Wat durf je eigenlijk niet te zeggen

Ik knip mijn eigen haar. Ik heb het toch altijd in een vlecht, dus als het scheef is, niemand die het ziet. Maar iedereen vindt dat raar want:
- Het is toch lekker als het weer fris geknipt is?!
- Lekker momentje voor jezelf?!
- Tegen gespleten haarpunten!?

Ik heb al jaren hetzelfde model, namelijk lang en altijd vast, dus je ziet er niets van. Ik vind het ook vreselijk als mensen aan mij zitten te tutten. Ik heb nauwelijks gespleten haarpunten, hoogstens aan de onderkant en die knip ik er zelf af. Ik merk dat nu het over de schouder is, het minder slijt. En ik vind het ontiegelijk duur voor die 10 minuten dat ik er zit. Ja, doet, ga ik geen 30 euro voor betalen.

dat ik naar de kapper gaan heel vervelend vind vanwege de sociale praatjes die verwacht worden daar. Ik kan ook helemaal verbaasd zijn over wat ik andere klanten hoor vertellen. Waarom gooien mensen daar toch hun hele leven op tafel? 

Dat ik nogal vloek op andere weggebruikers. Heb alle geduld als iemand met een rollator oversteekt of wanneer een kind nog leert fietsen. Neem alle tijd. Maar mensen zonder omgevingsbewustzijn, die bijv remmen om onnodig een fietser voorrang te geven terwijl er nog meerdere auto's achter m zitten: gewoon niet doen! Of mensen die 80 op de snelweg rijden. Of mensen die stoppen met trappen of niet hun hand uitsteken terwijl je op ze staat te wachten. Ben je effe bewust van jouw handelingen ten opzichte van het overige verkeer. Of mensen die niet achteruit inparkeren op drukke plekken en dan bij het wegrijden geen overzicht hebben waardoor ze maar moeten gokken of de weg vrij is. En zo kan ik nog wel tientallen situaties opnoemen. Ik zal overigens nooit hardop vloeken naar de rest van het verkeer maar als anderen toch zouden horen wat ik alleen af vloek in mijn auto.... 

Ik ben zelf vroeger kapster geweest en ik voelde het wel aan of iemand wilde praten of niet. Ik kreeg dan daarna wel op mijn donder van mijn bazin als ik weinig had gezegd. Ze begreep het echt niet als ik zei dat ik wist dat de klant rust wilde.

Malibu2 schreef op 12-03-2022 om 22:16:

[..]

Mijn buurman ook tegen hun hond. Toen ze er net woonden wist ik niet dat ze een hond hadden, die verbleef tijdens de verhuizing en eerste kennismaking elders.

Ik heb de buurman in het begin een paar keer thuis horen komen met teksten als: "He schat, wat heb je vandaag allemaal gedaan? Heb je het huis een beetje netjes gehouden?" En een "He lekker ding, waar ben je, kom hier!" Vond het best bijzondere omgangsvormen, totdat ik erachter kwam dat hij het niet tegen zijn vrouw had maar tegen een hond

Haha, de hond die wij vroeger hadden, heette Frits. Riep ik door het bos: “Frits kom eens hier!” (eigenwijze hond, dus even later “NU Frits, schiet eens op!”

Ik kreeg dus ook wel eens vreemde blikken toegeworpen  tot Frits uit de bosjes kwam aanrennen.

Wat ik eigenlijk niet durf te zeggen..

Ik weet dat het erg egoïstisch klinkt, maar door de huidige ontwikkelingen in de wereld, grijpt mij de stress af en toe wel naar de keel ivm het effect die dit alles zal hebben op de verkoop van onze huidige woning.
Kan er echt slecht van slapen als ik denk dat we straks met 2 huizen blijven zitten.

Vond het al erg spannend allemaal, maar nu bijna eng.

En ja natuurlijk weet ik dat een paar honderd kilometer verderop mensen in de meest afschuwelijke omstandigheden leven, en zelfs het leven laten, dat wil ik absoluut niet bagatelliseren.

Maar dit is wat ik eigenlijk niet durf te zeggen.

watertoren schreef op 13-03-2022 om 07:34:

Ik ben zelf vroeger kapster geweest en ik voelde het wel aan of iemand wilde praten of niet. Ik kreeg dan daarna wel op mijn donder van mijn bazin als ik weinig had gezegd. Ze begreep het echt niet als ik zei dat ik wist dat de klant rust wilde.

Wat prettig voor de klant hoe jij dat deed! 

Zilver_gray kijk maar even in het Funda topic, dan zal je zien hoe de kleinste bijna uit elkaar vallende huisjes voor enorme prijzen verkocht worden. Ik weet niet hoe je nu woont maar als het een bewoonbaar huis is verkoop je het heus wel. Succes! 

Ik zou me echt niet druk maken om de verkoop van een huis in deze tijd. Het is niet meer normaal hoe veel mensen overbieden. Het moet ook wel want anders kom je niet aan een huis dus maak je geen zorgen Zilver Gray.

Ik snap je wel, Zilver_Grey. Ik snap dat je je zorgen maakt en ik snap dat je dat niet uitspreekt in het dagelijks leven. Ten tijde van de aanslag op de Twin Towers zaten wij ook met twee huizen en voelde ik me een beetje zoals jij je nu voelt, denk ik.

Ik vind dat je je niet hoeft te schamen dat je je zorgen maakt over bepaalde dingen in je persoonlijke leven, dat dat niet zou mogen omdat er elders op de wereld een oorlog aan de gang is. Laten we wel zijn: er zijn bijna elke dag wel ergens (gewapende) conflicten aan de gang op de wereld, dus als dat zou betekenen dat je je dan geen zorgen meer mag maken over de verkoop van je huis, de hoogte van je gasrekening, of de ziekte van een dierbaar iemand, dan mag je dat nooit. Natuurlijk is het erg wat er elders gebeurt, maar dat betekent niet dat jouw alledaagse grotere of kleinere zorgen ophouden te bestaan.

Dank jullie wel voor het begrip en de lieve reacties