Autisme
Toen bij mij een paar jaar geleden (op mijn 48e) een diagnose autisme/asperger werd vastgesteld, vielen er voor mij heel veel puzzelstukjes op z'n plaats. Op viva ben ik toen mee gaan schrijven in het autismetopic. Hopelijk kunnen we er hier weer een mooi topic van maken.
Er is laatst een onderzoek gepubliceerd waarin werd geconcludeerd dat paracetamol ook werkt tegen angst en stress. Dus ik zou het gewoon proberen.
Thalas schreef op 04-10-2021 om 15:14:
Er is laatst een onderzoek gepubliceerd waarin werd geconcludeerd dat paracetamol ook werkt tegen angst en stress. Dus ik zou het gewoon proberen.
Hej, heb je hier ook een link voor, of iets anders waardoor ik verder kan zoeken? Gebruik zelf namelijk xanax en tranxene, dus sta open voor opties.
Valdemar schreef op 04-10-2021 om 15:06:
Bedoel je nu echt dat ik hem medicatie zou moeten toedienen om dode stof af te knippen?
Sorry, het lijkt mij gewoon zo vreemd.
ja, ik weet niet hou oud je zoon is, maar voor ons is het misschien belachelijk dat het pijn zou doen, het is wel wat HIJ daadwerkelijk VOELT. Dus als hij de ervaring heeft dat pijnstilling werkt, dan zou dat in dit geval ook kunnen helpen.
Wat betreft het haren knippen zit het waarschijnlijk niet in het knippen zelf, maar wel in het trekken om het strak te trekken voor je kunt knippen. Ook een tondeuze doet dat. En dat voel je aan je hoofdhuid en dat is naar, en dat wordt benoemd als pijn.
Dan kun je er voor kiezen daadwerkelijk een lage dosering paracetamol te geven of als hij daar gevoelig voor is een placebo. Daarom stond 'pijnstilling' ook tussen ' ' Je wilt dat proces van haren knippen makkelijker laten gaan. Dat vergt creativiteit en buiten je eigen boekje denken om te zoeken naar een oplossing.
Ik kan het recente stuk niet zo snel terugvinden, maar dit oudere artikel stelt min of meer hetzelfde:
https://www.solk.nl/2015/05/paracetamol-naast-pijnstiller-ook-een-emotiestiller/
Ysenda schreef op 04-10-2021 om 15:22:
[..]
ja, ik weet niet hou oud je zoon is, maar voor ons is het misschien belachelijk dat het pijn zou doen, het is wel wat HIJ daadwerkelijk VOELT. Dus als hij de ervaring heeft dat pijnstilling werkt, dan zou dat in dit geval ook kunnen helpen.
Wat betreft het haren knippen zit het waarschijnlijk niet in het knippen zelf, maar wel in het trekken om het strak te trekken voor je kunt knippen. Ook een tondeuze doet dat. En dat voel je aan je hoofdhuid en dat is naar, en dat wordt benoemd als pijn.Dan kun je er voor kiezen daadwerkelijk een lage dosering paracetamol te geven of als hij daar gevoelig voor is een placebo. Daarom stond 'pijnstilling' ook tussen ' ' Je wilt dat proces van haren knippen makkelijker laten gaan. Dat vergt creativiteit en buiten je eigen boekje denken om te zoeken naar een oplossing.
Ik herken hier zeker dingen in. Mijn zoon had het ook altijd met de tondeuze vond hij verschrikkelijk bij de kapper. .
Hij is ook pijnondervoelig want ik kan mij herinneren dat hij gestoken werd door een bij in zijn gezicht, de bij hing echt aan zijn gezicht en hij gaf geen kick. De EHBO medewerker zei toen dat ik hem moest laten onderzoeken of hij wel pijnprikkels kon voelen. Als ik er aan terug denk begrijp ik niet dat er bij mij nooit een lampje is gaan branden.
Bij de tondeuse zou ook het geluid nog een probleem kunnen zijn. Dat dreunt door in je hoofd, echt afschuwelijk.
Ik vond de kapper als kind ook vreselijk. Ik kan me niet herinneren dat het pijn deed, of waarom ik het zo vreselijk vond.
Paracetamol van tevoren vind ik trouwens een goede tip. Kan geen kwaad en mss helpt het echt, of mss placebo-effect.
Nav deze discussie heb ik vandaag preventief paracetamol geslikt voor het laten verwijderen van tandsteen en het ging aanmerkelijk beter! Nooit eerder aan gedacht.
Ik heb de laatste tijd last van mijn darmen (die blijken ook prikkelgevoelig te zijn 😜 ). Nog een 3-letter afkorting die ik aan mijn wrap-sheet kan toevoegen. Dus bedacht me net: waarom niet net als mensen die hun opleidingstitels aan hun naam toevoegen?
Hallo, ik ben Mevrouw Biebeltje, ASS, PDS! 😁
Wat gevoeligheid betreft... Zoon houdt er absoluut niet van om zijn haar te kammen. Dat resulteert steevast in gekerm, dus haren kammen doen we niet meer. Met de kapper heeft hij dan weer geen moeite. We hebben hem op een gegeven moment wel een ultimatum gesteld: lang haar = kammen. Niet kammen? Dan ook kort haar. Zelfde met haren wassen (doen we ook niet aan). Styling middelen in je haar = wassen (met shampoo). Natuurlijk? spoelen met water is genoeg. En dat vond hij prima. Pijntjes kan hij op reageren alsof de wereld vergaat. En op een minuscuul schaafje moet gelijk een pleister. Maar er zit gelukkig wel verbetering in...
Uiteindelijk is de kapper woensdag niet doorgegaan omdat er voor haar iets tussen was gekomen, dus binnenkort een nieuwe afspraak. Neem de tip van paracetamol in overweging.
Enige tijd geleden had ik bij het maken van huiswerk gemerkt dat hij meer last had bij het lezen van een kleinere druk, en daar mijn partner een afspraak had staan bij de oogarts hadden we er ineens een dubbele afspraak van gemaakt. Oogarts, kan weinig fout gaan denk je dan. 
Gisteren hadden ze hun afspraak en daarna gehoord van partner dat het een complete ramp was. Voor een bepaalde test moest hij oogdruppels krijgen. Het geschreeuw was kennelijk zo luid dat de oogarts de druppels wou voorschrijven zodat wij het thuis konden geven. Partner toch doorgezet omdat ze toch al bezig waren, zij hield de kleine in een houdgreep zodat de arts de druppels in zijn ogen kon forceren.
Effectief een lichte afwijking en voortaan op school brillen.
Over twee weken nog een afspraak met een kindertandarts om enkele melktanden te laten trekken die er al twee jaar uit moesten zijn en nu in de weg zitten van zijn volwassen tanden. We hebben er eentje gezocht die met lachgas werkt, dus hopelijk valt het een beetje mee.
En aan de standen van zijn snijtanden te zien, zou het mij niet verbazen mocht hij later blokjes nodig hebben; pff.
Je ziet, we blijven de kleine martelen.
(zou godverdomme wel leuk zijn als de vader ook iets van die afspraken op zich nam)
Valdemar, is het niet meer dat er iemand zo dichtbij staat, aan hem zit? Vragen stelt die goed bedoeld zijn maar waar hij niets mee kan? Misschien de kapperszaak waar mensen door elkaar praten, fohns...
Bij mij waren dat de dingen die ik niet zo prettig vond. Dat sfeertje van dorpsroddels en dat gepluk aan me. Toen heb ik denk ik gezegd dat het pijn deed.
Zoiets kan ik me voorstellen. Want het knippen zelf kan toch nauwelijks pijn doen, tenzij iemand echt heel hardhandig de plukken vastpakt. Van kammen kan ik me meer voorstellen dat het pijn doet.
Je schrijft dat er iemand bij je thuis komt. Misschien vindt hij nog steeds niet zo prettig als die dichtbij staat. Ik snap dat het niet anders kan hoor.
Een update vanaf hier (vrij lang sorry)
Inmiddels zijn via GGZ 'autistische trekken' vastgesteld. We kunnen nu hiermee aan de slag. Het is niet nodig helemaal de molen in te gaan voor een diagnose. Tenzij ik op een gegeven moment een diagnose 'nodig heb' om bijv een jobcoach te kunnen krijgen.
Nu heb ik al een diagnose (bipolair) en er is ook al trauma vastgesteld. Ik weet niet zo goed wat een extra diagnose evt voor gevolgen zou hebben. Want dat wil je als persoon met autistische trekken natuurlijk wel weten...
Ik kwam gestresst binnen. Ik pas op de kat van een vriendin en ik had haar én mijn huissleutels binnen laten liggen toen ik de voordeur dicht trok. Ik had het meteen door maar moest ook opschieten voor de afspraak dus stress. (Het is opgelost inmiddels)
GGZ-mevrouw zei: Wil je dat ik het licht uit doe?
Ik zei ja als dat zou kunnen.
Nou toen een hele tour want de sensor moest worden afgeplakt en ze ging uitleggen hoe dat lichtsysteem werkt en dan met papier en plakband op de stoel de sensor afplakken. Ik dacht, wat heb ik nu voor mevrouw aan mijn fiets hangen....
En ik zei: Als het lastig is laat dan maar zitten hoor.
Later zat ik te schrijven en ging alsnog dat automatische licht uit. Kamer donker en ik zei, oja dit is wel lekker eigenlijk.
Toen een verhaal over gordijnen en prikkels en licht. En natuurlijk over allemaal andere dingen met name de prikkelgevoeligheid.
En ook hoe het is als ik bijv bij een ander thuis ben en de radio staat hard. Dat ik dan wel vraag of hij zachter mag maar niet of hij uit mag. Want het is de ander zijn huis.
Aan het einde van het gesprek vroeg ze: Als jij het prettiger vindt zonder licht, waarom zeg je dan dat het niet uitmaakt?
Daar had ze wel de kern te pakken. Dus we kunnen hiermee wel aan de slag. Inderdaad dat ik de hele dag mijn grenzen over ga omdat ik 'er niet zo veel last van heb'.
Dus de prikkelgevoeligheid en met name lichtgevoeligheid gaan we bespreken. Maar ook dat ik duidelijkheid nodig heb. Wanneer dit, hoe laat dat, waar is dit papiertje voor? Ik durfde dat ook nu allemaal hardop te vragen. (Lang verhaal geworden)
Overigens gaan ze een sensorisch profiel maken. Kennen jullie dat? Ik heb zoveel afkortingen gehoord en zoveel lijsten ingevuld al. Ik kende dit nog niet.
Ben benieuwd of iemand hier nog leest. Anyway:
Nu ik EMDR gehad heb kan ik wel veel beter met drukke situaties overweg. Stations, pleinen, winkels en hopelijk volgende week ook het vliegveld. Het ging wel hoor, maar ik was er vaak wel erg moe van.
Heb nu ook een beeldschermbril gekocht en dat is ook prettig.
Hoe gaat het met jullie allemaal?
Sensorisch profiel ken ik op zich niet, maar wel dat de psychiater van mijn moeder aangaf dat er bij mensen met autisme gerelateerde zaken vaker over- en ondergevoeligheden zijn tov de mensen zonder autisme en dat dit echt van persoon tot persoon verschilt. Bij mensen met autisme zit er dan vaker dingen in het uiteinde van het spectrum tov de gewone populatie.
Wat fijn dat EMDR helpt Damoontje. Een beeldschermbril is ook heel erg prettig.
Sensorisch onderzoek ken ik ook niet.
Drukke plekken bezoeken, dat doe ik gedoseerd, er rekening mee houdend. Niet op zaterdag én op zondag zo'n plek opzoeken bijvoorbeeld.
Op het ogenblik speelt m'n depressie de boventoon, dus wil verder ff niet teveel analyseren. De afspraak van mijn dochter ging vorige week helaas niet door, ze krijgt om de twee weken autisme les (of hoe zeg je dat, we gaan naar een specialist die dan uitlegt wat autisme inhoud en hoe je daar mee om kunt gaan), mijn dochter heeft ook ASS. Ik vind dat wel interessant om bij te zijn, leer ik er zelf ook wat van 
Mijn dochter weigert alleen te geloven dat ik ook autisme/ADHD heb, net als zij. Dus dan zit haar hoofd vol, en dat kan ik me niet voorstellen volgens haar... nou....