Ja / Nee - 20 maart
Indachtig Ja of Nee bij Mattie en Marieke
Peiling
Word jij liefst aangesproken met u
Daddy_gijs schreef op 20-03-2022 om 11:28:
Een politie-agent die me "jij" noemt? Een winkelbediende die me "jij" noemt? Douane: "heb jij nog wat aan te geven?".
https://youtu.be/hlzm7-gvTRg?t=10
Ik ben ouderwets kennelijk, maar het voelt alsof ik vriendjes van hen ben, terwijl ik ze helemaal niet ken.
Voelt als dit:
Ergens ben ik wel voor afschaffen van 'u', zodat we van dat formele af zijn. Of maak het zoals in engeland cq zoals bij Ronflonflon: "wat at you gisterenavond"
In een werkrelatie vind ik 'u' ook zeker niet gepast en mag er ge-jij'd worden. Maar bij beleefdheid hoort mijns inziens nog steeds 'u'
Gevoelsmatig wil ik van de politie-agent wel graag u horen in een politie-burger setting, maar de winkelmedewerker mag mij gerust jij noemen. Daar zit verder geen hiërarchie of gezag in.
Bij een winkelmedewerker vind ik U toch wel netter naar de klant. Overigens fronste ik laatst ook m'n wenkbrauwen toen een specialist in 't ziekenhuis m'n 80-jarige moeder consequent met jij aansprak.
Grappig dat er niet zo'n probleem lijkt te zijn met jij of u, maar dat (zoals velen hier aangeven) ze zich "oud" voelen door met "u" te worden aangesproken. Ofwel: het probleem ligt er eigenlijk in dat oud (gevonden) worden een taboe is waar we niet aan willen. Ook niet als we inmiddels een leeftijd hebben bereikt waarop we gewoon oud(er) ZIJN.
Maar tutoyeren of vousvoyeren heeft niks met leeftijd te maken, maar gewoon met beleefdheid naar een ander toe.
Iemand die U zegt kan ook net zo goed 100 keer meer onbeleefd overkomen dan iemand die Je zegt. het is maar net hoe iemand zich als persoon gedraagt.
Ik heb liever een vriendelijk persoon voor me die Je zegt, dan een asociaal persoon die U zegt.
Brabeau schreef op 20-03-2022 om 12:13:
Iemand die U zegt kan ook net zo goed 100 keer meer onbeleefd overkomen dan iemand die Je zegt. het is maar net hoe iemand zich als persoon gedraagt.
Ik heb liever een vriendelijk persoon voor me die Je zegt, dan een asociaal persoon die U zegt.
Dat is natuurlijk een onzinnige dooddoener. Gedrag is beleefd of niet. Wat jij nou zegt, is: ik heb liever iemand die me beleefd berooft, dan iemand die me onbeleefd mijn portemonnee laat houden.
Pejeka1 schreef op 20-03-2022 om 12:17:
[..]
Dat is natuurlijk een onzinnige dooddoener. Gedrag is beleefd of niet. Wat jij nou zegt, is: ik heb liever iemand die me beleefd berooft, dan iemand die me onbeleefd mijn portemonnee laat houden.
Dat is wel heel zwart-wit, Je zeggen vergelijken met een beroving 
Het hangt van de situatie af. Meestal vind ik het prettiger om met ‘je’ aangesproken te worden. Vooral als je mensen meerdere keren hebt ontmoet. Maar als bijvoorbeeld iemand v/d klantenservice v/e bedrijf ‘u’ tegen me zegt voelt dat heel normaal.
Pejeka1 schreef op 20-03-2022 om 12:07:
Grappig dat er niet zo'n probleem lijkt te zijn met jij of u, maar dat (zoals velen hier aangeven) ze zich "oud" voelen door met "u" te worden aangesproken. Ofwel: het probleem ligt er eigenlijk in dat oud (gevonden) worden een taboe is waar we niet aan willen. Ook niet als we inmiddels een leeftijd hebben bereikt waarop we gewoon oud(er) ZIJN.
Maar tutoyeren of vousvoyeren heeft niks met leeftijd te maken, maar gewoon met beleefdheid naar een ander toe.
Dat is niet helemaal waar natuurlijk. Als je 18 of 21 bent wordt je niet net u aangesproken terwijl je ook geen kind meer bent. En dan zo ergens begin 20 begint het ineens.
Dutchgirly schreef op 20-03-2022 om 12:59:
[..]
Dat is niet helemaal waar natuurlijk. Als je 18 of 21 bent wordt je niet net u aangesproken terwijl je ook geen kind meer bent. En dan zo ergens begin 20 begint het ineens.
Laten we zeggen: rond 25-30 tegenwoordig, dat mensen je met u aanspreken, zeker in een zakelijke setting. En wat is daar mis mee? Wat ik lees, is dat mensen er zélf problemen mee hebben als anderen dat (keurig) doen, want dan voelen ze zich "oud". Maar met oud of jong zijn heeft het geen fluit te maken, het heeft met beleefdheid te maken.
Mij met U aanspreken hoeft wat mij betreft nooit maar ik vind het ook niet echt vervelend. Tenzij iemand hardnekkig doorgaat met U zeggen in een situatie waarin ik heb gezegd dat het niet hoeft en het afstandelijk klinkt, als de nieuwe buurvrouw het blijft zeggen bijvoorbeeld.
Pejeka1 schreef op 20-03-2022 om 13:16:
[..]
Laten we zeggen: rond 25-30 tegenwoordig, dat mensen je met u aanspreken, zeker in een zakelijke setting. En wat is daar mis mee? Wat ik lees, is dat mensen er zélf problemen mee hebben als anderen dat (keurig) doen, want dan voelen ze zich "oud". Maar met oud of jong zijn heeft het geen fluit te maken, het heeft met beleefdheid te maken.
Ik word oud, want ik ben het met je eens.
In sommige gevallen is het gewoon gepast om niet te tutoyeren. Dan voel je je maar oud.
En opgeschoten pubers van 13 die mij niet persoonlijk kennen, hoeven mij niet als hun vriendjes aan te spreken. Dan maar een oud lijk.
Ik maak er op zich geen probleem van, waar men ook voor kiest.
Zelf zeg ik "jij" als iemand als een jij voelt. En "u" als het voor mijn gevoel een u is, plus de mensen die me te close komen en die ik niet mag.
Ik vind “u” ook een kwestie van fatsoen. In mijn vorige werk was het qua zakelijk contact ook heel gebruikelijk om iedere opdrachtgever met “u” aan te blijven spreken, om zo afstand te bewaren. Je moest er daar echt goed over nadenken of je naar de “je/jij” wilde overstappen, want eenmaal die brug over kan je moeilijk terug. Maar hoe makkelijk dat kan gaan hangt natuurlijk af van je werk, soms is professionele afstand en u zeggen prettig, soms noodzakelijk en soms staat het goed contact alleen maar in de weg.
rionyriony schreef op 20-03-2022 om 15:27:
Ik maak er op zich geen probleem van, waar men ook voor kiest.
Zelf zeg ik "jij" als iemand als een jij voelt. En "u" als het voor mijn gevoel een u is, plus de mensen die me te close komen en die ik niet mag.
Hahahaha, die herken ik ook wel ja, de “koude” u zeg maar 😄
Ik vind het niet erg om met 'u' aangesproken te worden als diegene die mij aanspreekt en ik elkaar niet kennen.
Bij korte, vluchtige contacten (cassiere, winkelmedewerker, politie-agent) vind ik het echter niet nodig dat er maar ge'jijd' en ge'jouw' wordt.
Maar als ik ergens kom en ik weet dat ik er vaker ga komen (bijv. sportschool, nieuwe baan) en ik word aangesproken met 'u', dan stel ik wel gelijk voor om mij te tutoyeren en me bij de voornaam te noemen. Ik maak dan ook geen onderscheid in leeftijd (dus de 16-jarige stagiair of vakkenvuller mag ook mijn voornaam gebruiken en tutoyeren).
Ik ben 58.