Pussy Magnet

Moirmel schreef op 18-01-2024 om 00:26:

[..]

Eerst en vooral: bedankt dat je dit wilt delen.
Wat mij opvalt als man zijn de volgende zaken:
- je bent 54 en hebt eigenlijk amper ervaring met relaties
- werk is een verhaal apart?
- je zoekt contact met een datingsite waarop ook buitenlandse vrouwen zitten

Oprechte vraag. Je bent 54, als het in al die voorbije jaren niet lukte om een relatie te laten duren, waarom ben je dan nu op zoek naar één? Waarom niet gewoon genieten van je leven als vrijgezel?

Ik heb ook wel eens internationaal georiënteerde dating sites geprobeerd, en dan kan het gebeuren dat je reacties krijgt van vrouwen uit andere landen. Overigens waren dat geen verre buitenlanden, ik herinner me vooral dat ik een aantal reacties uit Frankrijk en Spanje kreeg.

Werk is inderdaad een verhaal apart, ik praat er niet graag over.

Ik ben inderdaad 54 en heb nauwelijks ervaring me relaties. Moet ik daarom de wens om een relatie te krijgen dan maar opgeven?

Misschien moet je je wat meer in het echte leven gaan begeven. Je wekt de indruk niet veel buiten te komen en vooral online je contacten te zoeken. Dat is echt niet voor iedereen de ideale manier.
Wat doe je in je vrije tijd? Heb je hobby's buitenshuis, sport je? Kom je op plekken waar je nieuwe mensen kunt leren kennen?

Moirmel schreef op 19-01-2024 om 00:03:

[..]

Dat zou ik niet willen zeggen, wat ik wel bedoel is: waarom is het voor jou nu nog een hoofddoel om een relatie te krijgen? Ik ben 42 en als mijn relatie moest eindigen denk ik niet dat ik ooit nog een relatie begin.

Ik ben het wel eens met Mormel en helemaal als je op je 54ste nooit een relatie gehad hebt. Samenleven is best moeilijk, als je jonger bent dan ligt alles nog niet zo vast en ben je wat flexibeler, met de jaren leer je steeds meer water bij de wijn te doen maar ook om je eigen grenzen te bewaken. Je leert ook wat je van elkaar als partners kan verwachten. Wat is er mis mee om lekker je eigen leven te leiden en te genieten van vriendschappen al dan niet met benefits.

Bolmieke schreef op 19-01-2024 om 07:52:

[..]

Ik ben het wel eens met Mormel en helemaal als je op je 54ste nooit een relatie gehad hebt. Samenleven is best moeilijk, als je jonger bent dan ligt alles nog niet zo vast en ben je wat flexibeler, met de jaren leer je steeds meer water bij de wijn te doen maar ook om je eigen grenzen te bewaken. Je leert ook wat je van elkaar als partners kan verwachten. Wat is er mis mee om lekker je eigen leven te leiden en te genieten van vriendschappen al dan niet met benefits.

Exact wat ik bedoel. 
@To: laat je alsjeblieft niet leiden door wat sommigen en zeker de media afspiegelen als een relatie, soms is een relatie gewoon keihard werken. Het is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. 
Het volgende gaat misschien een contradictie lijken, maar dat is het niet, het zijn gewoon twee verschillende werkelijkheden. Ik ben heel tevreden met mijn partner en mijn stiefzoon, maar mocht ik terug kunnen gaan in de tijd zou ik tegen mezelf zeggen om voet bij stuk te houden en het in mijn zoektocht echt te houden op een vaste sekspartner, want ik was ook heel tevreden met mijn leven als vrijgezel; de beperkingen die ik nu ervaar in een relatie, die neem ik er gewoon bij omdat ik beide heel graag zie. 

Bolmieke en Moirmel, je kan natuurlijk vanuit de positie van zelf (al jaren?) in een relatie zitten de ander aanraden het voor gezien te houden en het verlangen naar een relatie op te geven. Maar zo werkt het niet altijd. Ik begrip KFA best dat als je al jaren alleen zit, je een diepgevoelde behoefte aan een levenspartner hebt. Vanuit de basis van een relatie lijkt het soms heerlijk om alleen te zijn met niemand rekening te hoeven houden en eens af en toe wat vrienden te zien. Maar als iemand jaren alleen zit, altijd alleen thuis komt, altijd alleen eet, niet iemand heeft die eens vraagt hoe de dag was dan is zo'n verlangen best heel menselijk. Zeker als het al je hele leven lang is. 
Dat gezegd hebbende weet ik ook wel dat een relatie ook zo zijn nadelen kan hebben en dat een streven naar het fijn te hebben in je eentje ook zijn vruchten af kan werpen. Maar de behoefte om je leven te delen is een diepmenselijke behoefte die niet zomaar met een knop uitgezet kan worden. 

Ik denk vooral dat je moet stoppen met vrouwen als een homogene groep te zien. Er zullen vast vrouwen zijn die zich aangetrokken voelen tot een man met een motor. En er zullen ook vrouwen zijn die het juist onaantrekkelijk vinden. Je motivatie om iets te doen zou in eerste instantie moeten zijn omdat jij het graag wil, dus als jij graag je motorrijbewijs wil halen en motor wil rijden zou ik dat vooral doen.
Vaak werkt iets het beste als je zelf een intrinsieke motivatie hebt, dus zoek iets dat je echt leuk vind. En ik kan me best voorstellen dat je daarbij enigszins in je achterhoofd houd of je er aantrekkelijker door word. Je gaat desnoods ook naar de kapper, of koopt eens een nieuwe outfit. Maar net als dat je niet ineens een hele andere garderobe in een stijl gaat kopen die je niet mooi vind, moet je ook geen hobbies op gaan pakken die je eigenlijk niet interesseren. 
Het is vervelend als je graag een partner zou willen maar het lukt niet. Daar mag je ook best wat gefrustreerd over zijn zolang je het maar niet afreageert op anderen.

felija schreef op 17-01-2024 om 22:26:

[..]

En wat zeggen ze dan?

Als ik de kans krijg om te vragen waarom ze me afwijzen, dan krijg ik verschillende antwoorden. Soms krijg ik vage antwoorden dat ik hun type niet ben, maar ze geven me ook wel eens de redenen op waar ik het al eerder over gehad heb.

Poezel_en_Wip schreef op 18-01-2024 om 21:59:

Misschien moet je je wat meer in het echte leven gaan begeven. Je wekt de indruk niet veel buiten te komen en vooral online je contacten te zoeken. Dat is echt niet voor iedereen de ideale manier.
Wat doe je in je vrije tijd? Heb je hobby's buitenshuis, sport je? Kom je op plekken waar je nieuwe mensen kunt leren kennen?

Op zich heb ik wel hobby's buitenshuis en ik doe ook wel aan sport, maar individueel, maar op een of andere manier kom ik daar geen mensen tegen om ook buiten de hobby of sport mee af te spreken. Eerlijk gezegd ben ik in het echte leven ook niet zo goed in het contact leggen met mensen, dan lukt het me online wellicht nog beter.

Verder heb ik de pech dat hobby's die ik leuk vind, niet de meest geschikte manier zijn om vrouwen te ontmoeten. Ik zou bijvoorbeeld een motor kunnen kopen en lid worden van een motorclub, maar daar verwacht ik weinig vrouwen tegen te komen.

Ik kreeg eerder in deze discussie het advies om op dansles te gaan, maar dat is niet echt iets wat me aantrekt.

Bolmieke schreef op 19-01-2024 om 07:52:

[..]

Ik ben het wel eens met Mormel en helemaal als je op je 54ste nooit een relatie gehad hebt. Samenleven is best moeilijk, als je jonger bent dan ligt alles nog niet zo vast en ben je wat flexibeler, met de jaren leer je steeds meer water bij de wijn te doen maar ook om je eigen grenzen te bewaken. Je leert ook wat je van elkaar als partners kan verwachten. Wat is er mis mee om lekker je eigen leven te leiden en te genieten van vriendschappen al dan niet met benefits.

Op zich ben ik hier wel met je eens.

Ik ben echt wel realistisch genoeg om in te zien dat het voor mij op mijn leeftijd en met mijn geringe relatie-ervaring moeilijk zou zijn om met een vrouw samen te gaan leven. Ik zie dat mezelf ook niet zo gauw doen, hoogstens als ik eerst jarenlang een LAT-relatie heb gehad, maar misschien zelfs dan niet eens.

Een relatie hoeft ook niet per se te betekenen dat je samen gaat leven. Ik sta ook open voor verschillende relatievormen, ook voor LAT-relatie of voor een soort FWB, maar dan wel met exclusiviteit. Voor een vrouw die heel veel waarde hecht aan het huwelijk zou ik er zelfs wel voor open staan om te trouwen zonder samen te wonen. Tegenwoordig is dat wettelijk toegestaan.

KipFritesAppelmoes schreef op 21-01-2024 om 01:21:

[..]

Op zich ben ik hier wel met je eens.

Ik ben echt wel realistisch genoeg om in te zien dat het voor mij op mijn leeftijd en met mijn geringe relatie-ervaring moeilijk zou zijn om met een vrouw samen te gaan leven. Ik zie dat mezelf ook niet zo gauw doen, hoogstens als ik eerst jarenlang een LAT-relatie heb gehad, maar misschien zelfs dan niet eens.

Een relatie hoeft ook niet per se te betekenen dat je samen gaat leven. Ik sta ook open voor verschillende relatievormen, ook voor LAT-relatie of voor een soort FWB, maar dan wel met exclusiviteit. Voor een vrouw die heel veel waarde hecht aan het huwelijk zou ik er zelfs wel voor open staan om te trouwen zonder samen te wonen. Tegenwoordig is dat wettelijk toegestaan.

Jij komt wel heel erg zielig over, Je vind dus alles goed als er maar een vrouw is. Nou zo werkt het niet in het echte leven zoals je al gemerkt hebt. 

ik denk dat de vrouw die bij je aangaf “weinig relatie ervaring” een punt heeft. En dat bedoel ik in brede zin. Dus weinig ervaring met vriendschappen, weinig liefdesrelaties. Je gaf eerder meen ik ook aan dat het op gebied van werk niet prettig verloopt. Ik weet niet op welk vlak dat is, en doet er mogelijk voor dit topic ook niet toe, maar het zou er ook wel toe kunnen doen omdat hetzelfde onderliggende speelt.je neemt namelijk altijd jezelf mee in contact met anderen. 
Dat je hier topics opent en ook reageert en ook dat je profielen online opent zegt dat je graag meer sociaal contact wil en er ook moeite voor wil doen. Je zoekt in je berichten (nog) wel veel naar de oorzaak buiten jezelf, en deels is dat natuurlijk ook zo (contact bestaat uit een zender en een ontvanger) maar je zou de aandacht wel meer naar je eigen boodschap mogen gaan en of hetgeen je uitdraagt eigenlijk wel is wat je eigenlijk wil. 
Je geeft aan weinig sociale contacten te hebben. Met een verhuizing is je hulp geboden maar je weigerde want het voelt ongemakkelijk. Juist door hulp te accepteren maak je de rol van een ander in je leven iets groter en persoonlijker en laat je iemand toe. Iemand toelaten en jezelf en je behoeften echt laten zien is juist wat een vriendschap en een liefdes/seksuele relatie interessant en waardevol maakt. 
Ik zou je willen adviseren proberen te blijven reageren. Er niet uit ‘ongemak’ te snel uit te stappen (wel bij overschrijving van grenzen!) en te oefenen in contact met anderen. Vaker een praatje. Een keer of vaker zelf concreet hulp aanbieden in een praktische situatie en het ook accepteren, iemand uitnodigen voor een kop koffie, etc. 

Mooie post, Ninoea!