Autisme
Toen bij mij een paar jaar geleden (op mijn 48e) een diagnose autisme/asperger werd vastgesteld, vielen er voor mij heel veel puzzelstukjes op z'n plaats. Op viva ben ik toen mee gaan schrijven in het autismetopic. Hopelijk kunnen we er hier weer een mooi topic van maken.
Ik ben heel blij dat mijn vader de verbouwingen in mijn huis heeft gedaan, maar na zijn overlijden heb ik wel airco laten installeren en daar raak ik idd ook zwaar overprikkeld van 2 mannen die de hele tijd op en neer lopen in m'n huis. Nu is dat wel door mijzelf afgesproken, lijkt me nog erger als je van de nukken van een huurbaas afhankelijk bent voor allerlei projectjes waar je zelf geen inspraak in hebt wanneer/wie en hoe lang.
Ik vind pillen een uitkomst! Ik slik nu oxazepam, zolpidem en trazodon en dat geeft me toch meer rust. Minder zwaar doorpiekeren, beter slapen.
ik heb ook een hekel aan klusjesmensen (vreemden) in mijn huis. Weet dan ook niet wat ik met mezelf aan moet, wat er van me verwacht wordt etc. Of ik verstop me ergens, of ik zit er als een havik bovenop... allebei vreet energie. En dan inderdaad alles wat je er voor moet doen (spullen verschuiven etc. Waarheen dan?)
Klussen an sich vind ik dan weer niet erg, maar doe ik liever zelf (voor zover dat kan) of door m'n pa ofzo...)
Heb eerder dat jaar een reparatieverzoek ingediend voor een ontzet slaapkamerraam (wat nu dus gigantisch kiert en moeilijk dicht gaat). Nog steeds niks over gehoord...
Moet eigenlijk eens in de portal kijken wat de huidige status is, maar dat vind ik ook weer zo'n gedoe...
redbulletje schreef op 10-12-2021 om 23:04:
lijkt me nog erger als je van de nukken van een huurbaas afhankelijk bent voor allerlei projectjes waar je zelf geen inspraak in hebt wanneer/wie en hoe lang.
Nou, hou maar op schei maar uit. Vanaf het moment dat ik de brief kreeg over de werkzaamheden leefde ik in stress.
Stiefzoon (ASS en ODD) had vandaag een moeilijke ochtend, meerdere drama's voor 7u30 en weer zijn verzuchtingen dat hij niet graag op school zit en weer naar het thuisonderwijs wilt, zoals tijdens de lockdown. Ook geeft hij aan zijn vorige school te missen en begrijpt hij niet waarom hij moest veranderen, terwijl het reguliere onderwijs een compleet drama was en hij ginds helemaal niet kon volgen.
We hebben besloten om hem een dagje thuis te houden.
Ergens begrijp ik hem wel omdat ik vroeger als kind elke maand wel enkele dagen thuis bleef, maar het verschil met hem was dat ik makkelijk kon volgen op school en goede punten scoorde, terwijl hij ondertussen in het buitengewoon onderwijs zit en qua leerstof al enkele jaren achterloopt op zijn leeftijdsgenoten.
Soms denk ik dat de volledige schoolweken voor hem gewoon te zwaar zijn, maar gezien zijn huidige achterstand blijft het dan toch wat wrang om hem dan thuis te houden.
Iemand hier zelf ervaring mee, uit de eigen jeugd of door kinderen met ass en tips om hiermee om te gaan?
Helaas niet, ik heb mijn dochter (ASS, ADHD) vanochtend weer eens huilend en met hoofdpijn naar school gestuurd. Ze vindt het vreselijk om vroeg op te staan (gaat ook heel laat slapen) maar krijgt het tot mijn grote verbazing voor elkaar om toch vrijwel altijd tijdig op school te belanden, en zo te lezen vergeet ze ook niet vaak haar boeken (wel haar huiswerk, dat is een heel ander, lastig, verhaal).
Ik vind dat zo sneu. Mijn moeder was altijd heel streng, dus ik vroeg me gewoon niet meer af of ik wel naar school wilde, ik moest gewoon. Dat pakte ik als voldongen feit en daarmee lukte het om de tijd netjes uit te zitten. Maar ja, mijn moeder ramde sociaal acceptabel gedrag erin, ik begrijp mijn dochter te goed (wegens eigen ervaringen) en ik kan gewoonweg niet zo streng zijn als mijn moeder, daar ontbreekt mij de energie voor, plus dat ik me goed in het kind kan verplaatsen.
@Valdemar, waarom verwachten dat hij net zo snel gaat als anderen? Hij kan zich de stof eigen maken, dat kan in 1 jaar, maar ook in meerdere jaren. Tegenwoordig geldt toch een levenlang leren, iedereen moet voordurend bijscholen etc.
Kan er met de school overlegd worden dat hij dit jaar gaat spreiden?
Zoon van een vriendin doet nu het 2e jaar in in 2 jaar om rust te creeren (ook speciaal onderwijs) en sinds die beslissing is hij rustiger in zijn hoofd en daardoor loopt het thuis en op school ook soepeler.
SusannaT schreef op 13-12-2021 om 09:23:
Helaas niet, ik heb mijn dochter (ASS, ADHD) vanochtend weer eens huilend en met hoofdpijn naar school gestuurd. Ze vindt het vreselijk om vroeg op te staan (gaat ook heel laat slapen) maar krijgt het tot mijn grote verbazing voor elkaar om toch vrijwel altijd tijdig op school te belanden, en zo te lezen vergeet ze ook niet vaak haar boeken (wel haar huiswerk, dat is een heel ander, lastig, verhaal).
Ik vind dat zo sneu. Mijn moeder was altijd heel streng, dus ik vroeg me gewoon niet meer af of ik wel naar school wilde, ik moest gewoon. Dat pakte ik als voldongen feit en daarmee lukte het om de tijd netjes uit te zitten. Maar ja, mijn moeder ramde sociaal acceptabel gedrag erin, ik begrijp mijn dochter te goed (wegens eigen ervaringen) en ik kan gewoonweg niet zo streng zijn als mijn moeder, daar ontbreekt mij de energie voor, plus dat ik me goed in het kind kan verplaatsen.
Ik had geen diagnose als kind en moest naar school, maar ik heb wel veel gespijbeld. Het middelbaar trok ik eigenlijk helemaal niet, die drukte, telkens van lokaal wisselen. Ik gedij beter als ik gewoon een vaste plek heb zoals op de basisschool: 1 lokaal en 1 leraar. Thuisonderwijs zou een uitkomst voor me zijn geweest; iemand die me een paar uur per week zou helpen dingen uit te leggen en dan zelf m'n tijd in kunnen delen om de opdrachten te maken.
@Ysenda:
Misschien heb ik het slecht opgeschreven, maar de verwachting is dus niet dat hij even snel gaat als zijn leeftijdsgenoten. De leerstof wordt idd verspreid over de jaren, zo is dit in feite het vierde jaar dat hij begonnen is met de leerstof uit het eerste leerjaar omdat hij die nog niet volledig onder de knie heeft. Dit is net wat het moeilijker maakt.
Mocht hij vlot kunnen volgen op school zou ik hem makkelijker een dagje thuis houden wanneer hij daar nood aan had.
@SuzannaT:
Spijtig voor je dochter en veel sterkte in die ochtenden.
Zelf heb ik het "geluk" gehad dat mijn ouders zich weinig aantrokken van mijn opvoeding, dus ik was regelmatig thuis op schooldagen. Als ik echt elke dag op die banken had moeten zitten was ik waarschijnlijk nog veel vroeger schoolmoe geworden dan nu het geval was.
redbulletje schreef op 13-12-2021 om 09:44:
[..]
Ik had geen diagnose als kind en moest naar school, maar ik heb wel veel gespijbeld. Het middelbaar trok ik eigenlijk helemaal niet, die drukte, telkens van lokaal wisselen. Ik gedij beter als ik gewoon een vaste plek heb zoals op de basisschool: 1 lokaal en 1 leraar. Thuisonderwijs zou een uitkomst voor me zijn geweest; iemand die me een paar uur per week zou helpen dingen uit te leggen en dan zelf m'n tijd in kunnen delen om de opdrachten te maken.
Idem.
Als volwassene vaak afgevraagd of thuisonderwijs geen uitkomst was geweest. Zeker het middelbaar vond ik vreselijk en vanaf mijn vijftiende namen mijn resultaten en duik terwijl het spijbelen explodeerde.
Hier zit zoon (10, ASS) vandaag noodgedwongen thuis omdat de juf ziek is. Hij zou veel liever naar school gaan, die staat in de ochtend al te trappelen voor de deur. Gelukkig kan hij zo naar de BSO zodat hij ook even met wat kinderen kan spelen.
Hij komt gelukkig goed mee met de lesstof en doet thuis ook netjes het werk wat van hem verwacht wordt. Maar ik hou ook een beetje mijn hart vast voor de middelbare school... Moet echt even goed duiken in de schoolkeuzes en in hoeverre dat bij zoon past.
Eerst vanmiddag maar eens aanhoren wat ze voor volgend schooljaar tot nu toe hebben bedacht...
@Valdemar:
Ik zat vanaf 7 jaar in buitengewoon onderwijs, voordien gewone school. Ik ben altijd geweest, al zat ik maar stil achteraan. Maar of het altijd gaan me slimmer gemaakt heeft zou ik niet durven zeggen. Bij mij is schrijven pas verbeterd door online te schrijven na 18 na stoppen school. En sommige woorden zo als sequoiadendron. Die kan ik gewoon niet onthouden hoe te schrijven hoe vaak ik die ook zie. Mijn iq is gemeten op 15 jaar tijdens autisme diagnose en was toen 67.
Bij mij was het zo dat ik uiteindelijk moest zakken van hout naar leren voor besschute werkplaats. En dan op 18 bleek daar geen plaats voor betaald werk. Met een laag iq is het moeilijk om mee te kunnen in de wereld. Zeker met iets extra als autisme. Vaak lukken zware fysieke jobs dan ook minder goed. En dat zijn de enige jobs die iemand met lager iq kan doen.
Bij mij draaide het uit op kledingbakken leegmaken als vrijwilliger met men vader. En verder gehandicapte uitkering vanaf 21. Misschien is het tegenwoordig een betere economische situatie dan crisis 2008 en meer jobs. Maar hoor nu weer dat ze bezig zijn om vrijwilligerswerk te verplichten aan langdurig werklozen. Terwijl die laagopgeleiden die fysiek zwak staan. Nooit een betaalde job vinden. Omdat die vaak ingenomen worden door sterke goedkopere oost Europese arbeidsmigranten.
Ik weet ook niet meteen wat een goede oplossing is. Denk wel indien mogelijk een auto rijbewijs proberen halen als de leeftijd er is. Dat dit belangrijker is dan schrijven. Omdat iemand dan mobiel kan zijn. En belangrijker is dan foutloos schrijven aangezien dit waarschijnlijk niet echt een hoofd vereiste zal zijn in eventuele job.
redbulletje schreef op 06-10-2021 om 16:31:
Nav deze discussie heb ik vandaag preventief paracetamol geslikt voor het laten verwijderen van tandsteen en het ging aanmerkelijk beter! Nooit eerder aan gedacht.
Dit ga ik morgen proberen.. ik moet naar de mondhygienist en die zijn niet zachtzinnig met die trilnaald idd. Slim!
In de jaren 80 zei ern nicht over mij dat ik Asperger had, mijn moeder zag dat ook. Verder nooit wat mee gedaan, in 2020 had ik gesprek met spv'er over autisme, we spraken er zo over, tijdens gesprek zei ze dat ik niet overkom als autist, ook geen aanverwante soorten.
Ik herken wel overgeprikkeld zijn en heb tijd nodig om bij te komen, ook wil ik graag weten wannwer er een afspraak is, moet mij er op kunnen voorbereiden. Dus niet, bijvoorbeeld morgen om 9 uur afsoraaj, nee, dit wil ik ruim van te voren weten.
Teveel prikkels is ook moeilijk, zelfs zo dat af en toe mijn stem het vertikt, dan sta ik letterlijk en figuurlijk met de bek vol tanden. Het kan zo ineens zijn of het gaat gelijk, wordt ik schor en dan niks meee.
Sorry als dit niet hoort hier. Maar merkte herkening bij prikkels
HarleyQuin schreef op 10-01-2022 om 00:16:
In de jaren 80 zei ern nicht over mij dat ik Asperger had, mijn moeder zag dat ook. Verder nooit wat mee gedaan, in 2020 had ik gesprek met spv'er over autisme, we spraken er zo over, tijdens gesprek zei ze dat ik niet overkom als autist, ook geen aanverwante soorten.
Ik herken wel overgeprikkeld zijn en heb tijd nodig om bij te komen, ook wil ik graag weten wannwer er een afspraak is, moet mij er op kunnen voorbereiden. Dus niet, bijvoorbeeld morgen om 9 uur afsoraaj, nee, dit wil ik ruim van te voren weten.
Teveel prikkels is ook moeilijk, zelfs zo dat af en toe mijn stem het vertikt, dan sta ik letterlijk en figuurlijk met de bek vol tanden. Het kan zo ineens zijn of het gaat gelijk, wordt ik schor en dan niks meee.
Sorry als dit niet hoort hier. Maar merkte herkening bij prikkels
Die SPV er is wel heel kort door de bocht want zeker bij de grensgevallen lijkt het niet op wat ze verwachten. Bij mijn moeder is de diagnose pas met 76 jaar gekomen terwijl ze het natuurlijk haar hele leven al heeft.
Bij mij is juist op ongeveer dezelfde casus beschrijving als jij hier boven doet juist wel het vermoeden ASS maar omdat ik niet vast loop en wel weet waar en hoe ik hulp moet vragen en ook krijg hebben we besloten niet voor een officiele diagnose te gaan. Dat kan altijd nog.