Kindermishandeling
Een paar dagen geleden hadden we in ons gezin een algemeen gesprekje over kindermishandeling (wat is het, waarom mag het niet etc). Er was geen specifieke aanleiding voor het onderwerp, we kwamen er al pratende op. Opeens zei mijn dochter (bijna 9) dat een van de leidsters op de NSO haar had gevraagd of er bij haar thuis sprake was van kindermishandeling. De Engelsen zouden zeggen: that remark went down like the Titanic. Dus ik haal diep adem en begin allerlei vragen te stellen, zoals wanneer dat was gebeurd, wat eraan vooraf ging, waar dat gesprek zich afspeelde, wat ze had gezegd en wat er verder nog was gebeurd. Voor zover man en ik kunnen reconstrueren, is er op de opvang eerst in het algemeen gesproken over kindermishandeling en is toen een aantal kinderen door deze leidster apart genomen en hen gevraagd of er bij hun thuis sprake is van kindermishandeling (doen ze bij jullie thuis aan kindermishandeling, zei mijn dochter). Volgens mijn dochter moest dat gesprekje apart omdat het anders zielig zou zijn als de andere kinderen het zouden horen (of iets dergelijks). Mijn dochter heeft vervolgens ontkennend gereageerd en toen was het gesprek afgelopen. Dit heeft zich een aantal weken geleden afgespeeld. Verder wilde ze er niets meer over zeggen.
Natuurlijk hebben we meteen geprobeerd de betreffende leidster erop aan te spreken, met als startpunt 'gut, we hebben dit en dat gehoord van onze dochter, hoe is dat eigenlijk gegaan?'. Helaas, deze leidster is net met zwangerschapsverlof. Nu willen we contact opnemen met de vestigingsmanager. Omdat ik verder totaal geen idee heb hoe we dit verder kunnen aanpakken, heb ik ook een afspraak gemaakt met mijn huisarts. Mijn levensgrote vragen zijn: is dit een gebruikelijke gang van zaken bij de opvang en vooral: wat moeten wij hiermee als ouders? Ten overvloede: wij zijn een gewoon gezin met 2 kinderen die absoluut niet worden mishandeld (het idee alleen al!). Ik ben best wel aangeslagen door dit hele verhaal.
Groetjes, Catootje
Niet normaal
Zucht, leidster of BSO met een project, een vriendin van me heeft dat met de school van haar kinderen. De ib-er heeft een cursus gehad over het herkennen van huiselijk geweld op school en er worden nu regelmatig kinderen uitgehoord, ook die van haar, en ze krijgt er een punthoofd van. Ze is, mede vanwege dit gedoe wat nu al een jaar duurt, op zoek naar een andere school.
Nee, dit is niet normaal, dit is zoeken naar de befaamde zoveel procent die mishandeld zou worden en die maar niet opgespoord wordt.
Nuchter blijven
Omdat je er niet bij bent geweest en kinderen soms de dingen niet zo genuanceerd kunnen navertellen, zou ik me niet zo dik maken. Of er moeten andere dingen spelen waardoor je niet zo veel vertrouwen hebt in deze NSO.
Vreemden
Hoe goed te beargumenteren ook, hoe graag vreemde hulpverleners ook met je kind alleen willen spreken om een kind de kans te geven zich te onttrekken aan een mishandelingssituatie, het werkt niet, en ik moet er tegenwoordig ook een beetje om lachen. Waar ik bij ben bieden ze dochter hun mobiele nummer, kom naar mijn spreekuur, je kunt altijd met mij praten. Maar dochter praat niet met vreemden. Duurt namelijk nogal lang voor ze aan vreemde mensen gewend is, kan ze niet inschatten en dus vertrouwen. Dat is nou precies waarvoor we dan bij die mensen zijn. Lach ik maar even stilletjes om en zit er dan hevig mij niet bemoeiend bij want stel je voor dat ik er een opmerking over maak.
Huisarts?
Dat je naar de NSO stapt met vragen vind ik logisch. Maar wat moet je bij de huisarts? Het zou niet in mij opkomen.
Ik vind eigenlijk
dat je nogal heftig reageert. Om te beginnen had ik gewoon aan dochter gevraagd wat ze daarop verteld heeft aan leidster. Maar verder zou ik mijn schouders er over ophalen.
Ik niet koentje
Ben je bekend met het verhaal de Schiermonnikoogse politiechef en zijn dochter?
Ik vind het ronduit griezelig als volslagen leken dit soort vragen gaat stellen. Kan me ook niet voorstellen dat dit in het protocol van het kdv staat. En als dat wel zo is zou ik gauw wegwezen daar.
Wegwezen
Is helaas onmogelijk. Het protocol Kindermishandeling is overal ingevoerd en er worden workshopjes over gehouden met name vanwege het belang om die gezinnen op te sporen waar kinderen mishandeld worden, die ze ondanks draconische maatregelen maar niet kunnen opsporen en daarom alle meewerkende en hulpvragende ouders maar mee zieken. Ik zou gewoon vragen of er soms onlangs een workshopje kindermishandeling is gehouden en dan opmerken dat je hoopt dat de sfeer daardoor niet verziekt word want het gevolg kan zijn dat ouders en leiding elkaar met wantrouwen gaan bejegenen en zich in gaan dekken en dat kan niet goed zijn voor de kinderen.
Overal protocollen
http://www.nji.nl/eCache/DEF/1/24/262.html
Bijna iedereen mag zich tegenwoordig zorgprofessional noemen, en er is ondertussen een heel leger van theemutsen en gedragsdeskundigen opgericht om jacht te kunnen maken op gezinnen en kinderen om daar onterechte zorgmeldingen op los te kunnen laten, de zorgvuldigheid wordt hierbij volkomen uit het oog verloren denk hierbij maar aan de laatstelijk toegevoegde zorgprofessional in de huid van dierenarts!! Wie volgt?
http://medicasterplein.nl/index_bestanden/valsezorgmeldingen.htm
Onveilig
Ik maak me om een aantal redenen zorgen. Op de eerste plaats omdat die leidster een reden heeft gehad om juist mijn kind eruit te pikken en apart te ondervragen (welke?). Op de tweede plaats omdat ze hierover niet met ons heeft overlegd naderhand (waarom niet?). En op de derde plaats omdat ik niet weet wat deze leidster hier verder mee heeft gedaan of gaat doen en wat er nu genoteerd staat in het dossier van mijn kind (en wie leest dat nog meer?). Alles bij elkaar geeft mij dat een onveilig, naar gevoel. Je wordt indirect ergens van beschuldigd terwijl je van niks weet en je niet kunt verdedigen.
Inmiddels is die leidster met zwangerschapsverlof, de vestigingsmanager is met vakantie en de vervanging komt pas morgen. Wordt vervolgd.
Goh
hoort dit ook al bij na schoolse opvang?? gesprekjes apart voeren om te kijken of het kind mishandeld word??
Mijn eerste ingeving is: "waar bemoeien ze zich mee??" laat ze lekker bezig houden met knutselen, spelletjes spelen en leuke dingen doen met de kinderen dan gesprekken voeren over zo'n onderwerp.
Ik zou echt boos zijn, want dit slaat echt nergens op!
Het valt inderdaad mee
Heb net de leidster aan de telefoon gehad en die heeft zich volop verontschuldigd dat ze ons niet meteen op de hoogte heeft gebracht. De reden dat ze dochter ernaar heeft gevraagd, is dat ze denkt dat dochter (9) al in de prepuberteit zit en verder erg 'vrij' is en nogal met jongens en zo bezig is. Dat laatste klopt ook wel, dochter heeft verkering en is dol op strips als 'Noortje'. Over dat 'vrije' heb ik geen idee, maar wij zijn als gezin inderdaad niet preuts. Wat de leidster overigens als een groot pluspunt ziet. Maar om helemaal zeker te zijn dat het bij haar ontwikkeling hoort, heeft ze dochter toch gevraagd of ze het aan haar zou willen vertellen als er iets aan de hand is thuis. Het antwoord heeft haar helemaal gerust gesteld en daarom heeft ze verder ook geen actie ondernomen. Ze had ons natuurlijk wel op de hoogte moeten brengen en daar heeft ze zich nu voor verontschuldigd.
Voel me nu erg opgelucht en ik ben blij dat ik het ter sprake heb gebracht bij de bso. De vervangster van de vestigingsmanager viel trouwens ook bijna van schrik van haar stoel, dus die vond het helemaal niet vreemd dat we er zelf zo mee zaten. Poeh, nu nog even bijkomen....
Overdreven; bijkomen
En die huisarts?
Het zal wel aan mij liggen maar ik vind echt dat je idioot nerveus reageert. Dat je erover spreekt met de NSO snap ik. Dat je het nodig vindt het hoger op te zoeken ; oké. Maar dat je er zo vreselijk van bij moet komen....Als er ergere dingen in je leven gebeuren dan dit...
Ergere dingen
Oh ja, er gebeuren wel eens ergere dingen. Maar het zal wel een zwakke plek zijn, dat ik hierdoor zo geraakt ben. Denk er al een week over na waarom dat eigenlijk zo is. Mijn man wordt juist steeds bozer, die wil nu beslist een persoonlijk gesprek met de leidinggevende en leidster. Afijn, ik zal jullie er niet meer lastig mee vallen.
Ik begrijp het wel
ik zou ook boos zijn...net zoals je man maar ik was denk ik al kwaad op de stoep gaan staan 
ik zou ook de feiten willen weten, niet iedereen hoeft te bemoeien met je gezin...
Ik zou blij zijn met deze actie
Het is misschien niet helemaal handig zoals deze leidster het heeft aangepakt, maar ik zou blij zijn met deze actie, er worden nog veel te veel kinderen mishandeld en/of verwaarloosd waar niemand voor op komt!
Mens
Stel je voor Mens dat je kind iets onhandigs zegt waardoor bij die leidster alarmbellen afgaan en haar eigen fantasie op volle toeren gaat en dan een zorgmelding doet? Dan ben je voorlopig nog niet klaar met het kindermishandelingscircus en bovendien is dat geen hulp maar beschuldiging, zodat je bij iedereen over de tong gaat en er geen relatie meer hetzelfde blijft. Zelfs je familie gaat denken dat ze toch altijd wel vonden dat je iets toch anders deed dan zij en dat dat raar is en dat het dus blijkt te kloppen. Mensen die achter je rug om wat over jou gaan zeggen wat ze je in je gezicht nooit zouden doen. En misschien ben je wel je kind ineens kwijt en hebt rechtzaak op rechtzaak om daar nog iets van recht te breien.
En die mishandelde kindertjes blijven maar niet opgespoord. En steeds meer gewone ouders zijn met hele andere dingen bezig dan een onbezorgde jeugd voor hun kind. En opkomen voor je kind. Hoe stel je je dat voor?
Dat klinkt aardig maar betekent in de praktijk niets. Daar zit geen hulp of iets anders achter. Het is een hysterische miljoenenindustrie maar helpt niet tegen kindermishandeling.
Annej onderschatting
Elke kinderopvangorganisatie is verplicht bij vermoedens van kindermishandeling te handelen naar de meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld (eerder protocol kindermishandeling).
De GGD inspecteert op het in gebruik hebben van deze meldcode, en ook op de kennis ervan bij de pedagogisch medewerkers. Als je bv. in de handleiding van de meldcode leest op blz. 25 http://www.jso.nl/Docs/Pdf/20120217%20Handleiding%20meldcode.pdf
dan zul je begrijpen dat er geen zorgmelding de deur uitgaat voordat er met de ouders gesproken is. Vaak kan de zorg door de ouders al worden weggenomen, blijkt er toch iets aan de hand te zijn, dan volgen de stappen zoals voorgeschreven in het stappenplan, behorend bij deze meldcode.
Ga hier dus geen indianenverhalen neerzetten, want hierover zijn heel heldere en goede afspraken.
Afspaken
Gelukkig heb je de afspraken Mens. Natuurlijk heb ik een gesprek met de zorgmelders gehad. Ik zei nog: is dit niet een professionele valkuil? Je eigen angsten projecteren op een gezin dat bij jou om hulp komt vragen? Maar dat helderde de zaak helaas niet op en het circus ging gewoon van start. Want ontkennen helpt niet, zeggen dat het niet waar is wat de hulpverlener vermoed. En als de vermoedens maar erg genoeg zijn gaan ze ervoor.En dat je voor hulp kwam is dan jammer je hebt er nu een nog groter probleem bij.
Tegen stemmen
Fijn zou zijn als de gevolgen van dit circus ook behandeld zouden worden in die workshopjes. Of dat er organisaties zijn die melden niet mee te doen. Gewoon omdat het er voor ouders en kinderen veel te onveilig zou worden als de medewerkers hun onderbuikgevoelens zouden laten spreken en dan gaan zorgmelden. Er zijn er die dat goed kunnen maar er zijn ook medewerkers die een te grote fantasie hebben en dat wil je ouders en kinderen gewoon niet aandoen. Zou fijn zijn.
Wat een wantrouwen
AnneJ, juist door het verplicht stellen van het gebruiken van de meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld wordt er alles aan gedaan om zorgvuldig om te gaan bij het vermoeden van mishandeling/verwaarlozing/huiselijk geweld. Daarmee krijgt fantasie van wie dan ook nl. geen enkele kans!
En over welke 'workshopjes' heb je het?
Jij wilt dat organisaties gewoon melden 'niet mee te doen'? De Wet Kinderopvang verplicht elke kinderopvangorg. het protocol/de meldcode te gebruiken, daarin is gelukkig geen keuze.
Ik vind dat jij wel heel erg wantrouwend bent, waar komt dat door? Medewerkers kunnen/mogen helemaal niet een melding doen bij het AMK zonder eerst het stappenplan in het protocol te hebben doorlopen, dat is er nl. niet voor niets en voorkomt dat er zomaar gemeld wordt. Als er toch een melding komt dan zijn de vermoedens reeds besproken met de ouders en zijn deze zeer gegrond. Let wel, vermoedens.
Fantasie mens
Zorgvuldigheid zou fantasie voorkomen? Dat is een onlogische redenering. Zorgvuldigheid in het protocol maar geen zorgvuldigheid in het contact met ouders. Dat is toch gewoon een ja en nee verhaal waarin al die hulpverleners elkaar gaan indekken. Het gaat hier niet om feiten maar om vermoedens. De meeste hulpverleners hebben helemaal geen idee dat hun onderbuikgevoelens kunnen voortkomen uit hun eigen innerlijke dynamiek en onbegrip. En al helemaal niet als het ook nog om kinderen gaat met een ontwikkelingsafwijking als autisme. In een protocol voor kindermishandeling wordt daar helemaal geen rekening mee gehouden en in de rapporten van de kinderbescherming ook niet. En hulp is er al helemaal niet na melding. Zeker geen deskundige hulp. Dus weet goed in welk wespennest je een gezin stort met zo'n melding uit alle goedheid van je hart. Je wordt zelf een kindermishandelaar als je die valkuil niet inziet.
Dappere hulpverleners
Als de RIAGG Rijnmond verlenen zelf hulp als er eens iets is want met een melding gooi je ieder kind en gezin in het diepe. En lees ook eens de kritiek van Sven Sneijer op Jeugdzorg Darkhorse. Dat zijn niet de zogenaamde incidenten of ouders waar je in het belang van het kind ook weleens tegenin moet gaan. Dat is gewoon staatsterreur.
Tja, vroeger dacht ik ook dat het goed is om als ouder hulp in te roepen. Daar heb ik wel een harde les geleerd. Iedere omstander of hulpverlener kan jou en je gezin voor jaren in de sores sturen waarbij het probleem waar je voor kwam gewoon verbleekt.
Frustratie
AnneJ, tegen zoveel frustratie kan ik inbrengen wat ik wil, maar binnenkomen zal het bij jou niet, ik stop er dus mee.
Jammer mens
Hopelijk kun je mij toch een beetje in je achterhoofd houden als je als professional van plan bent om een melding te doen: wat gaat dat dit kind en deze ouder helpen? En dan toch maar te besluiten om zelf naar een manier te zoeken om te helpen.
Annej
Een goede professional doet niet anders dan kijken naar elke specifieke situatie, blijkbaar heb jij het niet getroffen, ik ken gelukkig veel situaties waarbij een melding niet nodig bleek te zijn, en een gesprek met de ouders net het juiste duwtje was om de ouders zelf hulp te laten zoeken. Helaas is dat niet altijd het geval, en zit een kind toch in de knel, en dan is een melding de enige juiste manier om dit kind en de ouders te helpen.
Hulpverlener
Overal heb je goede en minder goede hulpverleners en het staat helaas niet op hun voorhoofd. Dus een gewaarschuwd mens telt voor 2 denk ik dan maar. Want de consequenties zijn anders niet te overzien.