Eenzaam voelen en paniekgedachten
De laatste tijd zit ik minder in mijn vel. Als ik thuis kom van het werk heb ik huilbuien en voel ik me vreselijk. Nu heb ik dit de laatste tijd ook als ik bij mijn ouders vandaan kom. Ik ben iemand die veel kan piekeren en heb hiervoor medicijnen wat ook helpt tegen stemmingswisselingen. Heb laatst wel tegen een familielid vertelt wat er speelde, maar ik heb het idee dat die persoon mij raar vind. Ik ben iemand die het lastig vind om over mijn gevoelens te praten en ben daardoor ook vaak een gesloten persoon. Bij sommige mensen durf ik wel meer open te zijn. Op mijn werk heb ik veel collega's . Het werk zelf vind ik leuk alleen ik krijg vaak angstgevoelens als ik werk en merk dat mensen roddelen over andere mensen en ook over mij of klagen. Nu komt dit denk ik door mijn pestverleden en heb ook misbruik meegemaakt waardoor ik het lastig vind om mensen te vertrouwen en open te zijn. Nu heb ik in het verleden wel hulp gehad door middel van EMDR en cognitieve gedragstherapie. Een aantal jaar geleden heb ik een psychose gehad en sindsdien slik ik die medicijnen wat ik hierboven al noemde. Nu ben ik bang dat ik het weer krijg. Laatste tijd heb ik ook vaak een tweestrijd in mij. De ene keer denk ik wat moet ik doen ik weet het niet meer en de andere keer denk ik ik ga ervoor en ga aan mezelf werken, maar weet alleen niet waar ik moet beginnen. Ergens is de motivatie er wel, maar vind het lastig. Ook omdat ik eigenlijk ander werk wil zoeken, maar dan weet ik niet goed wat. Weet wel dat ik niet iets wil waarbij je veel moet nadenken. Ik werk bijna fulltime, maar laatste tijd is het wel zwaar. Moet echt doorzetten en de dag zien door te komen.
Mijn vraag is heeft iemand hier ervaring mee en hoe heb je hulp gezocht? Wat van hulp hielp hierbij?
Heb je een behandelaar Geralda? Wie schrijft je de medicatie voor? Als dat een psychiater is, zoek die weer op. Is de medicatie aan de huisarts overgedragen, ga daar dan heen. Ga zo snel mogelijk. Het is heel goed van je dat je tijdig aan de bel trekt, echt! Maandag de psychiater en/of de huisarts bellen!
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt. 
Ik ben het eens met Mija. De huisarts is een goede eerste stap op zoek naar hulp. Dan kunnen jullie samen uitzoeken, evt met pohggz erbij, wat een goede behandeling is voor je klachten.
Ik herken een deel van wat je zegt, en voor mij zijn dit wel echt signalen dat het tijd is om hulp te zoeken en met iemand te gaan praten.
Heel erg naar dat je het gevoel had dat je familielid je raar vond, dat ben je zeker niet . Sommige mensen hebben niet zoveel inlevingsvermogen.
Als de wachtlijsten voor hulp heel lang zijn, kunnen de praktijkondersteuner van de huisarts of het maatschappelijk werk je misschien wat ondersteuning bieden voor nu.
Bel de huisarts, en veel sterkte!
Zorg dat je een psych vindt en tot je daar eindelijk aan de beurt bent, ga naar de POH van je huisarts. Dan kun je in elk geval praten met iemand die je niet veroordeelt. Geestelijk gezonde mensen vinden 't altijd maar raar als je niet net zo denkt/voelt etc als zij.
Wat een verdrietig bericht! Het voelt eenzaam als je met niemand je gevoelens kunt of wilt delen. Je gevoel is nu eenmaal je gevoel, niet meer en niet minder. Het is pas ‘raar’ als mensen daarover gaan oordelen. Ik hoop dat jouw POH’er samen met jou een therapie vindt die bij je past.
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben laatst verhuist en heb nog geen huisarts hier. Heb wel een kennismakingsgesprek staan met een nieuwe huisarts, dat is helaas pas over 2 weken.
Of ik moet een andere zien te vinden die sneller kan
Mija schreef op 27-02-2022 om 02:23:
Heb je een behandelaar Geralda? Wie schrijft je de medicatie voor? Als dat een psychiater is, zoek die weer op. Is de medicatie aan de huisarts overgedragen, ga daar dan heen. Ga zo snel mogelijk. Het is heel goed van je dat je tijdig aan de bel trekt, echt! Maandag de psychiater en/of de huisarts bellen!
Ik heb momenteel geen behandelaar meer al jaren niet. Ik heb wel eens in overleg met de huisarts de medicatie verhoogd. Of ik kan totdat ik naar de nieuwe huisarts ga nog langs de oude om te vragen of de medicatie eventueel verhoogd kan worden.
Geralda12 schreef op 27-02-2022 om 10:55:
[..]
Ik heb momenteel geen behandelaar meer al jaren niet. Ik heb wel eens in overleg met de huisarts de medicatie verhoogd. Of ik kan totdat ik naar de nieuwe huisarts ga nog langs de oude om te vragen of de medicatie eventueel verhoogd kan worden.
De ‘oude’ huisarts bellen zou ik zeker doen. Dat is waarschijnlijk de snelste manier om de medicatie verhoogd te krijgen. Misschien kan die ook haar/zijn collega vragen om je sneller te zien. Ik vind het echt heel goed van je dat je tijdig actie onderneemt. Zeker als je het gevoel hebt dat je symptomen richting psychose gaan, kan op tijd ingrijpen veel goed doen! Goed bezig dus! Het zou trouwens zomaar kunnen dat je verhuizing hier iets mee te maken heeft. Verhuizen is een hele grote stressfactor, voor iedereen. Ik heb er ruim een jaar over gedaan om er helemaal van te herstellen. Het is dus eigenlijk logisch dat je uit evenwicht bent, zeker gezien je psychische kwetsbaarheid. Praat jezelf niet aan dat het raar is: het is normaal!
Je schrijft: ik weet niet of ik aan mezelf zal gaan werken. Ik denk dat je die vraag het beste even kan bewaren: nu eerst stabiliseren. Als je vindt dat je die vraag nu moet beantwoorden, geeft dat alleen maar meer stress.
Zorg goed voor jezelf, Geralda! Ik vind dat je helder bezig bent.
Mija dankjewel
Het zou idd kunnen dat mijn verhuizing ermee te maken heeft. Ik denk alleen ook omdat ik een tijdje het gevoel heb dat mensen op mijn werk mij liever zien vertrekken. En ik heb een gevoel van onzekerheid en angst dat mensen over mij gaan roddelen enzo. Komt denk ik door vroeger toen ik gepest werd. Ik zit namelijk ook te denken aan een assertiviteitstraining om me te wat beter verwoorden en zelfvertrouwen te kweken.
Geralda12 schreef op 27-02-2022 om 12:30:
Mija dankjewel
Het zou idd kunnen dat mijn verhuizing ermee te maken heeft. Ik denk alleen ook omdat ik een tijdje het gevoel heb dat mensen op mijn werk mij liever zien vertrekken. En ik heb een gevoel van onzekerheid en angst dat mensen over mij gaan roddelen enzo. Komt denk ik door vroeger toen ik gepest werd. Ik zit namelijk ook te denken aan een assertiviteitstraining om me te wat beter verwoorden en zelfvertrouwen te kweken.
Het is zeker een goed idee om jezelf sterker te maken. Het is wel belangrijk om dat vanuit een goed evenwicht en een heldere blik te doen. Om het maar cru te zeggen: als jouw angst voor je positie op je werk of je vermoedens van vijandigheid van collega’s bijvoorbeeld (verder) worden versterkt door vertekende gedachten en gevoelens, die in de richting van psychose wijzen, is het belangrijk eerst dat tij te keren. Je ziet dan vanzelf wat er nog aan reële problemen in je werksituatie en noodzaak van ‘werken aan jezelf’ overblijft. Anders moet je veel te hard werken tegen je eigen waarnemingsfouten in. Het is heel goed dat je beseft dat dit op dit moment speelt: scherp zien dat er irrationaliteit in je waarneming sluipt, is een superkracht als je kampt met psychosegevoeligheid. Het stelt je in staat op tijd je evenwicht en je basis te herstellen. En van daaruit kun je eventueel stappen zetten naar meer weerbaarheid.