Ben jij veranderd?
Ben jij veranderd de afgelopen jaren ?
En hoe dan ?
Ik ben milder geworden. En zorg beter voor mezelf.
Ja, ik kies meer voor mezelf en maak betere keuzes voor mijn mentale gezondheid (Al loopt dat laatste momenteel even in de soep met verbouwing, werk en gezin maar als die verbouwing klaar is komt er weer ruimte).
Ik ben veel minder naïef geworden en zie Nederland niet meer als dat paradijsje wat ik vroeger dacht dat het was.
nee
Ik heb (helaas) minder vertrouwen gekregen in de overheid en de politie. Vroeger was ik er echt van overtuigd dat hier alles goed geregeld was en dat het recht altijd zou zegevieren. Daarvan ben ik teruggekomen.
Als ik zie hoeveel gerechtelijke dwalingen er voorkomen, hoe de toeslagenouders zijn behandeld, hoe de politie er soms racistische app-groepjes op na houdt......Ik ben op dat gebied echt wantrouwend geworden. Jammer wel.
Op privévlak: door doorgemaakte ziekte ben ik minder zorgeloos geworden en erg goed voor mezelf gaan zorgen.
Zowel milder maar ook meer een houding van ‘tot hier en niet verder’. Beiden nodig om voor mezelf te zorgen.
Ik heb wel de indruk dat ik zaken van meerdere kanten kan bekijken, ook daarin zit een soort mildheid en scherpheid. Maar ik heb dan weer steeds minder geduld voor mensen die alleen maar vanuit hun eigen bubbel van alles makkelijk roepen, tevens minder geduld voor mooipraterij of zo’n beetje alles wat er in de politiek momenteel gebeurt (ik hekel de kortzichtigheid, het egoïsme, de ontevredenheid).
Zowel milder als harder (of is het duidelijker?) met hopelijk de nuance en het sociale op de juiste momenten. Wat dat dan ook moge zijn. Hier en daar blijf ik wat bijschaven. Dan denk ik soms ‘goh wil ik energie steken in een (voor)oordeel van een ander? Zou ik me niet alleen bezig moeten houden met alleen en alles wat positief is?’. Daarin voorzie ik nog wel wat veranderingen voor mezelf de komende jaren.
Over de gehele linie ben ik meer dan tevreden.
Nee; ik was vroeger ook al zo’n kreng 
Toen ik in 2005 mijn oudste moest opgeven voor de basisschool had ik het idee dat de school/het onderwijs het beste uit ieder kind zou proberen te halen. 20 jaar later ben ik een illusie armer en een hoop teleurstellingen rijker. Als je als kind niet past in de voorgedrukte excelsheets mar te goed bent voor speciaal onderwijs moet je als ouder vechten voor het recht op passend onderwijs.
Inmiddels volgt mijn jongste pad B in plaats van pad A en hij gaat er echt wel komen maar een havo diploma had het wel een stuk makkelijker gemaakt.
De theorie van passend onderwijs is goed alleen jammer dat je als ouder (en nu ons volwassen kind zelf) iedere centimeter van dat recht keer op keer moet bevechten.
Heel jammer maar ik ben het vertrouwen in het onderwijs volledig kwijt. Het draait niet om het beste uit ieder kind halen maar om goede scores halen bij de inspectie.
Nee, ik ben sinds kinds af aan nog steeds van de planten en dieren, ik redeneer op dezelfde manier (mild alsof ik er zelf niet in voorkom) en ik schijn nog steeds nogal formeel te praten. Mijn stem is nog steeds praktisch hetzelfde met dezelfde intonaties. Ben meestal nog steeds niet gezellig behalve als ik me 100% op mijn gemak voel.
En ik heb nog steeds dezelfde pijnen, alleen veel meer uitgebreid.
Ik word steeds wijzer en leuker.
ja, ik vind zeker dat ik veranderd ben. Komt ook deels door therapie hoor. Ik heb veel meer zelfvertrouwen, durf grenzen aan te geven zowel privé als werk, ik maak me niet meer zo druk om dingen. Voorheen schoot ik gelijk in de stress, nu denk ik: het komt wel goed.
Ik ga steeds meer op mijn vader (zaliger) lijken. Het liefst ben ik alleen met uitzondering van mijn, inmiddels volwassen, kinderen.
Sinds een paar jaar met pensioen en ik moét niet meer zoveel.
heel prettig
ja, dat lijkt mij ook gezond. Ik noem het gegroeid, ontwikkeld. Ik ben heel veel veranderd sinds ik niet meer drink en moeder ben geworden.
Bouwjaar 1971.
Ja.
Ik word wijzer, kom meer voor mezelf op en heb een behoorlijke allergie ontwikkeld voor kerels die me proberen te knuffelen als begroeting.
Mijn man zit tegenwoordig in een omgeving waar knuffelen als begroeting standaard is. Van mij kun je een hand krijgen of een dreun als je tóch probeert om mij te knuffelen.
(Frustratietje? Ja.
Geen idee of het met de overgang te maken heeft, daar word ik ook niet gezelliger van, maar blijf vooral van mij af.
IK bepaal wie mij mág knuffelen.)
Onderwijs...
Gráág terug naar de jaren 70/80 van de vorige eeuw, waar de docenten geen huppelkutopdeheidagen hadden en niet klaar stonden met een dymo om verkeerde etiketten op kinderen te plakken.
Geen verhaaltjessommen, maar gewoon rijtjes.
De enige verhaaltjessommen die ik acceptabel vind, gaan over de trein naar Amsterdam en de trein naar Maastricht en wanneer ze elkaar passeren.