Vraag van de dag 6 maart

Niets. Mijn dierbare leeft nog, dus ik hoop nog vele herinneringen samen te mogen maken.

Mijn dierbaren die niet meer leven zijn mijn ouders. Daaraan heb ik vele mooie en lieve herinneringen. Vooral het warme en veilige nest wat ze me gegeven hebben.

Dan denk ik aan mijn man die 6 jaar geleden overleden is. De mooiste herinnering weet ik zo niet want gelukkig zijn dat er vele zoals onze trouwdag, de geboorte van onze zoon en sowieso alle mooie vakanties.
Pejeka: toen mijn man net overleden was belde ik hem ook vaak op om zijn stem te horen op de voicemail.

Aan mijn vader, alle mooie wandelingen die we maakten en de goede gesprekken tijdens die wandelingen. De prachtige concerten die we samen bezochten. Van heel lang geleden, dat we op een warme zomerse avond een rondje wandelden (ik was een jaar of 6) en er op een paadje waar we liepen honderden slakken kropen. Het slakkenpaadje. Zo'n moment van verbondenheid.
Mijn moeder, samen gezellig uit eten. Die keer dat ze om half 12 's avonds naar me toe kwam toen ik heel ziek was en op de bank sliep, omdat ik zoveel pijn had en bang was.
Dat ze toen ik nog thuis woonde af en toe een klein cadeautje op mijn hoofdkussen van mijn bed legde. 
De liefde die er tussen ons is.

Mijn opa was zo'n lieve schat. 
Hoorde hem nooit mopperen of klagen.
Echt een goed hart, genereus, gaf aan ieder kleinkind veel geld tijdens verjaardagen ook aan zijn stiefkleinkinderen. 
Je kon altijd bij hem terecht.
Vooral goede herinneringen aan de kaartavonden. 
Hij heeft mij verschillende soorten kaartspellen geleerd, die ik nu weer aan mijn kinderen en wellicht later kleinkinderen ga leren. 

Mijn vader kwam uit een vissers familie bijna elke vrijdag kregen wij vis . Vraag mij niet waarom maar mijn vader bakte die zaterdagmorgen vroeg. Gruwelijke jeugd 😁 slip tong als ontbijt, bij de koffie, als lunch, bij de thee en als avondeten. Mijn vader kon fantastisch lekker vis bakken. Hij was ook altijd aanwezig bij al onze sportwedstrijden die waren op zaterdag ik denk dat hij daarom zo vroeg aan het bakken was.

Mijn moeder hield net als ik van lezen. We hebben menig goed gesprek gehad over een goed boek en over allerlei levensvragen. 

Mijn opa was zo gek op onze kinderen. Maakte altijd grapjes met m’n zoon. En als ik vroeger met hem bij het tankstation kwam mocht ik snoepjes uitzoeken. Van die heerlijke roze harten (hard van buiten, zacht van binnen), banaantjes, schuimblokken.
Als hij de auto in de wasstraat zette, mochten wij er altijd in blijven zitten. Geweldig vonden we dat. 
En onderweg in de auto kwamen we bij een bocht een snelheidsmeter tegen. Die ging aan als je te hard ging. Wij vonden het altijd super cool als opa in die bocht zo hard ging dat de snelheidsmeter aan ging. 
Z’n laatste week was ook zo fijn en liefdevol. Hij lag al in coma en zou niet meer wakker worden. We hebben de hele week bij hem gewaakt. Klinkt misschien raar, maar het was zo ontzettend fijn, zelfs gezellig, ondanks al het verdriet.