Co-rumineren
Ik las een artikel over dit fenomeen want ik kende het woord niet. Het betekent 'samen herkauwen'. Piekeren zou meer toekomstgericht zijn en rumineren meer denken aan zaken uit het verleden.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Rumineren_(psychologie)
Het schijnt dus nu zo te zijn dat samen rumineren slecht kan zijn voor de gezondheid. Dit wordt op dit moment grootschalig onderzocht. Zie onderstaande link.
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/erover-praten-kan-ook-tot-meer-gepieker-leiden-vooral-bij-meiden~babea4cd/
Waar ligt volgens jullie het omslagpunt tussen erover praten en elkaar/jezelf de put inpraten?
Zelf denk ik dat problemen bespreken op zichzelf niet slecht is, maar dat er wel stappen gezet moeten worden naar nieuwe denkrichtingen om weer verder te komen. Als je dit niet doet ga je stilstaan in je denken en kan het fixeren worden. Dat lijkt mij het omslagpunt.
Persoonlijk ben ik wel snel klaar met co-rumineren. Beetje attent zijn en wat herhaling accepteren is prima, maar ik ben waarschijnlijk te praktisch of oplossingsgericht.
ik vond het moeilijk scherp het omslagpunt aan te geven. Maar ik heb bij sommige mensen inderdaad wel eens het idee dat ze elkaar de put inpraten, of dat ze beter iets kunnen gaan doen ipv steeds maar dat gegraaf.
Maar het is een lastig onderwerp want het wekt gauw de indruk dat je iemand niet serieus neemt en het is een soort algemene norm geworden dat je juist veel moet praten over dingen die je dwars zitten.
Ginevra schreef op 15-09-2024 om 21:27:
ik vond het moeilijk scherp het omslagpunt aan te geven. Maar ik heb bij sommige mensen inderdaad wel eens het idee dat ze elkaar de put inpraten, of dat ze beter iets kunnen gaan doen ipv steeds maar dat gegraaf.
Maar het is een lastig onderwerp want het wekt gauw de indruk dat je iemand niet serieus neemt en het is een soort algemene norm geworden dat je juist veel moet praten over dingen die je dwars zitten.
Het lijkt mij wel voor de hulpverlening heel zinvol als ze goed onderzocht krijgen waar het punt ligt van teveel praten/herhalen en wat dan het beste alternatief is.
Niet serieus nemen of gebrekkige empathie is misschien een risico, maar misschien blijkt uit onderzoek welke methodes goed werken om uit het co-rumineren te komen.
Er zijn ook veel persoonlijke verschillen hierin. Sommige mensen hebben nu eenmaal meer geduld of de overtuiging dat je steeds verder moet gaan in het uitdiepen van elkaars problemen. Of dat dit juist de band verstevigd. Blijkbaar is er ook verschill tussen mannen en vrouwen hierin. Loslaten vs doorvragen misschien.
Soms heb je gewoon geen tijd om over iets zorgwekkends na te denken en moet je snel verder naar het volgende onderwerp. Dat plaatst het vorige incident (of wat het zou kunnen worden) in perspectief.
Ik praat maar zelden over zorgen met anderen, gewoon omdat het privé is en nooit helpt. Die anderen weten de ins en outs niet en ervaren het op een andere manier.
Een open deur is dat je alleen maar iets kan oplossen op het moment dat het gebeurt. Voorbij is voorbij. Ik denk dat dat rumineren bedoeld is om je voorzichtig te maken. Maar het is juist beter om niet overdreven voorzichtig te worden want dan onderneem je meer. Maar goed, ik ben geen expert in het onderwerp.
Oh ik dacht dat je echt rumineren bedoelde en dat iemand dan mee ging doen🤢
Ik heb zelf de indruk dat samen echt tot de kern komen en emoties toelaten en doorvoelen over het algemeen helpend is, terwijl eindeloos om dingen heenpraten en details herkauwen schadelijk kan zijn.
Bijvoorbeeld een vervelend conflict op je werk:
Met iemand delen wat er speelt en vertellen dat het je boos, maar eigenlijk ook heel erg onzeker heeft gemaakt > helpend.
Aan verschillende mensen het verhaal meerdere keren tot in detail herhalen en daarbij steeds bevestiging zoeken dat die ander een lul is, dat anderen het met je eens zijn en dat jij niet fout zat > niet helpend.
Ik denk dat een flinke dosis pragmatisme en zelfzekerheid beter is dan tot vervelens toe erover praten wat iets "met je doet". Gaat iemand bijvoorbeeld telkens geeuwen als je met hem praat dan hóeft dat niet te betekenen dat jouw conversatie stierlijk vervelend is. Als dit echt relevant wordt dan kan je na enkele weken wel vragen of hij slaap, honger of last van nervositeit heeft.
Eleanor schreef op 16-09-2024 om 08:54:
Ik heb zelf de indruk dat samen echt tot de kern komen en emoties toelaten en doorvoelen over het algemeen helpend is, terwijl eindeloos om dingen heenpraten en details herkauwen schadelijk kan zijn.
Bijvoorbeeld een vervelend conflict op je werk:
Met iemand delen wat er speelt en vertellen dat het je boos, maar eigenlijk ook heel erg onzeker heeft gemaakt > helpend.
Aan verschillende mensen het verhaal meerdere keren tot in detail herhalen en daarbij steeds bevestiging zoeken dat die ander een lul is, dat anderen het met je eens zijn en dat jij niet fout zat > niet helpend.
Een goed voorbeeld. Denk dat niet alleen het aantal herhalingen belangrijk is, maar vooral de richting binnen die gesprekken . In het 2e voorbeeld gaat het vooral over de omstandigheden en het bevestiging zoeken.
Als het 'herkauwen' gericht is op verwerking en acceptatie kan co-rumineren misschien wel helpen. Maar ook daar kun je in een loop terechtkomen, zoals bv. bij ziektewinst.
Wasgij schreef op 16-09-2024 om 08:30:
Oh ik dacht dat je echt rumineren bedoelde en dat iemand dan mee ging doen🤢
