Kinderverjaardagen

Nichtjes en neefjes? Ja
(Achter)neefjes en nichtjes? Van mijn kant niet, bij mans kant soms
Kinderen van vriendinnen? Alleen bij 1 vriendin ga ik naar de verjaardagen. 

Nee, maar dat komt omdat mijn broertje en zusje geen kinderen hebben en mijn vriend zijn broertje heeft geen kinderen en zijn zusje is Jehova’s getuige dus daar vieren ze geen verjaardagen 😅. 

neefjes en nichtjes tot ze een jaar of 12 waren en van de basisschool af, en dan nog maar alleen als het uitkwam, Achterneefjes en nichtjes, dat zijn er intussen zo'n 30, dus daar is geen beginnen aan

Als we kunnen en zin hebben, gaan we. Anders niet. Zo staat de hele familie erin, dat maakt het ook makkelijker.

nee, maar dat komt door mijn gezondheid. Ik ben dol op mijn neefjes en nichtjes en zou er anders zeker bij zijn of ze zelf nu beseffen dat ze jarig zijn of niet.

Mijn neefjes zijn 2 weken na elkaar jarig dus die vieren het tegelijkertijd. Dat zijn nu tieners. 

De zus van vriend komt altijd op het laatste moment met de uitnodiging voor de verjaardagen van haar dochters waardoor her soms door onze volle agenda niet lukt om er naartoe te gaan. We proberen dat wel.

Kindje van mn zus moet nog 1 worden maar daar zou ik afspraken voor verzetten om op de verjaardag te komen.

Verder gaan we ook kinderverjaardagen van onze vriendengroep af, mits dat past in onze agenda
Dat is niet voor die kinderen anzich maar voor een gezellige middag met onze vrienden.

Neefjes en nichtjes wel altijd. 

Kinderen van vrienden soms wel, soms niet. Bij sommige vrienden weet je dat de hele familie er zit, plus allerlei ouders+kinderen van school/sport/buurt en dat vind ik dan zo idioot druk dat ik daar vaak geen zin in heb. Of ik ga heel even en snel weer naar huis. 

Ja, inprincipe wel. Zowel bij goede vrienden als bij familie gaan we. Zo'n 1e verjaardag is vooral voor de ouders zelf een belangrijke mijlpaal, maar daarna gaan kinderen mensen zelf ook onthouden. Niet dat ze met 5 jaar weten wie op hun 2e verjaardag was, maar wel dat ze bepaalde mensen gewoon niet kennen omdat die nooit komen, wie ze een kennen omdat ze die met verjaardagen zien (over en weer + kerst ed is toch een paar keer per jaar) en wie ze goed kennen omdat ze die met verjaardagen en daarnaast zien. En er is echt wel verschil tussen mijn nichtje dat ik een paar keer per jaar zie en het neefje dat ik alleen met kerst zie. Voor mijn kinderen ook, die (her)kennen mijn schoonbroer en zus en diens kinderen niet (partner en hun liggen niet lekker en we zien hun alleen met kerst, bruiloften en begrafenissen. Ook verjaardagen bij andere zien we hun niet dus het is echt maar 1 of 2 keer per jaar en met corona ook 2 jaar niet). Andere familie, ook die we maar een paar keer per jaar zien, zijn ze echt gek mee. Met de een kunnen ze een boek lezen, met de ander samen dammen of schaken, met grote nicht naar de speeltuin, met grote neef gamen, met tante samen iets eten en kletsen, met kleine nichtje helpen ze met spelen, met oom gaan ze voetballen. Met iedereen is er op een gebied wel een klik en daar passen ze (mijn kinderen en familie) zich op aan. Potje schaken tegen een 6 jarige is namelijk gewoon anders dan tegen een andere volwassenen, net als dat voor kind schaken met een oom anders is dan wie is het met een vriendje doen.

Het zelfde voor kinderen van vrienden, ik ga of voor de ouders omdat ik weet dat het voor hun belangrijk is en/of omdat ik een band heb/wil met de kinderen als eigen personen. Bij een aantal speelt er extra mee dat tussen de kinderen van vrienden en onze kinderen zelf een vriendschap is ontstaan danwel dat wij bevriend zijn geraakt met ouders van vrienden van onze kinderen. Dan gaan de kinderen naar het kinderfeestje en gaan we als gezin naar de verjaardag.

Ik denk dus dat het voornaamste punt is welke band heb/wil je met de ouders en het kind in questie. Voor een vriendin waar ik naar een diploma uitreiking, etentje bij een promotie oid zou gaan ga ik ook naar een kinderverjaardag. Zeker bij kinderdingen die voor de ouder een mijlpaal zouden kunnen zijn (kraambezoek, 1 jaar, 4 jaar want start school, 11/12 jaar en naar middelbare school, 16 jaar ed). Dat zie ik niet zo zeer als ik moet naar een kinderverjaardag van een kind dat ik bijna niet ken, maar als ik ga naar x om een vriendin te steunen. Als vriendin ernstig ziek blijkt ga ik langs, blijkt haar kind ipv haar ernstig ziek ga ik ook want voor vriendin is dat waarschijnlijk even groot. Natuurlijk is het niet helemaal vergelijkbaar en snap ik dat je niet altijd naar alles kan gaan, zeker als je bv normaal van 12 mensen de verjaardag doet en die allemaal 3 kinderen krijgen en je opeens 12 + 12 × 3 = 48 verjaardagen hebt en bijna geen weekend meer niks. Maar in principe gaan wij dus wel, of vanwege de band met het kind of vanwege de band met de ouder.

Hier verschilt het ook. Bij sommige vrienden wel bij andere niet. In principe ga ik niet naar de verjaardag van achter neefjes en nichtjes. Maar de vriendin van een neef is een goede vriendin van mij geworden en daar ga ik dus wel naar de verjaardag van hun kinderen. Heb ook niet het idee dat andere neven of nichten met kinderen daar bezwaar tegen hebben.

Ik was na mijn dertigste gestopt met het uitnodigen van ooms en tantes op mijn verjaardag. Die bleven namelijk ook gewoon op mijn verjaardag komen en ik dacht dat dat misschien wel als een verplichting voelde voor hen om dan ook te moeten komen. Ik woon ook bepaald niet om de hoek voor de meeste. Maar blijkbaar vinden ze het oprecht leuk om bij al hun neven en nichten op verjaardag te blijven komen inclusief de verjaardagen van onze kinderen en partners, want met kerst gaven een aantal aan dat ze het zo jammer vonden dat ze niet meer werden uitgenodigd. Nu denk ik ook altijd hoe meer zielen hoe meer vreugd dus ik nodig ze weer uit. Maar ik ga zelf naar lang niet alle verjaardagen van mijn ooms en tantes en dat vinden ze ook prima.

Overigens komen hier ooms en tantes ook niet altijd, ze worden wel uitgenodigd. En vrienden zijn zga afgehaakt toen ik chronisch ziek werd dus die komen niet. 

Neefjes en nichtjes deden we vroeger wel tot ze een jaar of achttien waren of de deur uit gingen. Kinderen van vrienden idem. Nu niemand meer.

Bij neefjes en nichtjes wel. Bij vrienden alleen als kind 1 wordt omdat ik dat nog wel een speciale verjaardag vind. Daarna niet meer. Wordt ook maar door één vriendin uitgenodigd. Van de overige genodigden ken ik daar alleen haar ouders en broers. De overige vrienden hebben genoeg aan elkaar. Ondanks mijn inspanningen lukt het nooit om aansluiting te vinden bij hun. Ik ben alleenstaand en voel me dan altijd opgelaten in mn eentje. Dus ben gestopt met gaan. Ik denk dat ik bij andere vrienden die mu pas kinderem krijgen mss wel meer zal gaan omdat we een vriendengroep delen en/of omdat ze een makkelijker benaderbaar netwerk hebben. Dan is het ook nog gezellig voor mezelf.