Denk jij weleens aan niks?
Mijn man zei altijd dat hij vaak aan niks, of gewoon niets denkt. Ik vond dat altijd heel bijzonder maar dacht ligt aan hem
nu had ik het er met mijn 12 jarige dochter over en ik vroeg eens, waar denk je aan? Ze zat naast me in de auto. En ook die zei ‘niks’. Maar hoe dan?! Ik kan nooit ‘niks’ denken. Zij vroeg me hoe ik dan in slaap viel? Nouja door aan leuke dingen te denken (en soms ben je aan het piekeren over zorgen). Zij zei door aan ‘niks’ te denken. Kunnen mensen echt aan niks denken??
Peiling
Denk jij weleens aan niets?
Daddy_gijs schreef op 14-11-2021 om 00:05:
Mijn gedachten staan ook bijna nooit stil.
Maar als ik ga fietsen -- en dan heel ver of lang -- dan kom ik thuis en dan denk ik: "Hej, lekker, ik heb twee uur lang echt nergens aan hoeven denken -- volkomen rust in mijn kop -- heerlijk"
Op de fiets stress ik me dood.
Letten op de weg, op verkeersborden, op andere fietsers, op auto's, dat ik toch de juiste weg aan 't doen ben, in mijn hoofd ook al 17 andere routes voor als er ergens iets onderbroken is, vloeken op een verkeerslicht dat te traag gaat, zorgen dat je blijft trappen en ondertussen ben ik meestal nog tegen mezelf aan 't praten.
Ik heb ook nog eens af en toe opstoten van mijn agora-fobie en dan begin ik me helemaal dood te stressen.
Een verpleegster tijdens een dokters-onderzoek vond het trouwens wel eens leuk om mij "diep te laten ademhalen" met de focus op mijn ademhaling. Het gegarandeerde gevolg kende ik al en zij nu ook: Een soort van hyperventilatie-aanval.
Ik kan het gewoon niet.
CharlieB schreef op 13-11-2021 om 21:46:
Niet zozeer letterlijk niks, maar wel niets noemenswaardigs. Niks inhoudelijks of nuttigs in ieder geval. Waarbij mijn antwoord op de vraag 'waar denk je aan' ook 'niks' zou zijn
Ik kan wel eens antwoorden dat ik "aan niks" aan 't denken was als iemand het mij vraagt.
Maar dan staat "niks" voor "niets bijzonders" of nog vaker voor "niets dat jij moet weten" of "too complicated to explain".
Mijn hoofd maakt gewoon 24/24 7/7 een paar triljoen bochten.
Maar dat wil niet zeggen dat ik elke bocht met iedereen wil delen.
niets wat is dat?
Niks denken, ik kan het wel, maar dan moet ik echt fysiek bezig zijn. Op de wielrenfiets, vakantiefiets, hardlopen. Ben ik niet fysiek bezig, zoals nu dit tikkende, kan er valles gedacht worden. Kan het niet onder woorden brengen, maar uiteindelijk cirkelen al die gedachten weer in elkaar terug en wordt ik boos of gefrustreerd, soms begin te lachen andere keren uit het niks te huilen. Meestal blijft dat allemaal wel lekker binnen in mijn hoofd.
Vlak voordat ik in slaap val pieker ik niet (meer).
Marty1984 schreef op 14-11-2021 om 01:20:
[..]
Op de fiets stress ik me dood.
Letten op de weg, op verkeersborden, op andere fietsers, op auto's, dat ik toch de juiste weg aan 't doen ben, in mijn hoofd ook al 17 andere routes voor als er ergens iets onderbroken is, vloeken op een verkeerslicht dat te traag gaat, zorgen dat je blijft trappen en ondertussen ben ik meestal nog tegen mezelf aan 't praten.
Ik heb ook nog eens af en toe opstoten van mijn agora-fobie en dan begin ik me helemaal dood te stressen.
Een verpleegster tijdens een dokters-onderzoek vond het trouwens wel eens leuk om mij "diep te laten ademhalen" met de focus op mijn ademhaling. Het gegarandeerde gevolg kende ik al en zij nu ook: Een soort van hyperventilatie-aanval.
Ik kan het gewoon niet.
Ik heb op de fiets juist dat alles naar boven komt. Als ik boos ben ga ik héél boos trappen en dramascenarios afspelen. Of ik droom een eind weg. Dus zowel niks (zoals Daddy-gijs) als stress om het verkeer is er niet. Ik ga wel een soort 'uit' voor alles om me heen, maar dan gaat mijn hoofd intern hard los.
Marty1984 schreef op 14-11-2021 om 01:20:
[..]
Op de fiets stress ik me dood.
Letten op de weg, op verkeersborden, op andere fietsers, op auto's, dat ik toch de juiste weg aan 't doen ben, in mijn hoofd ook al 17 andere routes voor als er ergens iets onderbroken is, vloeken op een verkeerslicht dat te traag gaat, zorgen dat je blijft trappen en ondertussen ben ik meestal nog tegen mezelf aan 't praten.
Je moet natuurlijk wel een rustig langweggetje of bos-weggetje kiezen, wat je al 1000x gereden hebt. 😉😉 😉😉
Marty1984 schreef op 14-11-2021 om 01:25:
[..]
Ik kan wel eens antwoorden dat ik "aan niks" aan 't denken was als iemand het mij vraagt.
Maar dan staat "niks" voor "niets bijzonders" of nog vaker voor "niets dat jij moet weten" of "too complicated to explain".
Mijn hoofd maakt gewoon 24/24 7/7 een paar triljoen bochten.
Maar dat wil niet zeggen dat ik elke bocht met iedereen wil delen.
Dat is bij mij dus ook zo.
Ik vraag me dus wel af: Als iemand 'niks' denkt, is dat dan daadwerkelijk blanco?
Als ik wandel krijg ik vaak heel creatieve ideeën. Dan denk ik aan iets heel anders en dan is het opeens 
Met fietsen heb ik dat helemaal niet. Ik heb er een hekel aan om in mijn woonplaats te fietsen, maar dat komt met name door de vele medefietsers die zichzelf als middelpunt van de wereld zien. Dan moet je constant alert zijn. Ben ik eenmaal de stad uit, dan gaat het wel weer, maar daarvoor moet ik eerst door die jungle heen.
Mevrouw75 schreef op 14-11-2021 om 12:25:
[..]
Dat is bij mij dus ook zo.
Ik vraag me dus wel af: Als iemand 'niks' denkt, is dat dan daadwerkelijk blanco?
Ja, bij mij wel. Kan echt helemaal leeg zijn.
Lieveheersbeest schreef op 14-11-2021 om 14:02:
[..]
Ja, bij mij wel. Kan echt helemaal leeg zijn.
Ik volgens mij ook en ik ervaar dat niet altijd als positief. Soms lijkt het alsof ik mijn denken niet aan kan zetten, alleen maar een beetje kan zitten staren in het moment. Dan kom ik nergens toe, terwijl dat niet altijd handig is.