Aantal inwoners van Nederland blijft groeien

Miraval schreef op 21-10-2022 om 07:26:

[..]

Nou dat denk ik niet hoor... de zorg moet je wel echt liggen. Op kantoor of in de produktie kun je nog wel eens een keer lekker in jezelf zijn als je een slechte dag hebt. In de zorg niet. Daar moet je altijd aanstaan en vrolijk zijn. Daarnaast moet je ook wel een zorgend type zijn. Je moet ook niet snel vies zijn van dingen. Dat ben ik dus al totaal niet.... voor mij zou het echt helemaal niks zijn. Dus "gewoon" werk... nee ik denk dat je je dan heel erg vergist en de zorg tekort doet.

De realiteit is dat mensen in de zorg helemaal niet altijd maar aanstaan en vrolijk zijn natuurlijk. Was het maar zo'n feest. 

Voor velen is het gewoon een baan, en het zijn gewoon mensen, dat half heilig verklaren is nergens voor nodig. 

Mick87 schreef op 20-10-2022 om 22:46:

[..]

Er zijn ook een hoop beroepen die we kunnen missen. Als we nou massaal minder naar de horeca gaan - wat gaat gebeuren want avondje uit eten etc. Wordt onbetaalbaar, houden ze daar medewerkers over. Deel daarvan kan mooi omscholen naar de zorg.

Dus jij wilt de horeca om zeep helpen? Nou, ik doe niet mee hoor en gelukkig is het hier nog steeds druk in de horeca. Ik denk dat er echt weinig mensen zijn die ontslagen zijn in de horeca en dan een opleiding gaan doen om in de zorg te werken. Die mensen zullen eerder ergens anders in de horeca aan de slag gaan want ook in de horeca komen ze personeel te kort dus die hebben zo ander werk.

Rondstruiner schreef op 21-10-2022 om 11:13:

[..]

De realiteit is dat mensen in de zorg helemaal niet altijd maar aanstaan en vrolijk zijn natuurlijk. Was het maar zo'n feest.

Voor velen is het gewoon een baan, en het zijn gewoon mensen, dat half heilig verklaren is nergens voor nodig.

Nou ik verklaar niemand half heilig hoor. Ik zelf werk ook met mensen en ik heb wel het gevoel altijd aan te moeten staan. Ik word betaald voor een dienst en kan dat niet met een chagrijnig gezicht gaan doen. Toen ik nog op kantoor werkte kon ik veel makkelijker mezelf even terug trekken als ik niet lekker in mijn vel zat. Toch een wezenlijk verschil. 

Miraval schreef op 21-10-2022 om 11:39:

[..]

Nou ik verklaar niemand half heilig hoor. Ik zelf werk ook met mensen en ik heb wel het gevoel altijd aan te moeten staan. Ik word betaald voor een dienst en kan dat niet met een chagrijnig gezicht gaan doen. Toen ik nog op kantoor werkte kon ik veel makkelijker mezelf even terug trekken als ik niet lekker in mijn vel zat. Toch een wezenlijk verschil.

Het idee dat er in de zorg (of waar dan ook trouwens) nooit of bijna nooit medewerkers met een chagrijnig gezicht staan is gewoon een illusie. 

Het vraagt andere kwaliteiten dan een kantoorbaan, dat wel. 

Rondstruiner schreef op 21-10-2022 om 11:52:

[..]

Het idee dat er in de zorg (of waar dan ook trouwens) nooit of bijna nooit medewerkers met een chagrijnig gezicht staan is gewoon een illusie.

Het vraagt andere kwaliteiten dan een kantoorbaan, dat wel.

Het gaat erom dat je dat zoveel mogelijk moet verbergen wanneer je direct met mensen werkt. In iedere branche waar je met mensen werkt. Lijkt me niet dat een kapster die even haat dag niet heeft dit ook zo kan uiten naar haar klanten zo ook een verpleger. Wanneer ze alleen zijn natuurlijk wel. Maar goed helemaal off topic dit. Feit is dat er in iedere branche personeelstekorten zijn en de sectoren die als eerste onder druk komen te staan als gevolg van een groeiende bevolking zijn zorg, onderwijs en veiligheid. Dat er minder kappers of secretaresses of personeel in de horeca is is vervelend maar zorgt niet direct voor grote problemen. 

Ik denk dat het beeld vd zorg hier door sommigen verkeerd wordt ingeschat. Ik heb ooit ruim 10 jaar als secretaresse in een ziekenhuis gewerkt, maar ben daarna het bedrijfsleven ingegaan. Waarom, omdat het simpelweg gewoon veel beter betaalde voor hetzelfde beroep.

Niet dat het zozeer slecht betaalde, maar het is gewoon een gegeven dat de CAO in de zorg beduidend lager ingeschaald is dan bijv in het bedrijfsleven.

Sta je aan het bed, dus als verpleegkundige of verzorgende, dan is het fysiek en psychisch ook best zwaar en komt de onregelmatigheid daar ook nog eens bij die soms niet echt bevorderlijk is voor je privéleven. Dit alles bij elkaar maakt het best een zwaar beroep vind ik persoonlijk. Ik denk dat dit aardig wordt onderschat. 
3 jaar geleden heb ik een half jaar in het ziekenhuis gelegen en geloof me, echt niet iedere verzorgende/verpleegkundige staat met een vrolijk lachend gezicht aan je bed hoor, het zijn ook maar gewoon mensen natuurlijk 😉. Toch denk ik wel dat het een soort roeping voor je moet zijn, want ik heb er enkel meer respect voor gekregen, ook voor het feit hoe hard zij moeten werken.  
Maar hetzelfde vind ik ook voor de horeca, je hebt het in je of niet, niet iedereen is er geschikt voor of kan het leren. Dat merk je in sommige horecagelegenheden al vrij snel!

redbulletje schreef op 21-10-2022 om 12:40:

Aan het begin van corona hebben ze toch stewardessen geprobeerd te motiveren voor een overstap naar de zorg? Daar was toch nauwelijks animo voor? En dat terwijl die beroepsgroep al in een serviceverlenende sector zit met vaak ook wisselende werktijden.

In mijn ogen ook totaal niet vergelijkbaar en dat bleek ook duidelijk gezien de ontbrekende animo.

Valdemar schreef op 21-10-2022 om 11:29:

[..]

Met het vetgedrukte ben ik het eigenlijk niet echt eens. Ik heb zelf ass en menselijke relaties liggen mij altijd wat moeilijker, maar toch ben ik een tijd mantelverzorger geweest voor mijn wijlen grootmoeder en heb ik als vrijwilliger een poos gezorgd voor iemand met ALS.
Hun afhankelijkheid zorgde er op dat moment voor dat ik gewoon de best mogelijke zorg aanbood die ik kon, maar dat is net dezelfde zorg die ik aanbied aan mijn dieren; op dat moment had het nog maar weinig te maken met intermenselijk contact.

Ik ben het niet met jou eens. Mantelzorger of zorgen voor 1 andere persoon is niet te vergelijken met werken op een PG afdeling of zelfs somatiek. Je krijgt te maken met zoveel verschillende mensen en met net zoveel eigenaardigheden en wensen. Dat vond ik aan de thuiszorg erg leuk, maar er zitten ook naarlingen tussen hoor. Of mensen die in een compleet vervuild huis wonen, of mensen psychische problematiek waarbij je er altijd voor moet zorgen dat je een vluchtweg achter je hebt. 

Een vriendin werkt op een gesloten afdeling met demente mensen. Ik werk op kantoor. Ik zou gillend gek worden van haar werk, en zij van het mijne. Niet iedereen is overal geschikt voor. 

Tickel schreef op 21-10-2022 om 13:43:

[..]

Sevice verlenen is niet hetzelfde als zorg verlenen. Alleen de werktijden kunnen overeenkomen.

Dat bedoel ik ook. Zelfs mensen die met mensen werken zijn niet automatisch geschikt of gemotiveerd voor de zorg. Dat moet toch echt in je zitten. En dan mogen ze er dus best iets aan doen dat beroep aantrekkelijker te maken door stabielere werktijden bijv. Niet te pas en te onpas moeten invallen. 

redbulletje schreef op 21-10-2022 om 15:44:

[..]

Dat bedoel ik ook. Zelfs mensen die met mensen werken zijn niet automatisch geschikt of gemotiveerd voor de zorg. Dat moet toch echt in je zitten. En dan mogen ze er dus best iets aan doen dat beroep aantrekkelijker te maken door stabielere werktijden bijv. Niet te pas en te onpas moeten invallen.

Wat ik heel vaak tegenkom bij de vrouwen in de zorg, en dat zijn er best veel, de verantwoording voor de kinderen wordt bij hun gelegd. Vrij veel vaders schijnen niet hun werktijden aan te kunnen passen als er een kind komt of een calamiteit is.

Miraval schreef op 21-10-2022 om 11:07:

[..]

Nou ik ben het met je eens dat elk beroep je moet liggen. Onderwijs, politie, kapper, zorg, kantoor.... het moet bij je passen. Maar wanneer je met mensen moet werken moet dat wel in je zitten. En onregelmatig werken. Ik denk de combinatie van die 2 dat dat veel mensen tegenhoudt om in de zorg te werken. Ja dat is jammer... maar je kan ook niet iemand dwingen om zo'n beroep uit te oefenen. En dat geldt voor alle beroepen.

Ik ben zelf iemand die ooit in de zorg heeft gewerkt en ik verbaas me altijd over mensen die de zorg als 'roeping' wegzetten. Tuurlijk, als zware autist zal het misschien niet je ding zijn om met patienten te werken. Maar even aangenomen dat de helft van alle beroepen in Nederland een mensen beroep zijn (gericht op mensen, niet op machines), dan is de helft daarmee al praktisch geschikt voor de zorg. In de zorg heb je niet automatisch méér zorggenen dan in andere beroepen. Je moet wel een beetje vriendelijk kunnen doen naar andere mensen. Maar dat moet je ook op een kantoor. Je kunt moeilijk je collega's en klanten gaan afblaffen als je een slechte nacht hebt gehad. Medische handelingen zijn net zo interessant of oninteressant als het koffie apparaat kunnen bedienen of de kopieermachine. Het zijn handelingen die je aangeleerd krijgt. Daar heb je ook geen zorg gen voor nodig. Het onregelmatige werken is ook niet iets waarvoor je geboren moet zijn, want eigenlijk zullen de meesten in de zorg dat geen aantrekkelijk ding vinden. Misschien als twintiger, omdat je dan ook wel eens uit kunt slapen. Maar verreweg de meesten vinden nachtdiensten geen ruk aan en willen daar na verloop van tijd het liefst vanaf. Maar net als elk ander vak waar ploegendiensten zijn, je kunt er nu eenmaal vaak niet zonder. Je kunt op de IC moeilijk zeggen, tot morgenochtend, dan kom ik weer checken.

De zorg is gewoon een beroep, zonder roeping, waar mensen normaal betaald willen krijgen voor hun uren en ook de tijd willen krijgen om alle handelingen op een normale manier te verrichten. Stop met het wegzetten als een vrouwen-zorg beroep, want dat is het niet. Het klopt wel dat veel vrouwen dénken dat het iets is dat bij het vrouw zijn hoort, maar dat is wat anders.