Steeds meer agressie . Wat is er mis met onze jongeren ?
Nederlandse jongeren zijn de laatste tijd wel heel slecht in het nieuws.
De mishandelingen door Nederlanse jongeren op Mallorca .
Mischandelingen aan het Gardameer en nu weer een reeks mishandelingen door jongeren rondom het Zeeuwse Renesse .
Wat is er toch aan de hand met onze jongeren , deze explosie van agressie .
Krijgen we steeds meer incidenten mee door sociale media of gaan vooral onze jongeren vaker dan vroeger zwaar over de schreef ?
Onze zoon kreeg altijd zakgeld en wilde heel veel uit gaan. Daar moest hij dan zelf maar voor gaan werken. Precies hetzelfde zoals bij mij en bij zijn vader vroeger.
Rondstruiner schreef op 08-08-2021 om 18:14:
[..]
Ik kom uit Noord-Holland, opgegroeid in een dorp. Grappig, dat verschil.
Ik kom uit ook een (boeren)dorp.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 17:29:
[..]
En ondanks jouw perfecte opvoeding kunnen je kids nog steeds uitgroeien tot zware criminelen.
Klopt. Mijn opvoeding is dan ook niet perfect én er zijn nog veel meer variabelen die meespelen. Ouders die (naast liefde, veiligheid etc) niet OOK grenzen stellen aan verwend gedrag of dit zelfs faciliteren, vind ik idd een opvoeding met (flinke) gebreken. Wat dat betreft heb ik (naast liefde, veiligheid etc) wel geprobeerd om.mijn kinderen maatschappelijk ook een beetje leuk af te leveren. We leven nl. niet alleen voor onszelf op deze planeet en hebben een verantwoordelijkheid naar onze kinderen om hen dat bij te brengen. Ouders die dat nalaten, daar vind ik idd wat van.
Ik heb een echt westfriese opvoeding gehad en zo worden de kinderen ook opgevoed.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 17:37:
Bijna alle pubers en jongeren die ik ken (en door mijn hobby / vrijwilligerswerk zijn dat er nogal wat) hebben naast school en sport een bijbaantje. Kassa, callcenter, eten bezorgen, vakken vullen, noem maar op.
Misschien scheelt het in woonomgeving. Maar hier echt maar de helft. En als ze (de helft) een baantje hebben, dan ohwee als ze dat niet allemaal kunnen uitgeven aan kleren of make up. Weinig kinderen die nog hoeven bijdragen thuis (soort kostgeld) aan daar wonen vanaf een bepaalde leeftijd. Zodat ze langzaam leren dat wonen en leven en ademen geld kost en dat dat ergens vandaan komt (papa of mama). Veel (oudere) kinderen hebben meer te besteden dan hun ouders, omdat deze ouders zo goed als alles betalen, het zelfs zielig vinden als hun kind zou merken dat leven niet gratis is en om die reden hebben kinderen amper een prikkel om op zichzelf te gaan. Want waarom zouden ze. Het eten staat klaar op de dagen of momenten waarop het ze uitkomt, rekening houdend met sport of baantje, de was staat schoon klaar en alles wat ze evt. verdienen kan rechtstreeks naar (vul in, luxe goederen).
Zo leefde ik niet 40 jaar geleden. En de meeste van mijn leeftijdgenoten ook niet. Wel kon ik ongestraft spijbelen. Dat klopt. Dat deed ik nl.
Diyer schreef op 08-08-2021 om 18:41:
[..]
Klopt. Mijn opvoeding is dan ook niet perfect én er zijn nog veel meer variabelen die meespelen. Ouders die (naast liefde, veiligheid etc) niet OOK grenzen stellen aan verwend gedrag of dit zelfs faciliteren, vind ik idd een opvoeding met (flinke) gebreken. Wat dat betreft heb ik (naast liefde, veiligheid etc) wel geprobeerd om.mijn kinderen maatschappelijk ook een beetje leuk af te leveren. We leven nl. niet alleen voor onszelf op deze planeet en hebben een verantwoordelijkheid naar onze kinderen om hen dat bij te brengen. Ouders die dat nalaten, daar vind ik idd wat van.
En dan nog is het geen garantie. Kunnen eerstgenoemde kids prima opdrogen, leuke relatie met hun ouders houden etc. En kunnen die van jou je later alsnog van alles gaan verwijten, crimineel worden of whatever.
Je kan overal wat van vinden maar je weet nooit hoe het uitpakt.
Diyer schreef op 08-08-2021 om 18:50:
[..]
Misschien scheelt het in woonomgeving. Maar hier echt maar de helft. En als ze (de helft) een baantje hebben, dan ohwee als ze dat niet allemaal kunnen uitgeven aan kleren of make up. Weinig kinderen die nog hoeven bijdragen thuis (soort kostgeld) aan daar wonen vanaf een bepaalde leeftijd. Zodat ze langzaam leren dat wonen en leven en ademen geld kost en dat dat ergens vandaan komt (papa of mama). Veel (oudere) kinderen hebben meer te besteden dan hun ouders, omdat deze ouders zo goed als alles betalen, het zelfs zielig vinden als hun kind zou merken dat leven niet gratis is en om die reden hebben kinderen amper een prikkel om op zichzelf te gaan. Want waarom zouden ze. Het eten staat klaar op de dagen of momenten waarop het ze uitkomt, rekening houdend met sport of baantje, de was staat schoon klaar en alles wat ze evt. verdienen kan rechtstreeks naar (vul in, luxe goederen).
Zo leefde ik niet 40 jaar geleden. En de meeste van mijn leeftijdgenoten ook niet. Wel kon ik ongestraft spijbelen. Dat klopt. Dat deed ik nl.
Zal best kunnen. ‘Mijn’ kids wonen in een gemiddelde provinciestad in de Randstad en komen uit minstens 12 verschillende landen en weet ik hoeveel (sub) culturen. En alles vanaf een jaar of 15 werkt, een paar uitzonderingen daargelaten.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 18:54:
[..]
En dan nog is het geen garantie. Kunnen eerstgenoemde kids prima opdrogen, leuke relatie met hun ouders houden etc. En kunnen die van jou je later alsnog van alles gaan verwijten, crimineel worden of whatever.
Je kan overal wat van vinden maar je weet nooit hoe het uitpakt.
Je kunt toch niet ontkennen dat de ouders en opvoeding van grote invloed zijn. Garanties heb je nooit, maar de kans is een stuk kleiner dat ze het verkeerde pad opgaan als ze de juiste dingen meekrijgen van huis uit.
Mijn ouders hadden het niet zo breed maar ik heb zelf ook nooit kostgeld hoeven te betalen. Ik heb 2 oudere broers en wij hoefden ook niks te doen in huis. Zelfs ik niet als meisje zijnde.
En ja, ik hou er rekening mee dat we vroeger eten als zoon ergens naar toe moet. Mijn zoon heeft de kans gekregen om voor een half jaar in Spanje naar school te gaan. Geen stage dus. Dat was een buitenkans voor hem die ik hem niet wilde af nemen. Schoolgeld betaalde ik toch al en toen heb ik zijn huur voor zijn huis betaald. Ik heb hem nu ook geholpen met het kopen van een woning. Ik wil mijn zoon een goede start geven en als ik het financieel kan waarom zou ik dat dan niet doen. Hij heeft nu een hele goede baan dus ik maak me nergens zorgen over maar een beetje op weg helpen zie ik niet als pamperen.
Rondstruiner schreef op 08-08-2021 om 19:02:
[..]
Je kunt toch niet ontkennen dat de ouders en opvoeding van grote invloed zijn. Garanties heb je nooit, maar de kans is een stuk kleiner dat ze het verkeerde pad opgaan als ze de juiste dingen meekrijgen van huis uit.
Ik ontken niks. Ik zie alleen regelmatig dat binnen één en hetzelfde gezin waar alle kids dezelfde normen en waarden hebben meegekregen, het ene kind tóch ontspoort en de rest niet.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 20:09:
[..]
Ik ontken niks. Ik zie alleen regelmatig dat binnen één en hetzelfde gezin waar alle kids dezelfde normen en waarden hebben meegekregen, het ene kind tóch ontspoort en de rest niet.
Dat ben ik met je eens. Niet alles is aan ouders toe te schrijven. Soms loopt het dat er 1 ontspoort. Ik zeg altijd: ik geef ze mijn normen en waarden mee en ik hoop dat ze later hun verstand gebruiken.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 20:09:
[..]
Ik ontken niks. Ik zie alleen regelmatig dat binnen één en hetzelfde gezin waar alle kids dezelfde normen en waarden hebben meegekregen, het ene kind tóch ontspoort en de rest niet.
Dat klopt wel want dat heb ik zelf ondervonden.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 18:54:
[..]
En dan nog is het geen garantie. Kunnen eerstgenoemde kids prima opdrogen, leuke relatie met hun ouders houden etc. En kunnen die van jou je later alsnog van alles gaan verwijten, crimineel worden of whatever.
Je kan overal wat van vinden maar je weet nooit hoe het uitpakt.
Dat klopt. Maar ondanks de nul garantie, ben ik wel van mening dat je het als ouder op z'n minst hoort aan te bieden. Juist omdat de kans net wat groter is op sociaal wenselijk gedrag dan kinderen die dat niet als vanzelfsprekend meekrijgen.
Het verschil met vroeger is dat er toen ook genoeg gezinnen waren waarbij positieve voorbeeldfuncties niet aanwezig waren. Alleen was je als jongvolwassene wel veel eerder verantwoordelijk om je eigen broek op te houden en was werken voor een normale boterham (of bijdrage thuis als je nog thuis woonde) veel jonger vanzelfsprekend. Omdat je veel werkte, was je vaak te moe om jezelf in grote problemen te brengen. Die bovendien veel grotere consequenties hadden. Dus je keek wel uit.
Gewoon gaan werken (en niet alleen maar zodat je kunt zuipen totdat je in coma belandt) voor je natje en droogje en ouders die dat vanzelfsprekend vinden om bij te dragen, zouden denk ik helpen om minder rottigheid uit te halen.
watertoren schreef op 08-08-2021 om 19:05:
Mijn ouders hadden het niet zo breed maar ik heb zelf ook nooit kostgeld hoeven te betalen. Ik heb 2 oudere broers en wij hoefden ook niks te doen in huis. Zelfs ik niet als meisje zijnde.
En ja, ik hou er rekening mee dat we vroeger eten als zoon ergens naar toe moet. Mijn zoon heeft de kans gekregen om voor een half jaar in Spanje naar school te gaan. Geen stage dus. Dat was een buitenkans voor hem die ik hem niet wilde af nemen. Schoolgeld betaalde ik toch al en toen heb ik zijn huur voor zijn huis betaald. Ik heb hem nu ook geholpen met het kopen van een woning. Ik wil mijn zoon een goede start geven en als ik het financieel kan waarom zou ik dat dan niet doen. Hij heeft nu een hele goede baan dus ik maak me nergens zorgen over maar een beetje op weg helpen zie ik niet als pamperen.
Ik vind het bijzonder dat je het ziet als 'ik pak iets af als moeder zijnde'.
Iets afpakken doe je, als je deze reis ziet als wat al van hem is, als zijnde een automatisch recht. Hij heeft de reis, maar je pakt 'm af. Die gedachtegang vind ik vreemd.
Jouw kind heeft geen automatisch recht op een betaald schooljaar in Spanje, evenals het doorbetalen van huur. Dat was niet al automatisch een geboorterecht. Als hij de kosten zelf had moeten regelen en verzorgen, dan was de kans groter dat de blijvende waardering ervoor en het volwassen worden en zelfstandig zijn, sneller en steiler zou groeien. Daar zijn nl. genoeg onderzoeken voor die hebben uitgezocht hoe de (blijvende) waardering valt voor een product of dienst die
A: gekregen is of
B: zelf bij elkaar verdiend is.
Dat soort ervaringen (zonder je kind klein te houden en niks te gunnen, want dat is het andere uiterste) zijn goud waard voor iemands ontwikkeling. Voor iemands persoonlijke groei, veerkracht, zelfvertrouwen, zelfwaardering etc.
Genoeg ouders die hun kinderen dit soort groeikansen ontnemen onder het mom hun kind het beste te willen geven. Maar bedenk dan ook dat ergens voor moeten knokken wat je héél graag wilt, een hele zinvolle (!) bijdrage levert in een volwassen leven en bijdraagt aan veerkrachtige en tevreden mensen. Het is fijn om het gevoel te hebben ergens naar te willen streven en dat te bereiken op een groot deel inzet en eigen kracht. Aangemoedigd door de mensen die van je houden.
DanGun schreef op 08-08-2021 om 20:09:
[..]
Ik ontken niks. Ik zie alleen regelmatig dat binnen één en hetzelfde gezin waar alle kids dezelfde normen en waarden hebben meegekregen, het ene kind tóch ontspoort en de rest niet.
In de puberteit is de invloed van vrienden groter dan de invloed van ouders. Je kunt je best doen, maar inderdaad is dat geen garantie. Als kinderen kwetsbaarder zijn en bv makkelijk te beïnvloeden dan kunnen ze zo worden meegezogen.