Wat is jouw guilty pleasure boek?
Heb jij ook een of meer boeken die je steeds opnieuw pakt als je ziek of zielig bent, om weer eens heerlijk in te verdwijnen? Een boek dat eigenlijk een guilty pleasure is? Post 'm hier om anderen te inspireren voor nieuwe guilty pleasures 
Spelregels:
- geef titel en schrijver
- leg kort uit wat voor boek het is, waar het over gaat
- leg uit waarom het een guilty pleasure is, dus waarom het eigenlijk niet cultureel verantwoord, maar toch zo lekker is.
TO trapt af:
Schoolidyllen van Top Naeff. Het is een boek geschreven en zich afspelend rond 1900, over de belevenissen van een groepje schoolmeisjes in de hogere sociale klasse (met bedienden en zo, en Frans sprekend op school). Het loopt uiteindelijk uit op zielig drama met een tragisch sterfgeval.
Guilty pleasure want schoolmeisjesbelevenissen zijn natuurlijk niet heel erg literair interessant, bakvissengedoe en zo. Maar het tragische einde is wel zó tragisch beschreven dat het elke keer weer snotteren is. Geen enkel ander boek waar ik elke keer zó om moet janken 
Dus, wat zijn jullie lees-guilty pleasures?
Koralinde schreef op 01-09-2021 om 19:25:
Nelleke's opvoeding van Fenna Feenstra. Verschrikkelijk oud boek over een jong meisje dat na de dood van haar vader tot een zedelijke jonge vrouw wordt opgevoed door haar broer en een studievriend van hem. Ik zou eigenlijk niet weten waarom, maar ik vind dat heel ontspannend om te lezen.
De boeken van Cissy van Marxveldt lees ik ook graag, maar dat vind ik geen guilty pleasure.
Ik moet hier dus echt hardop lachen. Dat het bestaat, en dat je het zou lezen 😂.
Die vrekkenkrantbundeling zie ik ook wel zitten, ik heb zoooo vaak 'consuminderen met kinderen' herlezen voordat ik überhaupt vruchtbaar was.
Marquise schreef op 01-09-2021 om 22:39:
[..]
Volgens mij heb ik die ook jaren geleden eens gelezen. Daar bleef ik in doorlezen.
Sowieso vind ik fantasy best een leuk genre, al ben ik wel heel picky geworden.
Ik hou van fantasy! En niet alle fantasy valt in de smaak, ben ook wel een beetje kieskeurig.
Als tiener las ik graag de boeken van Marion Bradley, over Avalon. Die boeken vertellen het verhaal van koning Arthur, maar dan vanuit het perspectief van vrouwen. Later heb ik weer eens een van die boeken uit de kast gepakt, maar toen kon het me niet zo bekoren.
Feles schreef op 01-09-2021 om 22:49:
[..]
Ik hou van fantasy! En niet alle fantasy valt in de smaak, ben ook wel een beetje kieskeurig.
Als tiener las ik graag de boeken van Marion Bradley, over Avalon. Die boeken vertellen het verhaal van koning Arthur, maar dan vanuit het perspectief van vrouwen. Later heb ik weer eens een van die boeken uit de kast gepakt, maar toen kon het me niet zo bekoren.
Off topic maar: ik vond de miniserie Mists of Avalon beter dan het boek. 
Qua schrijvers vind ik Juliet Marillier erg leuk, al heb ik haar laatste werken niet meer gelezen. Eens opzoeken of dat nog wat is.
Maar dat zijn ook geen guilty pleasure boeken want dat staat hier allemaal zichtbaar in de kast. In tegenstelling tot mijn stuiverromannetjes, die staan achter de boeken die gezien mogen worden.
Coreopsis schreef op 01-09-2021 om 19:32:
Ok. Ik ben een beetje raar. Maar mijn guilty pleasure boek is The complete tightwad gazette. Dat is een bundeling van alle edities van de moeder aller vrekkenkranten uit de VS. Heerlijk om door te bladeren als mijn hoofd te moe is om me op een echt boek te concentreren. Gniffelen om idiote tips en verhalen van echte vrekken. En af en toe een geniaal idee of recept.
(Nutteloos feitje dat ik nooit vergeten ben: de naam van de redacteur/schrijfster lijkt onuitspreekbaar, maar klinkt volgens haarzelf precies hetzelfde als het Engelse "decision")
Dat lijkt mij ook een ultiem boek. Ik heb de Nederlandse variant regelmatig uit de bieb gehaald. Als een echt vrek
Marquise schreef op 01-09-2021 om 22:55:
[..]
Off topic maar: ik vond de miniserie Mists of Avalon beter dan het boek.
Qua schrijvers vind ik Juliet Marillier erg leuk, al heb ik haar laatste werken niet meer gelezen. Eens opzoeken of dat nog wat is.
Maar dat zijn ook geen guilty pleasure boeken want dat staat hier allemaal zichtbaar in de kast. In tegenstelling tot mijn stuiverromannetjes, die staan achter de boeken die gezien mogen worden.
Ik heb ook een geheime dubbele rij 
Fiorah schreef op 01-09-2021 om 22:40:
[..]
Ik moet hier dus echt hardop lachen. Dat het bestaat, en dat je het zou lezen 😂.
Ik was ooit ergens waar alleen gereformeerde streekromans op de plank stonden. Vond ik ook heeeeel ontspannend, heerlijk! Met wel “moderne” problemen en zo. Van een jonge vrouw die oh oh foei toch voor het trouwen seks heeft gehad en zwanger is en dan laat haar vriendje haar vallen. En met veel bidden en steun van de familie komt het allemaal goed natuurlijk en wordt ze een alleenstaande moeder die uiteindelijk toch nog een degelijke man vindt. Ben de titels kwijt maar dat was superontspannend op een of andere manier.
Toevoeging: het waren altijd van die gezinnen waar alles en iedereen even liefdevol was, met soms een klein plagerijtje maar altijd goedmoedig, en waar altijd tijd was om met de kinderen een spelletje te doen en waar de kinderen altijd zelf aanboden om even te helpen met aardappels schillen en zo. En áls het dan eens mis ging dan was er altijd een wijze vader of moeder of verloofde die precíes wist wat hij moest zeggen (mét een bijbels tintje) om de boel weer recht te trekken. Zeg maar de Cosby show toen we nog niet wisten wat voor vieze plurk Cosby was.
Feles schreef op 01-09-2021 om 22:49:Als tiener las ik graag de boeken van Marion Bradley, over Avalon. Die boeken vertellen het verhaal van koning Arthur, maar dan vanuit het perspectief van vrouwen. Later heb ik weer eens een van die boeken uit de kast gepakt, maar toen kon het me niet zo bekoren.
Ja dat had ik ook. Vroeger vond ik Morgaine de miskende grote heldin, en later dacht ik vooral ‘hou nou eens op met je gezeur over dat iedereen Avalon verraadt, was dan zelf teruggegaan om orde op zaken te stellen’.
Maar dat heb ik wel meer, dat je als je ouder wordt een heel ander perspectief ziet dan als je tiener bent 
-Jutta- schreef op 01-09-2021 om 19:35:
De Aardkinderen-serie. Vooral bekend van het eerste deel: De stam van de holenbeer.
Korte samenvatting:
De reeks speelt zich af tijdens een laat deel (35.000 tot 25.000 jaar geleden) van de laatste ijstijd, het Weichselien, op verschillende locaties in het deel van Europa dat niet bedekt is met gletsjers. Het beschrijft voornamelijk het leven van hoofdrolspeelster Ayla, een cro-magnonmens die opgroeit bij een groep neanderthalers.
Waarom het guilty pleasure is: omdat het allemaal te goed gaat voor Ayla. Werkelijk elke situatie kan ze aan omdat ze zo intelligent, ambitieus en hardwerkend is.
Buiten dat vind ik het wel een leerzaam boek over natuur en de prehistorie. De schrijfster heeft er echt wel onderzoek naar gedaan, het is niet compleet uit de duim gezogen.
Mee eens, zie nick 😇
Mevrouw75 schreef op 02-09-2021 om 07:56:
[..]
Ik heb ook een geheime dubbele rij
Ik ook