele dossier opgevraagd, dat moet nog komen. En dan staat er tot 5 keer toe in dat er vermoeden ASS is? Je hebt het dossier nog niet ontvangen, maar je weet al dat dat er 5x instaat? Of ben je daar bang voor? Een vermoeden mogen ze benoemen, horen ze ook te benoemen. Maar als het goed is staan in het dossier ook de onderzoeksgegevens waarin dus genoemd wordt dat de diagnose ADHD gesteld is en er geen reden wordt gezien om verder te kijken naar ASS. Dan kan een andere therapeut nog wel opschrijven dat hij ASS vermoedt, maar meer dan dat is het dan ook niet; het vermoeden van één persoon. Een vermoeden is nog geen diagnose of label waar volgende therapeuten mee verder gaan. Wel heb je kans dat ze het bespreken bij een intake. Dan kun jij vervolgens jouw visie geven.
Verder mogen therapeuten onderzoek adviseren, en mogen cliënten beslissen wat ze met dat advies doen. Er zijn allerlei redenen om onderzoek te weigeren. Bijvoorbeeld omdat hetgeen zij willen onderzoeken niet hetgeen is dat de client wil laten behandelen ook al zou de diagnose wellicht aan de orde zijn. Omdat de client denkt dat de diagnose niet aan de orde is. Omdat het onderzoek te ingrijpend is. Enz enz. Als client beslis je daarover.
Dit kan wel de consequentie hebben dat de therapeut niet meer weet hoe verder in de therapie. Sommige therapeuten willen alles in detail laten onderzoeken voordat ze verder gaan terwijl een cliënt bijvoorbeeld alleen één specifieke gebeurtenis/trauma wil laten behandelen/verwerken. Dan komen de visies en verwachtingen niet overeen. Dan kan uiteindelijk de behandeling afgesloten worden om die reden. Een professionele therapeut zal dat ook netjes als dusdanig benoemen; therapie verloopt moeizaam, vermoeden van ASS, cliënt is het hiermee niet eens en wenst geen verder onderzoek. Behandeling wordt afgerond ivm uiteenlopende visies.
Er is al een digitaal dossier waar ik in kan meelezen, en er staat er dan meerdere keren in benoemd dat ze ASS vermoeden. Ik weet niet of in het complete dossier dan meer staat, ik hoop het ergens wel, want ik wil bevatten wat er gebeurd is.
Dat vermoeden ASS kwam bovendrijven toen de therapie in de groep minder soepel begon te verlopen. Mijn idee hoe dat komt wijkt af van hun idee daarover: geen veilige sfeer in de groep, waardoor ik niks meer durfde zeggen. Ik ben niet de enige die gefrustreerd is gestopt met het groepsdeel. Volgens mij zegt dat ook wel wat.
Vanaf het moment dat ik ging aankaarten dat het onveilig voelde in de groep, begonnen ze over ASS. Dat is 5 maanden terug.
En zegt de therapeut doodleuk dat hij al meteen toen hij daar begon het vermoeden had (2 weken terug). Toen dat onderzoek nog liep zat ik ook al in die groep en hij ook. De vraag waarom hij dan niet meteen dat heeft gezegd kan hij niet beantwoorden.
En er bleken meerdere zaken niet op orde, waar ik opheldering over wilde en niet kreeg. Dat moest ik naast me neerleggen. Tot het mij teveel werd en ik nu niet meer met die therapeuten verder kan.
Zoals Meesje hierboven schetst had het moeten gaan. Nu is het nogal geëscaleerd en dat heeft mij geen goed gedaan helaas.
Dus ja andere hulp, maar hopelijk geven die me dan wel een kans om even door dit oordeel heen te kijken.
Overigens in het onderzoeksrapport staat dat er geen reden is om na de screening verder te onderzoeken naar ASS.
Maar een screening is geen onderzoek volgens therapeut en zegt volgens hem niet zoveel.
wizz schreef op 17-10-2024 om 10:43:
Overigens in het onderzoeksrapport staat dat er geen reden is om na de screening verder te onderzoeken naar ASS.
Maar een screening is geen onderzoek volgens therapeut en zegt volgens hem niet zoveel.
Nee, een screening is geen onderzoek. Dus ze kunnen geen diagnose stellen of verwerpen op basis van alleen een screening. Maar een screening kan wel een vermoeden (ASS) en advies (diagnostiek) ondersteunen, of juist niet. In jouw geval dus niet. Je kunt niet zeggen: er is vastgesteld dat ik geen ASS heb, cq uitgesloten dat ik ASS heb. Maar dat geldt natuurlijk voor alle mensen bij wie nooit onderzoek heeft plaatsgevonden. Bij mij is ook niet vastgesteld dat ik geen ASS heb, ik ben immers nooit onderzocht. Maar ik heb ook geen aanleiding om het te laten onderzoeken. Net zoals jij aangeeft daar geen behoefte aan te hebben + bij screening wordt het ook niet geadviseerd. Heel theoretisch gesteld kunnen de meeste mensen ASS hebben aangezien ze nooit een psychologisch onderzoek hebben ondergaan en het dus niet formeel uitgesloten is. Maar het is ook niet gebruikelijk om dat te onderzoeken als daarvoor geen reden is.
Je kunt dus niet zeggen: ik ben gescreened, ik heb het zeker weten niet. Je kunt wel zeggen: ik denk zelf niet dat ik het heb. En bij screening kwamen ook geen aanwijzingen of redenen voor nader onderzoek naar voren, dus dat ondersteund mijn visie. Ik heb (op dit moment) geen behoefte aan onderzoek om deze diagnose formeel uit te sluiten. Ik wil eerst graag aan de slag met de problemen die ik daadwerkelijk ervaar. In een veilige setting.
Meesje schreef op 17-10-2024 om 11:55:
[..]
Je kunt dus niet zeggen: ik ben gescreened, ik heb het zeker weten niet. Je kunt wel zeggen: ik denk zelf niet dat ik het heb. En bij screening kwamen ook geen aanwijzingen of redenen voor nader onderzoek naar voren, dus dat ondersteund mijn visie. Ik heb (op dit moment) geen behoefte aan onderzoek om deze diagnose formeel uit te sluiten. Ik wil eerst graag aan de slag met de problemen die ik daadwerkelijk ervaar. In een veilige setting.
Dankje Meesje. Dit maakt het wel wat helderder voor me. Dat had ik willen zeggen maar de woorden had ik niet. Nu is het helaas te laat, want de therapeut wil me niet meer helpen, maar voor het vervolgtraject kan ik het in ieder geval goed gebruiken.
Als jij een normale intelligentie hebt en het niet eens bent met autisme-onderzoek kun je dat onderzoek best zo traineren met sociaal gewenste antwoorden dat er niets uitkomt. Dus ik snap het belang van de psycholoog niet om dat zo door te duwen bij iemand die er geen behoefte aan heeft. Heb zelf een heel uitgebreid onderzoek gehad en ik denk dat alleen 'de funny stories' moeilijk te beinvloeden zijn.