Ineens overviel het me.
Het is nu 2,5 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Ik was erbij. Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat ik daarvan vind/daar bij voel. Heb bij de uitvaart voor het laatst echt gehuild en dat was eigenlijk vooral om het verdriet van mijn vader.
Tot vandaag. Een fijne dag in de zon met vrienden, paar wijntjes gedronken. Toen ik thuiskwam was het eerste wat ik bewust zag een foto van mijn moeder. En voor het eerst was/is daar het bewuste missen. En het doet pijn. En ik loop letterlijk en figuurlijk leeg.
Wat ik wil met dit topic? Vooral even van me afschrijven geloof ik, weet even niet zo goed waar ik moet zijn nu met mijn emoties.
Mogelijk is het herkenbaar voor anderen.
Rouwen is niet te plannen. Laat het komen wanneer het komt.
Had je een fijne band met je moeder?
Lief dat je reageert, Madelieff.
De band met mijn moeder was niet goed of slecht, wel complex. Dat is ook mijn "zoektocht" geweest de afgelopen jaren.
dat maakt het rouwen niet makkelijker 
Ik vind het ergens wel mooi dat je na een fijne dag bij dit gevoel komt. Maar zo voelt het waarschijnlijk niet. Sterkte gewenst 
Lieveheersbeest schreef op 27-05-2023 om 22:25:
dat maakt het rouwen niet makkelijker
Ik vind het ergens wel mooi dat je na een fijne dag bij dit gevoel komt. Maar zo voelt het waarschijnlijk niet. Sterkte gewenst
Dankjewel Lieveheersbeest. Snap wat je zegt, maar op dit moment voelt dat niet zo inderdaad. Morgen anders misschien. 
het duurt soms even voor er ruimte komt om te voelen. Zeker als er mensen zijn van wie je ook veel houdt en die “eerste recht” hebben op rouw.
Het komt, het gaat. Het is een golfbeweging. Ik hoop dat je de ruimte vindt om dit te voelen. Het is liefdevol en verdrietig. ❤️
Goed dat dit gevoel toch ineens gekomen is. Misschien hadden die paar wijntjes een blokkade weggenomen. Sterkte en ik hoop voor je dat het je achteraf alleen maar goed heeft gedaan 
Missen doet vreselijk pijn
Rouw overvalt je en er is geen goed of fout.
Een dikke knuf van een lotgenoot
Dank jullie wel voor de lieve reacties!
Fijn dat ik hier even mij ei kwijt kon.
Slechte nacht gehad, veel liggen malen en huilen, maar daarna wel een soort van opgelucht.
Misschien was het de wijn (icm met de warmte gisteren) die het liet gebeuren inderdaad, Herfstappeltaart. Of misschien was het gewoon het juiste moment.
Missen doet ontzettend pijn, maar toch fijn dat ik het nu heb mogen voelen. Want ik heb vaak aan mezelf getwijfeld.
Fijne zondag allemaal. ☀️
ja, herken dit. Mijn moeder overleed vorig jaar. 19 juni 2022. Het heeft bij lang geduurd voordat ik bij mijn emoties kwam. Ik heb er nog een topic over gemaakt.
Af en toe schrijf ik er nog in.
Eergisteren de 26 mei zouden mijn ouders 57 jaar getrouwd zijn geweest.
30 april kreeg mijn vader een lichte herseninfarct
De ene keer kan ik de video van uitvaart helemaal afkijken andere keer niet.