Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 17:16:
[..]
Ik vind het aanvoelen nog zo lastig. Soms blijkt ook achteraf pas dat het gewoon teveel was.
Meestal kan ik me na een uur echt nergens meer toe zetten. Zit ik maar naar m’n pc te staren. Soms ga ik een half uur liggen. Daarna kan ik weer even.
Het is gewoon weer snel teveel. Ik laat bijvoorbeeld ook het licht in m’n kamer uit. Voelt heel hysterisch, maar het scheelt prikkels.
Ik wil vanavond zonder slaappil proberen te slapen. Heb het idee dat andere bijwerkingen wat stabiliseren dus het slapen misschien wel? Ik denk wel dat ik al verslaafd ben want ik roep dit al twee avonden. 😆 Maar ik probeer nu angstvallig wakkert te blijven. Want als ik overdag slaap ben ik verloren. Maar ben zo moe.
hoe trek jij de prikkels van de bios joh? Ik kijk alles op Netflix zonder geluid.
Ik doe oordoppen in en ga vaak in de middag of ga naar een kleine zaal waarvan ik weet dat het eigenlijk altijd wel rustig is.
Pas op hoor met die slaappillen en verslaafd er aan raken. Ik gebruik zelf af en toe oxazepam maar dat eigenlijk nooit 2 dagen achter elkaar tenzij ik het echt niet meer trek.
De enige manier om een grens te ontdekken is overigens door er over heen te gaan. Het is dus heel normaal dat je de grens pas achteraf ziet in eerste instantie. Zelf leer ik steeds beter snappen waar mijn grens ligt maar zoals uit mijn posts blijkt zie ik die ook vaak pas achter af.
De komende 2 weken ga ik zeker vaker over m'n grenzen heen maar dat komt vooral door de vakantie waarvoor dingen voorbereid moeten worden. Een deel kan ik uit handen geven maar ik wil wel heel graag zeker weten dat de kleding die ik mee wil ook ingepakt wordt zeg maar. Dus dat doe ik dan weer zelf.
Ellori schreef op 22-08-2021 om 18:00:
[..]
Ik doe oordoppen in en ga vaak in de middag of ga naar een kleine zaal waarvan ik weet dat het eigenlijk altijd wel rustig is.
Pas op hoor met die slaappillen en verslaafd er aan raken. Ik gebruik zelf af en toe oxazepam maar dat eigenlijk nooit 2 dagen achter elkaar tenzij ik het echt niet meer trek.
De enige manier om een grens te ontdekken is overigens door er over heen te gaan. Het is dus heel normaal dat je de grens pas achteraf ziet in eerste instantie. Zelf leer ik steeds beter snappen waar mijn grens ligt maar zoals uit mijn posts blijkt zie ik die ook vaak pas achter af.
De komende 2 weken ga ik zeker vaker over m'n grenzen heen maar dat komt vooral door de vakantie waarvoor dingen voorbereid moeten worden. Een deel kan ik uit handen geven maar ik wil wel heel graag zeker weten dat de kleding die ik mee wil ook ingepakt wordt zeg maar. Dus dat doe ik dan weer zelf.
Die slaappillen zijn echt een noodgreep. Met de sertraline lig ik uuuren wakker. Elke nacht. Terwijl ik echt 9 uur slaap nodig heb (als ik gezond ben tenminste) En in mijn geval geldt hoe moeier ik ben hoe somberder ik word. Dus vond de huisarts dat echt heel onwenselijk. En ach. Die slaappillen pakken ze me wel weer af. Als dit een blijvende bijwerking is moeten we het nog maar eens bespreken want dat lijkt me wel onwenselijk.
Oordoppen doe ik ook. Maar werkt dat in de bios?
Ik spreek op m’n werk ook niemand. Sluip door de gangen als ik denk dat er niemand is.
Goed dat je van te voren weet dat die dagen eraan komen. Hopelijk lukt het om ze met voldoende rust door te komen!
Ik weet gewoon niet wat ik die Pipo te bieden heb. Wat er nu precies niet lukt. Maar het is gewoon even teveel allemaal. Maar echt concreet vind ik moeilijk.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 18:05:
[..]
Die slaappillen zijn echt een noodgreep. Met de sertraline lig ik uuuren wakker. Elke nacht. Terwijl ik echt 9 uur slaap nodig heb (als ik gezond ben tenminste) En in mijn geval geldt hoe moeier ik ben hoe somberder ik word. Dus vond de huisarts dat echt heel onwenselijk. En ach. Die slaappillen pakken ze me wel weer af. Als dit een blijvende bijwerking is moeten we het nog maar eens bespreken want dat lijkt me wel onwenselijk.
Oordoppen doe ik ook. Maar werkt dat in de bios?
Ik spreek op m’n werk ook niemand. Sluip door de gangen als ik denk dat er niemand is.
T helpt genoeg om het hele harde geluid te dempen tot een verdraagbaar niveau. Gebruik gewoon van die oropax dingen waar ik ook mee slaap.
Ik weet nog wel hoe slecht ik geslapen heb door verschillende medicatie en zeker met anti depressiva. Je zou eens kunnen kijken of het op een ander tijdstip innemen werkt in overleg met je arts? Ik had op een gegeven moment medicatie voor een te hoge bloeddruk waar ik super moe door werd, daar werd zelfs geadviseerd om het de eerste periode in de avond op bed in te nemen.
Ellori schreef op 22-08-2021 om 18:12:
[..]
T helpt genoeg om het hele harde geluid te dempen tot een verdraagbaar niveau. Gebruik gewoon van die oropax dingen waar ik ook mee slaap.
Ik weet nog wel hoe slecht ik geslapen heb door verschillende medicatie en zeker met anti depressiva. Je zou eens kunnen kijken of het op een ander tijdstip innemen werkt in overleg met je arts? Ik had op een gegeven moment medicatie voor een te hoge bloeddruk waar ik super moe door werd, daar werd zelfs geadviseerd om het de eerste periode in de avond op bed in te nemen.
Daar heb ik al mee gerommeld. Maakt geen verschil. Althans, savonds en smorgens heb ik ze geslikt.
Oropax heb ik in huis idd! Slaap ik ook mee😅
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 18:14:
[..]
Daar heb ik al mee gerommeld. Maakt geen verschil. Althans, savonds en smorgens heb ik ze geslikt.
Oropax heb ik in huis idd! Slaap ik ook mee😅
Vervelend dat dat niet helpt! Hoop voor je dat het slechts een bijwerking is die snel weer weg gaat. En mocht je dus een boisje pakken, gewoon een paar meenemen en half in je oren stoppen, dat scheelt echt 10000%
Hen74 schreef op 22-08-2021 om 17:02:
[..]
Een goede afleiding waarvan?
Wattenbolleke, ik ben het eens met Hen74…afleiding waarvan? Je schrijft dat je je vervelend voelt en werk een afleiding is…ik denk dat je daar je probleem te pakken hebt. Pak hetgeen aan waardoor jij je vervelend voelt, stop met vluchten in je werk.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 17:14:
[..]
M’n gedeprimeerde brein dat nergens zin in heeft en nergens plezier uit haalt. Werken is dan nog een soort bezig zijn.
Dat lukt me thuis niet goed. Overigens ook minder goed als ik moe ben. Dus wat dat betreft is extra dagen werken mss niet handig. Thuis frommel ik wat, even iets opruimen, wasje, op de bank liggen, echt niks doen, piekeren, opzien tegen alles, mezelf naar buiten schoppen voor een wandelingetje. Miserabel.
Ik weet ook gewoon niet meer goed wat wat is. Het enige dat ik weet is dat ik maandag na 3,5 uur een dag ziek was. Dat ik donderdag na 2,5u de rest van de middag ontzettend moe op de bank heb gelegen. Dus daarom denk ik dat het werk het even niet van me hoeft te verwachten. Maar morgen heb ik een afspraak met de re-integratie Pipo.
Kan me voorstellen dat je niet meer goed weet wat wat is. Het hangt allemaal samen, lichaam en geest.
Mag ik vragen: draai je in je hoofd in cirkeltjes, pieker je? Of zit je hoofd vol maar weet je niet eens met wat? Voelt het als een grijs, zwaar deken? Of is je hoofd moe?
Ik begrijp overigens dat het soms moeilijk te duiden is en iedereen weer andere bewoordingen gebruikt. Maar wellicht kun je het wat ontwarren.
Want werken als je opgebrand bent, gaat m.i. niet helpen. Maar als het gaat om activeren, dan is het soms wel prettig. Toch lijkt het werken je uit te putten.
Hen74 schreef op 21-08-2021 om 17:40:
[..]
Goed zo! Rust voor jou!
Burn-out is in wezen hetzelfde als overspannen.
Dat ben ik niet met je eens eerlijk gezegd.
Een burnout is een overspannenheid keer 10. Herstellen van overspannen zijn gaat ook sneller dan herstellen van een burnout.
Mallebeppie schreef op 22-08-2021 om 19:38:
[..]
Dat ben ik niet met je eens eerlijk gezegd.
Een burnout is een overspannenheid keer 10. Herstellen van overspannen zijn gaat ook sneller dan herstellen van een burnout.
Mee eens. Heb het niet goed omschreven.
Hen74 schreef op 22-08-2021 om 19:28:
[..]
Kan me voorstellen dat je niet meer goed weet wat wat is. Het hangt allemaal samen, lichaam en geest.
Mag ik vragen: draai je in je hoofd in cirkeltjes, pieker je? Of zit je hoofd vol maar weet je niet eens met wat? Voelt het als een grijs, zwaar deken? Of is je hoofd moe?
Ik begrijp overigens dat het soms moeilijk te duiden is en iedereen weer andere bewoordingen gebruikt. Maar wellicht kun je het wat ontwarren.
Want werken als je opgebrand bent, gaat m.i. niet helpen. Maar als het gaat om activeren, dan is het soms wel prettig. Toch lijkt het werken je uit te putten.
Waardoor ik me vervelend voel weet ik niet. Met m’n therapeut kunnen we hier ook niet goed bijkomen. Het enige dat we weten is dat ik heel sterk ‘ik wil het leven niet’ voel. Ik zie overal tegenop. Ik zie op tegen het leven. Geen idee waarom, want voordat ik burn out werd was het volgens mij ook vaak leuk. Maar het ouderschap bijvoorbeeld valt me enorm zwaar. Dat was m’n afknappunt. Maar dat kan ik niet voldoende oplossen. Ik heb een hele tijd (vooral in het begin) heel sterk het gevoel gehad van: ik wil m’n kinderen niet meer. (Mss was ik toen ook al somber? Ik heb vanaf het begin gehad dat niks me echt energie gaf, maar soms ‘greep’ iets me nog wel, zoals m’n hobby) dat specifieke gevoel (kinderen) is nu eigenlijk niet zo aan de orde. Veel algemener nu.
Ik pieker en m’n hoofd voelt vol. Ik voel me vreselijk onzeker over alles dat ik voel en denk. Het is heel druk in m’n hoofd. Het leven zelf voelt als een zware deken. Tenminste, alles dat ik moet doen in ieder geval. Uit bed komen, me afdrogen, ontbijten. Ik merk dat ik bijna niet meer praat, ik ontwijk situaties waarin dat moet. Niet slim, maar ik kan het even niet. Ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik voel me doodongelukkig, voel geen vreugde, geen enthousiasme. Maar tegelijk maakt alles me verward. Want wat is dit? Een terugval? Slechts somberheid die normaal is voor burn out klachten? Depressie? En mijn hemel, wat moet ik doen om hieruit te komen? Dat maakt me een beetje in paniek. Ik kán niet meer. En dan moet ik ook nog beter worden. Dingen veranderen, overdenken. En ondertussen voor m’n gezin zorgen. Tegelijk denk ik dat ik fysiek wel herstel van m’n burn out, maar mentaal niet. Kan dat? Ik kan de ‘mental load’ niet aan.
Thuis lukt niks me ook goed. Boek lezen, film kijken, breien, het wil allemaal niet. Dus de dagen duren eindeloos lang. Wandeling naar de winkel, Savonds nog een blok om, dat gaat wel.
Ik zou wel tig slaappillen willen nemen om de dag weg te slapen. Maar goed, dat heeft ook geen zin natuurlijk dus dat doe ik niet. Ik probeer verstandig te blijven 😆 daarom denk ik dat werken me in die zin helpt. In ieder geval x uur niet op de bank gelegen.
Tegelijkertijd ben ik moe en heel snel moe van iets. Dus dat is denk ik echt het stukje burn out. Overprikkeling, vermoeidheid. Terwijl een wandeling van 4km vandaag redelijk lukte.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 19:52:
[..]
Waardoor ik me vervelend voel weet ik niet. Met m’n therapeut kunnen we hier ook niet goed bijkomen. Het enige dat we weten is dat ik heel sterk ‘ik wil het leven niet’ voel. Ik zie overal tegenop. Ik zie op tegen het leven. Geen idee waarom, want voordat ik burn out werd was het volgens mij ook vaak leuk. Maar het ouderschap bijvoorbeeld valt me enorm zwaar. Dat was m’n afknappunt. Maar dat kan ik niet voldoende oplossen. Ik heb een hele tijd (vooral in het begin) heel sterk het gevoel gehad van: ik wil m’n kinderen niet meer. (Mss was ik toen ook al somber? Ik heb vanaf het begin gehad dat niks me echt energie gaf, maar soms ‘greep’ iets me nog wel, zoals m’n hobby) dat specifieke gevoel (kinderen) is nu eigenlijk niet zo aan de orde. Veel algemener nu.
Ik pieker en m’n hoofd voelt vol. Ik voel me vreselijk onzeker over alles dat ik voel en denk. Het is heel druk in m’n hoofd. Het leven zelf voelt als een zware deken. Tenminste, alles dat ik moet doen in ieder geval. Uit bed komen, me afdrogen, ontbijten. Ik merk dat ik bijna niet meer praat, ik ontwijk situaties waarin dat moet. Niet slim, maar ik kan het even niet. Ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik voel me doodongelukkig, voel geen vreugde, geen enthousiasme. Maar tegelijk maakt alles me verward. Want wat is dit? Een terugval? Slechts somberheid die normaal is voor burn out klachten? Depressie? En mijn hemel, wat moet ik doen om hieruit te komen? Dat maakt me een beetje in paniek. Ik kán niet meer. En dan moet ik ook nog beter worden. Dingen veranderen, overdenken. En ondertussen voor m’n gezin zorgen.
Thuis lukt niks me ook goed. Boek lezen, film kijken, breien, het wil allemaal niet. Dus de dagen duren eindeloos lang. Wandelingetje naar de winkel, Savonds nog een blok om, dat gaat wel.
Ik zou wel tig slaappillen willen nemen om de dag weg te slapen. Maar goed, dat heeft ook geen zin natuurlijk dus dat doe ik niet. Ik probeer verstandig te blijven 😆
Tegelijkertijd ben ik moe en heel snel moe van iets. Dus dat is denk ik echt het stukje burn out. Overprikkeling, vermoeidheid. Terwijl een wandeling van 4km vandaag redelijk lukte.
Wat heftig toch. 
En wat rot dat de therapeut ook geen idee heeft. Toen ik bovenstaande las, dacht ik als eerste: stofjes.
Een tekort van iets (vitaminen/mineralen) of een teveel (hormonen). Of wel de juiste stoffen, maar ze komen niet aan (dopamine/serotonine).
Is daar ooit naar gekeken? Een gebroken been kun je ook niet wegpraten.
Heb je ooit haptonomie geprobeerd? In contact komen met je gevoel. Heb er zelf geen ervaring mee, maar hoor van anderen goede verhalen.
Verder kan ik alleen zeggen dat ik het herken en met je mee voel. 
Hen74 schreef op 22-08-2021 om 19:58:
[..]
En wat rot dat de therapeut ook geen idee heeft. Toen ik bovenstaande las, dacht ik als eerste: stofjes.
Een tekort van iets (vitaminen/mineralen) of een teveel (hormonen). Of wel de juiste stoffen, maar ze komen niet aan (dopamine/serotonine).
Is daar ooit naar gekeken? Een gebroken been kun je ook niet wegpraten.
Heb je ooit haptonomie geprobeerd? In contact komen met je gevoel. Heb er zelf geen ervaring mee, maar hoor van anderen goede verhalen.
Verder kan ik alleen zeggen dat ik het herken en met je mee voel.
Dankjewel.
Er is algemeen bloed geprikt. Geen bijzonderheden behalve een subklinische hyperthyreoidie waarvan de huisarts aangeeft dat dit echt niet de klachten veroorzaakt. Wil ik nog met de psychiater bespreken.
Als het serotonine stofjes zijn zouden die pillen moeten gaan werken toch?
Vaak wil ik niet eens een oplossing. Niet beter worden. Ik wil gewoon niet meer. Tegenstrijdig hè? Maar goed. Ik heb ook geen alternatief.
Haptonomie nog niet geprobeerd. Ik had wel een lichaamsgericht therapeut. Maar zij had het ook over haptonomie. Ik ben alleen een beetje huiverig voor weer een behandelaar die maar half werkt. Want ik heb die psychiater toch ook nodig.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 20:03:
[..]
Er is algemeen bloed geprikt. Geen bijzonderheden behalve een subklinische hyperthyreoidie waarvan de huisarts aangeeft dat dit echt niet de klachten veroorzaakt. Wil ik nog met de psychiater bespreken.
Als het serotonine stofjes zijn zouden die pillen moeten gaan werken toch?
Vaak wil ik niet eens een oplossing. Niet beter worden. Ik wil gewoon niet meer. Tegenstrijdig hè? Maar goed. Ik heb ook geen alternatief.
Dat snap ik helemaal, dat tegenstrijdige gevoel.
Goed dat je die uitslag nog wel gaat bespreken. Er is inmiddels steeds meer bekend dat ieder mens met dezelfde waarde (van welke stof dan ook, zelfs met voeding!) toch een ander klinisch beeld laat zien.
Dus dan kan het ook zijn dat jouw huidige medicatie niet bij jou past. Misschien andere bespreken met je behandelaar?
Donkey schreef op 22-08-2021 om 19:21:
[..]
Wattenbolleke, ik ben het eens met Hen74…afleiding waarvan? Je schrijft dat je je vervelend voelt en werk een afleiding is…ik denk dat je daar je probleem te pakken hebt. Pak hetgeen aan waardoor jij je vervelend voelt, stop met vluchten in je werk.
Het voelt overigens niet echt als vluchten. Meer als iets wat me nu mogelijk helpt om niet dieper weg te zakken.
Wattenbolleke schreef op 22-08-2021 om 20:03:
[..]
Haptonomie nog niet geprobeerd. Ik had wel een lichaamsgericht therapeut. Maar zij had het ook over haptonomie. Ik ben alleen een beetje huiverig voor weer een behandelaar die maar half werkt. Want ik heb die psychiater toch ook nodig.
Ik ben zelf een X aantal keer bij een haptotherapeut geweest. Vond het erg prettig. Deed ook een soort van massage/strijken.
Had een hele goede klik met haar, dat speelde ook mee. Kreeg oefeningen voor thuis die ook echt wel wat hielpen.