Welke goede daden/lieve dingen zijn voor jou gedaan?
Omdat ik zelf weinig goede daden doe tegenwoordig, maar ik blijkbaar genoeg karma punten in mijn leven heb gespaard om anderen ze voor mij te laten doen 
een tegenhanger van het andere topic.
Ik ben namelijk oprecht dankbaar voor alle mensen die voor mij klaar staan en onbaatzuchtig dingen voor mij doen en mij helpen😊
Alcedo schreef op 25-08-2023 om 19:42:
[..]
Je bent even vergeten dat een hele lieve forumster je twee keer een royaal kerstpakket heeft gestuurd? Dat andere forummers je ook wat dingetjes hebben gestuurd? Je bent alle kaartjes van forummers vergeten?
Mijn bek valt open
- knip -
HarleyQuin schreef op 25-08-2023 om 23:35:
[..]
- knip -
Wow, agressieve reactie. Maar ben ik toch benieuwd of het waar is wat zij en iemand anders ook al schreef?
Kersje schreef op 25-08-2023 om 23:44:
[..]
Wow, agressieve reactie. Maar ben ik toch benieuwd of het waar is wat zij en iemand anders ook al schreef?
Het is waar. Was het totaal vergeten.
En dat kan, als je depressief bent, of als je erg veel verdriet hebt meegemaakt, je alleen de verdrietige dingen nog kan zien. Voor niet iedereen is het zien van lichtpuntjes een vanzelfsprekendheid.
HarleyQuin schreef op 25-08-2023 om 23:35:
[..]
- knip -
Waarom bederf jij een positief topic? Niet tof. Reageer dan niet, als je alleen negatief kunt doen.
Dit topic was bedoeld als een positief topic. Vooral omdat ik mijzelf regelmatig heel dankbaar voel voor wat mensen voor mij doen en dat hier kwijt wilden.
Het lijkt me heel naar als het zo slecht met iemand gaat, dat je niet meer in staat bent dat te zien of te voelen. Maar dan is dit misschien niet het juiste topic. Dus laten we die discussie loslaten, daar heeft niemand wat aan en is voor niemand fijn.
Laten we dus gewoon weer ontopic gaan.
Door de paketten opmerking, moest ik zelf denken aan vrienden die het voorjaar mij als verrassing een pakket voor met leuke en lekkere dingen lieten bezorgen. Daar werd ik echt zo blij van en weer als ik daar aan denk 😊
Maar voor mij zijn het ook de kleine dingen, zoals de visite die ook de afwas doet. Mij niet laat lopen voor de koffie, maar dat voor mij doet zodat ik me niet extra hoef in te spannen. Of mijn vader die de laatste keer op mijn verzoek een lekkere gekookte maaltijd voor me meenam, als afwisseling op de kant en klaar maaltijden waar ik op leef 😊
Het mooie van dit topic, vind ik dat het je even stil laat staan bij wat anderen voor je doen. In mijn omgeving heb ik een paar mensen die hulp van anderen, vanzelfsprekend lijken te vinden. Die zien bijvoorbeeld niet meer hoe ontzettend lief het is dat opa en oma een paar dagen per week oppassen.
HQ was cadeautjes via het forum even helemaal vergeten, dat doet ze natuurlijk niet voor de lol. En ze is niet de enige. Al op de eerste pagina geeft iemand anders aan dat ze zich dankzij dit topic een lieve hulpactie van anderen herinnert. Ook ik weet er steeds meer. Dus laten we niet te hard vallen over dat vergeten, maar focussen op dat het goed is om je bewust te zijn van wat anderen uit betrokkenheid voor je doen.
yette schreef op 26-08-2023 om 07:25:
Het mooie van dit topic, vind ik dat het je even stil laat staan bij wat anderen voor je doen. In mijn omgeving heb ik een paar mensen die hulp van anderen, vanzelfsprekend lijken te vinden. Die zien bijvoorbeeld niet meer hoe ontzettend lief het is dat opa en oma een paar dagen per week oppassen.
HQ was cadeautjes via het forum even helemaal vergeten, dat doet ze natuurlijk niet voor de lol. En ze is niet de enige. Al op de eerste pagina geeft iemand anders aan dat ze zich dankzij dit topic een lieve hulpactie van anderen herinnert. Ook ik weet er steeds meer. Dus laten we niet te hard vallen over dat vergeten, maar focussen op dat het goed is om je bewust te zijn van wat anderen uit betrokkenheid voor je doen.
Mooi gezegd ❤️
Een hele mooie die mij vanmorgen te binnen schoot (echt niet vergeten, maar wel 'fijn' om weer aan herinnerd te worden) ...
Bijna 25 jaar geleden zaten we door werkloosheid financieel volledig aan de grond. We konden nog eten, maar daar was het wel mee gezegd. De auto moest weg, zwemlessen konden niet meer, verjaardagscadeautjes kocht ik bij de kringloop. Een jaar daarvoor waren we naar de andere kant van het land verhuisd, dus we hadden nog geen lokaal sociaal netwerk - dachten we.
En toen was er op het schoolplein een moeder die voorstelde om hun 2e auto bij ons voor de deur te zetten zodat wij hem konden gebruiken. Ik zei natuurlijk dat ik dat echt niet aan kon nemen. Maar 's avonds kwam haar man hem toch brengen: 'Jullie hebben hem nodig, bij ons doet-ie toch niks'.
Dankzij dat autootje werd de actieradius waarbinnen mijn man werk kon zoeken groter en vond hij een baan!
Ik bedenk me ook steeds meer dingen en word heel blij van dit topic.
Voor 1,5 jaar terug is een direct familielid overleden en mensen uit de buurt stonden direct klaar om de kinderen op te vangen indien nodig.
Onze kinderen gaan met enige regelmaat met vriendjes mee op pad. Dochter is wel eens een week op vakantie geweest met iemand, beide zijn ze bij meerdere musea geweest. Omdat mensen wisten dat wij het financieel wat krapper hadden hoefden we er nooit iets voor te betalen. Zo lief! Nu neem ik ook wel eens vaker iemand mee als we wat gaan doen.
Waar ik ook echt blij van wordt zijn alle weggeefhoeken. Zo lief dat mensen hun mooie spullen weer een nieuw leven willen geven, zelf geven we ook regelmatig dingen weg.
HarleyQuin schreef op 25-08-2023 om 23:35:
[..]
- knip -
Maar ik jou wel. Al jaren. Zo ken ik Lientje ook heel goed bijvoorbeeld. Je kunt haar vragen als je me niet gelooft.
En ik bek niet tegen je, ik vroeg me serieus af of je dat allemaal vergeten was. Ik zou dat namelijk een leven lang (nou ja, in elk geval heel lang) onthouden. Het zijn de kleine dingen die vaak het liefst zijn en het langst bijblijven. Maar blijkbaar is dat geen gemeengoed.
yette schreef op 26-08-2023 om 07:58:
Een hele mooie die mij vanmorgen te binnen schoot (echt niet vergeten, maar wel 'fijn' om weer aan herinnerd te worden) ...
Bijna 25 jaar geleden zaten we door werkloosheid financieel volledig aan de grond. We konden nog eten, maar daar was het wel mee gezegd. De auto moest weg, zwemlessen konden niet meer, verjaardagscadeautjes kocht ik bij de kringloop. Een jaar daarvoor waren we naar de andere kant van het land verhuisd, dus we hadden nog geen lokaal sociaal netwerk - dachten we.En toen was er op het schoolplein een moeder die voorstelde om hun 2e auto bij ons voor de deur te zetten zodat wij hem konden gebruiken. Ik zei natuurlijk dat ik dat echt niet aan kon nemen. Maar 's avonds kwam haar man hem toch brengen: 'Jullie hebben hem nodig, bij ons doet-ie toch niks'.
Dankzij dat autootje werd de actieradius waarbinnen mijn man werk kon zoeken groter en vond hij een baan!
Wauw, dat vind ik echt ontzettend lief van die moeder zeg!
Ik vind het in de eerste plaats heel lief dat er mensen zijn die naar me willen luisteren. Ook als ik me somber voel, als ik voor mijn gevoel wéér iets heb, als ik even wil klagen. Dat ze dat ook blijven doen. Ik zou mij allang zat zijn.
Een forumster die mij spontaan een bos bloemen stuurde omdat ze vond dat ik wat opgevrolijkt moest worden.
Iemand met wie ik twee dagen wegging en met wie ik van te voren duidelijk had afgesproken de rekening door tweeën te splitsen, maar vervolgens per sé wilde voorschieten bij het afrekenen en naderhand zei dat ik niet hoefde te betalen omdat ze vond dat ik ook weleens iets leuks verdien en ze weet dat ik het met mijn uitkering niet heel breed heb.
Een forumster die spontaan aanbood om op bezoek te komen in het ziekenhuis toen ik op meer dan 100 km. van mijn familie (grotendeels) en thuis in het ziekenhuis lag en bezoek dus wat minder vanzelfsprekend was. Mijn nichtje deed diezelfde dag hetzelfde en ook dat vond ik superlief.
En zo kan ik nog wel wat dingen bedenken gelukkig.
@Alcedo Wat lief van al die forummers 💜
Zo ken ik via een ander kanaal mensen die mij bonbons wilde opsturen. Ook zo lief. Het is dat ik niet zomaar mijn adres geef, maar alleen al de intentie maakt me heel blij
Eigenlijk te veel om op te noemen. Ik heb heel veel lieve mensen om me heen. Ik zat 2 jaar geleden met mijn enkel in het gips en heb zo veel hulp gehad. Ik hoefde er niet eens om te vragen. Vlak na het overlijden van mijn man ging mijn zoon een half jaar in Spanje studeren. Het was hier altijd de zoete inval met vrienden van mijn zoon en plots was ik helemaal alleen. Tot mijn verbazing bleven de vrienden van mijn zoon regelmatig mij bezoeken om even wat bij te kletsen. Zo lief. Mijn zoon woont inmiddels op zichzelf maar zijn vrienden krijg ik nog steeds regelmatig op visite.