30-urige werkweek

Koralinde schreef op 05-09-2021 om 16:21:

Best interessant om te lezen dat veel mensen in de eerste plaats vanuit de belangen van werkgevers redeneren. De behoefte om op te komen voor de belangen van de arbeidersklasse lijkt echt sterk naar de achtergrond te zijn verdwenen.

Ik ken helaas het resultaat van het zakken in uren bij mijn eigen werkgever.

Je mag perfect minder gaan werken. Alleen de hoeveelheid werk zakt niet evenredig, want ze gaan geen extra personeel aanwerven. Je zorgt dus maar dat je 38u werk in 30u werkweek gepropt krijgt.

Dan kan je wel gaan zeuren, maar aan 't eind van de rit moet het werk wel gedaan zijn. Of kan je onbetaald komen overwerken op 't eind van 't jaar om de boel rond te krijgen.

Marty1984 schreef op 05-09-2021 om 16:36:

[..]

Ik ken helaas het resultaat van het zakken in uren bij mijn eigen werkgever.

Je mag perfect minder gaan werken. Alleen de hoeveelheid werk zakt niet evenredig, want ze gaan geen extra personeel aanwerven. Je zorgt dus maar dat je 38u werk in 30u werkweek gepropt krijgt.

Dan kan je wel gaan zeuren, maar aan 't eind van de rit moet het werk wel gedaan zijn. Of kan je onbetaald komen overwerken op 't eind van 't jaar om de boel rond te krijgen.

Dat hoor ik vaker ja, maar dat is natuurlijk geen rechtvaardig werkgeverschap. Ik vind dat er in veel sectoren veel te veel wordt gepikt. 

Koralinde schreef op 05-09-2021 om 16:21:

Best interessant om te lezen dat veel mensen in de eerste plaats vanuit de belangen van werkgevers redeneren. De behoefte om op te komen voor de belangen van de arbeidersklasse lijkt echt sterk naar de achtergrond te zijn verdwenen.

Ik vind dat niet alleen ern werkgever moet kijken naar gezond werkgeverschap,  maar dat werknemers ook moeten kijken naar gezond werknemerschap. We zijn zelf ook verantwoordelijk voor keuzes in het leven.

We hebben het helemaal niet zo slecht qua werkomstandigheden. Er zijn altijd excessen en burnout kan iedereen overkomen maar het is de verandering van samenleving die hier verantwoordelijk voor is niet enkel werkgevers. De rekening komt daar wel te liggen. Dat is onredelijk. 

Er zal iets moeten veranderen in de eisen die we aan ons en anderen stellen.

Siobhan schreef op 05-09-2021 om 18:01:

[..]

Ik vind dat niet alleen ern werkgever moet kijken naar gezond werkgeverschap, maar dat werknemers ook moeten kijken naar gezond werknemerschap. We zijn zelf ook verantwoordelijk voor keuzes in het leven.

We hebben het helemaal niet zo slecht qua werkomstandigheden. Er zijn altijd excessen en burnout kan iedereen overkomen maar het is de verandering van samenleving die hier verantwoordelijk voor is niet enkel werkgevers. De rekening komt daar wel te liggen. Dat is onredelijk.

Er zal iets moeten veranderen in de eisen die we aan ons en anderen stellen.

Wat bedoel je met gezond werknemerschap?

De rekening ligt momenteel voornamelijk bij de werknemer. (Burnout klachten, gezondheidsschade, steeds meer flexcontracten, onbetaald overwerken, 24/7 beschikbaar zijn, noem maar op.) Werkgevers hebben ondertussen jarenlang steeds meer bizarre eisen kunnen stellen. (Vele jaren ervaring voor een startersfunctie met bijpassend loon, onbetaalde stages in ruil voor werkervaring, 0-uren contracten waarvoor je wel altijd op afroep beschikbaar moet zijn...) Verandering ten gunste van (de gezondheid van) de werknemer lijkt mij zeker op zijn plaats.

Mensen krijgen geen burn-out van hun werk maar van andere shit in hun leven. Doe daar eens wat aan mensen. Leef wat meer relaxed.

willem1959 schreef op 05-09-2021 om 18:55:

Mensen krijgen geen burn-out van hun werk maar van andere shit in hun leven. Doe daar eens wat aan mensen. Leef wat meer relaxed.

Gezond werknemerschap dus....niet altijd de shit bij je werkgever neerleggen maar zelf problemen oplossen. 

En uiteraard ben ik mij bewust dat het niet altijd kan...burnouts voorkomen.  En zijn zaken niet altijd maakbaar. Krijgen sommigen veel te veel op hun bordje, veel meer dan dat ze aankunnen.

Maar als je en werkt, kinderen hebt, vrijwilligerswerk doet, sporten, sociaal bezig zijn, bestuurszaken doet of weet ik wat.....keuzes maken als het je teveel wordt. 

Siobhan schreef op 05-09-2021 om 20:01:

[..]

Gezond werknemerschap dus....niet altijd de shit bij je werkgever neerleggen maar zelf problemen oplossen.

En uiteraard ben ik mij bewust dat het niet altijd kan...burnouts voorkomen. En zijn zaken niet altijd maakbaar. Krijgen sommigen veel te veel op hun bordje, veel meer dan dat ze aankunnen.

Maar als je en werkt, kinderen hebt, vrijwilligerswerk doet, sporten, sociaal bezig zijn, bestuurszaken doet of weet ik wat.....keuzes maken als het je teveel wordt.

Er wordt natuurlijk ook veel verwacht van bv ouders. Er moet door beide gewerkt worden wil je financieel vaak de boel goed voor elkaar hebben. School vraagt vaak veel vrijwilligers voor het 1 of ander, zelf meld ik mij nergens voor aan, en gelukkig ook niet nodig.

Sport, kinderen laten sporten vind ik belangrijk (sociaal, beweging, leren omgaan met samen werking met je team), en ook daar word veel van ouders gevraagd (ik doe alleen wat echt moet). 

Verder kies ik ervoor om niet in bestuur of druk vrijwilligerswerk te gaan zitten, want hoe dan? En zorgen voor ouders waar nodig gelukkig nog niet vaak nodig, maar ze worden ouder en dat merk je wel. 

En even los van dit alles hebben ouders lockdowns op hun bord gekregen wat veel extra energie tijd en verlof koste. Mijn werkgever snapte mijn probleem gelukkig prima dus geen gezeur over dat ik niet altijd mij uren redde, maar dat is geen standaard.

Overigens kan ik me voorstellen dat deze lockdowns voor meer burnouts hebben gezorgd, naar mezelf kijkend trok ik het ook eigenlijk niet. Maar dan kom je aan op het puntje dat niet alles maakbaar is en je niet overal invloed op hebt..

Nou ja de "rekening" ligt uuteindelijk bij de consument. Want als er hogere loonkosten zijn zullen die toch wel doorberekend moeten worden.

Ikzelf ben een werkgever en ik denk echt wel mee met mijn personeel maar het is niet zo dat werkgevers alleen de lusten hebben en niet de lasten. Want als iemand ziek thuis komt te zitten moet de werkgever het salaris 100% doorbetalen in het 1e jaar. Dus het is zeker wel in het voordeel van een werkgever om te zorgen voor goeie arbeidsomstandigheden. Als mijn personeel minder wil gaan werken dan is dat prima maar daar staat tegenover dat ik dan weer iemand anders aan moet nemen. Dus lagere salarissen lijken me dan ook wel op zijn plaats. Of de regering moet dit gaan compenseren mer loonbelasting e.d. maar dat zie ik niet zo snel gebeuren. 

En het is waar, dat drukke bestaan "doen we onszelf" aan. We willen allemaal maar meer meer meer en dat zal toch ergens vandaan moeten komen. Helaas gaat alleen voor niets de zon op.

Rondstruiner schreef op 06-09-2021 om 11:37:

[..]

Maar dat zit dus wel in het plan van de cnv, lagere belasting op arbeid. Het is natuurlijk belachelijk dat arbeid relatief zwaar belast is. We zouden juist het gebruik van grondstoffen of vervuilende productiemiddelen veel zwaarder moeten belasten.

Klopt dat ben ik helemaal met je eens. De belasting op werken is erg hoog... maar de CNV kan dat allemaal wel willen en het klinkt heel mooi maar er zal toch geld in het laatje moeten komen want momenteel gaat er meer uit dan erin komt. Zeker door de corona steun.

Volgens mij is er gewoon erg veel mis met het systeem. Hoeveel werk is nu echt nuttig en hoeveel werk moet gewoon gedaan worden?
Ik heb voordat ik voor mezelf begon op een kantoor zoveel tijd verspild met onnodige dingen; vergaderingen, presentaties enz die echt niks bijdroegen aan het werk. 

Ik hoor van mijn man, vrienden enz. precies dezelfde verhalen. Die werken allemaal in een andere tak. Ik ken een juf die ook helemaal gek wordt van alle lijstjes die moeten worden bijgehouden. Van verpleegkundige hoor ik hetzelfde (zo veel administratie!). Dat wordt al jaren geroepen en ook dat het anders moet, maar volgens mij is dat nog niet gebeurd.

En dan inderdaad al dat mantelzorg. Met ouders/schoonouders op hoge leeftijd ben je zo weer 10 uur per week kwijt met zorgen. Dat zou tijdelijk zijn, maar wij zitten nu al 7 jaar in deze fase en het einde is nog niet in zicht.
Zelf als ze in een zorgtehuis terecht kunnen zijn er nog zorgen. Als je niet regelmatig even langsgaat zit zo'n iemand alleen, want alle leuke dingen zijn wegbezuinigd en er is schreeuwend tekort aan personeel. Was moeten we zelf doen (en dat is veel als iemand incontinent is en geen luier om wil). Dat levert echt onwijs veel stress op. Je weet gewoon dat iemand om wie je geeft niet in goede handen is. Ook al doen ze nog zo hun best.
Als je het zo bekijkt moet er eigenlijk alleen maar meer worden gewerkt....

Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen maar de basisschool vraagt (eist) ook je tijd. Bij de middelbare school werd dat wel minder. Gelukkig.
De sportclubs hetzelfde (hier zelfs de verplichting om als ouder iets van vrijwilligerswerk te doen ander moet je kind er af). Met hun 18e werd die verplichting verplaatst naar het lid zelf. Dus daar zijn we als ouder ook vanaf.

Ik denk ook wel eens als alle vrijwilligers (en dus ook mantelzorgers) ermee stoppen dan is er een heel groot probleem. En ik vraag me soms echt af waarom een mantelzorger niks verdiend? En een flitshandelaar (google even) steenrijk wordt met alleen geld naar binnen harken. Evenzo de investeerders in huizen (huisjesmelkers). Moeten die niet eens iets nuttigs gaan doen?

Van alle kanten word je als mens overvraagd. En als je dan ook nog 40 uur per week moet werken dan is het wel eens teveel. Helaas moeten veel mensen wel want alles is zo duur. Vooral wonen. 

Dus voor we een 30-urige week als standaard voltijds gaan doen moeten we misschien even naar het grote geheel kijken? 

100% met je eens. Er is in Nederland een hele administratieve cultuur ontstaan die teveel tijd kost en te weinig opbrengt. Ook denk ik dat sommige opleidingseisen te hoog zijn. Veel zaken leer je gewoon het beste in de praktijk. Waarom moet iemand die niet goed mee kan op school toch blijven leren tot zijn 18e? Terwijl ze juist misschien heel goed met hun handen zijn en technisch inzicht hebben. Of iemand kan misschien heel goed met mensen overweg qua verzorging maar mist het stukje kunnen leren om de opleiding te doen. En dan bedoel ik niet verpleegkunde natuurlijk... 

Ik heb een administratieve opleiding gedaan op MBO 4 niveau. Nou... toen ik van school kwam wist ik praktisch niks. Heb het toch in het bedrijfsleven geleerd.

Is ook de vraag wat gemiddelde percentage mensen met een burn-out zitten bij bedrijven. 
Durf niet te zeggen of dit ook echt tegen elkaar gaat opwegen.
Misschien een beter alternatief om wettelijke aantal vakantiedagen te verhogen?
Ipv 20(weet niet precies wat nu is..) naar bijvoorbeeld 30, dat je dan 10 extra dagen krijgt om rust te nemen