In welk boek werd jij echt verrast door een plottwist?
Ik lees graag, o.a. detectives. Daardoor heb ik nu een soort van 'plottwist-sensor' ontwikkeld. Het gebeurt echt maar héél zelden dat een boek me weet te verrassen met een twist. Eerlijk gezegd kan ik me maar één boek herinneren waarvan ik dacht: wow, die zag ik echt niet aankomen!
Ik weet echt niet altijd wie het gedaan heeft, maar vaak wel en anders zit ik wel goed met mijn verwachtingen. En dat is volgens mij niet omdat ik nou zo'n enorm helder licht ben 
.
Dus misschien lees ik gewoon niet de goede boeken. Door welke boeken werd jij echt verrast?
Geen spannende ofzo, maar Een film met Sophia van Herman Koch vond ik ook wel verrassend qua plottwist.
En in het kader 'Waus boeken' maar toch erg vermakelijk (en met een goeie polottwist) Miniapolis. Van Rob euhm hoe heet ie ook alweer.
ToetieToover schreef op 06-04-2022 om 23:23:
Haha dat doen mijn vriend en ik als we een serie kijken die nogal voorspelbaar is. Dan geven we een puntenscore: hoger naarmate je iets voorspelt dat je al niet mijlenver zag aankomen...
Hahaha dat is leuk!
Mevrouw75 schreef op 07-04-2022 om 08:17:
[..]
Ik ‘zie’ het niet direct, maar het oplossen is ook niet de reden waarom ik kijk en ben er ook niet op gebrand. Het is voor mij zo ongeveer het minst interessant en ik denk ook dat ze er naar toe werken dat je het van te voren al wel aan ziet komen.
Klopt, je hebt ook van die boeken waar ze op blz. 119 uit 122 ineens een karakter introduceren die dan de dader is. Er moet wel iets te beleven zijn.
Widajo schreef op 07-04-2022 om 07:06:
Niet echt een plottwist maar ik werd (zeer negatief) verrast door een boek van Karen Slaughter waarbij de hoofdpersoon aan het eind dood ging. Zag het niet aankomen en heb hardop gevloekt. Duurde maanden vóór ik weer een boek van haar wilde lezen.
Bij tv series en films zie ik het heel vaak al wel aankomen. Vraag me vaak af of anderen dat ook 'zien' of dat ik gewoon veel te veel tv kijk..
Ja vooral bij die 40-minuten durende afleveringen van politieseries. Die zijn toch vaak wel een beetje hetzelfde opgebouwd. Maar die kijk ik misschien ook inderdaad wel te vaak😊.
Maar dat is vooral een beetje wegkijken. Als ik echt "gepakt" ben door een serie/film/boek, dan zoek ik altijd wel het verdere verloop op, dus voor mij geen verrassingen (verder ben ik best normaal hoor 😅).
Het boek heb ik niet gelezen maar het eind van de film Bridge to Terabithia was onverwacht en onnodig. Je zit echt te kijken met een gevoel van ‘waarom?’.
Zo, heb ik het gezegd zonder te spoilen 
Nog een ouwetje met een geweldige twist is Primal Fear, een boek dat verfilmd is met Richard Gere in een hoofdrol. Over een misdienaar (Edward Norton) die een moord gepleegd heeft.
Ginevra schreef op 07-04-2022 om 10:41:
[..]
Tsjechov's gun https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/ChekhovsGun (heerlijke website, maar dat terzijde).
Er zitten wel bepaalde patronen in de voorspelbaarheid. Enkele decennia geleden was een bepaald soort thriller populair, over een vrouw die door een anonieme engerd belaagd werd. Je kon er donder op zeggen dat degene die zij het meest vertrouwde, de vriend/vriendin die boven elke verdenking verheven was en waar zij haar toevlucht zocht, de engerd was. Toen iedereen dat door kreeg zijn ze geloof ik met dat type opgehouden.
Maar om die reden zag ik wel de plottwist in een beroemde misdaadfilm aankomen over wie het geheimzinnige criminele meesterbrein zou zijn. De sufste sukkel natuurlijk.
Maar ik ben er ook vaak volop ingetuind.
Ik heb de vervelende gewoonte om van een schrijver achter elkaar een paar boeken te lezen, dan kom je er ook achter wat de stijl is van de schrijver.
Ik heb best wat boeken van Robin Cook geleden, dat zijn medische thrillers. Na boek 3 had ik het wel even door. Die zijn trouwens momenteel ook niet meer door te komen.
Leuke link in ieder geval. Ik herken het gebeuren over Harry Potter wel, toen was ik redelijk fanatiek op een HP-forum... in de prehistorie van internet ooit. 
Volgens mij was het bij de Star Trek series ook wel zo dat als er een bemanningslid meeging die niet tot de centrale cast behoorde, de kans redelijk groot was dat deze dood ging. 
Ik herinner me dat ik "In het niets" van Robert Goddard hele mooie plottwists vond hebben, zodat je steeds op het verkeerde been werd gezet. Maar dat is wel heel lang geleden, wel 30 jaar denk ik, weet niet of ik dat nu nog zou vinden.
The murder of Roger Ackroyd van Agatha Christie.
Ik heb net de serie van Wallander afgesloten, boeken niet gelezen, en waar ik meestal aardig kan raden naar het motief en dader, was dat in dit geval niet van toepassing.
Nog een heule ouwe The boys from Brazil, ergens op vakantie in Italie opgepikt omdat ik door mijn leesvoer heen was en totaal geen idee waar het boek heen ging omdat ik er nog nooit van gehoord had en alleen de schrijver kende.
De was de meest krankzinnige plot twist ooit was in de laatste film van Alex van Warmerdam. Al moet je er wel van houden. Ik ging in ieder geval helemaal vlak en was blij dat ik er helemaal blanco naar toe was gegaan. Vind ik het vervelende van die lange trailers tegenwoordig, die geven vaak de clou of de hoogtepunten al weg.
Oh ja, trailers. Dat alle leuke punten al in de trailer voorbij zijn gekomen. Zo irritant.
De stille patiënt van Alex Michaelides.
Dat boek had echt een einde wat ik niet aan zag komen.
Ik heb ook vaak het plot door maar bij de boeken van Sebastian Fitzek vooralsnog iedere keer verrast.