Op een gezond tempo naar een gezond BMI

@Ysenda: Er is nu een Vlaamse dame die elke dag een marathon loopt. Dus...blijkbaar kan dat wel elke dag. Zie hier: https://my.raceresult.com/271503/#1_1F143A Gekkenwerk zou ik zeggen, maar ja...
Ik zou denk ik 5 setjes kleding per seizoen echt saai vinden, maar goed zo doet iedereen wat past en ik hou van afwisselen. Grappig dat je gebruik maakt van foto's van jezelf waar je je mee vergelijkt en dat dat motiverend werkt voor je. Ik paste ooit op iemands huis en kwam toen dat soort foto's tegen...(in het nog-niet-echt-digitale-tijdperk was dat) Best gek om te zien vond ik. (van iemand anders in ieder geval)

@RandomWriter: Wat goed dat het ondanks de gekke omstandigheden op je werk en met alles er omheen  toch gelukt is om te sporten! En dus om de regie te behouden ...ik krijg wel een beetje jeuk van dat soort terminologie  moet ik zeggen. Heb je je motorpak al uit de kast getoverd? Het zou wel heel stoer zijn als je er weer in weg kunt scheuren! Ben je qua lichaamsvormen nog hetzelfde als in de tijd van het pak? 
Hoe staat het met de ontbijtgranen, lukt het? 

@Bananenbrood: Wat fijn dat je weer kunt hardlopen! Ik hoop dat het lekker gaat! Loopscholing...tja...dat is inderdaad moeilijk om zelf te doen want je kunt nu eenmaal zelf niet zien hoe je loopt en wat je doet. Wat moet je veranderen, is het wel iets waarbij het helpt dat je erover nadenkt? (soms helpt korte tijd je bewust zijn van wat je moet veranderen al om het op lange termijn ook ingesleten te laten raken...snap je wat ik bedoel? Bijvoorbeeld stel dat je je pasfrequentie moet verhogen dan helpt het om bijvoorbeeld 5 minuten lang daar bewust op te letten (door je armen snellerte bewegen/meer te gebruiken) en dan hoop je dat je daar tzt aan kunt denken als je moe en traag wordt: oh ja
..pasfrequentie omhoog) En hoe is het met je kombucha? Wat leuk datje geïnspireerd raakte door methode-Moosey! 

@Grietje: Wat goed dat het goed gaat en dat je mooi stabiel blijft! Het zou fijn zijn als het voor je broer ook positieve effecten heeft, het starten met medicatie. Gaat je broer geen onderzoek laten doen naar de mutatie? De kans is natuurlijk wel groot dat hij ook erfelijk belast is. Maar misschien vindt hij dat dat weten hem niks extra's oplevert? Er stond deze week een mooi interview in volgens mij Trouw met "jouw dokter", ik vond het leuk om te lezen. 

@JEMMER: Fijn dat je steun haalt uit de epistels hier! En echt...lief zijn voor jezelf!  (ook al is dat vaak veel makkelijker gezegd dan gedaan)  

@Moosey: Ik hoop dat het goed gaat met je deze week en dat de pijn enzo meevalt. (had zijdelings wat gelezen)

Hier gaat het goed. Ik weet opeens weer hoe het ook alweer moest allemaal en snap haast niet waarom dat de afgelopen maanden zo lastig was. Maar ik moet me wel steeds bewust zijn van... Gisteren was het later dan gepland en ik was op het station. Opeens stond ik in de AH to go bij de kaascroissantjes...en ik had al bijna gepakt...tot ik bijtijds bedacht wat mij: als ik op het station ben en ik heb zin in kaascroissantjes, dan....-plan was. Vervolgens voerde ik dat plan uit en liep ik naar buiten met een veel verstandigere keuze!  En 1x raden...uiteindelijk heb ik dat niet eens gegeten onderweg want ik had allerlei eten bij me. (fruit, tomaatjes,volkoren cracker...) Dat was genoeg om te overbruggen tot thuis waar ik mijn avondeten had. Dus dat wat ik gekocht had ging vandaag ook weer mee de trein in...en staat nu ook weer thuis in de koelkast. Ik ben benieuwd wanneer ik voor de bijl ga. Het is in ieder geval nog een maand houdbaar dus het komt vast wel op. Sporten gaat ook prima maar vooral dus het bewuste keuzes maken. Gisteren kreeg ik collega's mee voor een lunchwandeling en toen zij ivm een beetje regen de bus wilden nemen, zei ik "prima maar ik ga lopen"...en toen liepen ze toch ook maar mee. Volgens mijn horloge ben ik nog steeds overbelast maar die moet gewoon weer wennen aan wat ik normaal altijd doe na die paar weken heel weinig kunnen doen dus hopelijk is het komende week weer hersteld.

@Bananenbrood: Er zijn zooveel lastige momenten...en op dit monent lukt het mij niet altijd om ze bijtijds te herkennen. Maar soms ook wel en dan ben ik daar ook wel trots op. Ik merk wel dat het echt om een hele serie gedachten gaat.

Gisteravond ook, ik was laat terug uit mijn werk en had dus honger. Ik had geluncht met een salade met peulvruchten en groente, maar later wel een stukje taart gegeten. Mét slagroom. Keurig overdag ook fruit gegeten, paaseitjes laten liggen (dat was zogenaamd de beloning bij een werk-quiz...), ook bedacht waar op mijn werk een aangebroken chocoladereep lag...maar die laten liggen want ik wist dat ik taart zou gaan eten. En ik heb toch ook het idee dat ik soms bloedsuikerschommelingen merk: Ik kan letterlijk het gevoel hebben van een gat in mijn buik en dan MOET ik eten. Mijn glucosewaarden heb ik nooit hoeven meten (gelukkig ook wel) maar soms ben ik toch nieuwsgierig. Het is dan dus vrijwel onmogelijk om nog iets verstandigs te kiezen want ik ben dan te laat voor een rationele beslissing. Biologisch gezien kan dat ook echt kloppen. De kunst is natuurlijk om bijtijds te eten zodat die schommelingen voorkomen/beperkt worden en dat is me heel lang ook prima gelukt alleen nu weer even moeilijk. Uiteindelijk heb ik gisteravond dus met honger boodschappen gedaan en ondanks dat ik heel veel zin had in drop en ik om allerlei redenen vond dat ik "wel iets lekkers verdiendhad", ben ik naar buiten gekomen met alleen dat wat ik nodig had. Dus ik at keurig volkoren brood zoals ik gepland had en voor komende dagen heb ik aan gezonde basisdingen genoeg in huis zodat ik in principe niet nog een keer met honger boodschappen hoef te doen deze week. Keurig plan, al zeg ik het zelf. Alleen na mijn avondcollege deze week nog even zonder omwegen van de universiteit de trein in...dus niet via een of andere stationseetgelegenheid die heel graag willen dat je Iets Koopt Voor Onderweg en daar op allerlei manieren op inspelen, zoals we allemaal weten.
Ik tel een beetje af totdat ik mijn diëtist weer zie. (volgende week) Soms weet ik ook niet wat ik met haar ga bespreken. Dan denk ik: Wat voor beeld ga ik bij haar nu schetsen van de afgelopen periode? Ik heb in mijn omgeving gedeeld dat ik een afspraak heb gemaakt en de mensen met we ik dat heb gedeeld, weten dan wel hoe laat het is. Er is lof voor dat ik naar haar toe ga en ook begrip voor waarom ik het nu lastig vind allemaal. Want écht, lieve mensen...studeren naast je baan (..natuurlijk ben ik minder gaan werken om dit te kunnen doen...) en ook nog voor jezelf willen zorgen...is pittig. Gek genoeg heb ik maar deels lof voor mezelf. Ergens is toch dat stemmetje die mezelf verwijt waarom het zo ver gekomen is. 
Maar ik weet ook heel goed hoe het zit want ik moet keuzes maken. Soms, zoals gisteravond, is de keuze dus een studieopdracht maken en inleveren en helaas: mijn geplande nog even sporten (mijn horloge eindigde op 88%, eigenlijk wil ik de 100 halen...) schoot erbij in omdat een familielid belde en ik daarna liever naar bed wilde dan nog de geplande krachtoefeningen te doen. Wat had ik kunnen doen om de 100% te halen? Natuurlijk, lopend bellen, rondjes door mijn huis waar niet overal even goed bereik is. (ook al is mijn huis niet groot) Of toch nog naar buiten om te bellen...maar ik wilde het gesprek eigenlijk liefst afkappen omdat ik op weg was naar mijn bed en heel veel behoefte had aan Even Niks. En ik had toch al 13.000 stappen gezet met werken en reizen. (OV, lopen)
Respect voor als je dit helemaal gelezen hebt. Bottom line is misschien toch dat ik doe wat kan, ook al voelt dat soms als niet genoeg. En dat ik al bewust heel veel keuzes maak. 

@Moosey: Klinkt heerlijk, dat je letterlijk het gevoel hebt van een meer open blik en meer licht in je ogen. Ik ben benieuwd hoe snel dat went. Mooi dat de zonnige dagen er aan komen!
Wel een heftig weekje voor jou/jullie achter de rug weer, kreeg ik zijdelings mee in het watetenwevandaag-topic. Ik hoop dat het je gelukt is om mild voor jezelf te zijn want inderdaad...ik kan me zo voorstellen dat je toe bent aan even geen gezeik. Of inderdaad even de ruimte dat er een beetje voor jou gezorgd wordt, in plaats van toch weer andersom. 
Weegschaalschommelingen...horen er ook bij he. En die 74 was vaat ook geen toevalstreffer maar verschijnt tzt vast weer! Natuurlijk geen doel op zich, maar toch wel leuk om te zien. (...dat blijf ik ook een strijd vinden in het anti-dieetcultuur-denken overigens)

@RandomWriter: Blijkbaar was het weekend te druk voor een reflectie op al je beslommeringen want het bleef stil in het topic.  Wat heerlijk die all-time-low. Heb je je motorpak al wat meer naar voren gehangen in je kast...? 
Sterkte met de werkstress, hopelijk zit er wel perspectief aan wanneer dat eindigt.

Ik heb me trouwens aangemeld voor 30 dagen gezonder, grappig dat ik daar niets over gedeeld heb hier. Het klinkt een beetje als een crashdieetmethode, maar is het tegendeel. Degene die naar voren geschoven wordt om dat te trekken, is een van mijn favoriete voeding-en-gedrag-wetenschappers, Roel Hermans. Dus ineens had ik vorige week geen online college, maar zat ik in een webinar. En dan zie ik ook wel dat ik het allemaal weet en heel vaak ook al toepas. Maar toch ook even 30 dagen gezonder als stok achter de deur. Omdat ik nu dat extra zetje en die extra aandacht nodig heb, denk ik. Omdat het me kan helpen. Het gaat overigens over dat je deze maand gebruikt om jezelf een gezonde gewoonte aan te leren. Wat dan ook. Hele kleine dingen, zoals we hier ook roepen. Voorbeelden die werden gegeven gingen ook over "afspreken met familie/vrienden" of "de natuur in". Maar meer bewegen of gezonder eten werd het vaakst gedaan. Wel heel goed dat er ook aandacht is voor hele andere (ook heel belangrijke) doelen. En dus een groter hoofddoel maar daarbinnen iets veel kleiners.
Misschien had ik beter iets met beter slapen kunnen kiezen als doel.  (zoals: een uur voor bedtijd alleen ontspannende dingen doen...dus geen studieopdrachten of ingewikkelde telefoongesprekken...oh wacht, is dat het probleem? )
Dus ik ga nu wel weer proberen verder te slapen. Maar niet voordat ik de ossenworst die ik gisteravond had gekocht, in de koelkast heb gelegd. 

Dag allen! Ik laat ook weer wat van me horen.

Anijs, vorig weekend had ik inderdaad weinig rust helaas. De stress had ermee te maken dat ik afgelopen week dus een congres had in het buitenland, en hier met mijn leidinggevende heen zou gaan. Door omstandigheden stond het nog tot aan het moment op het vliegveld op losse schroeven of hij mee zou gaan, en was er een kans dat ik alleen erheen zou moeten. Ik heb wel eerder gereisd en wel eerder alleen gevlogen, maar voor werk voelt dat toch anders dan voor vakantie. Ik ben van de inhoud en hij van het netwerken, en als ik iets niet kan is dat netwerken. Dus daar kwam voor mij veel stress achter weg, daarnaast kwam er door dezelfde omstandigheden veel extra werk op mijn schouders terecht in de weken ervoor. Kortgezegd: ik heb stijf gestaan van de stress totdat ik uiteindelijk in het vliegtuig zat en bleek dat hij wel mee zou gaan. De drie dagen daar waren extreem intensief, ook wel heel bijzonder om mee te maken en ik heb ook echt wel genoten. Maar erg weinig geslapen (en dan bedoel ik écht weinig) en wel volop aan staan de hele dag door. Gisteren teruggekomen, en afgelopen nacht 12 uur geslapen. Ben vandaag alsnog gesloopt, ik zit nu op mijn bureaustoel en eerlijk gezegd voelt het alsof ik op een boot zit. Wilde eigenlijk gaan hardlopen met dochter, maar ik twijfel of ik er lichamelijk wel goed aan doe. Misschien moet ik het uitstellen tot dinsdag.

Heb jouw hele stukje gelezen, en ik lees vooral (af en toe ook wat tussen de regels door) dat je vindt dat je het beter moet doen. Terwijl je al zoveel goede beslissingen neemt, je zit zelfs op een drukke dag al op 88% en vindt dan nog dat je eigenlijk die 100% had moeten halen. Tenminste, dat is wat ik eruit haal. En het is goed om te streven naar die 100%, maar je moet ook beseffen dat er altijd dagen zullen zijn waarop dat niet lukt en dat dat oké is. Ook als je achteraf manieren kunt bedenken waarop je het die dag misschien wel had kunnen halen. Ja leuk, maar die dag komt niet meer terug dus dat kun je niet meer veranderen. Je baalt van iets, en vervolgens baal je weer van het feit dat je ervan baalt. Klinkt als een vicieuze cirkel  . En die cirkel herken ik natuurlijk ook wel. Mij helpt het vaak het beste om er gewoon even een streep onder te zetten, en letterlijk iedere dag opnieuw te beginnen. Niet meer nadenken over wat er in de dagen ervoor beter had gekund. Daar heb je zo weinig aan, je weet namelijk prima wat jouw valkuilen zijn en hoe je die achteraf had kunnen voorkomen. Gewoon op de nieuwe dag weer beginnen met het nemen van goede beslissingen. En niet het onmogelijke van jezelf vragen! Zoals je zelf al zegt, werken en daarnaast een opleiding doen is echt wel heel veel. Je hebt niet ineens 30 uren in een dag, je moet alles wat je daarvoor deed ineens in minder uren gaan proppen. Dat lukt echt niet onbeperkt. Bottom line : je doet het gewoon al heel goed, en hier even met jouw diëtiste over sparren gaat je echt helpen, daar ben ik van overtuigd!

Moosey, heel herkenbaar wat je zegt over dat alleen zijn en dan gaan snaaien, ik heb dat ook heel erg. Momenteel zijn er weinig momenten waarop ik alleen ben, en als ik alleen ben, heb ik ook sneller de neiging om daar even ongegeneerd 'gebruik van te maken'. Niemand die er dan wat van zegt als ik net iets meer neem dan normaal.
Fijn dat jouw lief weer thuis is, en dat je even wat dagen vrij hebt! Lekker weer sporten, dat kun je toch wel missen hè? Goed teken!

Hier heb ik me op reis heel goed kunnen gedragen, gelukkig was er ook best wat westers eten. Ik heb vooral ook weinig gegeten (wel genoeg natuurlijk), ook wel grappig, eerder zou ik me bij zo'n ontbijtbuffet volledig te buiten gaan aan lekkere dingetjes. Nu heb ik  alleen de gewone yoghurt genomen met wat stukken ananas. En niet het gevoel dat ik iets heb gemist eigenlijk. Ik kan wel goed merken dat nu de knop echt om is. Vlak voordat ik ging zat ik zelfs al onder de 82 kg, nu weer even ietsje erboven maar denk niet dat ik er echt veel bij heb. Dat heeft meer te maken met dat mijn darmen weer even moeten acclimatiseren van het reizen. Ik blaas altijd volledig op tijdens zo'n vliegreis. Moet ook wel zeggen dat ik veel eerder echt wel genoeg heb. En we hebben veel gewandeld, volgens mij in drie dagen bijna 60.000 stappen.

Ik heb er weer zin in, de grootste stress is nu voorbij, ook op het werk komt het nu waarschijnlijk weer in een iets rustiger vaarwater. Ik denk dat ik zo toch mijn hardloopkleding aan ga doen, en even met dochter een klein rondje ga rennen. Wel leuk, ze was afgelopen week zelfs zonder mij even geweest. Ook zij begint er dus echt wel lol in te krijgen!

Anijs, je vroeg nog naar mijn motorpak, ik heb 'm nog niet aangehad. Ik wacht nog even tot ik rond de 80 kg zit, dat woog ik ook ongeveer toen ik 'm kocht. Toen zat ie wel redelijk strak overigens. Maar het voelt wel alsof ik er dichterbij zit dan ooit in de afgelopen jaren! Fijn!