Geloof jij?

Als ik puur kijk naar de geloven vanuit de kerk of de moslim dan bekruipt mij een beklemmend gevoel. Een gevoel van niet in vrijheid keuzes kunnen of mogen maken. Anderzijds kan ik me voorstellen dat in moeilijke tijden je op je geloof of overtuiging terug kunt vallen. 

Mijn ouders beschouwen zichzelf nog wel als christen, maar komen al pakweg 30 jaar niet meer in de kerk. Familie van mijn moeders kant doet verder helemaal niks met het geloof. Van mijn vaderskant is iedereen gelovig (zelfs een dominee in de familie), maar wordt er niet moeilijk over gedaan. 

Nose schreef op 18-07-2021 om 21:13:

Ik las van een paar dat ze vroeger christelijk waren. Is het geaccepteerd in de omgeving nu of hou je je keuze/ gedachten meer voor jezelf?

Het is geaccepteerd en ik hou mijn gedachten niet voor mezelf. Mijn oma was wel heel christelijk en goedgeloving, met haar ben ik bijvoorbeeld nooit de discussie begonnen dat de aarde niet 6000 jaar oud was zoals de Bijbel zegt. Niet omdat ze boos zou worden (boos zat niet in haar operating system uberhaupt), maar omdat ze zo vol gelovig was, helemaal dat ze haar overleden moeder en in de oorlog overleden broer weer zou zien. Dat zei ze nog tevreden op haar sterfbed, toen ze had besloten dat ze wilde versterven (want euthanasie mocht niet van het geloof): "Ik ga naar mijn moeder". Waarom zou ik haar van dat idee wegrukken? Ik wou dat ik dat nog kon geloven, lijkt mij een heel fijn idee. Maar dat is de enige uitzondering. Verder ga ik met alle geduld de discussie aan als die aan komt waaien

Nose schreef op 18-07-2021 om 21:02:

[..]

Of misschien leef je nu vanuit een bepaalde geloofsovertuiging

Neuh. En dood is hopelijk dood.

Zo niet wil ik als kat reincarneren. 

Nee. Ik was altijd al ongelovig maar redelijk onbewust. Richard Dawkins heeft mijn kijk daarop voorgoed veranderd en sindsdien ben ik bewust en overtuigd atheïst. 

AeonofWinter schreef op 18-07-2021 om 21:32:

[..]

Neuh. En dood is hopelijk dood.

Zo niet wil ik als kat reincarneren.

Hahaha kat heeft personeel 

Nose schreef op 18-07-2021 om 21:17:

Als ik puur kijk naar de geloven vanuit de kerk of de moslim dan bekruipt mij een beklemmend gevoel. Een gevoel van niet in vrijheid keuzes kunnen of mogen maken. Anderzijds kan ik me voorstellen dat in moeilijke tijden je op je geloof of overtuiging terug kunt vallen.

Ik heb het geloof nooit als beklemmend ervaren, maar ik was ook niet streng gelovig ("homo's zijn fout" en zo), ben ook maar een keer of 2 in een kerk geweest (met school) en daar snapte ik de lol nooit van. Mijn ouders ook niet, daarom gingen we ook niet. 😆 Ik ga in het buitenland altijd wel even kerkjes in die open zijn voor publiek, even een rondje lopen en naar de mooie bouwwerken kijken, even kijken bij de kaarsjes die branden en even denken aan oma.

Ik vond het geloof wel een troost. Op een gegeven moment ging mijn overgroot oma dood en iedereen was verdrietig en sprak met weemoed over hoe ze "was", maar ik snapte niet zo goed waarom want je zag haar toch weer in de hemel dus dan "is" ze er toch nog? Ik vind het idee van een hemel een stuk beter dan niks na de dood en iedereen die gaat zie je nooit meer in elk geval. 

Idd dat er niks zou zijn is ook weer zo......nou ja niks

Nose schreef op 18-07-2021 om 21:36:

Idd dat er niks zou zijn is ook weer zo......nou ja niks

Dat is eigenlijk heel bizar als je er lang over nadenkt. Je gaat dan "terug" naar waar je de 1e 13 miljard jaar van het heelal ook was: Nergens. En dat was een hele lange tijd maar toch heb je er geen weet van dat je zo lang er niet was, en dat na je dood zo weer 13 miljard jaar of zelfs 1000 miljard jaar zal verstrijken zodat dat jij daarbij bent, of dat het heelal op een gegeven moment gewoon implodeert ofzo en dat het hele principe tijd niet eens meer bestaat. En dat binnen 1000 jaar überhaupt niemand meer weet dat jij er ooit was. Een nietszeggend specje op een klootje aarde. Terwijl je bewustzijn alles is wat jij kent.

Ik ben atheïst.

Ik geloof (van) niet

Mijn ouders waren beiden christelijk. Ma katholiek, pa protestants. Pa ging niet naar de kerk, wij zijn RK gedoopt en de hele rataplan. Ze waren voor hun leeftijd (resp geboren in 1929 en 1918) zeer vooruitstrevend. Waarschijnlijk omdat ze zelf zoveel tegenwerking kregen. 
dat hun kids niet kerks / gelovig waren, dat vonden ze moeilijk maar ze dwongen ons nooit. 
Ma had veel moeite met het misbruik binnen de RK kerk en heeft ook andere religies onderzocht. Dus één van de weinige dingen die ik met haar gemeen heb is dat we de Islam allebei een mooie godsdienst vinden 😉🕌