Dochter (15) steeds geweigerd op nieuwe school door pestgedrag
Ik heb een dochter van 15 in 3 havo die al twee jaar bezig is het leven van andere meisjes op school zuur te maken. Onder meer door het maken van foto's en die op sociale media te zetten, opmerkingen te maken binnen de schoolmuren, mails te sturen naar de mentor en aantal leraren over verzonnen voorvallen met de gepeste leerlingen, spullen te verstoppen na de gymles etc.
Hier is echt al heel veel inspanning geweest vanuit mijn kant en die van de school om het gedrag te stoppen maar zonder soelaas.
Mijn dochter heeft inmiddels al een "laatste waarschuwing" gehad waarna mogelijk verwijdering van de school volgt. Ik wil dit niet afwachten en mijn dochter op een andere school zetten (liefst ook wat verder weg waar ze geen bekenden heeft)
Ik krijg alleen maar afwijzingen binnen waar opvallend genoeg geen enkele school vol zegt te zijn. Sterker nog, eerst gaven ze allen aan dat ze zeker plaatsen hebben met het gekozen profiel
- School 1 zegt dat dochter niet geplaatst kan worden wegens de veiligheid van andere leerlingen. Sindsdien heb ik bij de aanmeldingen op andere scholen NIET zelf aangegeven waarom dochter precies naar een andere school "wil" en is er door betreffende scholen zelf gebeld naar de huidige.
- School 2 en 3 gooit het op de zorgvraag
- School 4 zegt pesters niet aan te nemen. In het schoolondersteuningsprofiel staat dat gepeste leerlingen trouwens ook niet aangenomen worden wegens de zorgvraag en veiligheid van andere leerlingen. Deze school kan beter sowieso links worden gelegd?
Een vriendin van dochter is al enkele weken geleden verwijderd en sindsdien thuiszitter. Ik wil dat niet! Vandaar dat ik liever zelf dochter ergens anders zet voordat zij verwijderd wordt. De ouders van dat vriendinnetje geven aan radeloos te zijn omdat de scholen voet bij stuk houden
Heeft het zin om bezwaar aan te tekenen tegen de afwijzingen en hoe doe ik dat het beste?
anomarie schreef op 06-06-2022 om 12:47:
[..]
Dat is precies de reden om het een soort van op te nemen voor dit meisje en deze moeder. Als er nog nauwelijks hulp is, opent het wellicht de ogen want het is niet zomaar geregeld. Als er wel hulp is, dan verzacht dat wellicht ook de reacties hier en kan moeder steun ervaren. Nu wordt ze afgebrand terwijl wij de situatie niet kennen.
Helemaal eens. Juist het ontbreken van andere problemen hindert het vinden van hulp. Ik heb ooit letterlijk te horen gekregen dat ze geen hulp gingen inzetten (na een huiselijk incident waar de politie voor gebeld moest worden = veilig thuis melding) tot kind ‘bijvoorbeeld niet meer uit bed kwam, niet meer zou eten of suïcidaal zou worden.’ Dat had de orthopedagoog gezegd. Ik was zo woest! Ik heb toen gezegd tegen die dweil dat je kind kennelijk nog beter kanker kan krijgen; dan zit je de volgende dag bij de specialist voor onderzoeken en starten ze volgende week met de behandeling. Ik heb toen ook gezegd ik er als moeder niet over piekerde te gaan zitten wachten tot mijn zoon depressief op zijn bed zou liggen en suïcidaal zou worden, en dat als hij niks deed, ik naar de huisarts zou gaan voor een verwijzing. Toen kwam er dus een uurtje in de week zo’n generalistische begeleider met mij praten. Een supergoede hulpverlener. Ik heb veel van haar geleerd. Maar het was gewoon niet op het niveau van de problemen. En we tobben er nog steeds mee aan. De laatste keer dat er een VT melding is gedaan, hebben ze daar niet eens op gereageerd! Pas toen de huisarts belde zijn ze schoorvoetend in beweging gekomen. En hebben ze uiteindelijk een paar adressen van psychiaters over de schutting gegooid, die kon ik bellen, met wachtlijsten vanaf 6 maanden. En dan krijg je af en toe zo’n enquête van de gemeente over hoe je de geboden hulp ervaart. Die vul ik dus beslist niet in! Want als je te kritisch wordt, merk je dat echt wel in de relatie met die contactpersoon. Daar kun je ook aardig mee in de problemen komen dus dat heb ik ook wel weer eens wat glad moeten strijken, omwille van de lieve vrede en de werkrelatie. Je kunt geen kant op. Bent volkomen afhankelijk van deze mensen.
Een pester heeft per definitie persoonlijkheidsproblemen want die denkt dat hij beter is dan een ander en dat hij/zij geen grenzen hoeft te respecteren. Maar als die verder vrolijk is en z’n gangetje gaat, is de kans dat je daar adequate hulp bij krijgt heel klein. Dat kind heeft dan geen ernstige problemen. Vindt het zelf ook niet niet natuurlijk dus die wil geen hulp. Ja, dank je de koekoek! Die problemen komen dan in de buitenwereld terecht, bij de slachtoffers! En als die dan ten langen leste depressief in bed blijven liggen en suïcidaal worden, kunnen die misschien wel iets van begeleiding krijgen. Ik heb verschillende keren benoemd bij hulpverleners dat ik bij mijn kind persoonlijkheidsproblemen zie, maar daar slaat niemand op aan. En mijn kind heeft verder wel grotere, duidelijk zichtbare problemen, gaat bepaald niet als een zonnetje door het leven.
Sorry voor de scherpe toon. Ik word er echt cynisch en moedeloos van. En ik kan er dus ook slecht tegen als moeders verweten wordt dat ze geen verantwoordelijkheid nemen. Die village die dat moeilijke kind moet helpen opgroeien? Die is er niet.
Dit meisje heeft natuurlijk ook gewoon recht op onderwijs op niveau. Er wordt hier een vreemd soort scheiding gemaakt tussen pesters en gepeste kinderen terwijl dat verschil soms ook te maken heeft met de omstandigheden. Mijn ervaring met speciaal onderwijs is dat daar vrij veel kinderen zitten die moeite hebben met omgaan met leeftijdsgenoten. Daar zitten kinderen bij die op vorige scholen enorm gepest zijn of juist gepest hebben. Er zitten ook kinderen bij die meerdere keren van rol zijn gewisseld, gepeste kinderen die in andere omstandigheden pesters worden. Daar zit ook vaak een hele problematiek achter en het pesten is maar een onderdeel hiervan.
Iemand die verder geen enkel gedragsprobleem of leerprobleem heeft maar alleen een pester is zal niet vlug op het speciaal onderwijs terechtkomen. Dat past gewoon niet qua doelgroep.
Het is ook vreemd dat de school en de ouders geen enkele grip lijken te hebben op dit meisje. Dan is er misschien toch ook wel meer aan de hand qua gedragsproblemen wat eventueel een stap naar speciaal onderwijs wel kan rechtvaardigen (maar daar kom je ook niet zomaar op.) De info die we hebben is natuurlijk heel summier.
Met de weinige info die we hebben zou ik TS aanraden om contact te blijven houden met de school, dochter zo kort mogelijk houden, weinig kans geven om te pesten, constante communicatie met de school om te overleggen hoe het gaat, misschien psychologische hulp zoeken.... Maar blijkbaar is dat tot nog toe niet mogelijk gebleken te doorbreken dus dat maakt het wel lastig.
Athan schreef op 06-06-2022 om 03:01:
Het mooiste zou zijn als alle pesters bij elkaar gestopt zouden kunnen worden, in een internaatachtige setting. Uiteraard niet voor kinderen die 1 of 2 keer iemand pesten, maar wel voor structurele pestkinderen. Waarbij ze dus naast behandeling ook een normale schoolopleiding krijgen. Op een plek waar niemand last van ze heeft, of hooguit een ander pestkind.
Ik denk dat een mandje vol met rotte appels nog veel sneller wegrot. Dit als geheel aanpakken lijkt me een beter plan.
Leene schreef op 06-06-2022 om 08:54:
[..]
En toch .... Is dit niet altijd waar. Ik wil best geloven dat dochter van TO problemen heeft maar van de kinderen die mijn zoon pesten had er maar 1, problemen thuis.
Ook zijn daar diverse onderzoeken naar gedaan en het bleek dat pesters niet automatisch problemen hebben. Pesters hebben ook meer aanzien en sommige kinderen zijn daar erg gevoelig voor.
Echt de enige actie die helpt is de klas versterken zodat pesters duidelijk wordt gemaakt dat hun gedrag niet wordt getolereerd door hun eigen leeftijdsgenoten
Ik heb tot nu toe alleen maar pesters gezien waar wel degelijk iets aan de hand is thuis. Op het eerste gezicht niet echt grote problemen, maar altijd (geen uitzondering) is er sprake van dingen als een autoritaire opvoeding, vader met een zeer belangrijke baan (en tikkeltje narcistische inslag?), een kind dat thuis teveel grenzen krijgt of juist te weinig. Of dat ouders negatief praten over andere mensen, of dat alle aandacht uitgaat naar een broertje of zusje (om wat voor reden dan ook, hoeft geen ziekte mee gemoeid te zijn, kan ook iets positiefs zijn als topsport door ander kind in het gezin). Volgens mij zijn pesters zonder uitzondering kinderen die niet gezien worden en dan onbewust een manier zoeken om toch die aandacht te krijgen. Maarja, dat is mijn ervaring.
Ik vind het persoonlijk wel goed dat er eindelijk eens een school is die de pester van school stuurt in plaats van de gepeste. Mijn oudste zat begin groep 8 in een ontzettende rotklas, voorral omdat de voor de klas staande docent steeds bezig was met 1 leerling (randje ZMOK) en de rest dan geen toezicht had en alles kon maken. Wat stelde de school voor: als jouw dochter een probleem heeft met die 1ne leerling kunnen we voor haar een plaatsje regelen op een zusterschool van onze scholenstichting. Ehh, nee, dat accepteer ik niet en had mijn dochter van toen net 11 zeker ook niet gewild. Die school moest zelf zonodig twee groepen 7 samenvoegen tot 1 groep 8 van 38 leerlingen! Met die 1ne leerling ineens als nieuwe klasgenoot! Ik heb voor het voorstel dat dochter naar een andere locatie gaat nog niet eens voor bedankt en ik beide kinderen voor de herstvakantie op een andere school gezet, die veel fijner bleek met de omgang met leerlingen en ouder.
Als je dochter van school wordt gestuurd en je echt niks kan vinden kan je het beste aankloppen bij een onderwijsjurist. Slump was een goede, gaf realistische adviezen, en heeft mij geholpen met de kwestie met mijn gepeste dochter, maar zij is helaas gestopt. Terpstra is ook een bekende, zelf geen ervaring mee.
troelahoep schreef op 06-06-2022 om 20:49:
[..]
Ik heb tot nu toe alleen maar pesters gezien waar wel degelijk iets aan de hand is thuis. Op het eerste gezicht niet echt grote problemen, maar altijd (geen uitzondering) is er sprake van dingen als een autoritaire opvoeding, vader met een zeer belangrijke baan (en tikkeltje narcistische inslag?), een kind dat thuis teveel grenzen krijgt of juist te weinig. Of dat ouders negatief praten over andere mensen, of dat alle aandacht uitgaat naar een broertje of zusje (om wat voor reden dan ook, hoeft geen ziekte mee gemoeid te zijn, kan ook iets positiefs zijn als topsport door ander kind in het gezin). Volgens mij zijn pesters zonder uitzondering kinderen die niet gezien worden en dan onbewust een manier zoeken om toch die aandacht te krijgen. Maarja, dat is mijn ervaring.
Ik kan niet zo snel de onderzoeken vinden. Maar die zijn er wel degelijk. De ' hoofd pester ' van mijn zoon was inderdaad een jongen waar forse problemen waren. Oudere broer is daar uit huis geplaatst, kind zat daar net onder. Liep hele dagen buiten. Dus ja ik kon zien waar de frustraties van dat joch vandaan kwamen.
Maar er waren ook andere kinderen waarvan ik wist uit welk gezin ze kwamen en daar was echt niet veel aan de hand. Broer van een van hen zat bij mijn dochter in de klas en was een super sociale jongen. De jongste zat bij mij zoon, anders dan dat hij de jongste uit een gezin van 5 was en behoorlijk verwend. Hij was erg goed in sport. Zoon niet en dat vond ie stom. Het was een klas waar je meetelde wanneer je stoer was en goed in sport. Dat was de hoofdpester ook niet en wat kun je dan beter doen dan naar beneden trappen naar degene die nog lager in de pikorde staat..
Dan nog een behoorlijk lastige meidengroep... En een zoon die super onzeker was en ook een aantal meiden die zgn geintjes gingen uithalen en het drama was compleet.
Een van die meiden kwam uit een gebroken gezin, de rest niet. Zoveel grote problemen hadden ze niet. Maar in die klas heerste het recht van de sterkste... En mijn kind moest zich maar aan de eigen haren uit het moeras trekken.
Achter af zie ik zo duidelijk wat er is gebeurd en hoe het misschien beter had gekund.
Nou ja we kunnen er eindeloos over doorgaan maar het pesten is een drama.
Voor deze TO ook... Maar dan op een andere manier. Overigens denk ik wel dat met deze dochter diepere problemen zijn.
het duurt gewoon te lang, weet je wat zo iemand kan aanrichten in 2 jaar?
Leene schreef op 06-06-2022 om 22:15:
[..]
Ik kan niet zo snel de onderzoeken vinden. Maar die zijn er wel degelijk. De ' hoofd pester ' van mijn zoon was inderdaad een jongen waar forse problemen waren. Oudere broer is daar uit huis geplaatst, kind zat daar net onder. Liep hele dagen buiten. Dus ja ik kon zien waar de frustraties van dat joch vandaan kwamen.
Maar er waren ook andere kinderen waarvan ik wist uit welk gezin ze kwamen en daar was echt niet veel aan de hand. Broer van een van hen zat bij mijn dochter in de klas en was een super sociale jongen. De jongste zat bij mij zoon, anders dan dat hij de jongste uit een gezin van 5 was en behoorlijk verwend. Hij was erg goed in sport. Zoon niet en dat vond ie stom. Het was een klas waar je meetelde wanneer je stoer was en goed in sport. Dat was de hoofdpester ook niet en wat kun je dan beter doen dan naar beneden trappen naar degene die nog lager in de pikorde staat..
Dan nog een behoorlijk lastige meidengroep... En een zoon die super onzeker was en ook een aantal meiden die zgn geintjes gingen uithalen en het drama was compleet.
Een van die meiden kwam uit een gebroken gezin, de rest niet. Zoveel grote problemen hadden ze niet. Maar in die klas heerste het recht van de sterkste... En mijn kind moest zich maar aan de eigen haren uit het moeras trekken.
Achter af zie ik zo duidelijk wat er is gebeurd en hoe het misschien beter had gekund.
Nou ja we kunnen er eindeloos over doorgaan maar het pesten is een drama.
Voor deze TO ook... Maar dan op een andere manier. Overigens denk ik wel dat met deze dochter diepere problemen zijn.
Als je ze nog kan vinden, graag! Ik ben altijd wel erg geinteresseerd in groepsvorming en achterliggende processen.
Van de buitenkant lijkt het dat er niks aan de hand is in een gezin van een pester, en zoals ik zei, er kan best wat aan de hand zijn zonder dat er 'grote' problemen zijn. Als je namelijk positief bent opgevoed, goed gehecht, voldoende zelfvertrouwen hebt, dan heb je strikt genomen nul redenen om iemand anders te pesten. Er kunnen relatief kleine dingen zijn die ouders keer op keer over het hoofd zien bij hun kinderen en een pester kan zomaar geboren worden.
Jouw voorbeeld: Als je de jongste bent in een gezin van 5, ook al is het best een leuk gezin dat goed draait, dan ben je gewoon wel altijd de jongste, die nog niet x of y mag, te klein is voor z, en allicht dat er van de vier kinderen boven hem wel iemand tussen zit die de jongste ermee plaagt. Als je ouders het te druk hebben om dat op te merken, dan wordt je dus toch niet helemaal gezien.
Voorbeelden uit mijn omgeving van kinderen die pesten en uit nadh-gezinnen komen: Een kind dat de oudste is maar een tweeling onder zich heeft. Vader werkt heel veel, moeder heeft vooral oog voor die ontzettend leuke tweeling. Een ander kind dat een broer heeft die het niet zo goed deed op school en is 'afgestroomd' naar een sbo. De ouders zetten in op nummer 2 die wél succesvol moet zijn en tegen zijn zin op buitenschoolse clubjes zit. Karate om hard te worden, fitness om een goed lijf te hebben. Nog eentje: Kind met dyslexie, doet het niet goed op school, maar heeft hoogopgeleide ouders en tamelijk briljante zus, dus kan niet voldoen aan de hoge standaard in de rest van het gezin. Een laatste: groot gezin waarvan de twee broers helaas elkaars tegenpolen zijn. 'Oudste van de twee is gevoelig maar temperamentvol en de sterkste, jongste heeft een scherpe tong en weet op die manier van zich af te bijten. Ouders zijn vooral bezig het temperament van de oudste te kanaliseren, mag je raden hoe de jongste zich op school gedraagt.
(wel een beetje ot, sorry)
troelahoep schreef op 06-06-2022 om 23:52:
[..]
Als je ze nog kan vinden, graag! Ik ben altijd wel erg geinteresseerd in groepsvorming en achterliggende processen.
https://www.nji.nl/pesten/waarom-pesten-kinderen-en-jongeren
misschien is dit een aardig startpunt?
anomarie schreef op 06-06-2022 om 08:43:
waar hier aan voorbij gegaan wordt, is dat dit meisje ook een probleem heeft. Pesten doe je vaak niet voor de lol. Het is een manier van aandacht vragen omdat er ergens iets niet goed met je gaat. Ook dit meisje heeft hulp nodig en hier recht op. Maar omdat to zich niet meer heeft gemeld weten we niet goed wat er precies aan de hand is.
Er zijn ook speciale scholen voor leerlingen die bv agressief kunnen zijn, ook met hoger aanbod. Door deze leerlingen goed te begeleiden en ze een kans op een diploma te geven, kunnen ze beter met hun problemen dealen.
Er wordt gesproken over lastige jongeren. Ik geloof niet dat die bestaan. Wel mensen die het moeilijk hebben. Dat is niet hetzelfde als het goed praten van het gedrag, maar vooral de juiste hulp bieden aan iemand in nood.
Mocht to nog meelezen: zou je willen vertellen of er externe hulpverlening betrokken is?
Ik heb het toch echt twee keer benoemd, en volgens mij wel meer met mij.
Ouders reageren erg uit emotie over hun gepeste kind maar vergeten vaak dat pestgedrag ook ergens vandaan komt.
Mija schreef op 06-06-2022 om 13:14:
[..]
En dan krijg je af en toe zo’n enquête van de gemeente over hoe je de geboden hulp ervaart. Die vul ik dus beslist niet in! Want als je te kritisch wordt, merk je dat echt wel in de relatie met die contactpersoon.
ik ken dit specifieke onderzoek niet, maar doe wel veel onderzoek. In de regel is het anoniem en soms is het doel juist om de ellende die je beschrijft in kaart te brengen. En dan kan het juist heel nuttig zijn om in te vullen. Niet dat ik denk dat jeugdzorg 123 beter gaat worden, maar zonder informatie gaan de beleidsmakers zeker niet aan de slag.
Ik vind het heel naar om je ervaringen te lezen. Hoop dat de situatie verbeterd. Zo oneerlijk en contraproductief. 
Doemijdieglazenbol schreef op 07-06-2022 om 00:02:
[..]
https://www.nji.nl/pesten/waarom-pesten-kinderen-en-jongeren
misschien is dit een aardig startpunt?
Dat is een vrij beknopte tekst.... ik ben benieuwd naar achtergronden van pesters en mogelijke oorzaken.
troelahoep schreef op 07-06-2022 om 19:03:
[..]
Dat is een vrij beknopte tekst.... ik ben benieuwd naar achtergronden van pesters en mogelijke oorzaken.
Als je onder dat artikel “bronnen” aanklikt, zie je een lijst met artikelen waarop deze informatie gebaseerd is. Je kunt die artikelen of de auteurs googlen om meer de diepte in te gaan.
SuzyQFive schreef op 07-06-2022 om 00:02:
[..]
Ik heb het toch echt twee keer benoemd, en volgens mij wel meer met mij.
Ouders reageren erg uit emotie over hun gepeste kind maar vergeten vaak dat pestgedrag ook ergens vandaan komt.
Ben ik met je eens, maar moeten we het pesten dan maar laten doorgaan omdat de pester ook problemen heeft? Zeggen we tegen de gepeste kinderen: "Trek het je maar niet aan dat je van de trap wordt geduwd, dat meisje heeft thuis problemen?" Dat ouders van gepeste kinderen uit emotie reageren, komt omdat ze zien hoe ongelukkig hun kinderen zijn. En het is maar goed dat de meeste mensen behoorlijk wat zelfbeheersing hebben. Als ik de meid die mijn dochter pestte maar 1% had aangedaan van de wraakacties die ik in mijn hoofd aan het uitdenken was, had ze nooit meer gepest. En dit meisje kwam van goeden huize, had alles wat haar hartje begeerde, was knap om te zien en goed in sport, dus wat het ook was dat haar dwars zat, het had echt niet tot pesten hoeven te leiden. Uiteindelijk is mijn dochter van school gewisseld en had pestmeid binnen twee weken een nieuw slachtoffer. Uit emotie reageren over je gepeste kind komt ook ergens vandaan hoor!