Hoe moet het verder?
Ik weet het even echt niet meer. Ik kamp al zeker 15 jaar met depressies en angststoornis (overigens, tot mijn frustratie nooit echt officieel gediagnosticeerd, maar het lijkt me een no-brainer), en het grootste probleem is vooral dat ik mijn leven niet normaal kan leiden. Ik voel me de grootste mislukking van de eeuw op mijn leeftijd. Ik woon samen met mijn vriend, maar dat is het dan eigenlijk wel.
We zijn een paar dagen op vakantie geweest in eigen land, maar eigenlijk kan ik daar niet écht van genieten door angsten, slecht slapen, me zorgen maken, me nooit echt blij voelen.
Ik ben vorige maand bij de POH GGZ geweest, deze heeft goed met me meegedacht als het gaat om doorverwijzing naar hulp. Dit gaat erg stroef. De GGZ instelling waar ik drie jaar geleden bij ben geweest (en waar ik op zich wel naar terug zou willen) heeft voor mijn verzekeraar een patiëntenstop tot eind dit jaar. Een andere psycholoog is niet echt een optie omdat de kosten deels voor eigen rekening zijn en ik vanaf volgende maand geen werk meer heb (en ook geen zicht op). Er is ook sprake van dat ik me wellicht ga laten onderzoeken bij een autismecentrum, maar de wachtlijst daarvoor is ook een half jaar.
Maar sowieso denk ik, ik kan wel weer wekelijks bij iemand gaan zitten praten (vaak gedaan de afgelopen 15 jaar) maar gaat dat iets opleveren? Tot nu toe niet.
Ik krijg steeds vaker het gevoel dat ik er beter niet meer kan zijn. Alles wat ik probeer mislukt (afgelopen jaar rijlessen geprobeerd, baan(tje)). Ik wil mezelf nergens meer vertonen omdat ik me zo schaam voor wie ik ben. En ik weet niet meer hoe ik geholpen kan worden. Ik heb vooral nergens energie voor, alles is teveel moeite. En huisarts/GGZ voelt nu ook als een doodlopende weg.
Wat naar dat je je zo voelt. Ik herken de frustratie als je zelf achter hulp aan moet terwijl je daar eigenlijk geen energie voor hebt en het gevoel krijgt volledig vast te zitten, zo zat ik ongeveer een jaar geleden ook.
Je huisarts/POH moet gewoon een doorverwijzing voor je regelen. Als deze GGZ-instelling een aanmeldstop heeft, dan ergens anders. Je zorgverzekeraar kan ook nog aan wachttijd-bemiddeling doen als dat nodig is, daar kun je ook eens informeren. Maar dan moet er eerst een concrete doorverwijzing zijn.
Hier ook een jarenlange geschiedenis van depressies en bij mij persoonlijkheidsproblematiek. Ik ben goed geholpen met schematherapie, daar zou je eens (evt samen met poh) naar kunnen kijken. Dat werkt juist goed bij mensen die al lang klachten hebben en steeds in dezelfde patronen terecht komen.
https://www.schematherapie.nl/schematherapie
Veel sterkte in ieder geval 
, hopelijk zie je snel weer een lichtpuntje!
Wachtlijstbemiddeling door je zorgverzekering al geprobeerd? Overigens klinkt een wachtlijst tot volgend jaar misschien lang, maar dat is nog 3,5 maand. Dus ik zou je in elk geval op de wachtlijst laten zetten bij die GGZ instelling die je eerder heeft behandeld. Overigens hebben de meeste zorgverzekeringen echt wel met meer dan 1 GGZ instelling een contract, dus wachtlijstbemiddeling kan echt wel iets opleveren.
Dingen als wachtlijstbemiddeling kan ik zelf nu even niet overzien. Maar ik heb afgelopen maand al best veel dingen gedaan en geregeld en contact gehad met de POH, en toch ben ik nog geen stap verder.
Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden.
Heb je de huisarts al gebeld en dat voorgesteld? Ik heb geen idee of de huisarts zoiets mag voorschrijven zonder dat advies van een psych?
Afschuwelijk dat je je zo voelt zeg!
Abigail schreef op 18-09-2023 om 12:37:
Dingen als wachtlijstbemiddeling kan ik zelf nu even niet overzien. Maar ik heb afgelopen maand al best veel dingen gedaan en geregeld en contact gehad met de POH, en toch ben ik nog geen stap verder.
Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden.
Misschien is een antidepressivum iets voor je? Kan huisarts ook voorschrijven, en , een psychiater weet vaak ook niet welk antidepressivum het best bij iemand werkt. Het blijft uitproberen.
En er zijn veel meer mensen hoor die hun leven niet "normaal" kunnen leiden!! Ik ken een man van dertig die nog bij zijn vader woont omdat hij niet op zichzelf durft te wonen.
Voor wachtlijst bemiddeling kun je je zorgverzekeraar bellen. Dat kost 1 telefoontje of mailtje.
Abigail schreef op 18-09-2023 om 12:37:
Dingen als wachtlijstbemiddeling kan ik zelf nu even niet overzien. Maar ik heb afgelopen maand al best veel dingen gedaan en geregeld en contact gehad met de POH, en toch ben ik nog geen stap verder.
Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden.
Voor nu zou ik inzetten op medicatie om het iets dragelijker te maken. Mijn depressies waren in de wintermaanden veel zwaarder dan in de zomer. Weet niet hoe dat bij jou zit.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 18-09-2023 om 13:25:
[..]
Voor nu zou ik inzetten op medicatie om het iets dragelijker te maken. Mijn depressies waren in de wintermaanden veel zwaarder dan in de zomer. Weet niet hoe dat bij jou zit.
Helemaal mee eens. Zeker aangeven bij de huisarts. Mijn man slikt nu AD en dat lost de problemen niet op, maar het is zoveel dragelijker. Hij staat op de wachtlijst voor de psycholoog, maar dat duurt helaas lang. Veel sterkte TO .
"Ik wil mezelf nergens meer vertonen omdat ik me zo schaam voor wie ik ben. En ik weet niet meer hoe ik geholpen kan worden. Ik heb vooral nergens energie voor, alles is teveel moeite. En huisarts/GGZ voelt nu ook als een doodlopende weg."
"Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden."
Er is geen maatstaf waar je aan moet voldoen. Dat lijkt maatschappelijk natuurlijk wel zo en mensen beoordelen elkaar ook wel degelijk maar als het puntje bij paaltje komt is het allemaal fictief. Je bent in de kern niet meer waard of minder waard omdat je allerlei dingen (niet) hebt 'bereikt' in je leven. Het gaat nu niet goed met jou. Je hebt geen energie. Dingen lukken niet. Je hebt een rotgevoel over jezelf en je leven. Dat is geen reden voor afkeuring. Het is vooral heel vervelend voor jou!
Ik zou ook zeggen: Ga naar de huisarts en zeg wat je hier zegt. Vraag of ze je om te beginnen op antidepressiva kunnen instellen. Kijk daarnaast naar dingen die 'geen moeite kosten'. Laat jezelf regelmatig masseren, ga zwemmen of naar de sauna. Als je in de winter duidelijk meer problemen hebt met je stemming en/of je hebt problemen met je slaapritme, koop een daglichtbril. Accepteer dat het niet goed gaat en dat het al heel wat is als je er maar gewoon een beetje mee aantobt en door de dagen komt. Zorg ervoor dat je een paar keer per dag buiten een klein wandelingetje maakt, al is het maar tien minuutjes. Zelfzorg is nu het belangrijkst. Negatief oordelen over jezelf duwt jou alleen maar dieper de put is. Probeer daarmee te stoppen en met mededogen naar jezelf te kijken. Stel jezelf voor dat je een kind bent, wat zich machteloos en verdrietig voelt en wat steeds met haar hoofd tegen de muur loopt, word je dan boos? Nee, natuurlijk niet. Dan voel je je verdrietig.
Zorg voor jezelf Abigail en dat begint door warm en steunend tegen jezelf te praten in plaats van afkeurend en koel. Jij verdient net als ieder ander liefdevolle aandacht, gewoon om wie je bent. Dat staat los van jouw successen in het leven. Sterker nog: misschien verdienen de mensen met de minste successen wel het meeste liefde want zo gemakkelijk is het leven niet als je het om allerlei redenen moeilijk is om maatschappelijk mee te draaien en te presteren. Hier kies je toch zelf niet voor?
Omdat je aangeeft dat je zaken nu even niet kan overzien is het misschien goed dat je je meldt bij het maatschappelijk werk in je regio.
Die maatschappelijk werker gaat geen doorverwijzing regelen, wachtlijst bemiddeling doen of je op medicatie zetten. Wat deze wel kan doen is samen met jou kijken naar overzicht en jou ondersteunen en begeleiden om deze zaken te gaan regelen.
Soms kan het fijn zijn als je iemand naast je hebt staan die de wegen redelijk goed kennen en die eventueel meekunnen met afspraken en indien nodig het woord even kunnen overnemen.
De wachtlijsten in de GGZ zijn ontzettend lang. Maar je hoeft het tot die tijd niet alleen te doen.
Abigail schreef op 18-09-2023 om 12:37:
Dingen als wachtlijstbemiddeling kan ik zelf nu even niet overzien. Maar ik heb afgelopen maand al best veel dingen gedaan en geregeld en contact gehad met de POH, en toch ben ik nog geen stap verder.
Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden.
Heb je iemand die je kunt vragen om dat telefoontje voor je te plegen? Misschien samen met de POH van de huisarts?
Abigail schreef op 18-09-2023 om 12:37:
Dingen als wachtlijstbemiddeling kan ik zelf nu even niet overzien. Maar ik heb afgelopen maand al best veel dingen gedaan en geregeld en contact gehad met de POH, en toch ben ik nog geen stap verder.
Het gaat me ook eerlijk gezegd meer om NU. Ik zou zo graag eens gezien worden. Dat het nu slecht gaat en dat ik hulp nodig heb. Desnoods dat de huisarts zegt van, we zetten je op medicatie x of y. Wilde ik eigenlijk nooit, maar ik weet anders echt niet hoe ik een beetje normaal verder moet komende maanden.
Heb je al een afspraak kunnen maken bij de huisarts?