Reageren op andermans hobbyproducten?
Beetje een nontopic hoor, het is niet echt een probleem. Maar ik ben wel benieuwd hoe jullie reageren op andermans schilderijen/diamondpaintings/gedichten/huisgemaakte pruimenwijn etc?
Ik vind nl eerlijk gezegd niet alles heel erg mooi of lekker en ben een vreselijk slechte leugenaar, maar probeer toch altijd enthousiast te zijn. Dus ipv "wat een mooi gedicht!" zeg ik dan "wat gaaf dat je dicht, hoe ben je daar zo bij gekomen? etc" . Maar het risico is dan soms wel dat mensen alleen je enthousiasme horen en dan vragen of je ook een gedicht of schilderij of macraméhanger wil en dat vind ik dan soms weer lastig om onderuit te komen.
Zelf maak ik ook dingen die ik ook verkoop, maar ik begin er nooit uit mezelf over en ik geef ook nooit ongevraagd iets cadeau.
Dus kom maar door met die verhalen. Heb je een keer tante Maries gepunnikte wandkleed iets te enthousiast bewonderd en zit je nu zelf met zo'n ding? Krijg je elk jaar 12 potten kruisbessenjam nadat je een keer beleefd "lekker hoor!" hebt gezegd? Of heb je de ultieme tactische reactie ontdekt?
Ginevra schreef op 26-03-2023 om 22:21:
[..]
Ik dacht altijd dat ik niet van borduurwerk hield, omdat ik alleen die ouderwetse dingen met bloemetjes en hondjes ken en zo. Heel knap, maar zo oubollig. Laatst zag ik wat moderner borduurwerk en dat vond ik echt wel heel mooi, maar in zo’n rond lijstje is álles tuttig. Het luistert heel nauw en het is natuurlijk nooit leuk om aan een borduurster een plaatje te geven en dan te zeggen ik wil dat je precíes dit maakt. Ik hou zelf ook niet van zulke opdrachten.
Ik heb wel hele leuke borduurwerkjes gezien in een ronde lijst hoor. Voor mij maakt vooral het kleurgebruik uit en natuurlijk het thema.
maar borduurwerk vind ik wel mooi hoor en tekeningen ook als iemand het zelf heeft gemaakt. Zou het geweldig vinden zoiets te krijgen. Heb te snel door je topic heen gelezen.
Een oudtante van mij had een grote moestuin, mijn broer hielp haar weleens, hij woonde toen nog thuis. Die tante vroeg dus of hij witte kool mee wilde, hij zei ja. Mijn ouders wilden het nooit hebben. Elke keer als hij haar hielp kreeg hij veel witte kool mee. 3x raden waarom mijn ouders het altijd hebben afgeslagen… Het was niet te eten (zoals mijn moeder het klaarmaakte, volgens mij kookte ze het, net zoals bijv bloemkool).
Andere groenten die ze mee gaf werden met smaak opgegeten trouwens.
Dit vind ik wel gaaf borduurwerk hoor:
https://wolfratsen.com/collections/modern-hoop-art
Ik maak niet zomaar iets voor anderen maar wel eens in opdracht. En voor de kids ook wel zonder dat ze het vragen, maar dat is anders.
Taarten, haakwerk, tekeningen,
nou ik was laatst bij iemand die had een mooie klok aan de muur en die complimenteerde ik ermee. Blijkbaar te heftig. Want paar maanden later met kerst ofzo kreeg ik desbetreffende klok ingepakt kado. Omdat ik hem zo mooi vond. Nou vond ik hem mooi hoor absoluut maar niet perse voor bij mi thuis. Maar ja daar hangt ie nu wel natuurlijk
Ik heb vorig jaar nog 12 potten pruimenjam weggegeven aan familie en vrienden. En die beweerden allemaal dat het superlekker was... maar daar ga ik nu hard aan twijfelen. Je wordt bedankt...?! 😉😂🙄
absor schreef op 26-03-2023 om 23:28:
nou ik was laatst bij iemand die had een mooie klok aan de muur en die complimenteerde ik ermee. Blijkbaar te heftig. Want paar maanden later met kerst ofzo kreeg ik desbetreffende klok ingepakt kado. Omdat ik hem zo mooi vond. Nou vond ik hem mooi hoor absoluut maar niet perse voor bij mi thuis. Maar ja daar hangt ie nu wel natuurlijk
Volgende keer zeggen als er weer zoiets voordoet, dat hij zo ontzettend goed in hun interieur staat, bij jou zou hij zeker niet o mooi uitkomen.
Zit me nu af te vragen of zij zelf ook ooit iets te enthousiast op die klok gereageerd hadden 
SuzyQFive schreef op 26-03-2023 om 22:59:
Dit vind ik wel gaaf borduurwerk hoor:
https://wolfratsen.com/collections/modern-hoop-art
Het staat vast beeldig in jouw huis.
Ik vind het knap dat mensen het geduld op kunnen brengen om zoiets te maken.
De laatste keer dat ik borduurde, was toen ik met een kapotte enkel (geen televisie en internet bestond nog niet) op de bank moest blijven.
Mijn moeder heeft ook zo'n hobby. Voor je het weer krijg je het mee. Laatst had ze iemand het gewoon gegeven, kreeg ze het terug, want het paste niet in huis. Toen kwam er iets van zelfinzicht, maar vrees niet voor lang.
Ik ben best wel eens bot geweest, tenminste zo voelde dat voor mij. Een oudere dame die heel veel geborduurd had en mij steeds haar borduursels aanbod. Hoe vaak ik nee heb moeten zeggen weet ik niet, het was heel vaak.
Een keer ja zeggen betekende dat ik in de kortste keren mijn hele huis vol zou hebben. Want als je een ding mooi vind, betekent het dat je alles mooi vind en dan zou ik steeds iets gekregen hebben.
Ik vind de dingen die mensen maken vaak oprecht mooi. Als hobby/amateur. Net zoals ik het oprecht knap vind als een vriendin een 10km wedstrijd uitrent. Terwijl haar tijd natuurlijk in het niet valt bij de profs. Zo vallen de knutsels in het niet bij echt pofessioneel werk. Maar vind ik het alsnog mooi en goed. Staat tegenover dat ik het nog nooit mee naar huis heb gekregen, dus dat scheelt.
Mijn man had een tante die op de Canarische Eilanden woonde en zij hield erg van handwerken. Toen wij getrouwd waren had ze een pakket opgestuurd met daarin een gehaakt tafelkleed. Wij vonden het een afschuwelijk lelijk ding. We hebben haar toen een kaart gestuurd met bedankt voor het mooie tafelkleed, we zijn er erg blij mee. Jaren later was ik de zolder aan het opruimen en voordat ik het weggooide heb ik het ding eens helemaal uitgevouwd. Toen bleek dat het een beddensprei was.
Mijn zus gaf laatst de muts en sjaal die ik voor haar had gemaakt gewoon terug. Ik denk dat mijn moeder ze weg geeft aan de buren, ze draagt ze in elk geval nooit. Misschien dat ik de stapel nog een keer weg geef aan een goed doel.
wat ik maak voor een ander niet wel perfect zijn. Ik heb al voor heel wat baby's slofjes gehaaktwat ik altijd enthousiast commentaar op krijg.
Mijn man kreeg kortgeleden zelfgebreide handschoenen van de buurvrouw, ze heeft er erg haar best op gedaan en toch zijn ze niet even groot en alle vingers hebben verschillende lengtes. De filosofie die erachter zit is geloof ik: als ik ze maar lang genoeg maak dan passen die handen er altijd in!
Links heb ik uitgehaald en opnieuw gebreid, zorgvuldig tellend en noterend hoeveel toeren iedere vinger lang is. Rechts ben ik nu aan bezig.