100 dagen in je hoofd
Hoe is het om ziek in je hoofd te zijn? Tim den Besten en Nicolaas Veul verkennen als bijzonder stagiair in een psychiatrische kliniek wat er omgaat in mensen die kampen met ernstige geestelijke problemen.
Kijken er nog meer mensen? En wat vinden jullie er van?
Ik vind het knap en mooi om te zien hoe Nicolaas echt contact maakt.
Mooi ook hoe een medewerker aangaf dat iedereen daar kan worden opgenomen. Als in, dat het iedereen zou kunnen overkomen om een van deze ziektes te ontwikkelen, ook zijzelf.
De meeste mensen hebben denk ik toch een beeld van 'hen' en realiseren zich niet dat ook zij op een dag een van 'hen' zou kunnen zijn.
Heeft iemand alle afleveringen gezien? Ik heb net de laatste aflevering gezien en vond het een hele boeiende serie, waarin Tim echt veel geleerd heeft, maar er ook vooruit is gekomen dat hij Borderline-kenmerken heeft. Dat verklaart (ook voor hem) de moeite die hij in het begin van de serie had.
ik heb de laaste 2 (?) afl. niet gekeken, verloor een beetje mijn interesse. Wdb vond ik 100 dagen voor de klas leuker.
ButterCup schreef op 28-11-2021 om 06:53:
ik heb de laaste 2 (?) afl. niet gekeken, verloor een beetje mijn interesse. Wdb vond ik 100 dagen voor de klas leuker.
Er zijn in totaal 6 afleveringen geweest.
Ok, ja, ik werk zelf in psychiatrie, dus mss daarom dat het mij wel interesseert.
Tim heeft het goed af kunnen sluiten. Dat is denk ik wel fijn voor hem, hij was zo onzeker.
Wat ik me trouwens afvroeg: is het gebruikelijk dat je bij supervisie / stagebegeleiding je hele levensverhaal op tafel legt? Of deden ze dat gewoon omdat er gefilmd werd? Het was vaak best wel emotioneel, bijna alsof ze zelf in therapie waren.
Nee schreef op 28-11-2021 om 16:09:
Tim heeft het goed af kunnen sluiten. Dat is denk ik wel fijn voor hem, hij was zo onzeker.
Wat ik me trouwens afvroeg: is het gebruikelijk dat je bij supervisie / stagebegeleiding je hele levensverhaal op tafel legt? Of deden ze dat gewoon omdat er gefilmd werd? Het was vaak best wel emotioneel, bijna alsof ze zelf in therapie waren.
Nou, volgens mij niet meteen gebruikelijk, maar ik denk dat zij wel in de gaten had, dat er wat speelde bij Tim. En dat beperkte hem ook in zijn stage.
IK heb alle afleveringen gezien.
De manier van contact maken van Nicolas raakte mij al meteen. (Ook bij 100 dagen voor de klas)
Bij Tim had ik dat niet. Maar hoe mooi om zijn persoonlijke ontwikkeling te zien.
Niet bij elke stage of intervisie zal deze begeleiding en deze eigen inbreng vanzelfsprekend zijn.
Wel zal dit zeker wel voorkomen, als betrokkenen zich daar ook echt voor openstellen en dat contact, confrontatie en Leermoment ook echt aan kunnen en durven gaan.
Ik kan me overigens ook goed voorstellen dat deze gesprekken met iemand van bijna 40 anders kunnen verlopen dan met een stagiair van 20.