Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
Evaluna schreef op 20-08-2021 om 21:28:
Maakt niet uit hoor, ik ben sinds juni vorige jaar aan het tobben. Vooral door complexe thuissituatie.
Gescheiden, maar contact met ex erg moeizaam. Veel rechtzaken, jeugdzorg, kinderen daardoor van de leg enzovoorts. Binnenkort gaat dat wrs niet veranderen.
Werk was op zich prima, maar intussen ook alweer 5 jaar daar en iets anders zou misschien wel meer energie geven.
Oké, triest allemaal. 
Daarmee terugkomend op je vraag. Gezien je antwoord (oorzaak dus niet je werk) zie ik daar dan ook niet de oplossing liggen.
Bedenk met een burn-out: ook leuke dingen kosten energie. Je lichaam is uitgeput (in jouw geval door privézaken). Dat kun je niet aanvullen met een dotje geest-energie.
hoi.. ik meld mij ook.
Eergister de “knoop” doorgehakt en mij ziekgemeld. Ik word doorverwezen naar de bedrijfsarts en bedrijfsmaatschappelijk werk.
Of het een burn-out is of overspannen, daar moet ik nog achter zien te komen.
Terugdenkend, sinds 1,5 jaar sta ik onder hoge werkdruk. Vanaf het moment van de lockdown is er veel op mijn schouders terecht gekomen. In deze anderhalf jaar veel opgevangen op het werk, zelf nog even een verhuizing regelen, en na het verhuizen weer vol aan het werk.
ik heb tussendoor geprobeerd mijn grenzen aan te geven, dit leek te werken maar voor ik was hersteld van het ene kwam het volgende er alweer aan.
tot 3 weken geleden heb ik alle ballen hoog geprobeerd te houden. Tussen het werken door ook nog met kat naar DA omdat ze erg ziek is. Manager belde even snel met nog een berg werk voor mij, net voor zijn vakantie, waarbij ik hem ook probeerde te vertellen dat het niet zo goed gaat met mij, heeft hij mij sterkte gewenst en is “vertrokken”.
die avond stortte ik in. Huilen huilen huilen. En dan toch weer doorgaan. Deze week was ik vrij en heb er niet van kunnen genieten. Ik Ben moe. Last van flinke Stemmingswisselingen.
Omdat ik mij enorm verantwoordelijk voel voor mijn werk durfde ik geen “ziekmelding” te doen. Alsnog heb ik dit gedaan. Ergens een opluchting maar ook een gevoel van enorm falen.
Misschien een beetje warrig verhaal… maar goed. Ik lees verder mee .
MEFunny schreef op 21-08-2021 om 08:30:
hoi.. ik meld mij ook.
Eergister de “knoop” doorgehakt en mij ziekgemeld. Ik word doorverwezen naar de bedrijfsarts en bedrijfsmaatschappelijk werk.
Of het een burn-out is of overspannen, daar moet ik nog achter zien te komen.
Terugdenkend, sinds 1,5 jaar sta ik onder hoge werkdruk. Vanaf het moment van de lockdown is er veel op mijn schouders terecht gekomen. In deze anderhalf jaar veel opgevangen op het werk, zelf nog even een verhuizing regelen, en na het verhuizen weer vol aan het werk.
ik heb tussendoor geprobeerd mijn grenzen aan te geven, dit leek te werken maar voor ik was hersteld van het ene kwam het volgende er alweer aan.
tot 3 weken geleden heb ik alle ballen hoog geprobeerd te houden. Tussen het werken door ook nog met kat naar DA omdat ze erg ziek is. Manager belde even snel met nog een berg werk voor mij, net voor zijn vakantie, waarbij ik hem ook probeerde te vertellen dat het niet zo goed gaat met mij, heeft hij mij sterkte gewenst en is “vertrokken”.
die avond stortte ik in. Huilen huilen huilen. En dan toch weer doorgaan. Deze week was ik vrij en heb er niet van kunnen genieten. Ik Ben moe. Last van flinke Stemmingswisselingen.
Omdat ik mij enorm verantwoordelijk voel voor mijn werk durfde ik geen “ziekmelding” te doen. Alsnog heb ik dit gedaan. Ergens een opluchting maar ook een gevoel van enorm falen.
Misschien een beetje warrig verhaal… maar goed. Ik lees verder mee .
Welkom.
Goed dat je je wel ziek gemeld hebt! Dat vond ik uiteindelijk helemaal niet eens zo'n moeilijke stap want het ging gewoon echt niet meer. Ik wist zelf dat ik wel moest anders zou er niets meer van mij overblijven.
Heb ook al contact met een POH o.i.d.? Deze heeft mij in het begin erg goed op weg geholpen.
Wat tips die ik mezelf ook met enige regelmaat nog steeds geef:
- Rust goed uit maar ga niet de hele dag op de bank liggen. Maar doe wel dat middagdutje als je daar behoefde aan hebt.
- Doe niet teveel dingen op 1 dag die energie kosten. En alles kost energie op dit moment. Soms moet ik zelf kiezen tussen bijvoorbeeld koken of douchen...
- Blijf in contact met andere mensen, ook buiten je eigen huishouden.
Verder blijf ik me er altijd van bewust dat ik zo maar teveel kan doen zonder dat ik dat zelf door heb. En dan ben ik weer 3 dagen kapot en is niks leuk, vooral ik niet.
Nog een laatste ding, voel het niet als falen. Dan haal je jezelf alleen maar verder naar beneden en dat is zooooo zonde! Je faalt niet. Je hebt gewoon teveel stress in je lichaam, dat is niet falen. Dat is naar je lichaam luisteren en er voor zorgen dat het weer goed komt en je weer weerbaar wordt voor alles. Maar falen? Nee, zeker niet.
ik herken het gevoel van falen wel, en achteraf gezien zegt dat iets over de reden waardoor ik burn-out ben geraakt: het gevoel niet te mogen stoppen omdat je dan een -vul maar in- bent. Ik heb hulp van een psycholoog en heb daar baat bij. Maar rust eerst maar eens goed uit MEFunny…en dat kan langer duren dan je misschien wilt - maar als je je weer iets beter voelt raad ik je aan om hulp te zoeken voor de drijfveren waardoor je zover over je grenzen bent geraakt.
MEFunny schreef op 21-08-2021 om 08:30:
hoi.. ik meld mij ook.
Eergister de “knoop” doorgehakt en mij ziekgemeld. Ik word doorverwezen naar de bedrijfsarts en bedrijfsmaatschappelijk werk.
Of het een burn-out is of overspannen, daar moet ik nog achter zien te komen.
Terugdenkend, sinds 1,5 jaar sta ik onder hoge werkdruk. Vanaf het moment van de lockdown is er veel op mijn schouders terecht gekomen. In deze anderhalf jaar veel opgevangen op het werk, zelf nog even een verhuizing regelen, en na het verhuizen weer vol aan het werk.
ik heb tussendoor geprobeerd mijn grenzen aan te geven, dit leek te werken maar voor ik was hersteld van het ene kwam het volgende er alweer aan.
tot 3 weken geleden heb ik alle ballen hoog geprobeerd te houden. Tussen het werken door ook nog met kat naar DA omdat ze erg ziek is. Manager belde even snel met nog een berg werk voor mij, net voor zijn vakantie, waarbij ik hem ook probeerde te vertellen dat het niet zo goed gaat met mij, heeft hij mij sterkte gewenst en is “vertrokken”.
die avond stortte ik in. Huilen huilen huilen. En dan toch weer doorgaan. Deze week was ik vrij en heb er niet van kunnen genieten. Ik Ben moe. Last van flinke Stemmingswisselingen.
Omdat ik mij enorm verantwoordelijk voel voor mijn werk durfde ik geen “ziekmelding” te doen. Alsnog heb ik dit gedaan. Ergens een opluchting maar ook een gevoel van enorm falen.
Misschien een beetje warrig verhaal… maar goed. Ik lees verder mee .
Goed zo! Rust voor jou!
Burn-out is in wezen hetzelfde als overspannen.
vandaag rustig aan gedaan. Gisteren gezellig naar de film geweest, wat laat gaan slapen en vooral veel te kort geslapen.
Maar vandaag is weer even andere koek... Weer heel erg moe, krijg niks gedaan dus ik heb weer teveel gedaan gisteren. We zouden even naar zo'n arcade Hall gaan. Maar omdat ik echt kapot was zijn we niet gegaan. Maar... We hebben wel even een rondje buiten gelopen en daarna heb ik op een klein wasje ophangen na niks meer gedaan. Baal er echt van dat ik me er niet eens toe kan zetten om even iets te doen wat puber echt leuk vind. Komt wel weer.... Maar vind het niet leuk op dit moment.
Ellori schreef op 21-08-2021 om 23:02:
vandaag rustig aan gedaan. Gisteren gezellig naar de film geweest, wat laat gaan slapen en vooral veel te kort geslapen.
Maar vandaag is weer even andere koek... Weer heel erg moe, krijg niks gedaan dus ik heb weer teveel gedaan gisteren. We zouden even naar zo'n arcade Hall gaan. Maar omdat ik echt kapot was zijn we niet gegaan. Maar... We hebben wel even een rondje buiten gelopen en daarna heb ik op een klein wasje ophangen na niks meer gedaan. Baal er echt van dat ik me er niet eens toe kan zetten om even iets te doen wat puber echt leuk vind. Komt wel weer.... Maar vind het niet leuk op dit moment.
Zo jammer altijd inderdaad dat je na een fijne tijd zo'n terugval kunt hebben.
bedankt voor de vriendelijke woorden en tips.
Het falen bij mij, zit hem ook in het gevoel van mijn verantwoordelijkheidsgevoel richting werk (Teamleider binnen de zorg). Ik voel mij nu falen door niet te kunnen voldoen in mijn taken richting collega’s, cliënten en management.
Ik ben een paar maanden geleden verhuisd en er is hier geen HA te krijgen. Sta nog ingeschreven in vorige stad, en zie het niet zitten om daar naar de POH te gaan.
via mijn werk kan ik naar de bedrijfsarts en bedrijfmaatschappelijk werk. Zo nodig bieden ze ook andere trajecten/zorg. Dat doen ze wel goed altijd.
Het is helaas niet de eerste keer. Ik weet dat ik rustig aan moet doen en niet te snel moet willen gaan. Maar dat is ook iets wat niet mijn “aard van het beestje” is.
Verder, ben ik alleenstaand. (Samen met mijn pluis 
)
MEFunny schreef op 22-08-2021 om 08:37:
bedankt voor de vriendelijke woorden en tips.
Het falen bij mij, zit hem ook in het gevoel van mijn verantwoordelijkheidsgevoel richting werk (Teamleider binnen de zorg). Ik voel mij nu falen door niet te kunnen voldoen in mijn taken richting collega’s, cliënten en management.
Ik ben een paar maanden geleden verhuisd en er is hier geen HA te krijgen. Sta nog ingeschreven in vorige stad, en zie het niet zitten om daar naar de POH te gaan.
via mijn werk kan ik naar de bedrijfsarts en bedrijfmaatschappelijk werk. Zo nodig bieden ze ook andere trajecten/zorg. Dat doen ze wel goed altijd.
Het is helaas niet de eerste keer. Ik weet dat ik rustig aan moet doen en niet te snel moet willen gaan. Maar dat is ook iets wat niet mijn “aard van het beestje” is.
Verder, ben ik alleenstaand. (Samen met mijn pluis
Wat vervelend dat je geen huisarts kunt vinden in de buurt. En al helemaal dat dit niet de eerste keer is dat dit je overkomt.
Ik snap je gevoel van falen ergens wel hoor, mijn taken worden nu ook door meerdere collega's overgenomen. Maar ik denk maar zo, het is niet anders op dit moment.
Toen mijn kat nog leefde kon ik erg genieten van hem lekker op schoot hebben en aaien. Mis ik nu enorm! Was ook redelijk stress verlagend, zeker als ie lekker aan het spinnen was 
. Probeer makkelijke gerechten enzo te maken om je zelf wat te ontzien en als het kan probeer wat vooruit te koken of gerechten te maken die je makkelijk een dag later nog een keer kan opwarmen 
. Ik weet dat koken mij bijvoorbeeld heel veel energie kost.
Over die huisarts: ik ken iemand die na een verhuizing ook geen huisarts kon vinden in de nieuwe woonplaats. Daar heeft uiteindelijk volgens mij de ‘oude’ huisarts ervoor gezorgd dat ze ingeschreven kon worden in een nieuwe praktijk. Zij had ook enorm gezondheidsklachten dus geen huisarts in de eigen woonplaats was in feite onverantwoord. Ik vind dat in jouw geval, met een burn out, ook niet verantwoord. Ik zou er achteraan gaan. Misschien kan je verzekeringsmaatschappij nog iets betekenen?
iemand ervaring qua re-integratie?
Ik zat op 3,5 maar ik denk dat het echt teveel is nu. Aan de andere kant is het een goede afleiding.
Is het gebruikelijk om, als je terug gaat in uren, op meerdere dagen gaat werken? Normaal werk ik twee dagen. Zou ik nu naar bijvoorbeeld 3x2 uur moeten gaan? Het lijkt me dan alleen zo onoverzichtelijk worden.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 17:01:
iemand ervaring qua re-integratie?
Ik zat op 3,5 maar ik denk dat het echt teveel is nu. Aan de andere kant is het een goede afleiding.
Is het gebruikelijk om, als je terug gaat in uren, op meerdere dagen gaat werken? Normaal werk ik twee dagen. Zou ik nu naar bijvoorbeeld 3x2 uur moeten gaan? Het lijkt me dan alleen zo onoverzichtelijk worden.
Een goede afleiding waarvan?
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 17:01:
iemand ervaring qua re-integratie?
Ik zat op 3,5 maar ik denk dat het echt teveel is nu. Aan de andere kant is het een goede afleiding.
Is het gebruikelijk om, als je terug gaat in uren, op meerdere dagen gaat werken? Normaal werk ik twee dagen. Zou ik nu naar bijvoorbeeld 3x2 uur moeten gaan? Het lijkt me dan alleen zo onoverzichtelijk worden.
Ik zou inderdaad kijken of het mogelijk is om terug te gaan in uren maar zeker niet meer dagen dan die 2 te werken. Kijk eens wat 2x3 of 2x2,5 doet? Toen ik met andere lichamelijke klachten zat ben ik ook wel eens een stap terug gegaan in uren. Werd toen gewoon geaccepteerd. Het is immers mijn lijf en ik voel heel goed aan wat ik wel en niet aan kan qua belastbaarheid (normaal gesproken).
Ik snap dat werken een fijne afleiding is van thuis zitten en wellicht de problemen waardoor je in deze situatie terecht gekomen bent. Dit zou je ook op een andere manier kunnen doen. Wij hebben inmiddels weer een Pathe Unlimited pas dus ik ga zeker 2 a 3 keer per week even naar de bios. Soms alleen, soms met partner.
Hen74 schreef op 22-08-2021 om 17:02:
[..]
Een goede afleiding waarvan?
M’n gedeprimeerde brein dat nergens zin in heeft en nergens plezier uit haalt. Werken is dan nog een soort bezig zijn.
Dat lukt me thuis niet goed. Overigens ook minder goed als ik moe ben. Dus wat dat betreft is extra dagen werken mss niet handig. Thuis frommel ik wat, even iets opruimen, wasje, op de bank liggen, echt niks doen, piekeren, opzien tegen alles, mezelf naar buiten schoppen voor een wandelingetje. Miserabel.
Ik weet ook gewoon niet meer goed wat wat is. Het enige dat ik weet is dat ik maandag na 3,5 uur een dag ziek was. Dat ik donderdag na 2,5u de rest van de middag ontzettend moe op de bank heb gelegen. Dus daarom denk ik dat het werk het even niet van me hoeft te verwachten. Maar morgen heb ik een afspraak met de re-integratie Pipo.
Ellori schreef op 22-08-2021 om 17:09:
[..]
Ik zou inderdaad kijken of het mogelijk is om terug te gaan in uren maar zeker niet meer dagen dan die 2 te werken. Kijk eens wat 2x3 of 2x2,5 doet? Toen ik met andere lichamelijke klachten zat ben ik ook wel eens een stap terug gegaan in uren. Werd toen gewoon geaccepteerd. Het is immers mijn lijf en ik voel heel goed aan wat ik wel en niet aan kan qua belastbaarheid (normaal gesproken).
Ik snap dat werken een fijne afleiding is van thuis zitten en wellicht de problemen waardoor je in deze situatie terecht gekomen bent. Dit zou je ook op een andere manier kunnen doen. Wij hebben inmiddels weer een Pathe Unlimited pas dus ik ga zeker 2 a 3 keer per week even naar de bios. Soms alleen, soms met partner.
Ik vind het aanvoelen nog zo lastig. Soms blijkt ook achteraf pas dat het gewoon teveel was.
Meestal kan ik me na een uur echt nergens meer toe zetten. Zit ik maar naar m’n pc te staren. Soms ga ik een half uur liggen. Daarna kan ik weer even.
Het is gewoon weer snel teveel. Ik laat bijvoorbeeld ook het licht in m’n kamer uit. Voelt heel hysterisch, maar het scheelt prikkels.
Ik wil vanavond zonder slaappil proberen te slapen. Heb het idee dat andere bijwerkingen wat stabiliseren dus het slapen misschien wel? Ik denk wel dat ik al verslaafd ben want ik roep dit al twee avonden. 😆 Maar ik probeer nu angstvallig wakkert te blijven. Want als ik overdag slaap ben ik verloren. Maar ben zo moe.
hoe trek jij de prikkels van de bios joh? Ik kijk alles op Netflix zonder geluid.