SO maar zwaar onder de maat van onderwijs
Mijn zoon zit op speciaal onderwijs. Eigenlijk staat hij er ingeschreven en zit thuis. Ik weet niet hoe ik de situatie beknopt moet beschrijven hoe het precies zo gekomen is. Waar ik moet beginnen en waar het precies heen moet.
Zijn er ouders met ervaring dat kinderen zo jong helemaal vastlopen in het zogenaamde passend onderwijs? Dat alles wat er nodig was steeds op zich laat wachten.
Ik heb lang alles maar opgevolgd wat scholen zeggen te kunnen en wat ze niet kunnen. Nu de situatie al best wel ver heen is, constateer ik namelijk veel wat er onmogelijk is waar leerlingen ondersteuning vanuit school nodig hebben, niet krijgen.
Een hoop van deze dingen liggen aan geen personeel, ziekte of is allang wegbezuinigd. Of het is nooit van de grond gekomen, dus het is er gewoon niet. Waardoor een leerling al gauw te moeilijk wordt en de school zegt handelingsverlegen te zijn.
Dit zijn zaken als extra ondersteuning op een gebied van bijvoorbeeld lezen.
Omdat ik nu met speciaal onderwijs heb te maken valt mijn mond af en toen echt open van hoe het bij regulier en SBO wel mogelijk is. En bij een school voor kinderen met moeite met van alles en nog wat het zo zwaar onder de maat is.
Zoon heeft drie x groep 3 gedaan, zou nu in groep 4 zitten maar krijgt rustig weer voor de vierde x het materiaal uit groep 3. Verder doet school zelf momenteel dus niet zoveel. Ik ben zwaar in gesprek met een directeur van het hele gebeuren waar de school onder valt. Heb het idee dat ik de eerste ouder ben die alles wat hier dubieus naar zorg-leertrajecten wordt verwijderd kritisch bevraag.
Een groot bezwaar is (wat ik van deze groep ouders meevoel gezien casus eigen zoon en dus aankaart) dat de kinderen op kosten gemeente maar een ander traject ingaan en bij de school blijven ingeschreven (en de school ontvangt dus gewoon van de staat terwijl de leerlingen niet naar school gaan).
Ik ben wel in gesprek om met veel ondersteuning van buiten (ook op kosten gemeente) zoon weer naar school te laten gaan. Het blijft bijzonder dat de school zelf geen onderwijsassistent heeft. Geen maatwerk levert. Geen goed plan maakt, het gelijk maar opgeeft en hiermee de kinderen met een enorm negatief gevoel naar huis stuurt. Tuurlijk hebben die kinderen iets, daarom zit zoon er ook. Maar ondertussen zit ie thuis.
Het frustreert me enorm. Dat ik en een zorgboerderij alles opvangen waar school voor zou moeten dienen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ik voel me inmiddels eenzaam in dit hele systeem van onmacht en onwil kinderen te helpen.
Mijn (bonus)dochter zat op het VSO voor het passend onderwijs, en dat was niet veel beter dan nu.
Het is zeer lastig om personeel te vinden voor bijzondere vormen van onderwijs, zeker als het scholen zijn waar leerlingen zitten door leer- en of gedragsproblemen.
Ik herinner mij nog wel dat mijn man en ik overwogen om haar op een andere school te zetten waar ze dan met het OV heen moest gaan (niet gedaan uiteindelijk) omdat die andere school wel zou functioneren.
Mijn nu VO-schoolgaande kinderen klagen thuis vaak over uitvallende lessen maar hebben beiden inmiddels ontdekt dat nagenoeg alles wordt uitgelegd op youtube. Misschien kan jouw kind ook naar een andere school of anders op youtube lesjes bekijken?
Kleine update in mijn verhaal is dat ik weer klein beetje vertrouwen heb met de school en de situatie van zoon. Na de vakantie gaan we het weer proberen.
Ik liep helemaal vast met wat nu het beste zou zijn. Nog vragen van de school wat ze nauwelijks kunnen bieden of dan kind maar laten en in een traject buiten de school om plaatsen. Dat laatste was ik zeker niet van overtuigd. Hij heeft meer nodig maar inmiddels zie ik steeds meer gevolgen van het onnodig lang niet deelnemen aan onderwijs en hierdoor afglijden. Nu ik hem vertelde dat hij weer mag zegt hij allerlei dingen waar hij bang voor is (stress, achterlopen op de klas, uitgelachen worden). Dingen die hij eerder absoluut niet had.
Hij mag straks eerst een paar dagen gaan wennen, paar uurtjes en hij neemt zijn eigen begeleider mee. Dus de hulp die hij nu ter ondersteuning krijgt komt van buiten de school. Er zijn blijkt meer kinderen waarbij nu ze het zo hebben opgelost.
Het knaagt, dat er geen oplossing vanuit speciaal onderwijs zelf voorhanden is, door duidelijk geen personeel en onderwijsassistenten. Ze krijgen meer geld maar ze bieden zelf echt te weinig.
Voor diverse problemen die ik heb aangekaart bieden ze nu wel een oplossing. Hij gaat eindelijk CITO toetsen krijgen en extra ondersteuning (mocht blijken dat hij voor lezen meer nodig heeft) die ze nu wel willen betalen. Ook digitaal bieden ze het nu een laptop. School heeft gewoon geen extra materiaal dus op deze wijze hopen we qua uitdaging hem op zijn niveau andere manieren te bieden om verder te komen. Voor de vierde keer hetzelfde werk komt zelfs mij de neus uit. Dus ik zie als ouder dit aan maar hoe het voor een kind is om steeds in hetzelfde te vervallen.
Hij kijkt zelfs niets anders dan via filmpjes hoe van alles werkt. Hij is niet dom, een gemiddelde intelligentie met een lage verwerking. Zodra hij thuis dingen opzoekt of bekijkt lijkt hij eerder hoogbegaafd. Praat graag Engels en is enorm visueel ingesteld. Op het zelfde level zitten is niet altijd gemakkelijk maar met een beetje beleid maakt hij zijn werk en leest hij best ok. Ik begrijp hem ook heel goed en soms zie ik ook dat het moeilijk is dit in een klas erbij te hebben.
Die andere school zag ik zitten (plaats verder) en de vrije school zat ik eerder ook aan te denken. Deze heeft een volverklaring maar wilde wel begeleiding toelaten. Alleen de vader wil nergens toestemming voor verlenen en ik loop steeds tegen de grenzen van wat ik kan regelen aan.
Aankomende week is er weer een zitting bij de rechtbank omdat ik met medicatie ook geen kant op kan. Hij gebruikt methylfenidaat maar dit werkt veel te kort. Ik hoop dat we vervangende toestemming krijgen om iets anders te kunnen proberen. Of in elk geval dat de rechter mee kan gaan in het feit dat ik al jaren niet kan ingrijpen om zoon tijdig zorg te regelen die hij nodig heeft.
Voor nu denk en hoop ik dat het weer naar school gaan een stukje eigenwaarde kan terug geven aan zoon. Dat hij niet alleen is en hulp mag vragen. Want uit alles blijkt duidelijk dat zijn gedrag met name lijkt op niet willen falen, hij van zichzelf geen fouten mag maken, hoofd te druk is af en toe en dat hij gewoon erbij mag horen.
Ik hoop dat tegen de tijd hij naar het voorgezet gaat, dit ver achter ons ligt.