Gelukkige tijd op het kdv?

Perfecte wereld

In een perfecte wereld zijn alle kinderen gelukkig op crèche, school en/of bij de oppas. Maar in het echt verschilt het dus enorm.
Sommige kinderen hebben wat meer moeite ermee dan anderen. Mijn oudste was zo, en mijn jongste helemaal niet. Op dit moment zijn het twee blije, sociale kinderen die het naar hun zin hebben op school.

Dus hou voor ogen: het komt goed! Maar soms kost het wat meer moeite, niks mis mee

Moraal van mijn verhaal: probeer toch meer los te laten. Jouw twijfel "voelt" je zoontje ongetwijfeld, het zijn net spiegeltjes wat dat betreft.

Liever thuis of ongelukkig

Is je kind gewoon liever thuis of heb je het idee dat hij echt ongelukkig is bij het kdv?
Is je kind liever thuis, vermaakt hij zich goed op het kdv maar loopt hij daar soms tegen moeilijke situaties aan, dan zou ik zeggen; doorzetten en loslaten.
Heb je echt het idee dat hij zich ongelukkig voelt dan zou ik zeker zoeken naar andere oplossingen. Dan heb je gelijk dat je zegt dat het geluk van je kindje voorop staat.
Zelf heb ik gemerkt dat alle drie mijn kinderen op het kdv periodes hebben gehad dat ze het er moeilijk hadden. Ik heb nooit het idee gehad dat ze echt ongelukkig waren maar ze hebben wel periodes gehad dat ze liever thuis waren, huilend afscheid namen en het ook gedurende de dag soms moeilijk hadden. Dit is voor mij geen reden geweest om rigoreuse maatregelen te nemen. Wel om het extra goed in de gaten te houden, problemen op het kdv bespreekbaar te maken en te verwachten dat er op bepaalde punten rekening wordt gehouden met mijn kind. Ook heb ik mijn oudste bijvoorbeeld wel eens thuis gehouden als er alleen vreemde leidsters waren, ben ik voor middelste van dag gewisseld omdat er 1 dag in de week was die zo druk was dat zij zich onveilig voelde en breng ik jongste nu geen halve dagen meer omdat hij daar moeite mee heeft ('s middags binnen komen).

Is het niet de leeftijd?

Mijn dochter is nu bijna 3,5 jaar en vindt het kdv ook niets meer aan. Ze huilt dramatisch bij het afscheid nemen en heeft er best vaak buien. Aan de andere kant vind ik het zelf erg belangrijk dat ze juist zo vlak voor de basisschool leert om in een groep te functioneren en om in een omgeving te zijn die ze zelf misschien als minder dan ideaal ervaart.
Ik houd het net als jij in de gaten, maar houd ook in mijn achterhoofd dat dochter een tragisch-dramatische neiging heeft en dat ze thuis vaak vrolijk vertelt over vriendinnetjes op het kdv. Als ik haar ophaal, huilt ze ook nooit, ze is altijd bezig. Heb je wel eens je zoontje stiekem geobserveerd als je hem kwam ophalen? Hoe kijkt en doet hij dan?
Groetjes
Massi

Misschien inderdaad leeftijd

Mijn zoon had vanaf zijn derde ook regelmatig dat hij riep dat hij niet naar het kdv wilde. Af en toe ging hij ook aan mijn been hangen bij het afscheid. Nadat hij afscheid had genomen (verhuisd en naar school, dat vond ongeveer tegelijk plaats) heeft hij het nog vaak vol weemoed over de creche gehad, we hebben nog een keer een kaart gestuurd, kortom: hij had het er prima naar zijn zin. Op zo'n dag zelf was er ook eigenlijk nooit een probleem en het kwam ook nog wel eens voor dat hij niet mee naar huis wilde omdat hij net druk was met iets als ik m kwam halen.

Dus misschien is het inderdaad de leeftijd. ik zou de leidster eens vragen hoe het gaat als jij er niet bij bent. Grote kans dat het allemaal meevalt.

Groeten,

Temet

Leidster

Hallo,
Ik werk dan wel niet op een KDV maar ben wel al jaren leidster op een peuterspeelzaal.
De reden waarom ze heel erg vaak hoort van ouders dat hun kind rond het derde jaar ineens moeite lijkt te hebben met KDV of PSZ is dat ze veel meer gaan beseffen wat er gebeurt. Het klikt ineens in hun koppies, "hey mama is echt weg en ik blijf hier" de emoties die hierbij loskomen kunnen ze echter nog helemaal niet onder woorden brengen laat staan ze begrijpen.

Hierin kunnen leidsters en ouders echter wel heeeeeeeeeeeeeeel veel bijdragen.
Wees als ouder altijd duidelijk in het feit dat je weg gaat, neem kort en duidelijk afscheid (ga niet 10 minuten lang zeggen "mama gaat nu he en ik kom je straks weer halen"). Zeg ook wat je gaat doen, als je kindjes snapt dat je werkt zeg dan ook dat je gaat werken en je terug komt als je werk klaar is, snapt je kindjes dat niet som dan op wat er thuis allemaal moet gebeuren voordat je je kindje weer komt ophalen, maak het echt voor hem/haar gebruik wat bekent is.

Verder is het voor jezelf ook niet makkelijk je kind huilend of krijsend achter te laten, vraag de leidster of het goed is dat je over een half uur terug belt om te vragen hoe het gaat. Is het echt een serieus drama waar geen verandering aan komt, probeer je kindje wat eerder op te halen, zo went hij/zij er wel aan dat je weg gaat en weg moet (gaat met 4 jaar toch gebeuren).

Maar heel belangrijk vind ik in dit alles altijd wel, ALS je als ouder GEEN vertrouwen hebt in het KDV ofPSZ of in de leidsters, als je niet achter staat hoe hun troosten, wat hun regeltjes zijn, hoe hun omgaan met bij brengen van normen en waarden enz enz. VOELT HET NIET GOED GA DAN WEG
het heeft geen nut om je kind ergens te laten waar jullie ongelukkig van worden, ook helpt het je kind niet als hij/zij zich onveilig gaat voelen hierdoor want dadelijk MOET het wel de hele dag naar school
Hoop dat dit wat helpt, groetjes en succes