Naar de peuterspeelzaal
Mijn zoontje is net 3 jaar en wil niet naar de speelzaal zonder mij of mijn man. Eerder toen hij twee was is hij enkele keren bij een peuterspeelzaal geweest dat was wennen maar leek hij wel leuk te vinden. Toen de vaste leidster terug was van ziekteverlof (na drie invalkrachten) werd het drama....alleen maar huilen en boos en van begin tot eind zeggen ik wil naar mama. Terwijl hij haar wel in het begin had gezien met wennen. Hij presteerde het een uur over de rooie te zijn elke keer en dat vonden we te gek en zijn er mee gestopt toen dit ongeveer 5 keer het geval was en ik nog een gesprek heb gehad om het beter te laten verlopen wat helaas niet baatte.
Nu is het de bedoeling dat hij binnenkort weer naar een (andere) speelzaal gaat (nu dus een jaar later), zijn vriendjes/vriendinnetjes gaan ook allemaal naar speelzalen, hij is heel sociaal en welbespraakt ,we zijn er ook al eens wezen kijken maar hij geeft dus aan ik wil niet alleen zijn daar en ik voorzie alweer drama...
Hoe kunnen we dit het beste aanpakken? De reguliere tips van snel weggaan, duidelijk afscheid nemen, een knuffel mee, boekjes ter voorbereiding, vrijblijvend aantal keer langs gaan en alleen even hallo zeggen, geen emoties overdragen, het leuk maken, etc is ons allemaal bekend en hebben we alles aan gedaan dus die hoeven we niet te horen....maar wel nieuwe tips/advies graag!! 
Ik ben bang dat als hij de peuterspeelzaal niet meemaakt, de lagere school helemaal lastig gaat worden en qua uitdaging en ontwikkeling is hij echt wel aan de speelzaal toe, daar ligt het niet aan. Het is een slim ventje.
Kortom ik denk dat hij echt iets mist als hij niet naar de speelzaal gaat. We hebben deze speelzaal ook goed gekozen, op betrokkenheid ed van de leidsters en we hopen daar dan ook een beetje op te kunnen vertrouwen. Het is geen kind om te laten rondzwemmen (welk kind is dat wel...).
Gewoon
opnieuw proberen met de gewone dingen. Hij is nu een jaar ouder en verder en dat kan heel veel schelen. Ik zou niet nu al een speciaal circus in gang zetten omdat je bang bent voor herhaling van hoe het een jaar geleden op een andere psz ging.
Logisch dat hij zegt dat hij daar niet alleen wil zijn, hij is waarschijnlijk niet gewend om zonder mama/ papa te zijn?
Ik zou gewoon het reguliere wenschema van de psz aanhouden en dan de eerstvolgende keer dat hij gaat: brengen, 5 min erbij en dan een kort afscheid. En natuurlijk op tijd zijn bij het ophalen en vooral vrolijk doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Wat bij mijn oudste ook hielp: uitleggen dat jij iets gaat doen waar hij niet bij kan zijn (werken/ boodschappen/ auto naar garage/ whatever) en dat hij dus op de speelzaal mag spelen, dat is ook nog eens veel leuker want: vul maar in.
En als het echt niet lukt met opstarten, kun je een stickerkaart bedenken. Bijvoorbeeld 4 vakjes en bij een makkelijk afscheid op de speelzaal, krijgt hij thuis een sticker. Kaart vol is een cadeautje/ iets lekkers/ iets samen doen.
Daarbij: je hoeft niet naar een psz te gaan om goed op school te kunnen starten. Ook kinderen die nooit naar psz of kdv of gastouder zijn gegaan, hebben een goede/ makkelijke/ soepele start op school. Het een is niet aan het ander verbonden. En andersom ook niet: mijn oudste zat vanaf 6 maanden al op de creche maar heeft bij de start op school toch echt dagenlang flink gehuild bij het afscheid net zolang totdat ik op de gang stond, dan was het over.
Rozenstruikje
Meerdere ochtenden
Niet kiezen voor 1 ochtend.
2 of 3 ochtenden achter elkaar kan helpen om sneller te wennen en zich veilig te voelen op de psz.
En lukt het echt niet. Het is echt geen must voor een kind om naar de psz te gaan. Niet alle kinderen 'zijn geschikt" voor een psz of kdv. Ze voelen zich daar gewoon niet prettig.
Groeten JOER.
Zegt toch niets over school later
Mijn kinderen zijn nooit naar een peuterspeelzaal geweest maar wel naar het kinderdagverblijf. Oudste huilde daar nooit bij het afscheid. Keek niet op of om als ik hem wegbracht of hem weer ophaalde. Nummer twee zette het dagelijks op een brullen bij het wegbrengen. Nummer 3 en 4 weer anders. Maar dan school. Oudste vond school helemaal niets. Zat verloren op een stoeltje. Huilde en kon heel dramatisch doen als eens een keer vergat te zwaaien of als hij niet had gezien dat ik gezwaaid had. Nummer twee daarentegen (onze bruller op het kdv) stormde vanaf dag 1 zijn klas binnen. Hij zag mij niet eens meer staan. Gezwaaid heeft hij nog nooit en hij zit nu in groep 3 en ik hoef hem niet eens meer naar school te brengen. Het liefste doet hij alles zelf (het is dat ik hem daar nog wat te jong voor vindt maar anders ....).