Kijk jij de andere kant op ?
Trampassagier komt op voor lastiggevallen man met nagellak
2 september 2024 om 16:09 uur
Een trampassagier is donderdag in een Haagse tram opgekomen voor een medereiziger. De man werd door een vlogger uitgescholden, omdat hij nagellak droeg.
Zeg jij er wat van als iets je niet aan staat ?
Wanneer wel ? Wanneer niet ?
Nope, ik moei mij niet en duik zelfs weg.
Geen zin om zelf slachtoffer te worden of in elkaar geramd te worden.
Herfstappeltaart schreef op 02-09-2024 om 18:47:
Dat is een gewetensvraag. Ik zeg er bijvoorbeeld wel wat van als ik zie dat iemand de hondenpoep niet opruimt in mijn wijk........tenzij het een aso met een pitbull is want dan durf ik het niet.
En dit voorbeeld gaat vaak op denk ik. Het is altijd een afweging tussen rechtvaardigheidsgevoel en angst voor de consequenties.
Ik heb nog nooit iemand wél de poep zien opruimen. Een bepaald weggetje in mijn buurt wordt als hondenuitlaatplek gebruikt. Je moet constant naar de grond kijken als je daar loopt. Ben ik te moe om op te letten en drekontwijkend te lopen dan ga ik soms op het fietspad lopen. En wie o wie wijst me het meeste terecht dat ik daar niet mag lopen? Scootmobielrijders. Behalve dat die lekker hoog en droog kunnen zitten komen die ook met schone banden thuis. Als er weer iemand, snel voorbij flitsend, aanmerkingen tegen me maakt ga ik daar echt niet meer op reageren. Dan blijf je aan de gang want telkens weer een andere die je moet uitleggen waarom je een bepaalde keuze maakt. Dat is zo zinloos en eigenlijk kan het me ook niet genoeg schelen.
Als het puur om verbaal gaat, zorg ik er wel voor dat het slachtoffer in de meerderheid komt. Ben wel eens van mijn fiets afgestapt om bij een vrouw te gaan staan die werd afgekafferd door een ander en heb weerwoord proberen te geven. Verbaal ben ik niet snel bang, maar als het om fysiek gaat zou ik niet durven zeggen hoe ik reageer. Waarschijnlijk spreek ik dan niet direct aan, maar geef commentaar voor mezelf. Maar dan nét iets te hard, waardoor de persoon het wel hoort.
Ik heb ooit in de trein gezeten met een raaskallende vreemdeling die mij als mikpunt had uitgekozen. Ik werd slet, hoer en nog veel moois genoemd, en ik verdiende het om verkracht te worden etc. Het was een volle trein. In de vierzitter waar wij zaten, zaten nog twee mensen (hij zat tegenover mij). Niemand heeft de hele rit ook maar iets gezegd. Dat heeft mijn vertrouwen in mensen indertijd wel geschaad (ik was toen 17).
Ik zal het dus zelf altijd proberen wel te doen, of me in ieder geval richten tot het slachtoffer en deze naar een veilige situatie proberen te leiden. Bij fysiek geweld bel ik de politie. Dat zou ik zelf niet durven en kunnen oplossen.
Renmuis schreef op 03-09-2024 om 08:30:
Ik heb ooit in de trein gezeten met een raaskallende vreemdeling die mij als mikpunt had uitgekozen. Ik werd slet, hoer en nog veel moois genoemd, en ik verdiende het om verkracht te worden etc. Het was een volle trein. In de vierzitter waar wij zaten, zaten nog twee mensen (hij zat tegenover mij). Niemand heeft de hele rit ook maar iets gezegd. Dat heeft mijn vertrouwen in mensen indertijd wel geschaad (ik was toen 17).
Ik zal het dus zelf altijd proberen wel te doen, of me in ieder geval richten tot het slachtoffer en deze naar een veilige situatie proberen te leiden. Bij fysiek geweld bel ik de politie. Dat zou ik zelf niet durven en kunnen oplossen.
Wat heftig. Heel akelig als niemand je dan bijvalt.
Ik heb zeker wel eens ergens wat van gezegd/ me ergens mee bemoeid; ik kan slecht tegen onrecht.
Het waren geen spannende dingen; een keer dat iemand zijn hond uitliet op een kinderspeelplaats, en een keer bij een ruziënd stelletje, ben ik van mijn fiets gestapt en vroeg het meisje of ze oké was.
Sinds ik moeder ben, ben ik wel voorzichtiger geworden, zal nu niet zomaar blind tussen 2 vechtende mannen springen.
Ik heb trouwens wel een keer iemand aangesproken die zijn hond sloeg. Nou, toen ben ik uitgemaakt voor kankerhoer en ik moest me er niet mee bemoeien enz. enz. Ik schrok van de heftige, agressieve reactie. Ik ben tegenwoordig voorzichtig, maar in zulke gevallen heb ik vaak al iets gezegd voor ik heb nagedacht.
Vroeger sprong ik overal tussen, ik kan niet tegen onrecht. Maar inmiddels, na mijn ernstige ziekte, ben ik zo kwetsbaar, dat ik dat niet meer doe.
Onlangs was ik in de supermarkt, waar een vrouw een klein huilend kindje (jaar of 2), toeschreeuwde met ‘houd je kop, rotkind!’.
Daar heb ik wel wat van gezegd, waarop het geschreeuw naar mij over ging:’waar bemoei je je mee, kutwijf!’
Ik zou me er niet mee durven te bemoeien. Voor hetzelfde geld heb je dan een mes tussen je ribben. Ik heb het filmpje ook gezien en zou in zo'n situatie op afstand de politie bellen.
Je loopt trouwens best een reële kans dat het slachtoffer zich tegen jou keert. Vooral bij stellen maar ook in andere situaties.
Het ligt allemaal best ingewikkeld.
"Dank maar ik red me best". Of: "het valt allemaal best mee. Hij heeft weer eens teveel gedronken". En daar sta je dan met je goede bedoelingen.
Ik reageer ook.....Ik kan niet op mijnmond zitten, en datkomtookdoormijn werk...Maar ik woon in een rustig land, waar de grootste stad ca 450000 inwoners heeft.Dus dat maakt wel een verschil met andere grote steden.
In het verleden wel gedaan maar ik ben daar veel voorzichtiger in geworden. Je weet nooit wie je tegen over je hebt. Ik heb ook niet resent iets meegemaakt waarvan ik dacht hier moet ik iets van zeggen.
Paar jaar geleden wel in de tram net gedaan of ik een bekende was van een meisje dat werd lastig gevallen door een jongen. Ik ben er tussen gaan staan en ben een gesprek over ditjes en datjes begonnen. hij droop af hij was ook niet zo groot en ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik gehandeld had als het een grote vent was geweest.
Tuinfluiter schreef op 03-09-2024 om 10:38:
In het verleden wel gedaan maar ik ben daar veel voorzichtiger in geworden. Je weet nooit wie je tegen over je hebt. Ik heb ook niet resent iets meegemaakt waarvan ik dacht hier moet ik iets van zeggen.
Paar jaar geleden wel in de tram net gedaan of ik een bekende was van een meisje dat werd lastig gevallen door een jongen. Ik ben er tussen gaan staan en ben een gesprek over ditjes en datjes begonnen. hij droop af hij was ook niet zo groot en ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik gehandeld had als het een grote vent was geweest.
Slim gedaan. Je hebt ingegrepen op een desecalerende manier.
MMcGonagall schreef op 02-09-2024 om 22:26:
Hmm helaas heb ik meestal al gereageerd voor ik bedenk dat dat misschien niet zo verstandig was. Gelukkig is het nooit slecht afgelopen.
Ja dit doe ik precies hetzelfde.
Herfstappeltaart schreef op 03-09-2024 om 08:31:
[..]
Inderdaad. Iemand had je bijvoorbeeld mee kunnen nemen naar een andere plek in de trein als ze niet hadden durven zeggen.