Zelf groepjes laten maken
Ik lees vaak in dit forum, maar ook op andere forums, dat op scholen de leerkrachten kinderen zelf groepjes laten maken.
Bijvoorbeeld tijdens gym, werkopdrachten die in groepjes uitgevoerd moeten worden.
En dat veel ouders aangeven, dat dit ook gelijk een situatie is waarin kinderen worden buitengesloten. En dat dus leerkrachten die deze verantwoordelijkheid bij de kinderen leggen, dus eigenlijk indirect zorgen dat ze situaties veroorzaken, waarin een gelegenheid van buitensluiten en pestgedrag onderling wordt veroorzaakt.
Ik was benieuwd naar ervaringen rondom het zelf laten kiezen van groepjes vanuit ouders.
Ook was ik benieuwd of er hier ook leerkrachten schrijven die dit (h)erkennen en waarom hiervoor gekozen wordt, als in de praktijk blijkt dat je als leerkracht dus zorgt voor situaties waarin kinderen elkaar buitensluiten.
Of wordt juist om bovenstaande reden door de leerkracht steeds groepjes gemaakt voor gym of samenwerkgroepjes?
Hoe denken jullie hierover?
Moederkareltje schreef op 04-12-2023 om 20:44:
[..]
Verlegen of timide kinderen kunnen ook goede ideeën hebben maar dit niet durven of goed kunnen uiten bij overheersende kinderen.
Verlegen, timide of gewoon introverte kinderen kunnen zelfs verdomd goede leiders zijn, maar bij een bepaalde groepssamenstelling overschreeuwd worden.
Zelfs luiaards kunnen op de juiste plek heel actief zijn.
Lieveheersbeest schreef op 04-12-2023 om 15:43:
ik wil niet voorbij gaan aan het verdriet dat sommige kinderen ervaren wanneer ze niet gekozen worden. Maar: zit er in het zelf groepjes kiezen geen element waar kinderen iets van leren?
voor de kiezers: nadenken op basis van welke eigenschappen je een team samenstelt
Voor zij die gekozen worden: hoe je ervoor zorgt dat mensen je in hun team willen hebben en omgaan met niet gekozen worden.
gewoon een vraag, maar kan me gezien de nare ervaringen van forummers voorstellen dat dit verkeerd valt. Is niet de bedoeling.
Natuurlijk is dat een les, alleen de ervaring bij ons was dat degene met de grote mond of een van zijn/haar vriend(innet)jes de groepjes mochten samenstellen. Ik heb bijvoorbeeld gedurende de hele basis en middelbare schooltijd nooit een groepje mogen samenstellen, ik ken een klasgenootje van toen waarvan ik wist dat diegene nagenoeg altijd groepjes mocht samenstellen. Ik was bij gym overigens zelden de laatste want ik kon goed gymmen. Maar in andere situaties zoals samenwerken met opdrachten heb ik ook nooit mogen kiezen
Decembermamma schreef op 04-12-2023 om 21:28:
[..]
Natuurlijk is dat een les, alleen de ervaring bij ons was dat degene met de grote mond of een van zijn/haar vriend(innet)jes de groepjes mochten samenstellen. Ik heb bijvoorbeeld gedurende de hele basis en middelbare schooltijd nooit een groepje mogen samenstellen, ik ken een klasgenootje van toen waarvan ik wist dat diegene nagenoeg altijd groepjes mocht samenstellen. Ik was bij gym overigens zelden de laatste want ik kon goed gymmen. Maar in andere situaties zoals samenwerken met opdrachten heb ik ook nooit mogen kiezen
Wat een blinde vlek van die leraren dan zeg.
Happyapple schreef op 04-12-2023 om 21:52:
[..]
Wat een blinde vlek van die leraren dan zeg.
Dit speelt nog steeds hoor, kinderen die zichzelf niet naar voren duwen krijgen die kans niet. Dat merk ik met mijn zoon ook.
Moederkareltje schreef op 04-12-2023 om 20:44:
[..]
Verlegen of timide kinderen kunnen ook goede ideeën hebben maar dit niet durven of goed kunnen uiten bij overheersende kinderen.
Ik bedoel ook niet verschillende rollen aannemen in een groep. Dat lukt de kinderen nog wel die zich prettig en veilig voelen in de groep.
Maar juist, zoals vele reageerders hier al aangeven, het nooit gekozen worden, of als laatste overblijven. Dat doet wat met een kind en is schadelijk: het brokkelt het zelfvertrouwen af, je voelt je ongewenst, gepest en buitengesloten.
En toch blijven er reacties komen over verschillende rollen, goed voor ontwikkeling enz.
Terwijl, als je luisterd naar deze ervaringen, dat deze reageerders dit als kind traumatisch hebben ervaren. Dat is toch erg verdrietig.
Wat mij nog meer verbaasd is dat er alsnog reacties komen als: goed voor de ontwikkeling....ligt het aan mij of?
SuzyQFive schreef op 04-12-2023 om 19:58:
[..]
Je bericht vind ik nogal veroordelend naar mij toe. Je kent mij niet, noch mijn leerlingen of klassenmanagement.
Ik ben mentor van een brugklas, 13 leerlingen, niveau: basis. Dit zijn kinderen met een lastige achtergrond. We zetten hier heel erg in op groepsvorming en coöperatieve werkvormen. In mijn klas letten ze op elkaar. Als er groepjes gemaakt moeten worden dan letten ze op of iedereen een plekje heeft. Natuurlijk letten we op of het iedereen goed gaat. Onenigheden worden uitgepraat en leerlingen die het lastig vinden om zichzelf naar voren te schuiven (introvert) krijgen hier hulp bij zodat ze binnen hun persoonskenmerken zich toch prettig voelen.
Natuurlijk is het niet altijd pais en vree in de klas, dat kan niet, maar onenigheden worden altijd uitgesproken. Ze hebben besef dat ze niet met iedereen vrienden hoeven te zijn, maar dat je met iedereen in principe kan samenwerken. Dat iemand altijd goede kanten heeft dat bij samenwerken kan helpen.
Natuurlijk zijn het pubers en zien ze ook negatieve kanten.
Vorig haar had ik een vierde klas waarbij ze buiten school om onderling helemaal niets met elkaar hadden maar ze konden in de les wel samenwerken. Toch was er ook een soort tweedeling in de klas en daarbij deelde ik wel groepjes in. En zo kijk je wat welke klas nodig heeft. Bij LO hadden ze niveaugroepen met meer klassen door elkaar. Daar koos te docent ook de groepen, muv onderdelen waarbij bijvoorbeeld gejudoot werd want daar moeten ze elkaar echt aanraken en dat moet wel veilig voelen.
Het was niet mijn bedoeling om veroordelend over te komen, excuus.
Ik bedoelde ook niet 'jou' persoonlijk, maar algemeen leerkrachten, wb kinderen zelf groepjes laten maken en daardoor situaties creëren op die manier ruimte geven voor uitsluiting en pestgedrag door een ander af te wijzen, niet mee te willen werken, als laatste kiezen bij gym...
Ik lees toch duidelijk dat dit zijn sporen nalaat, dat wordt duidelijk aangegeven. Hoe zij dit hebben ervaren als kind zijnde.
Dat niet erkennen, door te blijven herhalen dat het goed is voor de ontwikkeling, vind ik persoonlijk best shokking.
Want her blijkt toch duidelijk dat het samenwerken op zich best kan zorgen voor positieve ontwikkeling. Maar het zelf laten kiezen van groepjes niet en zelfs schadelijk is voorde kinderen die nier gekozen worden. Het laat littekens na...ben ik wel leuk genoeg, ben ik stom, weinig zelfvertrouwen.
En even voor de duidelijkheid; ook al kies je als leerkracht 70 procent decgroepjes uit en maar 30 procent van de tijd laat je ze zelf kiezen. Ik durf te wedden, dst degene die in die 30 procent nooit gekozen wordt, dat dat schadelijk is.
Een paar maanden geleden zou ik dit topic niet geopend/gelezen hebben, omdat ik er nooit zo over nadacht. Het onderwerp speelde niet bij ons thuis.
Sinds mijn dochter (september dit jaar) naar de brugklas is gegaan, speelt dit onderwerp voor haar behoorlijk. In haar klas moeten voortdurend groepjes worden samengesteld om samen te werken en mijn dochter valt veelal buiten de boot. Met een oneven aantal meiden in de klas lukt het haar ondanks dat zij zich pro-actief opstelt niet om makkelijk in een groepje terecht te komen. Ze wordt simpelweg niet als eerste keuze gezien.
Dat doet iets met mijn dochter en haar zelfvertrouwen begint erdoor af te brokkelen. Om deze reden zou ik het fijn vinden als docenten vaak, of vaker, zouden kiezen voor het vaststellen van groepjes door de docent zelf.
Het gaat er bij mijn dochter nog niet om of ze goed resultaat levert in de groep, want daar is de groep nog niet mee bezig. Het gaat er puur om dat vriendinnen elkaar opzoeken en dat mijn dochter dan overblijft.
Overigens herken ik, maar dan vanuit mezelf, wel de allergie om in groepen te werken als daar mensen in zitten die de kantjes erbij aflopen. Nog vervelender vind ik het groepsproces an sich en de traagheid ervan. Ik heb ooit een internationale MBA gedaan waarbij zoveel in groepen moest worden gewerkt dat ik me aan het eind heb voorgenomen nooit meer een studie te doen waarbij dit nodig was. Met al die verschillende culturen was het één grote miscommunicatie. Het ellenlange vergaderen over hoe iets moet worden aangepakt, opgeschreven, uitgewerkt - vreselijk. In mijn werk heb ik daar minder moeite mee en hoort die traagheid van het groepsproces er een beetje bij, maar met een studie denk ik dan aan de vrije tijd die ik inlever door het trage proces. Niet goed, maar ik doe het dan nog liever zelf en geef de anderen met plezier de credits, dan dat het me 3x zoveel tijd kost omdat iedereen mee moet doen.
ik werd nooit gekozen met gym of wat dan ook. Niet op de basisschool en niet op de middelbare. Ook op het hbo was ik niet de eerste of tweede keus maar wel uiteindelijk degene die alles afmaakte voor de ander.
Dat heeft me echt wel beschadigd en me heel onzeker gemaakt. Ik ben nu 41 en heb daar af en toe nog last van als ik bijvoorbeeld hoor dat vriendinnen samen hebben afgesproken zonder mij of als ik niet gezien wordt tijdens een vergadering.
Dan kruipt dat kleine, onzekere brugklas meisje in mij toch weer uit haar grot terwijl ze daar meestal toch netjes in blijft zitten.
Moederkareltje schreef op 04-12-2023 om 19:55:
[..]
Zo bijdehand. Ik bedoel een werkstuk waarin ik ook iets te zeggen heb gehad. Je kunt het een vreemd excuus vinden. Niet iedereen is haantje de voorste. En om dan meteen netjes ja nee en amen te zeggen omdat een ander een grotere mond heeft doe ik ook niet. Dus het minimale voor een zes. Daarom ben ik voor wisseling van leiding. Daar kunnen de doorgaande leiders ook iets van leren. Controle loslaten.
Dat je iemand die de leiding neemt (is dat hetzelfde als een grote mond hebben?) wil afvallen, maakt dus dat je de rest van de groep ook afvalt. Het komt mij over als traineren omdat je je zin niet krijgt.
Zou je wel hebben gewerkt voor meer dan een zes als de docent de leider aanwijst, ook als jij dat niet was?
BritgetJones007 schreef op 04-12-2023 om 22:22:
[..]
Ik bedoel ook niet verschillende rollen aannemen in een groep. Dat lukt de kinderen nog wel die zich prettig en veilig voelen in de groep.
Maar juist, zoals vele reageerders hier al aangeven, het nooit gekozen worden, of als laatste overblijven. Dat doet wat met een kind en is schadelijk: het brokkelt het zelfvertrouwen af, je voelt je ongewenst, gepest en buitengesloten.
En toch blijven er reacties komen over verschillende rollen, goed voor ontwikkeling enz.
Terwijl, als je luisterd naar deze ervaringen, dat deze reageerders dit als kind traumatisch hebben ervaren. Dat is toch erg verdrietig.
Wat mij nog meer verbaasd is dat er alsnog reacties komen als: goed voor de ontwikkeling....ligt het aan mij of?
Dat is zeker heel verdrietig maar school is er ook om dingen te leren en deze verschillen leer je alleen door verschillende methoden aangeboden te krijgen.
Het is niet altijd de ene methode of altijd de andere methode maar het zou beiden gebruikt moeten worden.
Lieveheersbeest schreef op 04-12-2023 om 15:43:
ik wil niet voorbij gaan aan het verdriet dat sommige kinderen ervaren wanneer ze niet gekozen worden. Maar: zit er in het zelf groepjes kiezen geen element waar kinderen iets van leren?
voor de kiezers: nadenken op basis van welke eigenschappen je een team samenstelt
Voor zij die gekozen worden: hoe je ervoor zorgt dat mensen je in hun team willen hebben en omgaan met niet gekozen worden.
gewoon een vraag, maar kan me gezien de nare ervaringen van forummers voorstellen dat dit verkeerd valt. Is niet de bedoeling.
Een keer een groepje kiezen misschien wel, maar niet als het steeds gebeurt en jij wordt steeds als een van de laatsten gekozen. Dat is schadelijk voor het kind.
Ik ben het wel met Moeder Kareltje eens. Het is vaak actie-reactie. En ik zal zeker niet ontkennen dat er kinderen zijn die de kantjes eraf lopen, maar vaak is het zo dat de 'leider' alles bepaalt en als kinderen die minder haantje de voorste zijn iets roepen wordt dat weer snel afgeschoten, zo is mijn ervaring.
Het zou dan beter zijn om de leidersrol af te wisselen en dat iemand die introverter is, ook de kans krijgt om die rol op zich te nemen. Pas dan denk ik dat het leerzaam kan zijn.
Renmuis schreef op 04-12-2023 om 19:27:
Het gaat je aan het hart, TO, maar ik vind je interpretatie wel extreem. Je kunt het niet altijd oplossen; er blijft altijd ruimte voor uitsluiting en pestgedrag. Dan worden er kinderen niet uitgenodigd voor partijtjes, of mogen niet meespelen in de pauze etc. Of moeten we ons daar ook mee bemoeien?
Natuurlijk zijn pesten en uitsluiten vreselijk, maar je vermijdt dit niet door als volwassene alles te willen sturen.
Het is ook heel prettig om soms zelf te mogen kiezen met wie je samenwerkt. Die vrijheid hebben wij als volwassenen ook. Daar verstandige en ook invoelende keuzes in maken moet je leren, en oefenen op school. Het is voor kinderen ook veel meer betekenisvol als ze gekozen worden door leeftijdsgenootjes in plaats van door juf / meester in een groep geplaatst worden. Ik heb daar juist hele mooie dingen ook zien gebeuren.
Het is wel duidelijk dat jij nooit als laatste werd gekozen.
Kinderen, ook de meer introverte kinderen horen veilig op te groeien, met een gezonde portie zelfvertrouwen. Dat zelfvertrouwen krijgen ze niet bepaald als ze als een van de laatsten worden gekozen.
Vrijevlinder schreef op 05-12-2023 om 06:57:
[..]
Het is wel duidelijk dat jij nooit als laatste werd gekozen.
Kinderen, ook de meer introverte kinderen horen veilig op te groeien, met een gezonde portie zelfvertrouwen. Dat zelfvertrouwen krijgen ze niet bepaald als ze als een van de laatsten worden gekozen.
Als introvert hoef je niet per defenitie altijd als laatste gekozen te worden natuurlijk. Daar zijn andere factoren ook bepalend voor.
Ik werd ook regelmatig bij bepaalde dingen als laatste gekozen, werd ook stevig gepest op school en toch ben ik voorstander van ook zelf groepjes laten kiezen, niet altijd maar ook niet helemaal nooit.
Dat leren om jezelf gehoord te krijgen is ook nodig. Ik zie het nu bij mijn werk, ik ben zelf heel introvert, zeg alleen iets als het nodig is, maar in een team van 8 met ook nog eens diverse culturen zijn het altijd dezelfden die praten en dan moet je toch een verdraaid goede overlegleider hebben die dat ziet en bewust de anderen om hun mening vraagt.
Dat kun je zeker op de middelbare school al gestuurd aanleren. Ik denk dat je namelijk niet alleen de groepjes moet maken maar ook de rollen verdelen en daar in het verslag ook over moet schrijven en reflecteren. Dus als docent van heel strak de groepjes in delen inclusief de rol verdeling naar zelfstandig groepjes maken. En een tussenstap zou kunnen zijn de rollen aanwijzen en dan de groepjes laten maken met een verplichte samenstelling van rollen.
Dan heeft slim op een rijtje gaan staan omdat je uitgevogeld hebt dat alle 1tjes bij elkaar gaan of juist niet omdat de docent altijd vanaf links begint te tellen en je aan de rechterkant dus tijd hebt om te bepalen wat hij doet en van plek te wisselen geen zin.
Vrijevlinder schreef op 05-12-2023 om 06:57:
[..]
Het is wel duidelijk dat jij nooit als laatste werd gekozen.
Dat heb je mis. Ik ben een introverte allochtone autist met een motorische stoornis en heb zeker een jaar lang op de middelbare school zelfs mijn boterhammen alleen op de wc opgegeten. Ik zat alleen in de klas omdat er niemand naast mij wilde zitten. Ik maak nog steeds moeilijk vrienden. Ik weet dus heel goed hoe uitsluiting en afwijzing voelt.
Ik denk alleen niet dat ik beter door mijn schooltijd was gekomen als de leraar altijd groepjes gemaakt had. Juist niet.
Zelf groepjes kiezen kan heel fijn zijn, maar dan wel als de kinderen iets meer volwassen zijn. Kinderen zijn hard en jongeren kijken vaak toch meer naar andere zaken.
Op mijn hbo studie werden de groepjes altijd ingedeeld tot het laatste project wat we moesten doen toen mochten we zelf indelen. Ineens was ik populair en zat ik met nog 6 anderen die wisten wat hard werken is in een groepje, 1 jongen die steeds afwezig was werd na 2 weken project door het docententeam bij ons groepje geplaatst. Wij waren er niet blij mee want alles wat we afspraken met hem kwam hij niet na, waardoor we hem uiteindelijk weer uit het groepje hebben gezet (docententeam was niet blij maar de jongen in kwestie bevestigde dat we goede redenen hadden). Voor het eerst hebben we hoger dan dat matige 6je gehaald (9,5) want voor het eerst waren wij niet de kartrekkers van een stel trage luie donderds.