Hoogbegaafdheid, kletstopic

Ja, ik heb mezelf echt geprobeerd voor te houden dat ze ook maar een protocol volgen. Maar dat is geloof ik mislukt.

SuzyQFive schreef op 28-07-2021 om 11:16:

maar dan nadat je het hele verhaal eerst aan hebt gehoord. Dus als iemand belt en zegt: “ik heb alle kabels gecontroleerd maar er branden alleen maar rode lampjes op het modem”, moesten we alsnog die vragen stellen. Ik zei: leuk en aardig maar vragen of de stekker erin zit terwijl er lampjes branden is natuurlijk onzin. Ik ga dat niet doen. Ik luister naar het verhaal en als iemand zijn verhaal doet en daarmee vragen uit het protocol al beantwoordt ga ik ze niet opnieuw stellen.
Deze GGD medewerkers zijn bang gemaakt met controles ed op wat ze zeggen. Gesprekken worden opgenomen.
Overigens net als met het verplaatsen van een afspraak voor de inenting. Dat gesprek duurde echt 14 minuten omdat ze per se dat protocol moeten afwerken. Ging voor mijn dochter een afspraak verplaatsen die over 8 weken plaatsvindt. En dan vragen stellen of je je NU goed voelt.

Ja, dat van die stekker, die vraag zou ook niet aan mij besteedt zijn. Er kan geen lampje branden als er geen stekker in zit.

Mijn GGD gesprek duurde ook zo lang. Die vraag of je je NU goed voelt is bizar als je pas over 8 weken een afspraak hebt.

De omslachtigheid waarmee dit soort dingen gaan, is inderdaad weleens lastig. Ook ik kan heel slecht tegen te veel uitleg of herhaalde uitleg. Het gaat vaak zo traaaaaaaaag dat ik de neiging heb (in privékring doe ik dat ook weleens) om met mijn handen van die draaiende bewegingen te maken als in: opschieten, doorgaan. Op mijn werk rol ik soms onwillekeurig met mijn ogen en daar ben ik ook weleens op aangesproken. 

Zusterclivia schreef op 28-07-2021 om 10:05:

Dit was een dingetje bij een vorige werkgever. Bij sollicatie aangegeven dat ik werkzaamheden X zo min mogelijk wilde doen. Wel ingeval van nood of als het beperkt is, maar geen hele dagen meer. Niet alleen omdat het saai en repeterend is, maar feitelijk is het een taak die ik op mijn niveau niet meer mag doen omdat ik te duur ben.

 Ik kan het wel, vrij goed zelfs, maar als ik het hele dagen moet doen, dan gaan mijn hersenen deels op standby of gaanmet andere dingen aan de slag omdat het werk zo simpel is.

Ook zo herkenbaar. Op mijn afdeling hebben we één grote hoofdtaak, die goed past bij mijn aanleg en interesses. Daarnaast hebben we een aantal voor het bedrijf belangrijke neventaken.

Een daarvan betreft een proces dat vrij lang duurt en waarbij er 80% van de tijd niets gebeurt, maar je wel steeds alert moet zijn om een bepaalde handeling te verrichten. Maar omdat er niet genoeg gebeurt, zoekt mijn brein andere zaken om zich mee bezig te houden. Ik moet mezelf constant bij de les houden en dat vreet energie. Deze taak is een taak die alle (tientallen) collega’s van mijn afdeling kunnen uitvoeren en die door de meesten niet als vervelend wordt gezien, juist vanwege het lage inspanningsniveau. 

Voor een andere neventaak zijn er vaardigheden nodig die maar een beperkt aantal collega’s hebben, onder wie ik. Bij deze taak moet je onder hoge druk in een hoog tempo een groot aantal werkzaamheden tegelijk verrichten. Ik vind dit helemaal geweldig en ben er ook vrij goed in. 

Het logische leek me dat als ik dit zou aankaarten bij mijn leidinggevende, hij zou zeggen: dan zetten we je voortaan op taak 2 en niet meer op taak 1, want voor taak 2 komen we mensen tekort en voor taak 1 niet. Win-winsituatie, zou je denken. Maar nee, dat wilde hij niet onder het mom van gelijke monniken, gelijke kappen 

Dit irriteert mij om meerdere redenen, maar vooral omdat er al geen sprake is van gelijke monniken, gelijke kappen omdat neventaak 2 door veel collega’s niet kan worden uitgevoerd. Ik ben op mijn werk vrij assertief, maar ik weet gewoon niet hoe ik hierop moet reageren. Ik had echt het gevoel dat ik voor het lapje werd gehouden op het moment dat mijn leidinggevende (die zelf taak 2 niet beheerst) dit zei. 

SuzyQFive schreef op 28-07-2021 om 11:36:

Om wat voor frequenties hebben we het dan dat je taak 1 ook moet doen?
Ik heb op mijn vijftiende een vakantiebaantje gehad: medicijnen inpakken. Ik was na twee dagen al gillend gek… Heb die week afgemaakt (is toch geld hè) en toen bij appie gaan werken.
Ik heb trouwens ook wel 1001 beroepen willen doen 😂.

Voor taak 1 toch wel 1x in de week een dagdeel  Taak 2 vaak 1 dag in de week. Geen reden om mijn baan op te zeggen trouwens, ik ben hier op mijn plek, maar ik snap het gewoon niet. 

Ik heb ook heel veel beroepen willen uitoefenen! Mijn man heeft dat nog veel sterker en brengt dat ook in de praktijk. As we speak is hij zich voor de derde keer in onze relatie aan het omscholen 

@SuzyQFive, ik heb een blauwe maandag inpakwerk gedaan als bijbaantje/invalwerk, want een ellende. Na 2x gezegd dat ze mij niet meer hoefde te vragen. Ik heb bij het Kruidvat gewerkt, veel leuker, maar als ik in de zomer 4-5 weken bijna fulltime
had gewerkt, was ik er ook wel even he-le-maal klaar mee.

Ik vind ook 1001 beroepen interessant, maar ik ben bang om over te stappen, want ik denk dat ik in een ander beroep tegen dezelfde zaken aan ga lopen als nu. Maar als iemand erg enthousiast is over zijn werk, dan kriebelt het wel.

@Wednesday, helaas bekend. Als ik zoiets als antwoord kreeg, dan begon mijn antwoord altijd met iets als: maar dat is toch niet logisch, want xxxxxx. Hierbij probeerde ik dan wel rekening te houden met het feit dat het voor de ander niet logisch was, dus meer voorbeelden en tussenstappen. Toch gebeurde het wel dat er geen verandering (vandaar dat ik bij die ene werkgever weg ben), want eigenlijk begrepen ze het gewoon niet.

In mijn beroep heb je veel mensen die in het beroep opklimmen van mbo-hbo-wo. En er is een duidelijk verschil tussen degenen die sowieso een denkniveau op hbo (of meer) hadden, maar te lui waren/gelijk wilden werken en daarom maar mbo gingen doen (veel instroom via werk/leertrajecten). En degenen die gewoon net wel/niet het denkniveau hadden en er vooral waren gekomen door hard te werken/studeren. Maar feitelijk nog op mbo-niveau in mijn vak werken, dus gewoon het werk uitvoeren en niet verder kijken. Ook niet als ze een titel hebben.

Mbt jouw werk. Ik zou het zeker nog een keer aankaarten. Als er dan weer zoiets komt als gelijke monniken/gelijke kappen, zou je kunnen aangeven dat dit nu ook niet zo is. Dat bepaalde collega's nu die taak 2 ook niet doen/kunnen. En dat het juist beter voor iedereen is als ieder zich kan richten op de taken die het beste passen, rekening houdend met of er genoeg mensen zijn die de taak beheersen in geval van afwezigheid en mensen die de taak niet onder knie hebben, maar dit wel zouden willen.

Biebeltje schreef op 27-07-2021 om 23:01:

Hebben jullie ook moeite met hoe de meeste filters op websites werken? Dat je altijd moet aanvinken wat je wel wil, terwijl je eigenlijk niet zo kieskeurig bent, maar vooral weet wat je niet wil.

Ja, vreselijk! Ook wat ZusterClivia zegt, dat je tig dingen wilt aanvinken en die site na ieder vinkje gaat synchroniseren.

Zusterclivia schreef op 28-07-2021 om 10:05:

Wat is zelf nog het lastigste vind, is dat men vindt dat als je slimmer dan gemiddeld bent, je simpelere dingen dus perfect moet kunnen doen.

Wat ook frustrerend is dat men verwacht dat je álles weet. En als je dan eens iets niet weet: "Nou, weet jij dat nieeeeeet?!?" Hallo, ik ben niet alwetend.

@Geronimo3: welkom, leuk dat je mee komt schrijven!

@stokstaart: irritant van de GGD! Herkenbaar ook wel weer. Als ik een klantenservice bel  gaan ze eerst alle standaard vragen oplepelen, ondanks mijn uitgebreide verhaal: "Heeft u al dit en dit gedaan?" Jahaaa, dat zeg ik net en daarom bel ik nu ook

@wednesday  Wat een kortzichtigheid van je leidinggevende, terwijl het werk zoveel efficiënter kan. Gelijke monniken, gelijke kappen slaat werkelijk nergens op als het gros van die monniken een bepaalde taak niet eens kán uitvoeren! Kun je het niet nogmaals uitleggen in een gesprek? Of aangeven bij de leidinggevende van je leidinggevende ofzo? Ken verder de achtergrond natuurlijk niet, maar wellicht helpt het om het nogmaals aan te kaarten.

@Roos, was zeker niet als sneer opgevat.
Dat hoogsensitieve vaak voorkomt bij HBers is inderdaad wetenschappelijk aangetoond. Sowieso zijn er best veel mensen in meer of mindere mate sensitief (ik dacht ergens gelezen te hebben 1 op de 5 maar dat zou ik na moeten zoeken om te zien of dat klopt) maar is er niet heel veel aandacht voor. Dat is wel jammer want in mijn ervaring is er veel meer aandacht voor de drukkere mensen (ook bijvoorbeeld op scholen) of de mensen die zich het beste laten horen, maar dan kunnen wij misschien wat sneller ondergesneeuwd raken. Maar goed, dat is mijn ervaring.

@Ikbeginbijmezelf

Heel herkenbaar over dat piekeren over grote zaken! Ik heb niet zo'n hoog IQ als jij (zit "maar" rond de 140 ) maar kan ook heel goed overdenken en piekeren. Inderdaad ook over zaken als klimaatverandering of corruptie in het bedrijfsleven (en de hele wereld eigenlijk). Ik merk dat ik dingen als werk ook daarom vaak als lastig ervaar, omdat ik ook gewoon niet mee wil doen met dit soort mechanismen. Maar helaas werkt het wel vaak zo. Ik ben nog erg aan het zoekende wat voor plekje voor mij werkt.

Ik heb zelf de laatste tijd het gevoel dat er niet uitkomt wat er inzit, maar ik weet dus niet zo goed hoe ik dat wel kan bereiken. Ik ben analytisch en inhoudelijk heel sterk en kan grote projecten heel snel overzien, maar mensen meekrijgen en ook bijv bij de juiste stakeholders het budget vrij krijgen vind ik veel moeilijker. Ik weet ook niet zo goed wat ik wil, dus dat maakt het niet makkelijker. Enerzijds is werk waar je vrij gelaten wordt en waar je leuke dingen mag doen helemaal fijn, want dat voorkomt veel (sociale) stress als je bijvoorbeeld een functie hebt waarmee je met veel meer bestuurders moet schakelen. Maar aan de andere kant ervaar ik in dat soort banen wel veel minder uitdaging. Hoe is dat voor jullie? 

Nog een vraag, mbt het overdenken. Als iets voor mijn gevoel niet klopt, of niet is zoals ik denk dat goed voor mij is, ga ik me daar druk over maken. Zelfs als ik rationeel gezien weet dat ik er even niets aan kan doen (bijv nu een ander huis vinden in een oververhitte huizenmarkt, dat lukt even niet), dan kan ik toch niet goed stoppen met me daar druk over maken. Gevolg voor mij is dat ik heel veel last krijg van huiduitslag, en dit stopt vaak pas als het probleem in kwestie (voor mijn gevoel althans) voldoende opgelost is. Maar omdat ik bij heel veel dingen overdenk of beren op de weg zie, heb ik hier vaak last van. Heeft iemand van jullie dat ook? 

@Julali, het zal er ook aan liggen waar je tegen aan loopt. Zowel bij jouw partner, schoonvader als bij jullie kind. Want dat iemand HB (of gewoon heel intelligent is) hoeft namelijk niet tot problemen te leiden. Of in ieder geval, problemen die het functioneren in de weg zit.

Ik bedoel maar, de problemen die ik ervaar, hoeven niet gelijk te zijn aan die van een ander.

@RoosjeOpJeHoed, jaaaaa, ik ben niet alwetend, die heb ik ook wel gebruik. X-D. Maar andersom mag ik het niet raar vinden dat andere mensen bepaalde, in mijn ogen, basiskennis niet hebben. Die verbazing heb ik wel geleerd te verbergen en er niet van uit te gaan dat een ander net zoveel weet/begrijpt.

@Wolkje, nee, ik herken dat niet. Ik merk dat ik juist veel minder een piekeraar nem dan de meeste mensen in mijn omgeving. Misschien omdat het meer in mijn karakter zit om te accepteren dat je nu eenmaal niet alles kunt veranderen en dat ik uit ervaring weet dat de meesten dingen vaak wel weer op hun pootjes terecht komen.

@wolkje: Ik ben ook een piekeraar, al is dat pas sinds ons kind geboren is. De laatste tijd probeer ik mezelf wat minder te laten leiden door alle 'what if'-gedachten die ik heb. Ik kan vaak toch niks aan de situatie veranderen. Acceptatie is echt mijn lijfwoord geworden. ik leer daarbij ook veel van mijn man, die zet zich heel makkelijk over dingen heen.
Wel lastig dat je er ook uitslag van krijgt, dat ervaar ikzelf niet. Bij mij helpt het wel door me steeds af te vragen: hoe erg is dit en dit precies? Of wat is het ergste dat kan gebeuren? Meestal zijn dat van die excessieve dingen waarvan je zelf ook wel weet dat het nergens op slaat of dat de kans daarop 1 op een miljard is. En sommige dingen die minder relevant zijn gewoon negeren, van je af laten glijden. Is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk geeft het veel meer rust.

Zusterclivia en Roosopjehoed, ik heb nu vakantie maar ik ga hier zeker op terugkomen bij mijn leidinggevenden. Dank voor jullie steuntje in de rug daarvoor.

-Wolkje schreef op 28-07-2021 om 14:24:

Enerzijds is werk waar je vrij gelaten wordt en waar je leuke dingen mag doen helemaal fijn, want dat voorkomt veel (sociale) stress als je bijvoorbeeld een functie hebt waarmee je met veel meer bestuurders moet schakelen. Maar aan de andere kant ervaar ik in dat soort banen wel veel minder uitdaging. Hoe is dat voor jullie?

Ik heb daar ook echt naar gezocht. Voor mij is in die zoektocht vooral duidelijk geworden wat ik NIET wil. Ik wil bijvoorbeeld geen leiding geven. Ik mis de behoefte om anderen aan te sturen op wat voor manier dan ook (zelfs in het ouderschap moet ik me daartoe zetten). Ik wil anderen ook niet mijn visie opleggen of hen in mijn richting kneden. Ik heb een héle grote afkeer van werkoverleggen en vergaderingen. En ik heb evenmin behoefte aan status of aanzien, waar verder helemaal niets mis mee is maar ik wil gewoon in de luwte ongestoord mijn ding kunnen doen.

Voordat ik kinderen had, bekleedde ik naast mijn werk een omvangrijke bestuursfunctie. Daar heb ik heel veel van geleerd, vooral dat ik de meeste dingen die in die bestuursfunctie van mij gevraagd werden, niet zo heel erg leuk vind Ik ben organisatorisch ook niet heel sterk en ook dat merkte ik goed in die functie. Wel had ik skills die ik in een hobby veel inzette en waar ik ontzettend graag ook in mijn werk mee bezig wilde.

Dit zijn natuurlijk allemaal persoonlijke afwegingen, maar ik ben dus eigenlijk vrij analytisch naar mijzelf gaan gaan kijken en sindsdien ben ik alles wat op mijn pad kwam qua werk en cursussen langs die meetlat gaan leggen. Voor mij is duidelijk geworden dat ik vooral een solistische functie nodig heb en niet gemicromanaged moet worden. En toen viel er toevallig net een traineeship vrij bij mijn huidige werkgever en daar heb ik mij verder in ontwikkeld. Mijn resterende energie gaat momenteel naar mijn huishouden en mijn gezin (ik vind kinderen opvoeden leuk en lonend maar eerlijk gezegd ook heel energievretend). Als de kinderen de deur uit zijn, vermoed ik eigenlijk dat ik mij eerder in hobby’s en vrijwilligerswerk ga storten dan in een nieuwe baan. Ik heb nog duizend dingen die ik graag wil doen die niet samenhangen met werk of gezin.

RoosOpJeHoed schreef op 28-07-2021 om 15:15:

[..]

Wat ZusterClivia zegt: het is maar net waar je tegenaan loopt. Bij kinderen is het vaak goed opletten hoe ze zich gedragen op school. Mocht een kind onderprikkeld zijn qua leerstof, dan kan het bijvoorbeeld heel druk worden, agressief of juist enorm teruggetrokken. Iedere HB'er uit zich weer anders. Heb je het idee dat je je als moeder of partner anders op zou moeten stellen, m.a.w. denk je dat er problemen zijn?

Ik vind het moeilijk om het in een paar zinnen samen te vatten. Het is meer dat als ik de laatste pagina's van dit topic doorlees dat ik 95% herken. 

Bij mijn schoonvader vooral veel frustraties, omdat de wereld op een ander niveau werkt. Hij is bijvoorbeeld met ruzie weggegaan bij zijn werk, omdat hij niet de dingen mocht doen op zijn manier. 

Mijn man kan daar een stuk beter mee omgaan en heeft gelukkig werk waar hij zich helemaal op zijn niveau kan uitleven. Hij is eigen baas, dat scheelt veel, want hij mag de dingen op zijn manier doen en wordt daarvoor gewaardeerd.

Toch zie ik soms ook bij hem hoeveel geduld hij moet opbrengen als hij anderen iets moet uitleggen, terwijl het voor hem direct duidelijk is. Bij mijn oudste zoon merk ik dit soms ook al. En dat hij soms verkeerd wordt begrepen, omdat mensen niet verwachten dat zo'n klein jochie al op dat niveau kan redeneren. 

Ik merk dat hij zich al aan het aanpassen is. Als mensen iets heel bijzonder vinden, dan doet hij het de volgende keer niet meer, omdat hij het ongemakkelijk vindt en denkt dat het niet de bedoeling is dat hij bepaalde dingen al weet en kan. 

Voel je vooral vrij om hier mee te lezen en te praten, maar specifiek voor kinderen onder de 12 staat er ook een topic op de kinderpijler: https://www.viafora.nl/forum/ouders-en-school/ontwikkelingsvoorsprong-en-of-hb-tooic?page=3#60 

Mogelijk vind je daar ook herkenning mbt je zoon. Aanpassen is wel bekend gedrag. Tot op zekere hoogte niet erg (vind ik dan) maar wel zodra het de eigen ontwikkeling gaat remmen.