Hoe zorg jij in deze tijd voor je mentale gezondheid?
Fysiek gezond blijven is in deze tijd natuurlijk prioriteit nummer 1. En gelukkig kunnen we daar zelf een heleboel aan doen 
Mentaal gezond blijven daarentegen vind soms wel een uitdaging. Niet dat ik hier nu dagelijks depressief zit te zijn, maar er ligt toch een bepaalde druk op de samenleving. Ik kan het niet goed omschrijven merk ik. Maar de tijd van onbezorgdheid is toch wel voorbij voor veel mensen. Stress om niet ziek te worden, angst voor dierbaren, of misschien hangen de maatregelen - als je meer wappie bent - wel als een zwaard van Damocles boven je hoofd. Ik denk dat iedereen op een bepaalde manier wel spanning/strijd ervaart en niemand momenteel echt zorgeloos rondhuppelt.
En hoe zorg jij dan voor je mentale gezondheid? Voor mijn vraag maakt het me nu even niet uit aan welke kant jij van het spectrum staat. Eerlijk gezegd vind ik beide kanten wel interessant om te lezen. Maar hoe zorg jij dat je mentaal een beetje lekker blijft gaan onder alle corona-ellende.
Om zelf maar even eerst antwoord te geven. En dan te beginnen met het meest zweverige (ik ben vrij nuchter 
): meditatie. Het geeft me rust en het lukt me beter om dingen los te laten. Verder omring ik me vooral met mensen die toch wel een beetje op gelijk level staan. Dan blijven de frustraties tenminste achterwege.
En verder ben ik dus benieuwd naar jullie. Want ik heb, als piekerhoofdje, toch vaak de neiging me een beetje te laten meeslepen met alle negativiteit.
Ik vond dat het eerste corona jaar al zwaar, want ik was erg voorzichtig en woon alleen en geen vrienden en familie in de buurt.
Met mijn long covid kwam daar nog een extra uitdaging bovenop. Daarvoor ging ik in elk geval nog naar mijn werk af en toe.
Wat mij helpt zeker in mijn huidige situatie is meditatie en bepaalde nlp oefeningen.
Daarnaast probeer ik te blijven afspreken met mensen, wat lastig is want iedereen moet naar mij komen. Maar het is fijn als het lukt om in elk geval elke 2 weken iemand te zijn die geen paramedicus of peut is
Daarbij let ik bij mede gevaccineerde niet meer op afstand, waardoor ik wat meer fysiek contact heb en ook dat doet me ontzettend goed.
Met de dag leven
Mezelf gelukkig prijzen met een fijn gezin thuis en proberen de tijd die we samen thuis hebben te waarderen
Een groot borduurwerk weer opgepakt en gedisciplineerd afmaken, hierdoor 's avonds thuis iets te doen
Na roomser dan de Paus geweest te zijn sinds de tweede vaccinatie wel van alles doen buitenshuis.
Ik wandel iedere dag. Soms heb ik daar echt geen zin in als ik naar buiten kijk. Maar eenmaal aan de wandel vind ik het heerlijk en ben ik blij dat ik gegaan ben. Hoofd is leeg en ik voel me wat “lichter”.
Verder heb ik oefeningen gekregen die helpen bij of tegen het piekeren. En ik slik (zelfzorg)medicatie waaronder CBD druppels en iets van de homeopaat.
Wat mij persoonlijk ook helpt is om iets te hebben om naar uit te kijken.
Dat kan bijvoorbeeld een etentje met fijne mensen zijn, een dagje weg met de kinderen of die mooie vakantie.
Ik probeer aan voldoende slaap te komen, wat niet altijd lukt doordat ik veel wakker lig. Maar ik ga wel op tijd naar bed. Merk dat ik de dag moeilijker door kom wanneer ik te kort geslapen heb. Ben dan somber en vind alles een opgave.
Ik ben momenteel het bangst voor de gigantische inflatie, het steeds onbetaalbaar wordende levensonderhoud (energie, voedsel, benzine, bouwmaterialen, spullen in 't algemeen etc)
Verder hou ik mentaal wel redelijk m'n hoofd boven water door te zwemmen en wandelen, zo lang mogelijk te slapen en gezond te eten.
Niet zo nu. Het ging heel lang goed, maar nu heb ik een burn-out.
En als ik de praktijkondersteuner zo hoorde ben ik absoluut niet de enige 'frisse nuchtere dertiger' die dit nu overkomt.
zo min mogelijk het nieuws volgen.
Geen social media.
werken! Ik werk in een ziekenhuis, het wordt weer spannend en ik ga er weer tegenaan. Geen tijd voor gemiep,het werk moet gedaan.
Ik vind het momenteel lastig om daar goed voor te zorgen, maar doe aan yoga, heb deze week sporten voorzichtig weer opgepakt en net via de praktijkondersteuner van de huisarts een verwijzing naar de psycholoog gekregen. Het wordt tijd om weer goed voor mezelf te zorgen en wat zaken aan te pakken. Lang uitgesteld maar toch goed dat de eerste stap nu gezet is.
En verder spreek ik af en toe met vriendinnen af, en knuffel ik weer wat dierbare familieleden (aangezien we allemaal gevaccineerd zijn). Dat fysieke contact heb ik erg gemist.
Ik probeer ook toch minimaal om de dag even mijn instrument te bespelen, al is het maar kort en zijn het wat eenvoudige nummers. Echt goed oefenen gaat nu niet en daarom probeer ik de lat laag te leggen en is elke keer dat ik iets speel goed genoeg, het werkt evengoed ontspannend. En vanzelf komt uiteindelijk weer zin in meer.
Ik kijk weinig nieuws en daardoor ontgaat me een hoop ellende.
Hierdoor ben ik redelijk zorgeloos en ik moet zeggen dat ik dat ook niet echt heb gehad. Ik zie wel wat er komt en ga me niet druk maken over allerlei zaken waarbij geen invloed op heb.
Vast niet ‘de oplossing’ maar voor mij (nu) wel; een flink hoge dosering antidepressiva.
En legpuzzelen
Kleuren
Fietsen
zwemmen
Koken
allemaal activiteiten die me helpen om soort van sane te blijven.
overigens heb ik (ook) long covid en een fikse depressie. Ik volg het nieuws wel maar niet te intensief en door de medicatie pieker ik niet zoveel. Voordat ik medicatie kreeg vond ik de hele Corona -periode 1 grote lange angstige nachtmerrie, ben blij dat die angst nu zoveel minder is.
Ik heb het 'voordeel' dat ik ernstig ziek werd aansluitend op de lockdown. Voor mij is er dus weinig veranderd en als er weer een lockdown komt zal ik daar weinig van gaan merken, behalve dan dat de kinderen weer vaker thuis zijn.
Nieuws lees ik nauwelijks meer, merk dat ik daar wel heel triest van wordt.
Wat ik wel spannend vind is of de kinderen dit jaar hun verjaardag kunnen vieren. Ze hebben al twee jaar geen (groot) feest gehad, omdat hun verjaardag precies en de twee periodes valt dat we niet mochten. Ze zijn midwinter jarig, dus ik vrees ervoor
Fidodido schreef op 27-10-2021 om 22:23:
Ik kijk weinig nieuws en daardoor ontgaat me een hoop ellende.
Hierdoor ben ik redelijk zorgeloos en ik moet zeggen dat ik dat ook niet echt heb gehad. Ik zie wel wat er komt en ga me niet druk maken over allerlei zaken waarbij geen invloed op heb.
Hier eigenlijk hetzelfde. Het journaal kijk ik niet meer, persconferenties volg ik meestal nog wel even. Ik kijk op tv vooral series en films.
Het scheelt dat ik in mijn omgeving ook alleen maar mensen heb die hetzelfde over corona denken als ik.
Verder probeer ik elke dag te wandelen, lekker te koken voor mezelf, te (leg)puzzelen, en andere hobby's uit te voeren.
genoeg (maar niet te veel) slapen
Wandelen
Kleuren
Lezen
Yoga
daarnaast stel ik niet te hoge eisen aan mezelf. Ik sport even wat minder en eet wat vaker chocolade. Maar dat is wel even prima.
Ik focus vooral op mijn gezin, ouders en mijn werk. Dat gaat prima. En In plaats van het nieuws kijk ik nu steeds vaker Binnenstebuiten, Typisch Lemmer, Vroege vogels en dat soort programma’s.
Ik heb wel zorgen om het klimaat, de coronaperikelen, de inflatie, de toekomst van Nederland etc., maar ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn.
Niet anders dan in andere tijden. Gezond leven, regelmatig sporten. Zoveel mogelijk naar buiten, focussen op wat je wel hebt, genieten van de kleine dingen (die vaak juist heel groots zijn) en accepteren dat er nu eenmaal dingen zijn waar jij niets aan kunt veranderen.
Ik volg het coronanieuws nog maar zijdelings, al die liveblogs en cijfers de hele dag door kunnen me gestolen worden. In het begin was ik daar wel mee bezig, maar daar word je alleen maar negatief gestemd of angstig van. Als er echt iets gaat veranderen qua maatregelen hoor ik het vanzelf wel.
Dus ik doe gewoon de dingen die ik voor corona ook al deed. Ik merk in mijn omgeving ook dat mensen er niet echt meer mee bezig zijn. Iedereen heeft zijn oude leven wel weer opgepakt.