Agressie tegen hulpverleners
92 procent van de hulpverleners maakte in 2022 agressie of geweld mee. Bij bijna 60 procent is dat zelfs elke maand, elke week of dagelijks. Dat blijkt uit een peiling van beroepsorganisatie NU'91 in samenwerking met het Het Misdaadbureau onder zo'n duizend zorgmedewerkers.
zijn jullie wel eens agressief of boos tegen hulpverleners? En waarom dan?
En wat kunnen wij als maatschappij er tegen doen ?
MMcGonagall schreef op 01-05-2023 om 00:17:
[..]
Ik wist niet hoe ze eraan toe was. Meestal minder fris als de auto die je geschept heeft een verbrijzelde voorruit heeft. Ik schopte geen stennis maar ben gewoon langs die man naar binnen gelopen.
Ik snap je, paniekreactie...hoop dat het goed gaat met je dochter inmiddels?
yette schreef op 01-05-2023 om 10:17:
[..]
Uiteraard!
Wat ik eigenlijk wilde zeggen met mijn verhaal: je ziet dat egocentrische asociale gedrag overal. Hoe stresvoller de interactie, hoe groter de kans dat dit gedrag opduikt. Niet heel verrassend dus dat hulpverleners er vaak mee te maken krijgen.
Ik denk dat we het meest bereiken door dit probleem bij de wortel aan te pakken, ipv door vooral te focussen op respect voor hulpverleners. Communiceer gewoon normaal! Ook in moeilijke situaties. Stress is geen enkel excuus voor asociaal gedrag. Verbaal of fysiek geweld is echt geen stoere manier om voor jezelf op te komen of om de ander eventjes te laten zien hoe je ergens over denkt. Je bent op die manier vooral heel dom bezig want het enige dat je bereikt is meer stress.
Als je hersenen een vloedgolf van stress over zich heen krijgen, kan het zijn dat je logisch denken wordt lamgelegd. Je kan wel zeggen, asociaal en dom, maar jezelf altijd in de hand houden in een panieksituatie, dat lijkt me een hele kunst!
Dat gezegd hebbende, ik heb een paar keer een panieksituatie meegemaakt waarbij ik de kalmte zelf bleef en eigenlijk achteraf de paniek voelde. Als ik weet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, zal ik het hier delen en voor mezelf vastleggen, want ik sta echt niet voor mezelf in dat dit bij een volgende panieksituatie weer zal gebeuren.
Auwereel schreef op 03-05-2023 om 08:18:
[..]
Als je hersenen een vloedgolf van stress over zich heen krijgen, kan het zijn dat je logisch denken wordt lamgelegd. Je kan wel zeggen, asociaal en dom, maar jezelf altijd in de hand houden in een panieksituatie, dat lijkt me een hele kunst!
Dat gezegd hebbende, ik heb een paar keer een panieksituatie meegemaakt waarbij ik de kalmte zelf bleef en eigenlijk achteraf de paniek voelde. Als ik weet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, zal ik het hier delen en voor mezelf vastleggen, want ik sta echt niet voor mezelf in dat dit bij een volgende panieksituatie weer zal gebeuren.
Uiteraard reageert niet iedereen hetzelfde op stress. Dat zal deels aanleg zijn, maar vast ook voor een deel opvoeding. Als je kinderen al jong leert dat je uiteindelijk dichter bij je doel komt door rustig en sociaal te blijven denken tijdens stress (bijvoorbeeld bij sport of groepsopdrachten), zullen ze daar later vast profijt van hebben. Het leven is geen game waarbij je iedereen die je in de weg lijkt te lopen, moet verslaan.
Daarnaast kan je kinderen leren hoe ze hun ongenoegen op een normale manier kunnen uiten. Want mensen die verbaal en soms zelfs fysiek agressief gedrag vertonen, praten dat gedrag vaak goed door trots te zeggen dat ze voor zichzelf opkomen. Heel goed dat je voor jezelf opkomt, maar dat doe je natuurlijk niet door in stressvolle situaties de boel te laten escaleren.
yette schreef op 03-05-2023 om 11:30:
[..]
Uiteraard reageert niet iedereen hetzelfde op stress. Dat zal deels aanleg zijn, maar vast ook voor een deel opvoeding. Als je kinderen al jong leert dat je uiteindelijk dichter bij je doel komt door rustig en sociaal te blijven denken tijdens stress (bijvoorbeeld bij sport of groepsopdrachten), zullen ze daar later vast profijt van hebben. Het leven is geen game waarbij je iedereen die je in de weg lijkt te lopen, moet verslaan.
Daarnaast kan je kinderen leren hoe ze hun ongenoegen op een normale manier kunnen uiten. Want mensen die verbaal en soms zelfs fysiek agressief gedrag vertonen, praten dat gedrag vaak goed door trots te zeggen dat ze voor zichzelf opkomen. Heel goed dat je voor jezelf opkomt, maar dat doe je natuurlijk niet door in stressvolle situaties de boel te laten escaleren.
Zoals ik al zei, het verbaasde me diverse keren in mijn leven hoe ik kalm wist te blijven in een stressvolle situatie, maar als iemand mijn geliefden tenakomt, dan sta ik niet voor mijzelf in, dus om te zeggen dat ik "natuurlijk niet" aggressief ga worden, kan ik alvast niet beloven.
Auwereel schreef op 03-05-2023 om 13:13:
[..]
Zoals ik al zei, het verbaasde me diverse keren in mijn leven hoe ik kalm wist te blijven in een stressvolle situatie, maar als iemand mijn geliefden tenakomt, dan sta ik niet voor mijzelf in, dus om te zeggen dat ik "natuurlijk niet" aggressief ga worden, kan ik alvast niet beloven.
Ze schreef zelf dat ze meer gerïrriteerd was. Maar als ze wel in paniek was, dan had ze niet achter het stuur moeten gaan zitten. Het zal je geliefde of je kind maar zijn die door iemand die zo in paniek is wordt aangereden.
@ Auwereel
Ik bedoel mijn 'natuurlijk niet' als: dat is niet de manier. Dat je niet kan garanderen dat je altijd rustig blijft, snap ik.
Maar als je beseft dat een situatie die al stressvol is, alleen maar moeilijker wordt als iemand er ook nog woede aan toe voegt, dan denk je wellicht iets langer na voor je ontploft. Want of de oorzaak van je stress nu gaat om wachttijden op de SEH of om een klungelige medeweggebruiker, het wordt niet sneller opgelost als je uit je plaat gaat. Het enige dat je bereikt is dat anderen op zo'n moment afgeleid raken van wat ze moeten doen omdat ze ineens ook nog moeten dealen met jouw agressie.
Poezie schreef op 03-05-2023 om 13:27:
[..]
Ze schreef zelf dat ze meer gerïrriteerd was. Maar als ze wel in paniek was, dan had ze niet achter het stuur moeten gaan zitten. Het zal je geliefde of je kind maar zijn die door iemand die zo in paniek is wordt aangereden.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Er zijn andere oplossingen als je te gestresst bent. Helaas moet ik zelf zeer regelmatig achter een ambulance met onze oudste aanrijden. Meestal ben ik gewoon rustig. Maar soms is het zó heftig geweest dat ik echt niet meteen in de auto stap. Als mijn man op zo'n moment ook niet kan, dan neem ik een kwartiertje rust voor ik vertrek. Even zitten en iets drinken. Nog wat mueslirepen, een bidon water en mijn adapter inpakken. Naar de wc. Het is bovendien helemaal niet raar om buren te vragen je te brengen - zou je zelf ook voor ze doen, toch? En hoe denk je dat mensen zonder auto of rijbewijs zoiets oplossen?
Poezie schreef op 03-05-2023 om 13:27:
[..]
Ze schreef zelf dat ze meer gerïrriteerd was. Maar als ze wel in paniek was, dan had ze niet achter het stuur moeten gaan zitten. Het zal je geliefde of je kind maar zijn die door iemand die zo in paniek is wordt aangereden.
Ik reageerde niet op deze post.
yette schreef op 03-05-2023 om 13:48:
@ Auwereel
Ik bedoel mijn 'natuurlijk niet' als: dat is niet de manier. Dat je niet kan garanderen dat je altijd rustig blijft, snap ik.
Maar als je beseft dat een situatie die al stressvol is, alleen maar moeilijker wordt als iemand er ook nog woede aan toe voegt, dan denk je wellicht iets langer na voor je ontploft. Want of de oorzaak van je stress nu gaat om wachttijden op de SEH of om een klungelige medeweggebruiker, het wordt niet sneller opgelost als je uit je plaat gaat. Het enige dat je bereikt is dat anderen op zo'n moment afgeleid raken van wat ze moeten doen omdat ze ineens ook nog moeten dealen met jouw agressie.
Natuurlijk is het praktischer om niet aggressief te worden en niet in paniek te raken. Maar dat gaat er nog steeds vanuit dat je logisch kan denken op dat moment en je jezelf altijd in de hand kan hebben.
Auwereel schreef op 03-05-2023 om 14:34:
[..]
Natuurlijk is het praktischer om niet aggressief te worden en niet in paniek te raken. Maar dat gaat er nog steeds vanuit dat je logisch kan denken op dat moment en je jezelf altijd in de hand kan hebben.
Dit denk ik ook.
Ooit stond ik bepakt en bezakt in te checken op het vliegveld en bleken we een visum nodig te hebben. Non refundable ticket. Dan blijf ik heel rustig. Personeel bij de incheckbalie keek heel verbaasd dat we het nog gefikst hadden voordat het vliegtuig vertrok. Stressvol, maar niks levensbedreigends, even met de taxi naar de ambassade.
Als ik wél in paniek/ in een levensbedreigende situatie ben, krijg ik last van dissociatie. Dan weet ik later helemaal niks meer van het hele gebeuren. Ik hoor achteraf van mensen dat ik superkalm ben gebleven. Mijn hersenen grijpen kennelijk in. Maar voor hetzelfde geld ga ik dan helemaal uit mijn plaat. Ik sta niet voor mezelf in.
Auwereel schreef op 03-05-2023 om 14:34:
[..]
Natuurlijk is het praktischer om niet aggressief te worden en niet in paniek te raken. Maar dat gaat er nog steeds vanuit dat je logisch kan denken op dat moment en je jezelf altijd in de hand kan hebben.
Ik snap dat je heftige emotionele reacties niet altijd en bij iedereen kan voorkomen, maar geloof echt dat je de kans dat mensen rustig blijven, kan vergroten door voorlichting en opvoeding. Je hoeft een situatie niet zelf mee te maken om te leren hoe je er het beste mee om kan gaan. Zoals iemand nadat hij/zij een bhv cursus heeft gedaan, waarschijnlijk rustiger zal reageren op iemand die stikt omdat hij/zij heeft geleerd wat te doen.
Agressie tegen hulpverleners is not done! Agressie in het algemeen niet. Maar nu eens een andere kant.... Onze buren (ambulancemedewerker-man/politiemeldkamer-vrouw). Afgelopen weekend heeft me vrouw de vuurkorf willen aansteken. Ze wonen er net, pak weg 2 maand. De man vraagt over de schutting, of mijn vrouw er mee wilt stoppen. Na een tijdje kwam mijn zoon thuis van het werk en ziet de vuurkorf en steekt die aan. De buurman schreeuwt over de schutting er mee te stoppen.Ik kwam thuis, en hoorde dit aan en ben rustig naar de buren gegaan. Aangebeld en gevraagd wat nu het probleem echt is?. Want de beste buurman is eerder geweest aan de deur, en lang op de bel drukkende om zijn boze beklag te doen, dat wij te vroeg op de piano c.q. orgel zaten. Na onredelijkheid zijner kant kwam ik zover om te vertrekken en dat discussie niets uithaalt. Vervolgens waar mijn zoon van 17 jaar bijstond, veranderd hij enorm van stem, agressief, en dreigt als het niet via de politie kan, dan kom ik wel bij je binnen en verbouw de hele boel. Vervolgens gaf hij me een enorme duw op de borst, waar mijn zoon bij stond.Ik tuimelde naar achteren en wilde me bril oppakken, en zijn vrouw sprong ertussen hem tegen te houden. Ik riep gelijk naar me zoon om de politie te bellen. Deze gekomen...en nu het advies: DOE GEEN AANGIFTE!. Hoe dan? Deze man is een tikkende tijdbom en doet zijn werk als hulpverlener. Ik beeld me in dat iemand ergens een verkeerde opmerking maakt en de man een ruzie start...je verliest het als het gaat om bewijslast tegen een ambtenaar!. Een aangifte zou niet zijn om schadevergoeding, of boete...nee, ik zou het erg prettig vinden alszo iemand als mijn buurman zijn agressie onder conrole heeft en wordt behandeld. Je mag elkaar verrot schelden, of wat dan ook, maar het recht om iemand aan te raken is not done. Jammer vind ik dat verhalen door de media de wereld ingaan, eenzijdig. Ik denk juist dat agressie meer en meer is gekomen, onder invloed van corona. We tolereren niks meer van elkaar. Wat betreft de reactie van de politie om geen aangifte te doen, anders komt het nooit goed....als je aan iemand zit, komt het al niet meer goed. Immers is agressie nooit te accepteren. En alles onder toeziend oog van een 17 jarige ...wat brengt dit de toekomst met zich mee??? Heet dit niet voorbeeld gedrag? #doeeenslief
Ericoso1 schreef op 15-04-2024 om 15:54:
Agressie tegen hulpverleners is not done! Agressie in het algemeen niet. Maar nu eens een andere kant.... Onze buren (ambulancemedewerker-man/politiemeldkamer-vrouw). Afgelopen weekend heeft me vrouw de vuurkorf willen aansteken. Ze wonen er net, pak weg 2 maand. De man vraagt over de schutting, of mijn vrouw er mee wilt stoppen. Na een tijdje kwam mijn zoon thuis van het werk en ziet de vuurkorf en steekt die aan. De buurman schreeuwt over de schutting er mee te stoppen.Ik kwam thuis, en hoorde dit aan en ben rustig naar de buren gegaan. Aangebeld en gevraagd wat nu het probleem echt is?. Want de beste buurman is eerder geweest aan de deur, en lang op de bel drukkende om zijn boze beklag te doen, dat wij te vroeg op de piano c.q. orgel zaten. Na onredelijkheid zijner kant kwam ik zover om te vertrekken en dat discussie niets uithaalt. Vervolgens waar mijn zoon van 17 jaar bijstond, veranderd hij enorm van stem, agressief, en dreigt als het niet via de politie kan, dan kom ik wel bij je binnen en verbouw de hele boel. Vervolgens gaf hij me een enorme duw op de borst, waar mijn zoon bij stond.Ik tuimelde naar achteren en wilde me bril oppakken, en zijn vrouw sprong ertussen hem tegen te houden. Ik riep gelijk naar me zoon om de politie te bellen. Deze gekomen...en nu het advies: DOE GEEN AANGIFTE!. Hoe dan? Deze man is een tikkende tijdbom en doet zijn werk als hulpverlener. Ik beeld me in dat iemand ergens een verkeerde opmerking maakt en de man een ruzie start...je verliest het als het gaat om bewijslast tegen een ambtenaar!. Een aangifte zou niet zijn om schadevergoeding, of boete...nee, ik zou het erg prettig vinden alszo iemand als mijn buurman zijn agressie onder conrole heeft en wordt behandeld. Je mag elkaar verrot schelden, of wat dan ook, maar het recht om iemand aan te raken is not done. Jammer vind ik dat verhalen door de media de wereld ingaan, eenzijdig. Ik denk juist dat agressie meer en meer is gekomen, onder invloed van corona. We tolereren niks meer van elkaar. Wat betreft de reactie van de politie om geen aangifte te doen, anders komt het nooit goed....als je aan iemand zit, komt het al niet meer goed. Immers is agressie nooit te accepteren. En alles onder toeziend oog van een 17 jarige ...wat brengt dit de toekomst met zich mee??? Heet dit niet voorbeeld gedrag? #doeeenslief
Wat ontzettend asociaal van die man. Heeft hij aangegeven waarom hij zo "explosief" reageerde op jullie muziekmaken? Was dat omdat ze nachtdiensten werken of iets dergelijks? En waarom kon hij dat niet normaal aangeven?
Hebben jullie een kennismaking gehad met deze mensen en hoe kwamen ze in eerste instantie over?
Maar wat asociaal van die man dat hij ging duwen
nog wel een aandachtspuntje: een vuurkorf aansteken wordt overheid algemeen niet zo gewaardeerd door buren en geeft overlast.
En ook het maken van muziek kan, maar dan wel zo netjes om te zorgen voor een geluiddichte ruimte...
Deze mensen werken waarschijnlijk en wisselende diensten en moeten overdag kunnen slapen. Dus kan mij de irritatie wel voorstellen, maar niet de asociale reactie die hij vertoonde. Dat kan je ook rustig bespreken en tot een oplossing komen
https://nos.nl/artikel/2517468-geen-nieuwe-verdachten-in-beeld-van-mishandeling-conducteur
Lachwekkend weer ls het niet zo triest was.
Allemaal door 1 knulletje van 15.... Yeah, right!
De ware aard van de groep moet en zal verdoezeld worden met de mantel der liefde, bah!
En stoor me enorm dat dit nog steeds incidenten worden genoemd. Het is bijna dagelijkse kost.
Met thee drinken en pamperen komen we er niet. Gewoon de ogen openen en het beestje bij de naam gaan noemen. Heropvoedingskampen, dat is nodig voor dit tuig.