Geen klik met psycholoog
Na dat ik vorig jaar na een conflict met mijn psycholoog weer op een wachtlijst heb gestaan (6 maanden), kwam ik eerst bij iemand die me niet kon helpen (wel 10 sessies mogen doen omdat ze inzag dat het slecht ging.
In mei (weer 6 maanden wachten) kon ik dan terecht bij iemand die me echt zou helpen. Er is een persoonlijkheidsstoornis vastgesteld en hij wil dat ik groepstherapie ga doen.
Maar die groepstherapie heeft weer een lange wachtlijst. Gelukkig is het einde bij deze psycholoog dus wel in zicht maar ja. En ik heb helemaal geen klik met die man. Vind hem zelfs een beetje eng.
Hij is kundig hoor, maar op een of andere manier klap ik steeds helemaal dicht bij hem en komen ze zo nergens.
Ik zou dit moeten aankaarten, maarja ik klap dicht en krijg dit er ook niet uit. Ben al meerdere keren aan een mail begonnen ook. Zelfs dat lukt niet.
Ik voel me zo waardeloos.
Is het een grotere praktijk? Misschien vind je het gemakkelijker om aan te kaarten bij een centrale receptioniste of te mailen naar info@… Is er eventueel een vriendin of familielid die je kan helpen bij het opstellen van de mail? Ik zou het wel écht aankaarten! Al snap ik dat je het doodeng vindt!
Hoi Bloemenzee. Ik val hier liever niemand mee lastig. Man zal het niet snappen/kunnen. Een vriendin die ik genoeg vertrouw heb ik niet.
kun je de mail voor ons formuleren dan? Zou dat helpen? (Met namen geanonimiseerd natuurlijk.)
Nou nee daar voel ik niet zo voor. Ben sowieso al blij dat ik het heb opgeschreven.
Wel aankaarten! Elke psycholoog heeft hiermee te maken en geen enkele psycholoog zal het zich persoonlijk aantrekken (of tenminste, het zal aanzetten tot professioneel reflecteren bij de psycholoog, maar hij zal er geen nacht slechter van slapen). Juist door het bespreekbaar te maken kun je misschien nog wel heel veel over jezelf leren. Als deze psycholoog zijn vak verstaat kan hij hier zeker over met je in gesprek.
En dat je nu niets zegt zegt misschien ook wat over jou? Een ander niet willen kwetsen? Ook dat kun je dan bespreekbaar maken.
Waar ben je bang voor?
Zeker bespreken. Schrijf het op papier en laat het hem lezen
Een goede psycholoog gaat daar zeker op in en jij leert hier van
Juist omdat het vaker is gebeurd.
ik lees in je bericht dat je met de eerste therapeut een conflict had, de tweede je niet kon helpen maar je hebt er wel tien sessies bij gehad (daar ben je ook zelf bij) en met deze klikt het niet. Het begint op een patroon te lijken. Zou het kunnen dat dat je persoonlijkheidsstoornis daar een rol in speelt? Niet om het bij jou te leggen maar het zou kunnen zijn dat er een dynamiek in je speelt (waar je niet bewust voor kiest) die zich verzet tegen op een dieper niveau geadresseerd worden.
MRI schreef op 30-07-2022 om 13:49:
ik lees in je bericht dat je met de eerste therapeut een conflict had, de tweede je niet kon helpen maar je hebt er wel tien sessies bij gehad (daar ben je ook zelf bij) en met deze klikt het niet. Het begint op een patroon te lijken. Zou het kunnen dat dat je persoonlijkheidsstoornis daar een rol in speelt? Niet om het bij jou te leggen maar het zou kunnen zijn dat er een dynamiek in je speelt (waar je niet bewust voor kiest) die zich verzet tegen op een dieper niveau geadresseerd worden.
De eerste kon zelf niet omgaan met de corona maatregelen, oftewel behandelingen op afstand met videobellen. Ik was daarvoor bij haar en dat liep eigenlijk best goed.
Maar met corona/via videobellen kwam ze steevast te laat (min 20-30 min vaak langer) en heeft me twee keer helemaal vergeten. Oké ze had ook andere sores (kinderen die ook ineens thuis zaten) en daar had ik ook begrip voor, maar ze was nooit meer op tijd,
Ik kon haar alleen via de mail bereiken en kreeg die enen keer pas na bijna twee weken antwoord waarom ze er ineens niet was, ze was op vakantie en vergeten mij af te zeggen.
Nadat ze me nog een keer helemaal vergat, wilde ik niet meer verder omdat het vertrouwen bij mij weg was.
Is dat raar dan?
Degene met 10 sessies deed alleen kortdurende (10 x) trajecten, dat was dus eigenlijk de fout van de huisarts (die me naar haar doorverwees). Ze wilde me toch helpen met de 10 sessies. Met haar had ik wel een goede klik.
Welk patroon bedoel je? Volgens mij is hier sprake van gewoon pech, maar dit ligt dan aan mij? Leg eens uit?
Nee ik zeg niet dat het aan jou lig per se hoor. En zeker nu ik je uitleg hoor, zie ik dat je ook dat je gewoon pech kunt hebben. Het komt omdat ik mensen ken met een persoonlijkheidsstoornis waarbij zaken nooit lukken en het altijd toevallig aan de ander ligt. Dat is dan bij werk, woonsituaties en therapeuten en partners en familie/vrienden zo. En daar hebben ze dan ook altijd best een plausibel verhaal over. Maar bij hen (bij hen he? niet bij jou) zien veel mensen dat het een patroon is. Daarom moest ik er even aan denken.
Maar om te zien of er bij jou sprake van een patroon is, zou je ook veel meer factoren mee moeten wegen. Zie ik nu.
goed, terug naar het onderwerp: ik zou het bespreken met je therapeut
MRI schreef op 30-07-2022 om 15:28:
Nee ik zeg niet dat het aan jou lig per se hoor. En zeker nu ik je uitleg hoor, zie ik dat je ook dat je gewoon pech kunt hebben. Het komt omdat ik mensen ken met een persoonlijkheidsstoornis waarbij zaken nooit lukken en het altijd toevallig aan de ander ligt. Dat is dan bij werk, woonsituaties en therapeuten en partners en familie/vrienden zo. En daar hebben ze dan ook altijd best een plausibel verhaal over. Maar bij hen (bij hen he? niet bij jou) zien veel mensen dat het een patroon is. Daarom moest ik er even aan denken.
Maar om te zien of er bij jou sprake van een patroon is, zou je ook veel meer factoren mee moeten wegen. Zie ik nu.
goed, terug naar het onderwerp: ik zou het bespreken met je therapeut
Een deel van het probleem is wel dat ik altijd denk dat het allemaal aan mij ligt. Dat heb ik wel ontdekt met behulp van therapeuten, dat het dus niet perse aan mij ligt.
Ik kreeg vroeger ook overal de schuld van (ook als ik er echt niks aan kon doen).
En ja dat denk ik nu ook wel. Ik ben stom, gesloten, klap dicht. Ik vind mezelf ook echt zo'n aansteller. Sta ik zo lang op de wachtlijst voor een echte deskundige, klikt het niet.
Overigens heeft hij ook nog een super goede beoordeling op de zorgkaart, dus anderen vinden hem wel top. Ik vind mezelf echt een doos.
Atalanta schreef op 30-07-2022 om 16:08:
[..]
Een deel van het probleem is wel dat ik altijd denk dat het allemaal aan mij ligt. Dat heb ik wel ontdekt met behulp van therapeuten, dat het dus niet perse aan mij ligt.
Ik kreeg vroeger ook overal de schuld van (ook als ik er echt niks aan kon doen).En ja dat denk ik nu ook wel. Ik ben stom, gesloten, klap dicht. Ik vind mezelf ook echt zo'n aansteller. Sta ik zo lang op de wachtlijst voor een echte deskundige, klikt het niet.
Overigens heeft hij ook nog een super goede beoordeling op de zorgkaart, dus anderen vinden hem wel top. Ik vind mezelf echt een doos.
Wat rot dat je zo over je zelf denkt. Zou het helpen als je in ieder geval niet meer zo over jezelf zou praten (zoals je in de bold tekst doet?) of in woorden dat je meer afstand neemt van die gedachten? Dat je zegt ' ik merk dat ik mezelf een aansteller vind dan' of 'ik merk dat ik de schuld bij mijzelf leg' en 'juist dat altijd naar me toetrekken' van de schuld daar wil ik aan werken.
Als het dus geen patroon is (en ook al is het dat wel) is het juist heel goed om er voor uit te komen dat het niet klikt, denk ik. Dat het met anderen wel klikt zegt niets over jou. Misschien zijn die anderen wel sufferds of te goedgelovig. sterkte
Gewoon bespreken met je psycholoog. De behandeling moet je wel helpen natuurlijk. Het gebeurd echt vaker, niks om je voor te schamen!
Hierbij wil ik je een hart onder de riem steken Atalanta.
In het verleden heb ik ook hulpverleners gehad waar ik geen goede klik mee had.
Dit heeft bij mij voor waanzinnig veel frustratie gezorgd.
Momenteel heb ik een psychiater waar ik een prima band mee heb.
Het kan dus wel.
Maar het is zeker niet altijd makkelijk.
Wil je hierbij veel succes wensen.
Dank allemaal.
Waar ik zo bang voor ben is weer voorlopig helemaal geen hulp krijgen. Dat conflict van vorig jaar heeft me zo teruggeworpen. En het staat ook in mijn dossier, waardoor men al met een opgetrokken wenkbrauw aan mij begint (zo voelt dat).
Nu probeer ik me ook te bedenken of ik helemaal niks aan deze psycholoog heb, of dat hij me wel weer inzichten geeft. Ik merk wel dat ik aan de ene kant zo'n sessie ook wel fijn vind.
Ook probeer ik concreet te krijgen waarom er geen klik is; ik krijg steeds het gevoel dat alles wat ik vertel dat hij dat beschouwt als niet relevant en dat ik dan teveel afdwaal. Ook krijg ik commentaar (in positive zin, maar het triggert bij mij blijkbaar iets) op dingen als kleding of haar en dat vind ik echt supervervelend.
Hierdoor durf ik eigenlijk niks meer te zeggen.
Wat ook meespeelt is dat ik alweer op een wachtlijst sta voor andere therapie. Op zich heel fijn (want dan ben ik van hem af) Maar het geeft me ook het gevoel dat hij mij zo stom vindt dat hij van me af wil (ja dat zit in mijn hoofd).
Dus dit is ook tijdelijk. Ga ik he volhouden? Heb ik er baat bij?
Hoe lang de wachtlijst is is mij onduidelijk. Kon wel volgend jaar worden, maar geen indicatie verder gekregen.
Atalanta schreef op 01-08-2022 om 09:04:
Dank allemaal.
Waar ik zo bang voor ben is weer voorlopig helemaal geen hulp krijgen. Dat conflict van vorig jaar heeft me zo teruggeworpen. En het staat ook in mijn dossier, waardoor men al met een opgetrokken wenkbrauw aan mij begint (zo voelt dat).
Nu probeer ik me ook te bedenken of ik helemaal niks aan deze psycholoog heb, of dat hij me wel weer inzichten geeft. Ik merk wel dat ik aan de ene kant zo'n sessie ook wel fijn vind.
Ook probeer ik concreet te krijgen waarom er geen klik is; ik krijg steeds het gevoel dat alles wat ik vertel dat hij dat beschouwt als niet relevant en dat ik dan teveel afdwaal. Ook krijg ik commentaar (in positive zin, maar het triggert bij mij blijkbaar iets) op dingen als kleding of haar en dat vind ik echt supervervelend.
Hierdoor durf ik eigenlijk niks meer te zeggen.
Wat ook meespeelt is dat ik alweer op een wachtlijst sta voor andere therapie. Op zich heel fijn (want dan ben ik van hem af) Maar het geeft me ook het gevoel dat hij mij zo stom vindt dat hij van me af wil (ja dat zit in mijn hoofd).
Dus dit is ook tijdelijk. Ga ik he volhouden? Heb ik er baat bij?
Hoe lang de wachtlijst is is mij onduidelijk. Kon wel volgend jaar worden, maar geen indicatie verder gekregen.
Lieve Atalanta, deze dingen zijn bij uitstek dingen om te bespreken in de therapie. Misschien loop je hier in het 'normale leven' ook tegenaan? Dat je vermijd om bepaalde dingen te zeggen? Bij bepaalde personen?
Je beschrijft het hierboven al heel mooi. Je kunt dan ook met de psycholoog gaan exploreren wat het is wat deze gevoelens bij je oproept.
Evalueer je ooit met de psycholoog? Dan zal de therapeutische relatie hopelijk toch ook aan bod komen of niet? Je mag natuurlijk ook zelf aangeven dat je wil evalueren, als je dat durft. Zelf zie ik het meestal als een stap voorwaarts als een cliënt dit soort dingen bespreekt, juist omdat je weet hoe lastig iemand dan kan vinden.