Wat is de meest absurde, gekke, rare, nare situatie die je hebt meegemaakt tijdens kerst?
Wat is de meest absurde, rare, geke, nare situatie die je ooit hebt meegemaakt met kerst?
Ineens ruzie om niks, kerstgerecht wat per ongeluk op de vloer belandde, vast in de sneeuw, enz?
Mag natuurlijk ook over oud en nieuw gaan.
Vorig jaar gepland om de hele kerst weg te zijn. Geen boodschappen gedaan, huis niet versierd. Een paar uur voor we zouden vertrekken testen we allemaal positief op Corona. Dat was de saaiste en meest karige kerst die ik heb gevierd.
Een paar jaar geleden stond er op kerstavond een dakloze man voor de deur. Dronken en op blote voeten. We hebben hem een paar schoenen gegeven en naar de opvang gebracht. Daar bleek dat hij herrie had geschopt en daarom was weggelopen. Gelukkig wilden ze hem wel weer binnenlaten.
Ben ook wel eens gestrand met autopech op kerstavond. Lang moeten wachten op de wegenwacht en we durfden later 's avonds niet meer goed terug te rijden. Dus dat werd een extra overnachting in onze studentenkamer. Qua eten (lang geleden) was het hopeloos want alles was dicht, maar uiteindelijk vonden we een chinees restaurant dat wel open was.
Ik had begin jaren 90 een maand of 4 een relatie, we woonden allebei niet meer thuis, toen de kerst in zicht kwam. Net als dit jaar veel vrije dagen achter elkaar, eerst kerstmis en dan zondag.
Mijn ouders waren op de hoogte van mijn lief, mijn schoonouders nog niet.
Ik moest de hele kerst werken in het ziekenhuis, eerste kerstdag maar tot 17.00 en dan zouden we met mijn zussen en hun geliefden eten bij mijn ouders ter kennismaking.
Mijn man had wel met zijn zus gedeeld dat hij een relatie had en daar zouden we op zondag met zijn allen eten ter kennismaking, dat kwam vanwege alle banen het beste uit.
Geen idee wat voor smoes mijn lief en zijn zus hebben gebruikt om pas derde kerstdag kerst te vieren maar goed ons hele plan verliep goed.
Eerste kerstdag bij mijn ouders eten en kennismaken was een groot succes. Tweede kerstdag ging ik werken, dienst tot 19.00. Daarna stapte ik in de trein om bij mijn lief te kunnen zijn. Ik woonde in A en hij in U. Zijn flat was gezellig versierd met kerst en had ook wat meer ruimte om samen te zijn. Ik had een soort studio waar het met een logé echt knettervol was en omdat ik de hele kerst moest werken had ik geen boompje neergezet. Toen ik bij mijn lief aankwam tegen een uur of 21.00 hebben we nog iets gedronken en zijn gaan slapen, ik had 7 dagen gewerkt en was echt toe aan een lange nacht slapen.
De volgende ochtend hadden we rond een uur of 9.00 ontbeten en waren lekker teruggekropen in bed om te doen wat verliefde mensen doen, we hoefden ons pas om 17.00 te melden in N, dus voor 15.30 hoefden we niet in de auto te zitten. Om 10.30 werd er beneden aan de deur gebeld, wij verwachtten niemand dus lieten lekker bellen. Het bellen bleef aanhouden en na een minuut of 10 ging ook de telefoon. De ouders van mijn lief stonden in de telefooncel tegenover de flat en vertelden dat ze gezellig even koffie kwamen drinken anders hadden ze hun zoon de hele kerst niet gezien dit jaar!
Waar laat je je ouders in een flat waar alle deuren behalve die van de wc/badkamer en slaapkamer grote heldere ramen hadden en allemaal uitkeken op de hal, paniek. Je kon niet ongezien vanuit de slaapkamer in de badkamer komen zeg maar. Alleen de voordeur had van dat matte glas met een streeppatroon. Voorstellen dat ze even in de stad iets gingen drinken hebben we geprobeerd maar ja de dag na kerst was er veel dicht, ze bleven even in de auto wachten tot hun zoon klaar was om visite te ontvangen. Hup hup doorgaan en binnen een kwartier waren we klaar met douchen, scheren, tandenpoetsen en kon ik met een doedel drijfnat haar op mijn hoofd kennismaken met de schoonouders. Wat een ongemakkelijke ochtend is dat geweest. Gelukkig hoefden we niet met 1 auto naar N te rijden. Dan waren we nog even samen, voordat we aan het volgende etentje gingen beginnen.
Edit: dik 30 jaar later begrijp ik nog steeds niet hoe het in die mensen hun hoofd opkwam om 125 km te gaan rijden op de zondag na kerst zonder even iets af te spreken. Als je zoon 26 is deelt hij niet meer alles met zijn ouders dus op goed geluk in de auto stappen voor een kopje koffie vind ik nog steeds vreemd. Als mijn lief had geweten dat zijn ouders kwamen was er vast meer in huis geweest dan kerstkransjes.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 14-12-2023 om 11:39: Dan waren we nog even samen, voordat we aan het volgende etentje gingen beginnen.Edit: dik 30 jaar later begrijp ik nog steeds niet hoe het in die mensen hun hoofd opkwam om 125 km te gaan rijden op de zondag na kerst zonder even iets af te spreken. Als je zoon 26 is deelt hij niet meer alles met zijn ouders dus op goed geluk in de auto stappen voor een kopje koffie vind ik nog steeds vreemd. Als mijn lief had geweten dat zijn ouders kwamen was er vast meer in huis geweest dan kerstkransjes.
Maar diezelfde avond gingen jullie toch al bij zijn ouders eten?
BritgetJones007 schreef op 14-12-2023 om 12:05:
[..]
Maar diezelfde avond gingen jullie toch al bij zijn ouders eten?
Nee bij zijn zus en haar partner waar zijn ouders ook zouden zijn en dat was blijkbaar niet goed gecommuniceerd. Het feit dat hun oudste zoon eindelijk een vriendin had zou daar onthuld worden.
Snap terugkijkend zelf niet waarom ik akkoord ben gegaan met dit plan.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 14-12-2023 om 11:39:
Ik had begin jaren 90 een maand of 4 een relatie, we woonden allebei niet meer thuis, toen de kerst in zicht kwam. Net als dit jaar veel vrije dagen achter elkaar, eerst kerstmis en dan zondag
....As je zoon 26 is deelt hij niet meer alles met zijn ouders dus op goed geluk in de auto stappen voor een kopje koffie vind ik nog steeds vreemd. Als mijn lief had geweten dat zijn ouders kwamen was er vast meer in huis geweest dan kerstkransjes.
Ik weet niet of ik je verhaal helemaal volg. Maar ik lees: ca 30 jaar geleden had je sinds enkele maanden een relatie. De ouders van je vriend wisten dat nog niet. En op de zondag na kerst stonden ze onverwacht op de stoep terwijl jullie nog samen in bed lagen. Ongemakkelijk moment.
Toch?
Meesje schreef op 14-12-2023 om 12:32:
[..]
Ik weet niet of ik je verhaal helemaal volg. Maar ik lees: ca 30 jaar geleden had je sinds enkele maanden een relatie. De ouders van je vriend wisten dat nog niet. En op de zondag na kerst stonden ze onverwacht op de stoep terwijl jullie nog samen in bed lagen. Ongemakkelijk moment.
Toch?
Ja klopt.
Mijn ouders woonden in het buitenland, zo'n 4,5 uur rijden van waar ik woonde. Ik was toen 17 en woonde bij familie in Nederland ivm school. Mijn oudere zus en ik zouden met oudjaar naar mijn ouders. Zij reed. We gingen rond het middaguur weg, dan zouden we mooi op tijd daar zijn. Dat ging even goed, maar toen we goed en wel de grens over waren begon het hard te sneeuwen, met van die grote vlokken. Al snel konden we niet harder dan ongeveer 60km per uur, want de hele snelweg lag vol met een dik pak sneeuw. Uiteindelijk waren we pas rond half 10 bij mijn ouders.
Jaren geleden in de bakkerij. Voor Kerst was ik op kerstavond al om 16u beginnen werken (na een uurtje of vier slaap, want daarvoor was ook al een lange dag), zware nacht en 's morgens tegen 10u waren we bijna rond met het werk.
Werkgever bracht ons een fles cava om te bedanken. We waren met drie man en een vrouw dus die ging snel op, terwijl we verder werkten. Omdat werkgever een hele voorraad cava had staan, gingen we een volgende fles halen, en daarna een volgende, en nog een volgende. Denk dat we tegen de middag negen flessen hadden leeggedronken en dat na twee zware werknachten op quasi nuchtere magen.
Woonde toen nog thuis, dus ik moest gewoon de straat oversteken en kon 's middags aanschuiven bij de maaltijd en daarna mijn bed inkruipen. Voor mijn collega was het lastiger want die ging 's avonds nog Kerst vieren in de Ardennen bij zijn familie.
Was meteen ook de laatste keer dat onze werkgever ons alcohol serveerde na een lange werknacht.
Oud en nieuw altijd zonder alcohol want bijna altijd werd mijn vader opgeroepen om met de collega brandweermannen of een brand te blussen, of iemand uit een auto te zagen.
Het meest nare was wel de keer dat de persoon zich met de auto lanceerde en de auto tegen een boom parkeerde met dodelijke afloop waarbij de persoon bij elkaar gezocht moest worden.
Al meer dan eens is Kerst bij mijn ouders ontaardt in ruzie waarbij eerder wegrennen "normaal" is.
Ik hou elk jaar weer een beetje mijn hart vast of we het einde van de avond halen.
Het kan sommige jaren écht gezellig zijn, maar andere keren is het bij 't voorgerecht al mis.
Het topjaar was toen zus mee ontsnapte en we haar 100 km verder konden gaan afzetten want in dat stomme dorp rijdt met Kerst natuurlijk ook nagenoeg geen bus of trein.
Feest overigens met Oudjaar nooit tot 6 uur 's ochtends als je om 10u 's ochtends een Nieuwjaarsfeestje (3gangen-menu klaarmaken, tafels verslepen, aankleding, opruim, afwas, opkuis, ...) voor 70 man kan gaan organiseren - met zijn 4 - waarbij je om 12u de ambulance kan bellen omdat je vader zwaar valt.
En er 2 uur later wel 70 man voor je neus staat die je toch nog moet ontvangen - intussen met 2 man omdat er iemand met je vader mee is.
Nog niet vaak tegen 's avonds zo steendood geweest.
Ik zal Nieuwjaar 2003 niet snel vergeten.
Nieuwjaar 2017 overigens ook niet. Zelfde soort feestje, alleen was het in de helft van de familie begin kletteren dat het niet mooi was qua ruzie én was er met mijn moeder geen land te bezeilen. Ik ben de vrienden die last minute ingeschakeld waren om te komen helpen nooit zo dankbaar geweest 
.
vorig jaar met mijn vader op de seh van een universitair ziekenhuis. Bloed overgeven. Een paar maanden later overleden.
De epilepsie van onze oudste wordt oa getriggerd door 'zich verheugen'. Dus op feesten en partijen zijn we bijna altijd wel met noodmedicatie in de weer. Soms moet 112 er zelfs aan te pas komen. Zo ook met kerst. En dat vieren we niet altijd thuis, wat het best lastig kan maken ...
Tijdens een kerstdiner in de Randstad (een uur hiervandaan) bleek dat het flesje noodmedicatie gelekt had en daardoor leeg was. Gelukkig hebben we artsen in de familie en kon ik met een van hen razendsnel naar de dienstdoende apotheek in het plaatselijke ziekenhuis. Daar schreef hij ter plekke een receptje waarna we terug raceten om mijn zoon te couperen. Dat lukte. Eind goed al goed.
Lastiger was een keer 200km hiervandaan, een paar jaar eerder. De aanvallen stopten die tweede kerstdag niet, dus belden we 112 en vertrokken hij en ik per ambu naar de SEH. Hij werd opgenomen en we besloten dat De Vader na het kerstdiner met de rest van ons gezin naar huis zou gaan en dat ik als ik klaar was in het ziekenhuis, bij mijn familie zou blijven logeren. Uiteindelijk mocht onze zoon, hoewel hij ook de volgende dag nog aanvallen had, tòch laat in de middag naar huis. Het was al donker. Maar een zwager was zo lief om 'even' 400km op en neer te rijden om ons thuis te brengen.
Toffe familie dus wel. Lijkt me leuk om eens kerst met ze te vieren 
We gaan dit jaar weer een poging doen!
Oh en we hebben 10 jaar geleden ook een keer met kerst op een Limburgs landweggetje vastgezeten in de sneeuw. Daar moesten we uitgesleept worden. Duurde héél lang voordat dàt voor elkaar was.
Kaartje1 schreef op 14-12-2023 om 20:17:
vorig jaar met mijn vader op de seh van een universitair ziekenhuis. Bloed overgeven. Een paar maanden later overleden.
