Een wachtrij bij Carré. Ik weet het niet…
De afgelopen week heb ik met enige verbazing gekeken naar alle gebeurtenissen rondom de dood van Peter R. de Vries. Ik krijg berichten over herdenkingen, er staat een wachtrij bij Carré en ik snap eigenlijk niet zo goed waarom.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik geen grote tv-kijker ben en bij het zien van Peter R. de Vries was mijn eerste reactie altijd zappen. Misschien dat ik het hierdoor ook niet snap.
Ik erken dat hij belangrijk was voor de (misdaad)journalistiek in Nederland en dat deze aanslag in het licht van de vrije journalistiek een belangrijke gebeurtenis is, maar deze ‘populariteit’ (bij gebrek aan een beter woord) verrast mij.
Is het de daad die half Nederland op de been brengt of is het de persoon?
Ik ben benieuwd wat anderen hiervan vinden en of je zelf in de rij bij Carré zou gaan staan/staat.
Ik vind het ook een beetje overdreven allemaal. Het is echt verschrikkelijk wat er is gebeurd, en vind het ontzettend sneu voor zijn nabestaanden maar als jij of ik het was, werd er ook niet zo'n ophef van gemaakt. Er gebeuren wel vaker dit soort dingen bij niet BN'ers, dan gebeurd dit ook niet.
Nogmaals, ik vind het ontzettend erg en keur het absoluut niet goed, maar hij bemoeide zich wel met dingen waar je je niet mee moet bemoeien. Als je dan ook geen bescherming wil, ja, dan loop je (hoe erg ook) risico.
Neemt niet weg dat hij echt geweldige prestaties heeft verricht, echt respect voor deze man!
Die man was echt een held! Wat hij zoal niet betekend heeft voor families van slachtoffers, om maar wat te noemen, is ongekend.
Ik kon me zeker ook aan hem ergeren, en zou ook niet in de rij gaan staan, maar ik begrijp heus dat anderen dat wel doen.
Onder de huidige corona situatie snap ik niet dat deze massabijeenkomst toegestaan wordt door de driehoek.
Elke uitvaart sinds corona is beperkt en online, zelfs die van de Duke of Edinburgh!
ik heb zelden naar zijn programma gekeken, maar vriend en vijand zijn het erover eens dat hij een aantal schuldigen achter de tralies heeft gekregen, een aantal onschuldigen vrij heeft gekregen, en heel veel gedaan heeft voor slachtoffers en nabestaanden. Zoals het jaren en jaren aandacht blijven geven aan onafgeronde zaken zoals bv Nicky Verstappen.
Hij heeft daadwerkelijk veel gedaan voor misdaadslachtoffers, en een aantal onrechtzaken rechtgezet. Daarmee heeft hij in mijn ogen meer voor de samenleving betekend dan een héleboel andere BN-ers. En daar mag wat mij betreft aandacht voor zijn.
Ik heb overigens geen behoefte om in de rij te gaan staan bij Carré, maar ik snap dat mensen op die manier aan hun geschoktheid uiting willen geven.
Voor mij gaat het om de persoon. Ik hing aan zijn lippen als hij over misdaad praatte en ergerde me als hij voor de zoveelste keer over voetbal of het koningshuis begon te zeuren.
Maar ik heb een mateloze bewondering voor wat hij heeft bereikt en het heeft me altijd al ontroerd dat hij decennia lang al die nabestaanden bleef steunen. Niet alleen die van zaken die later nog eens in het nieuws kwamen maar ook die waar je nooit meer iets van hebt gehoord.
Ik ga niet naar Carré maar ik snap het wel.
Ik zou niet zo snel in de rij gaan staan voor een condoleance, tenzij ik de overledene (of een nabestaande) goed ken (de). Ik snap het echter wel dat mensen dit nu doen. Want naast misdaadjournalist die veel voor slachtoffers en nabestaanden heeft gedaan, was hij ook uitgesproken in zijn mening over tegen racisme, moslimhaat etc. Één van de weinige BN’ers die zo stellig tegen bv een Wilders in ging. Dat maakte hem voor mij en vele anderen een heel bijzonder persoon.
Ik snap dat soort dingen ook nooit, maar ergens vind ik het wel fascinerend. Stille tochten, online condoleanceregisters en nu dit afscheid nemen van iemand die je niet persoonlijk hebt gekend. En vooral: die jou niet eens heeft gekend.
Het is een maatschappelijke tendens: ons hele leven moet openbaar worden. Geen persoonlijke verontwaardiging, individuele rouw of stil verdriet meer, maar alles delen met zo veel mogelijk mensen.
Ik vind het een vorm van massahysterie en ramptoerisme om nu naar Carre en/of de plaats waar de aanslag plaatsvond te gaan eerlijk gezegd.
Ik snap het ook niet. Wist niet dat die man zo'n fanclub had.
Athan schreef op 21-07-2021 om 15:51:
Ik snap dat soort dingen ook nooit, maar ergens vind ik het wel fascinerend. Stille tochten, online condoleanceregisters en nu dit afscheid nemen van iemand die je niet persoonlijk hebt gekend. En vooral: die jou niet eens heeft gekend.
Het is een maatschappelijke tendens: ons hele leven moet openbaar worden. Geen persoonlijke verontwaardiging, individuele rouw of stil verdriet meer, maar alles delen met zo veel mogelijk mensen.
En dit!
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie ook zeker in dat hij veel heeft betekend voor mensen, maar toch voelt deze aandacht voor mij als buitensporig aan. Is het een effect dat teweeg is gebracht door de gebeurtenis? Stel dat hij die avond niet was neergeschoten, maar in zijn slaap een dodelijke hartaanval had gekregen. Was die rij er dan ook geweest?
Ikweethetnietje schreef op 21-07-2021 om 16:01:
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie ook zeker in dat hij veel heeft betekend voor mensen, maar toch voelt deze aandacht voor mij als buitensporig aan. Is het een effect dat teweeg is gebracht door de gebeurtenis? Stel dat hij die avond niet was neergeschoten, maar in zijn slaap een dodelijke hartaanval had gekregen. Was die rij er dan ook geweest?
Waarschijnlijk niet (is speculatie hoor, je weet het nooit natuurlijk). Maar is dat erg?
Ik denk dat het de combi van de man, zijn daden en de omstandigheden van zijn dood, maakt dat er massaal gerouwd wordt.
ik vind een afscheid een privé aangelegenheid. Het is heel erg dat hij vermoord is. Toch zou ik het heel ongepast vinden om afscheid te nemen.ik kende hem niet.
Rockstar schreef op 21-07-2021 om 15:56:
Ik snap het ook niet. Wist niet dat die man zo'n fanclub had.
Ik ook niet.
Was persoonlijk geen fan van die man al heeft ie wel wat misdaden weten op te lossen wat natuurlijk heel fijn is voor de nabestaanden die daardoor eindelijk afsluiting kunnen vinden.
Maar toen ik hoorde dat hij willens en wetens zonder beveiliging in de zware misdaad zat te roeren vond ik dat toch ook wel erg dom. Vrij arrogant eigelijk. Dus deze collectieve rouw vanuit mensen die hem niet persoonlijk hebben gekend vind ik vrij bijzonder. Maar dat de nabestaanden van hem dit massale gebeuren hebben geïnitieerd en niet zijn teruggefloten door de veiligheidsdriehoek vind ik verwerpelijk.
Ayla schreef op 21-07-2021 om 16:04:
ik vind een afscheid een privé aangelegenheid. Het is heel erg dat hij vermoord is. Toch zou ik het heel ongepast vinden om afscheid te nemen.ik kende hem niet.
Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken. Voor mij was de enorme belangstelling van (voor mij) wildvreemden juist enorm troostend bij een aantal uitvaarten.