Het lerarentekort

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/03/07/birmingham/

Kinderen die schelden en soms zelfs fysiek bedreigend zijn. 
Ouders die om alles verhaal komen halen en voor elke klein dingetje een oplossing willen speciaal voor hun kind, zonder na te denken dat het voor andere kinderen nadelig kan zijn. 
Ook in de avond wordt nog gemaild en verhaal gehaald. 

Ik snap eigenlijk niet dat er nog mensen zijn die het wel willen. 

Libertine schreef op 14-03-2024 om 08:15:

[..]

Dan ben ik abuis! Weet je om welke het ging want ik ken er maar eentje?

Je ziet het in de serie 'Klassen' (2Doc), aflevering 4.

EmmaT schreef op 14-03-2024 om 14:21:

[..]

Je ziet het in de serie 'Klassen' (2Doc), aflevering 4.

Dat ging inderdaad juist om een school met kinderen uit de 'lower class'. Ik ben ook voor. Als je eens wist hoe vaak leerlingen nog worden aangesproken op hun gedrag gerelateerd aan niveau..... mijn kinderen zitten dan op het vwo maar horen heel vaak als de klas druk is: "Kom op, jullie zijn vwo, gedraag jullie eens, het lijkt wel of ik voor 3 mavo sta" of iets van die strekking. Andersom zal ook wel voorkomen denk ik dan.... én het is mij opgevallen dat vmbo/mavo vaak minder (mooie) middelen tot hun beschikking hebben dan havo/vwo, van digiborden tot oude vieze wc's aan toe. Ook heel schrijnend. 

EmmaT schreef op 14-03-2024 om 05:42:

We hebben een regering die de scholen een zak met geld geeft wasr ze mee mogen doen wat ze willen. Zolang dat het geval is gaat het geld naar nutteloze managers, adviesbureautjes en vastgoed, en niet naar de werkdrukvermindering en verbetering van de arbeidsomstandigheden van de leraar, laat staan naar de kwaliteit van het onderwijs.
Er zal nog heel lang een lerarentekort blijven en ook een volgend kabinet gaat daar niets aan doen.

Ik denk ook niet dat we dat op een andere manier gaan oplossen. Nog los van het feit dat je gelijk hebt ( Dat gebeurd op deze manier vrijwel altijd bij "overheidsinstellingen" is het vak gewoon ook niet zo aantrekkelijk meer. Het is combinatie van facturen: Hoge werkdruk, relatief gezien niet heel bijzonder betaald krijgen. En misschien nog wel de meest verschrikkelijke factor: De nieuwe generatie ouders die werkelijk alles wat hun kind doet "top" "megafantastisch" of " super" vinden, terwijl het in werkelijkheid gewoon niet opgevoede kleine klerelijertjes zijn. En dan gefrustreerd bij school staan als de cijfers niet goed zijn ( want niet de schuld van kind) of als er gedoe geweest is (Ons kind slaat niet) of gezeik over de lesstof (Lentekriebels) of gezeik over gender ( gezeik).

Je bent als leraar steeds minder bezig met onderwijzen, maar met een soort vervangende opvoeding. Dat lijkt me dood en dood vermoeiend. 

kerstbeer schreef op 14-03-2024 om 12:48:

Kinderen die schelden en soms zelfs fysiek bedreigend zijn.
Ouders die om alles verhaal komen halen en voor elke klein dingetje een oplossing willen speciaal voor hun kind, zonder na te denken dat het voor andere kinderen nadelig kan zijn.
Ook in de avond wordt nog gemaild en verhaal gehaald.

Ik snap eigenlijk niet dat er nog mensen zijn die het wel willen.

Van de week is mijn zoon bespuugd met week gebouwd brood. Meermaals. Natuurlijk is mijn neiging verhaal te halen, op dit moment ben ik murw van het niet of nauwelijks reageeren op gemelde problemen daarom meld ik het dus al niet meer. Er wordt werkelijk niets tegen treitereien gedaan, kinderen komen ermee weg door hun "labeltje". Vorig jaar ging het ineens goed, een jaar een goede juf voor de klas en het ging super, dit jaar weer een juf die full time werkt maar wel elke dag vroeg weg moet om haar trouwerij voor te bereiden.

Te weinig mensen interesse in het vak. 

Jassiezand schreef op 16-03-2024 om 16:55:

Te weinig mensen interesse in het vak.

Klopt, ik weet al dat ik op school zat en mijn meester gelijk met mij naar huis ging maar klaagde hoe zwaar het allemaal was. Jaren lang roepen dat je het zwaar hebt en niet beseffen dat het bedrijfsleven vele malen zwaarder is. Ik ken er wel een aantal die het geprobeerd hebben maar gestopt zijn door het gezeur en gezanik van de collegas.

EmmaT schreef op 14-03-2024 om 05:42:

We hebben een regering die de scholen een zak met geld geeft wasr ze mee mogen doen wat ze willen. Zolang dat het geval is gaat het geld naar nutteloze managers, adviesbureautjes en vastgoed, en niet naar de werkdrukvermindering en verbetering van de arbeidsomstandigheden van de leraar, laat staan naar de kwaliteit van het onderwijs.
Er zal nog heel lang een lerarentekort blijven en ook een volgend kabinet gaat daar niets aan doen.

Schoolgebouwen zijn economisch eigendom van de gemeente. Nieuwbouw, aanbouw en grootscheepse renovatie wordt door de gemeente gefinancierd. Van de lumpsum gaat 85% naar salarissen van personeel, dat zijn de docenten en enkele ondersteunende medewerkers, zoals de directeur, teamleiders, intern begeleiders/counselors, conciërges, administratief medewerkers e.d. Die laatste categorie is meestal zo'n 15% van het personeel. Dat zou wat mij betreft een hoger percentage mogen zijn want er liggen ontzettend veel taken bij docenten die daar wat mij betreft niet thuis horen. Administratieve of andere bedrijfsmatige taken waar veel goedkoper personeel voor te vinden is. Dan kunnen de docenten zich helemaal richten op hun lessen en leerlingen. 

Ik heb in mijn jaren als ondersteuner in het onderwijs gemerkt dat docenten maar al te graag bezig zijn met randverschijnselen. En dan nog het liefst in groot committee. Vergroening van het schoolplein met subsidie van en in samenwerking met de gemeente, tig keer vergaderen met tig man. Van je taakuren een cursus mindfullness aan leerlingen geven. Dingen leuker dan leuk maken door een Duitse maaltijd te serveren na schooltijd aan ouders en leerlingen vanwege het halen van het Goethe-certificaat. Of een docent LD die 60 taakuren kwijt is aan het verzamelen van paspoortkopieën en het regelen van vervoer voor een schooltrip dat ook prima door een teamassistent schaal 6 gedaan kan worden. Echt doelmatig is het allemaal niet ingericht.

Bedenk ook dat vaak als er een maatregel wordt bedacht om de werkdruk te verlagen, de lat ook meteen onbewust hoger gelegd wordt. De leerkracht van mijn dochter in groep 4 die een klas van 14 leerlingen had ging helemaal kapot, want met maar 14 zou elke leerling toch onderwijs op maat moeten krijgen en helemaal bij moeten zijn, had hij zichzelf opgelegd. Of passend onderwijs: sinds de invoering daarvan worden er juist méér leerlingen doorverwezen omdat leerkrachten zo vol in de hulpverlening- en diagnose stand gaan dat er wel met de meerderheid van de leerlingen wat aan de hand lijkt te zijn. 

Decembermamma schreef op 16-03-2024 om 21:24:

[..]

Klopt, ik weet al dat ik op school zat en mijn meester gelijk met mij naar huis ging maar klaagde hoe zwaar het allemaal was. Jaren lang roepen dat je het zwaar hebt en niet beseffen dat het bedrijfsleven vele malen zwaarder is. Ik ken er wel een aantal die het geprobeerd hebben maar gestopt zijn door het gezeur en gezanik van de collegas.

Jij legt in veel topics waar het onderwijs ter sprake komt, altijd de nadruk op " het naar huis gaan", terwijl er dan thuis ook nog veel gedaan wordt hoor, het werk is niet per definitie klaar met naar huis gaan. 

Ik herken het overigens ook niet; op mijn school is bijna iedereen er tot einde van de dag, school van mijn kinderen idem ( al heb ik wel wat beters te doen dan dat elke dag in de gaten te gaan staan houden). Of het bedrijfsleven vele malen zwaarder is, is denk ik eerder een persoonlijke ervaring. De zij - instromers vanuit het bedrijfsleven die nu bij mij op school werken geven toch echt aan dat het onderwijs vele malen zwaarder is. Het is dan maar net wie je spreekt denk ik.

Gingerman werkt in het bedrijfsleven maar daar gaan de meesten ook vroeg in de middag naar huis en werken dan thuis verder. Hoe laat iemand naar huis gaat zegt niet zoveel over de hoeveelheid werk die iemand doet.

bieb63 schreef op 21-09-2019 om 13:57:

Andere redenen

Ten eerste:
De afgelopen ruim 10 jaar (2017 en daarvoor) werd er enorm bezuinigd in het onderwijs en dat betekende dat leerkrachten tijdelijke contracten kregen en werden vervangen, zodra hun 2e of 3e contract afliep. Geen uitzicht, uitzonderingen daargelaten, op een vast contract en dat jarenlang dus. Met het gevolg: niemand koos meer voor de PABO. Logisch, maar met het gevolg dat er dus nu veel te weinig mensen van de PABO komen.

Ten tweede:
In die bezuinigingsjaren werden alle onderwijsassistenten wegbezuinigd en niet meer aangenomen, wat dus ineens enorm veel minder handjes waren.

Ten derde:
De wet dat 'moeilijkere' leerlingen massaal mee moeten gaan draaien in een 'normale' klas op een 'normale' school zonder specifiek daarvoor opgeleide leerkrachten én in combinatie met de mega grote klassen die er nu gedraaid moeten worden. Voor velen niet te doen.

Ten vierde:
Het almaar weer verzinnen van nieuwe lesmethoden, nieuwe systemen, nieuwe eisen, vandaag zo, morgen weer anders enz enz. Gewoon normaal lesgeven, zoals het bedoelt is lijkt ver weg.

Precies dit! 

Ik ga ook echt niet meer terug in het onderwijs. En te combineren met kinderen? Met een gezin? Was bij mij echt niet zo. 

Salaris is prima. Best hoog zelfs. Maar de stress, de werkdruk en de bureaucratie is te veel. Veel en veel te veel. Het moet draaien om contactmomenten met de kinderen. En goed voorbereide lessen. 

Niet het invullen van groeidocumenten, verslaglegging voor kinderen die eigenlijk niet thuishoren op regulier, in de weer zijn met tolken, 30 uur besteden aan commissies enz.

Breng het terug naar de basis. Daar begint het mee! 

Decembermamma schreef op 16-03-2024 om 21:24:

[..]

Klopt, ik weet al dat ik op school zat en mijn meester gelijk met mij naar huis ging maar klaagde hoe zwaar het allemaal was. Jaren lang roepen dat je het zwaar hebt en niet beseffen dat het bedrijfsleven vele malen zwaarder is. Ik ken er wel een aantal die het geprobeerd hebben maar gestopt zijn door het gezeur en gezanik van de collegas.

Dit is sowieso iets dat je gewoon nooit moet doen.

(Ik heb ervaring met beide, voor we daar weer gezeur over krijgen)

skik schreef op 19-03-2024 om 11:50:

Terug naar de basis, helemaal mee eens. In het vo was één van mijn taken de leermiddelencoördinatie. Een boekenpakket kostte de school gemiddeld 400 euro per leerling, maar iedereen was reuzedruk met het maken van eigen lesmateriaal. Niet alleen per docent per les gaat daar een sloot tijd in zitten, voor sommige vakken waren er werkgroepen die samen honderden taakuren per jaar kregen om een eigen methode erbij te maken. Laat die dure methode maar zitten dan, als je het zelf beter denkt te kunnen dan mensen voor wie lesboeken maken hun dagelijks werk is. Dat geld kan beter besteed worden. Of je houdt het bij de methode en kan die tijd die gaat zitten in het zelf maken van lesmateriaal beter besteden

Ach, en als je dat doet krijg je van de andere kant weer gelazer.

Decembermamma schreef op 16-03-2024 om 21:24:

[..]

Klopt, ik weet al dat ik op school zat en mijn meester gelijk met mij naar huis ging maar klaagde hoe zwaar het allemaal was. Jaren lang roepen dat je het zwaar hebt en niet beseffen dat het bedrijfsleven vele malen zwaarder is. Ik ken er wel een aantal die het geprobeerd hebben maar gestopt zijn door het gezeur en gezanik van de collegas.

Is dat zo? Ik vind het namelijk erg bijzonder dat je als beginnend leraar eigenlijk geen voltijds baan kunt hebben, omdat je simpelweg teveel tijd kwijt bent met lesvoorbereiding, eigen lessen ontwerpen etc. Met een 0,6 fte zit je al wel op een voltijds werkweek of je moet de kantjes er wel heel erg vanaf lopen/een natuurtalent zijn. En dan krijg je er vanaf jaar 1, als je een beetje pech hebt met waar je komt te werken er ook gelijk al verschillende commissies en een mentoraat bij cadeau, of lastige klassen. 

Ik ken veel meer mensen die als beginnend leraar burnout zijn geraakt of alweer helemaal gestopt zijn dan in andere vakgebieden. Mede door het lerarentekort worden nieuwe mensen gelijk vol in het diepe gegooid en is er niet echt sprake van rustig inwerken ofzo. 

Hier po (man) en mbo(ik). Het mbo is echt 100x relaxter. Kan het iedere docent met een interesse in pubers aanraden. Ja soms is het aanpoten, maar je hebt veel minder contacturen. En daardoor meer tijd en ruimte om alles voor te bereiden. Minimale administratie. Weinig ouders. Geen gekkigheid met allerlei commissies, feestdagen en weet ik het wat. Studenten worden daadwerkelijk uitgeschreven als het nergens over gaat (en niet jaren leuren). 
Enige nadeel is het vele nakijkwerk (maar daar zijn wij ook mee bezig om dit naar beneden te krijgen) en het ontbreken van een goede methode. Dus we maken het meeste onderwijs zelf. Maar daar krijg je ook vrij veel uren voor vind ik. 

Man werkt in po. Mensen maken elkaar gek. Juffen die alles tot in detail willen controleren en documenteren. Mensen die op vrije dagen elke week bezig zijn met het bedenken van 'leuke' projecten en daar collega's die hier geen tijd voor (willen) hebben mee belasten. Jaren geleur en gedoe met kinderen die na groep 1 al naar speciaal onderwijs hadden gemoeten. Altijd in de weer met de 'versiering', 101 projecten en dat afschuwelijke Parnassus wat je tot in detail moet bijhouden voor 33 kinderen. Ouders die aandacht willen. Echt zonde van dit mooie beroep. De leeftijd vind ik leuk, maar ik zou daar niet willen werken. Man vindt zijn werk leuk, maar hij houdt het vooral vol door eigenwijs te zijn en met de helft niet mee te doen. Wat ook vaak niet goed voelt of commentaar oplevert. Lijkt een soort sfeer te hangen dat je niet mag zeggen dat je het te veel vindt. Alles voor de kinderen. Verschilt wel erg per school.

Wat anderen zeiden. Terug naar de basis. Ik als ouder krijg ook elke week meerdere verzoeken of we mee willen helpen met dit en dat. Stop er gewoon mee. De kinderen hoeven dat niet perse. Gewoon een aantal leuke dingen per jaar, projectonderwijs op vaste momenten en dat is genoeg. Kinderen zijn soms totaal overprikkeld door al die gekkigheid op school. Lijkt ook elk jaar erger te worden. Hoor er andere ouders ook over klagen.

Hier ook PO en ik herken wel wat jij over je man schrijft Lena. Ik ben ook eigenwijs en vul bijzonder weinig in in Parnassys. Nakijken doe ik steekproefsgewijs. Ik steek meer energie in het voorbereiden van goede lessen. En ik ga ook voor gewoon die goede leuke juf ipv ontzettend fantastisch goede leuke juf. Voor ouders van wie ik nu broertjes of zusjes in de klas heb is dat even wennen. Maar anders was ik echt opgebrand. Het is een geweldig vak. Maar je moet wel zelf je grenzen bepalen. En als ouders tegen zo'n grens aanlopen zullen ze daar wat van vinden. En het is niet vreemd dat ouders bepaalde verwachtingen hebben. Daar werken we in het onderwijs zelf aan mee. 

Wij hebben als team aangegeven dat we uit onze visie/missie het stuk "onderwijs waarbij het beste halen uit ieder kind" willen verwijderen. Je moet eens kijken op hoeveel websites van scholen je dat ziet staan. Dat is helemaal niet realistisch. Maar schept wel verwachtingen. 

Verder hoop ik echt dat het tij keert en dat er een hoop enthousiaste nieuwe leerkrachten bij komen. Ik vrees zelf dat we uiteindelijk naar een vierdagenmodel gaan. Op sommige scholen is het al zo ver, omdat er gewoon geen personeel is. Als kinderen nog slechts 4 dagen naar school gaan is een groot deel van het lerarentekort opgevangen. Verre van ideaal, want je moet dan flink snijden in het lesprogramma. Maar wat moet je dan, als de mensen er niet zijn?

Ik lees veel: terug naar de basis. En wat is dat dan? 
Zevenjarigen 5 dagen in de week stil laten zitten op een stoel en werken, werken, werken?
Krijg je weer te horen dat de druk vanuit school te hoog is en dat kinderen geen kind meer mogen zijn. 
De meerwaarde van 'uitjes' wordt niet echt gezien begrijp ik. Wij noemen de uitjes 'excursies'. En het heeft wel degelijk een meerwaarde voor het basisonderwijs. Je leert niet over de echte wereld uit een boek achter je tafeltje. Je doet aan kennisoverdracht op school en vervolgens plan je een excursie zodat kinderen hun kennis kunnen plaatsen en toepassen. Je leert de wereld pas begrijpen als je de wereld instapt.
Leerkrachten in het basisonderwijs geven álle vakken aan álle kinderen van álle niveaus.
Er zijn zoveel mensen die heel veel weten over een bepaald onderwerp, omdat het hun passie is of hun werk of allebei. Ze weten soms veel meer van bepaalde onderwerpen dan de leerkrachten zelf en wat mooi dat je kinderen laat leren van deze enthousiaste experts! 
Ik ben het eens dat we ook in het onderwijs kritisch mogen zijn op wat we doen. Sinterklaas mag best wat minder, hoeft geen 3 weken te duren. Schoolreisje kun je je ook van afvragen of dat nog zou moeten. Praktijkexamen verkeer als ouders hun kinderen per definitie met de auto naar school brengen i.p.v. met ze te oefenen in het verkeer? Misschien moeten we verantwoordelijkheden als deze weer terugleggen. Al die administratie? Ophouden daarmee.
Aan de andere kant, kinderen zijn 5 dagen in de week op school en onderdeel van een groep. Die groepsprocessen zijn gewoon belangrijk. Daar mag van mij echt aandacht aan besteedt worden. Je werkt hard, maar doet ook leuke dingen. Je leeft met elkaar mee als het moeilijk is, en je viert samen als er iets te vieren valt.
Onderwijs degraderen tot de basisvaardigheden vind ik armoede.

LydiaDietz schreef op 23-03-2024 om 18:11:

Hier ook PO en ik herken wel wat jij over je man schrijft Lena. Ik ben ook eigenwijs en vul bijzonder weinig in in Parnassys. Nakijken doe ik steekproefsgewijs. Ik steek meer energie in het voorbereiden van goede lessen. En ik ga ook voor gewoon die goede leuke juf ipv ontzettend fantastisch goede leuke juf. Voor ouders van wie ik nu broertjes of zusjes in de klas heb is dat even wennen. Maar anders was ik echt opgebrand. Het is een geweldig vak. Maar je moet wel zelf je grenzen bepalen. En als ouders tegen zo'n grens aanlopen zullen ze daar wat van vinden. En het is niet vreemd dat ouders bepaalde verwachtingen hebben. Daar werken we in het onderwijs zelf aan mee.

Wij hebben als team aangegeven dat we uit onze visie/missie het stuk "onderwijs waarbij het beste halen uit ieder kind" willen verwijderen. Je moet eens kijken op hoeveel websites van scholen je dat ziet staan. Dat is helemaal niet realistisch. Maar schept wel verwachtingen.

Verder hoop ik echt dat het tij keert en dat er een hoop enthousiaste nieuwe leerkrachten bij komen. Ik vrees zelf dat we uiteindelijk naar een vierdagenmodel gaan. Op sommige scholen is het al zo ver, omdat er gewoon geen personeel is. Als kinderen nog slechts 4 dagen naar school gaan is een groot deel van het lerarentekort opgevangen. Verre van ideaal, want je moet dan flink snijden in het lesprogramma. Maar wat moet je dan, als de mensen er niet zijn?

Gelijk heb je. Je houdt het alleen vol (en leuk) wanneer je keuzes durft te maken en nee durft te zeggen.

Dit is in het mbo natuurlijk ook wel. Niet door ouders, maar door studenten zelf. Sommige studenten denken dat omdat ze 680 euro per jaar aan schoolgeld betalen, ze mij betalen en ik de hele week inclusief weekend tot hun dienst sta. Totaal grensoverschrijdend contact zoeken als je dat niet heel snel begrensd. Collega's die in het weekend en in de avonduren nog app-contact hebben met studenten. 

Ik doe daar niet aan mee. Ik werk 4 dagen en daarbuiten reageer ik in principe niet. En ik sta ook niet als een soort entertainment clown voor de klas 2 uur een show te geven. Ik zie ook dat de collega's die het niet volhouden, dit lastig vinden. Geen nee durven zeggen en moeite hebben met grenzen aangeven. Je moet als docent behoorlijk sterk in je schoenen staan. 

Thy schreef op 23-03-2024 om 18:18:

Ik lees veel: terug naar de basis. En wat is dat dan?
Zevenjarigen 5 dagen in de week stil laten zitten op een stoel en werken, werken, werken?
Krijg je weer te horen dat de druk vanuit school te hoog is en dat kinderen geen kind meer mogen zijn.
De meerwaarde van 'uitjes' wordt niet echt gezien begrijp ik. Wij noemen de uitjes 'excursies'. En het heeft wel degelijk een meerwaarde voor het basisonderwijs. Je leert niet over de echte wereld uit een boek achter je tafeltje. Je doet aan kennisoverdracht op school en vervolgens plan je een excursie zodat kinderen hun kennis kunnen plaatsen en toepassen. Je leert de wereld pas begrijpen als je de wereld instapt.
Leerkrachten in het basisonderwijs geven álle vakken aan álle kinderen van álle niveaus.
Er zijn zoveel mensen die heel veel weten over een bepaald onderwerp, omdat het hun passie is of hun werk of allebei. Ze weten soms veel meer van bepaalde onderwerpen dan de leerkrachten zelf en wat mooi dat je kinderen laat leren van deze enthousiaste experts!
Ik ben het eens dat we ook in het onderwijs kritisch mogen zijn op wat we doen. Sinterklaas mag best wat minder, hoeft geen 3 weken te duren. Schoolreisje kun je je ook van afvragen of dat nog zou moeten. Praktijkexamen verkeer als ouders hun kinderen per definitie met de auto naar school brengen i.p.v. met ze te oefenen in het verkeer? Misschien moeten we verantwoordelijkheden als deze weer terugleggen. Al die administratie? Ophouden daarmee.
Aan de andere kant, kinderen zijn 5 dagen in de week op school en onderdeel van een groep. Die groepsprocessen zijn gewoon belangrijk. Daar mag van mij echt aandacht aan besteedt worden. Je werkt hard, maar doet ook leuke dingen. Je leeft met elkaar mee als het moeilijk is, en je viert samen als er iets te vieren valt.
Onderwijs degraderen tot de basisvaardigheden vind ik armoede.

Niemand zegt dat terug naar de basis armoede is van 5 dagen stilzitten. Die conclusie trek je zelf. Je geeft zelf ook al veel voorbeelden van hoe je meer 'terug naar de basis kunt'. Dus je geeft het antwoord zelf al wat hiermee bedoeld wordt.

Af en toe een excursie is leuk. Niet elke week of elke 2 weken. Nergens voor nodig. Gewoon een paar leuke dingen per jaar is meer dan genoeg. Groepsprocessen kun je prima aandacht aan besteden op school. Zijn ook hele goede methodes voor. Met behulp van projectonderwijs doen kinderen ook veel leuke en actieve dingen. Allemaal prima. Gastdocenten passen ook in terug naar de basis. Ook een stukje lastenverlichting voor de docent. 

Maar (bijvoorbeeld) een projectweek 'dichten' en dan collega's belasten met het moeten schrijven van gedichten en voorstellingen op het schoolplein voor ouders is nergens voor nodig. En dan ook nog naar de bieb en naar een theater met een soort dichtvoorstelling. Houd het gewoon klein en leuk in de klas. Maak met de kinderen leuke gedichten en doe een voordracht in de klas met elkaar. Die hele poeha eromheen mag wat mij betreft verdwijnen.

troelahoep schreef op 23-03-2024 om 14:10:

[..]

Is dat zo? Ik vind het namelijk erg bijzonder dat je als beginnend leraar eigenlijk geen voltijds baan kunt hebben, omdat je simpelweg teveel tijd kwijt bent met lesvoorbereiding, eigen lessen ontwerpen etc. Met een 0,6 fte zit je al wel op een voltijds werkweek of je moet de kantjes er wel heel erg vanaf lopen/een natuurtalent zijn. En dan krijg je er vanaf jaar 1, als je een beetje pech hebt met waar je komt te werken er ook gelijk al verschillende commissies en een mentoraat bij cadeau, of lastige klassen.

Ik ken veel meer mensen die als beginnend leraar burnout zijn geraakt of alweer helemaal gestopt zijn dan in andere vakgebieden. Mede door het lerarentekort worden nieuwe mensen gelijk vol in het diepe gegooid en is er niet echt sprake van rustig inwerken ofzo.

Ja hoor dat kunnen ze wel. Maar ik zie in het bedrijfsleven ook vele jonge werknemers die vastlopen want de vele vakanties en korte dagen op school zijn toch wat anders dan het echte werkende leven. Ik zie mijn buurvrouw al helemaal stressen als ze een uur of 2 in de avond werkt terwijl ik weet dat ze om 15:30 al met haar zoontje in het zwembad zat voor de zwemlessen.....ja die uren moet je ergens kwijt.

Wat ik vooral om mij heen zie, is dat er veel te weinig aandacht is voor klassenmanagement, orde houden en pedagogiek. Op de opleiding krijg je maar een paar vakken hierover. Op stage ben je heel erg afhankelijk van de begeleider of je veel leert. In het mbo mag je direct voor de klas staan met een hbo-opleiding. Je haalt dan in 1,5 jaar een pdg (pedagogisch didactisch getuigschrift), maar ook erg weinig aandacht voor bovengenoemde onderwerpen.

Wij werken wel met maatjes. Maar je staat toch al na 2 weken 'inwerken' alleen voor de klas. En dat is echt behoorlijk ingewikkeld. Ik zie veel nieuwe collega's worstelen met ordeproblemen. Niet weten hoe om te gaan met de mondige (brutale) studenten, allerlei problematiek en toch ook wel (verbale) agressie. Wij verliezen hier de meeste nieuwe docenten aan. Al meerdere keren een huilende nieuwe collega moeten bijspringen omdat ze de klas niet onder controle kreeg en er ruzie was ontstaan. Ik begeleid stagiaires en ik kijk dan lessen mee. Ik zie hoe een klas aan het uitproberen is en soms moet ik ingrijpen om het niet te laten escaleren. En dan ben ik erbij...Het is een ingewikkeld proces waar veel nieuwe docenten zich enorm op verkijken. Je kunt hier enorm veel talent voor hebben en dan lukt dit snel. Maar veel hebben het talent niet zozeer en dan is het behoorlijk pittig in het begin.

In PO net zo. Als je geen orde hebt in de klas is het een ware uitputtingsslag wat niemand lang volhoudt.

Als we meer docenten willen behouden, moet er naar dit onderwerp veel meer aandacht op school en stage. Zij-instromers langer mee laten lopen en stapsgewijs leren. Tijd geven aan docenten om echt goed te begeleiden. Niet dat halve uurtje per week. En veel meer bespreekbaar maken. Genoeg scholen waar hier niet over gesproken wordt. Collega's die roepen 'Oh, met die klas heb ik noooooit problemen'. Als je geen orde kunt houden, is toch wel behoorlijk not done. Hierover vrij kunnen praten, steun zoeken en vinden en elkaar helpen hiermee is zo enorm belangrijk!

Lena55 schreef op 23-03-2024 om 22:01:

Wat ik vooral om mij heen zie, is dat er veel te weinig aandacht is voor klassenmanagement, orde houden en pedagogiek. Op de opleiding krijg je maar een paar vakken hierover. Op stage ben je heel erg afhankelijk van de begeleider of je veel leert. In het mbo mag je direct voor de klas staan met een hbo-opleiding. Je haalt dan in 1,5 jaar een pdg (pedagogisch didactisch getuigschrift), maar ook erg weinig aandacht voor bovengenoemde onderwerpen.

Wij werken wel met maatjes. Maar je staat toch al na 2 weken 'inwerken' alleen voor de klas. En dat is echt behoorlijk ingewikkeld. Ik zie veel nieuwe collega's worstelen met ordeproblemen. Niet weten hoe om te gaan met de mondige (brutale) studenten, allerlei problematiek en toch ook wel (verbale) agressie. Wij verliezen hier de meeste nieuwe docenten aan. Al meerdere keren een huilende nieuwe collega moeten bijspringen omdat ze de klas niet onder controle kreeg en er ruzie was ontstaan. Ik begeleid stagiaires en ik kijk dan lessen mee. Ik zie hoe een klas aan het uitproberen is en soms moet ik ingrijpen om het niet te laten escaleren. En dan ben ik erbij...Het is een ingewikkeld proces waar veel nieuwe docenten zich enorm op verkijken. Je kunt hier enorm veel talent voor hebben en dan lukt dit snel. Maar veel hebben het talent niet zozeer en dan is het behoorlijk pittig in het begin.

In PO net zo. Als je geen orde hebt in de klas is het een ware uitputtingsslag wat niemand lang volhoudt.

Als we meer docenten willen behouden, moet er naar dit onderwerp veel meer aandacht op school en stage. Zij-instromers langer mee laten lopen en stapsgewijs leren. Tijd geven aan docenten om echt goed te begeleiden. Niet dat halve uurtje per week. En veel meer bespreekbaar maken. Genoeg scholen waar hier niet over gesproken wordt. Collega's die roepen 'Oh, met die klas heb ik noooooit problemen'. Als je geen orde kunt houden, is toch wel behoorlijk not done. Hierover vrij kunnen praten, steun zoeken en vinden en elkaar helpen hiermee is zo enorm belangrijk!

Ik kan me mijn eerste jaren nog goed herinneren. Dat ik me kwetsbaar opstelde in de lerarenkamer en vragen stelde over orde houden. "Dat doen ze bij mij niet" en "gewoon consequent zijn". Daar kon ik het mee doen. Ik kreeg daarna een hele fijne duo-collega die mij de kneepjes van het vak leerde. Na mijn diploma. Op de PABO krijg je hier vrijwel niets over. 

'Af en toe een excursie is leuk. Niet elke week of elke 2 weken. Nergens voor nodig. Gewoon een paar leuke dingen per jaar is meer dan genoeg.'
Daar zit voor mij het verschil. Jij ziet excursies dus als leuke dingen doen en dat hoeft maar een paar keer per jaar. 
Ik zie excursies als een onderdeel van het lesprogramma, ondersteunend aan het leerproces. Kennisoverdracht door iemand die vaak veel meer weet van een onderwerp dan de leerkracht zelf, verrijking van de woordenschat, zien, luisteren, ervaren en doen in een omgeving die er vaak op ingericht is om zoveel mogelijk te leren over een specifiek onderwerp, etc. Het is er allemaal al, het zou juist een gemiste kans zijn om daar geen gebruik van te maken in het onderwijs. 
Je noemt als voorbeeld dat je met het project 'dichten' o.a. naar een bieb gaat. Vind je het echt zonde van de tijd om kinderen die vandaag de dag zoveel achter een scherm zitten naar een bibliotheek te laten gaan? 
Hier gingen de kinderen naar een schrijver op bezoek in de bibliotheek. Om goed voorbereid te zijn, lazen ze boeken van deze schrijver. Zelfs de kinderen die lezen echt niet leuk vonden waren gemotiveerd omdat ze goed voorbereid wilden zijn. Heel veel gelezen, samen een interview voorbereid ( dat is ook gewoon een doel in het taalonderwijs ), kritische vragen gesteld aan de schrijver en toch heel beleefd gebleven en daarna heel veel goede tips gekregen m.b.t. tot het schrijven van een goede tekst. Daarna m.b.v. weer zelf teksten geschreven, dat niveau werd steeds beter.
De bibliotheken hier in de regio ondersteunen de scholen, dat vind ik juist een prachtige samenwerking. Ze vervullen een enorme rol in leesmotivatie, het werken met rijke teksten, ouders meenemen in het belang van voorlezen, het vullen van de schoolbibliotheek en ga zo maar door en het rendement is groot. Maar zo wordt er dus gekeken; oh, het moet weer zo nodig leuk zijn, wat een onzin.
Misschien liggen daar juist wel kansen voor het onderwijs. We willen nu alles zelf doen, één leerkracht in één lokaal, alle kennis zelf overdragen aan alle leerlingen. Met de huidige tekorten is dat misschien al lang niet meer realistisch. En misschien is het zelfs zonder tekorten niet wenselijk.

Ik ben het wel eens met Lena55. Ordeproblemen en gebrekkig klassenmanagement is wel heel moeilijk. Als leerkracht sta je uiteindelijk in principe alleen voor een groep. Je werkt wel met een team, maar in tegenstelling tot veel andere beroepen sta je uiteindelijk in je eentje voor de groep. Mijn vriendin werkt op een woongroep voor volwassenen met een verstandelijke beperking, in principe staat zij altijd met één of twee anderen tegelijkertijd op de groep. Door de tekorten is het moeilijk om iemand goed in te werken en door dat probleem ontstaan juist ook weer nieuwe problemen.

troelahoep schreef op 23-03-2024 om 14:10:

[..]

Is dat zo? Ik vind het namelijk erg bijzonder dat je als beginnend leraar eigenlijk geen voltijds baan kunt hebben, omdat je simpelweg teveel tijd kwijt bent met lesvoorbereiding, eigen lessen ontwerpen etc. Met een 0,6 fte zit je al wel op een voltijds werkweek of je moet de kantjes er wel heel erg vanaf lopen/een natuurtalent zijn. En dan krijg je er vanaf jaar 1, als je een beetje pech hebt met waar je komt te werken er ook gelijk al verschillende commissies en een mentoraat bij cadeau, of lastige klassen.

Ik ken veel meer mensen die als beginnend leraar burnout zijn geraakt of alweer helemaal gestopt zijn dan in andere vakgebieden. Mede door het lerarentekort worden nieuwe mensen gelijk vol in het diepe gegooid en is er niet echt sprake van rustig inwerken ofzo.

Ehm, je weet dat startende docenten het eerste jaar 20% lesreductie krijgen (en het tweede jaar 10%)5i? Dat betekent dat je je eerste jaar bij een voltijds aanstelling 600 klokuur les hoeft te geven in plaats van 750. Scheelt toch 4 uur en een kwartier lesgeven per lesweek. En dat je dat jaar 600 uur voor de klas staat en 1059 uur de tijd hebt voor de rest.