Vraag van de dag 25 februari
Welke zorg zou jij je ouders op late leeftijd kunnen en willen geven?
Ik doe dat momenteel voor m'n moeder. Heb geregeld dat ze huishoudelijke hulp en een tuinman heeft. Toen ze een gebroken schouder had heb ik in 't ziekenhuis benadrukt dat ze direct thuiszorg nodig zou hebben om te helpen omkleden en diezelfde avond kwam er ook al thuiszorg. Ik ga mee naar ziekenhuis afspraken, doe de bankzaken en kook regelmatig (vooral toen ze met d'r gebroken schouder zat ging ik dagelijks koken en eten bij haar) Inmiddels eet ik 3 keer per week met haar samen.
Willen geven? De zorg die nodig is.
Kunnen geven? Dat wat wordt geduld/ toegelaten. Ouder is een zorgmijder en heeft een irrationele gedachtengang. Dat is heel lastig om aan te zien en mee om te gaan.
Cousin_It schreef op 25-02-2022 om 09:23:
Willen geven? De zorg die nodig is.
Kunnen geven? Dat wat wordt geduld/ toegelaten. Ouder is een zorgmijder en heeft een irrationele gedachtengang. Dat is heel lastig om aan te zien en mee om te gaan.
Heb je het over mijn moeder? 
Mijn ouders zijn heel eerlijk geweest
Toen ik geboren werd bestond de pil al en ik ben hier uit egoïsme en liefde
Zij zullen nooit een verantwoording van mij worden
Willen helpen, ja hoor
Gaan en kunnen helpen is ruzie
Ik woon op grote afstand van mijn ouders (meer dan 3.000 km), dus echte mantelzorg verlenen kan natuurlijk niet. Ik hoop dat tegen de tijd dat mijn ouders dat nodig hebben, ik op afstand kan helpen met regelzaken. En als er iets speelt waarvoor ze tijdelijk intensieve hulp nodig hebben, dan kan ik hopelijk een tijd bij ze aanwezig zijn. Voor de dagelijkse praktische hulp hoop ik dat mijn broers zullen inspringen. Gelukkig is het voorlopig nog niet nodig.
Mijn ouders zijn gescheiden sinds jaar en dag. Dus qua mantelzorgen is dat al gesplitst. Laat ik het zo zeggen: het thema is actueel, aan beide kanten. De ene ouder heeft niet echt 'geïnvesteerd' in een warme band, woont ver weg, heeft een gezonde partner, en is pas sinds kort aan het kwakkelen. Daar is het 'willen' beperkter, en het kunnen overigens ook. Met de andere ouder is de band beter en die is alleenstaand. Daar is er meer 'willen' en is er in de loop van de jaren ook al de nodige mantelzorg gekomen. Qua kunnen: i.v.m. ziekte ouder denk ik wel dat er een beperking zit aan wat ik kan. Daar gaan we binnenkort voor om tafel.
Het is lastige materie want e.e.a. hangt ook samen met hoeveel warmte jij zelf hebt meegekregen van je ouders - en daarmee ook hoe mentaal weerbaar je zelf bent (geworden). Iedereen heeft te dealen met zijn eigen mogelijkheden en beperkingen.
Nou eigenlijk wil ik niks zeggen maar in de praktijk ben ik natuurlijk niet zo hard als het echt nodig is.
Mijn moeder is vorig jaar weduwe geworden en ik heb vooral in het begin veel administratieve dingen geregeld of gezegd en laten zien wat ze moest doen.
Als ze dichterbij zou wonen zou ik misschien wel meer doen qua dingen in huis of zo maar ik ben een uur met Ov onderweg om er te komen als ik niet met man met de auto kan( wij hebben maar 1 auto van zijn werk) en ik werk 5 dagen ( niet fulltime maar moet er wel elke dag heen). En in het weekend heb ik er geen zin in.
Ik wil best helpen met regeldingen maar zie mezelf niet mijn ouders wassen oid. Daarvoor schakelen we dan wel thuiszorg in.
Niet zoveel, to be honest. Mijn ouders hebben totdat wij (de kinderen) uit huis gingen een boel voor ons gedaan, maar dat is daarna wel gestopt. Als we sindsdien een keertje hulp nodig hadden was het al snel teveel gevraagd. Ik denk dat ze vooral op elkaar aangewezen zijn.
Mijn schoonouders daarentegen, daar staan we klaar voor.
Mijn grootmoeder hielp ik steeds met klusjes en op het einde ook met persoonlijke verzorging. Voor mijn vader zou ik hetzelfde doen, alleen is hij nogal een koppigaard die nooit hulp vraagt (behalve dan om zijn dakgoot schoon te maken, daar hij een enorme hoogtevrees heeft; ik ook, maar dan doe je dat toch). Schoonouders kunnen ook alles vragen.
Voor mijn moeder heb ik lang genoeg gezorgd, daar heb ik geen contact meer mee.
Lieveheersbeest schreef op 25-02-2022 om 10:53:
Niet zoveel, to be honest. Mijn ouders hebben totdat wij (de kinderen) uit huis gingen een boel voor ons gedaan, maar dat is daarna wel gestopt. Als we sindsdien een keertje hulp nodig hadden was het al snel teveel gevraagd.
Ow... dat veel voor me doen was toen ik nog thuis woonde al behelpen. Eerder andersom...
Mijn vader leeft niet meer en voor mijn moeder zal ik alles doen wat nodig is. Maar ja, ik heb dan ook de liefste moeder van Nederland.
Moxxie schreef op 25-02-2022 om 11:46:
Mijn vader leeft niet meer en voor mijn moeder zal ik alles doen wat nodig is. Maar ja, ik heb dan ook de liefste moeder van Nederland.
Mooi 
Niets. Ze zoeken het maar uit.
Na alles wat er gebeurd is (fysiek/mentaal/enz) vanaf zeer zeer jonge leeftijd. Big Nope.
stokstaart schreef op 25-02-2022 om 13:17:
Niets. Ze zoeken het maar uit.
Na alles wat er gebeurd is (fysiek/mentaal/enz) vanaf zeer zeer jonge leeftijd. Big Nope.
voor jou.
Willen: waar ze behoefte aan hebben.
Kunnen: ze wonen op behoorlijke afstand, dus even op en neer om een was te draaien / eten te brengen is niet realistisch.
Gelukkig is het nog niet zover. Maar ze komen nu wel op een leeftijd dat ze met name lichamelijk steeds meer beperkingen krijgen.