Vreemde droom
Vanaf ongeveer december heb ik een zeer regelmatige droom, of misschien wel een nachtmerrie. Ik droom dan dat ik een pil ben vergeten in te nemen en dat ik nu doodga. Meestal raak ik dan volkomen in paniek, kan niet uit mijn woorden komen en mijn man kan dan moeilijk contact met me krijgen. Als ik dan echt wakker ben, realiseer ik me dat dit niet aan de orde is en word ik uiteindelijk wel weer rustig.
Vannacht was een variatie op het thema. Ik werd een soort van wakker na de droom, zag dat het nog geen 12 uur was en dat ik de pil nog kon nemen. Ik liep naar de badkamer en zocht in mijn toilettas naar de betreffende pil. Die er niet was, natuurlijk. Toen ik echt wakker werd, realiseerde ik me dat ook. Toch ging ik om kwart over zes weer op zoek naar de pil, al was ik er toen wel snel uit, dat het onzin is.
Mijn man is ervan overtuigd dat dit een gevolg is van de leukemie die ik heb gehad en de enorme hoeveelheden medicatie die ik moest slikken. Daarbij heb ik ook een medicijnvergiftiging gehad, waardoor ik zes maanden geen eten binnen kon houden en sondevoeding kreeg. Hij denkt dat dit een manier is voor mij om te verwerken. Ik kan me dat niet voorstellen, omdat het bijna vijf jaar geleden is dat ik de diagnose kreeg. Hij vindt dat ik psychologische ondersteuning moet vragen. Heeft iemand een idee waardoor ik regelmatig deze droom heb en zou psychische ondersteuning daarbij kunnen helpen?
dromen zijn vaak een verwerking van iets wat je onderdrukt in je onderbewustzijn bijvoorbeeld. Of stukken waarvan je dacht dat het meeviel, maar best wat impact hebben gehad. Ik heb jarenlang verwerkingsdromen gehad. En met een rode draad erin. Tot ik eraan ging werken. Droom her nog zo nu en dan, maar niet meer elke week.
ik had iemand die dromen kon analyseren. Echt heel interessant en waardevol. Bijvoorbeeld dat ik op de achterbank zat bij een bepaald persoon. Uitleg wat dat inhield, etc. Daardoor kon ik het ook bewust verwerken en veranderen.
ik ben het eens met jou man. En op zich kan het geen kwaad om erover te praten.
Het moet een zware en onzekere tijd zijn geweest voor jullie.
Heb je toen ondersteuning gehad? Vaak komt later pas de klap en het besef van wat je allemaal is overkomen.
Moet je nog vaak aan die tijd denken?
Ik denk wel vaak aan die tijd. Het heeft grote gevolgen gehad, ook al is de ziekte in remissie. Ik heb destijds, op een bepaald onderdeel, EMDR gehad. Dat heeft me wel geholpen.
het kan een verwerking van je ziekte zijn.
Maar wat ook kan, is dat je nu op een ander vlak stress ervaart. En dat je geest er in je droom een ziektesituatie van maakt, omdat dat een bekende stressor voor jou is. Kan dat, dat er op een ander vlak nu onrust in je leven is?
Die dromen of nachtmerries zijn vervelend en logischerwijs houden ze je overdag ook bezig.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat het kan helpen om EMDR te doen. Althans, mij helpt dat. Ik had laatst een ‘traumatrigger’ en vervolgens heb ik twee nachten naar gedroomd, slecht geslapen en mijn lief nogal wakker gehouden. Overdag had ik nergens last van, nou ja, van vermoeidheid/slaperigheid dan. Er stond al een afspraak bij de psycholoog en samen hebben we besloten een EMDR sessie te doen. Dat hielp.
Het is volgens mijn psycholoog heel ‘normaal’ dat er steeds weer dingen uit het verleden naar boven komen. Ik bekijk het maar zo: kennelijk is mijn hoofd nu in staat om dit van het onbewuste naar het bewuste te halen en ben ik er aan toe om er iets mee te doen. Sommige dingen zitten diep weggestopt, die komen misschien nooit meer. Sommige dingen hebben geen beelden of geluiden; deze keer had ik alleen de nachtmerries en de situatie die het trauma had getriggerd. Maar dat was voldoende om mee aan de slag te gaan.
Ik heb nog meer dan 10 jaar lang regelmatig gedroomd over het werk waar ik lang geleden na een burn-out mee gestopt ben. En nu droom ik er nog heel af en toe wel eens over. Ik denk dus dat jouw man best een punt kan hebben. Je kunt altijd eerst informeren bij een therapeut of het zinvol is om therapie te gaan doen i.v.m. jouw nachtmerries.
Heb je op dit moment ook veel stress Picunia? In stressperiodes kan er ook veel naar boven komen.
Als het blijft ,zou ik idd kijken of je terugkunt naar een psycholoog. Dan heb je het misschien toch nog niet goed verwerkt. Het is ook nogal niet niks wat je hebt meegemaakt.
Ben je nog erg bang dat het terugkomt? Dat kan ook een rol spelen wellicht. 
Ik heb wel wat stress rondom mijn zieke schoonmoeder. Maar dat speelt pas sinds Pasen en verklaart niet waarom ik vanaf december deze droom heb. Ik heb zelf ook aan EMDR gedacht, omdat het eerder zo geholpen heeft. Ik wist niet dat dit ook bij zo’n droom mogelijk was.
Ik ben niet bang dat de ziekte terugkomt. Natuurlijk wel tegen de tijd dat ik weer controle heb, maar dat lijkt me normaal. Die controles zijn toevallig wel in december.
Ik heb kennelijk toch nog wat te verwerken. Ik zal, na mijn vakantie, contact opnemen met de huisarts.
Dank jullie wel, jullie berichten hebben me geholpen.
Ik denk dat je man echt wel een punt heeft hoor. Na 9-11 droomde ik vaak over neerstortende vliegtuigen. En na de dood van mijn man droomde ik vaak dat hij zijn ziekte en begrafenis is scene had gezet om van mij af te zijn. Het hield op toen ik in een droom tegen hem zei "ja alles goed en wel maar wat heb je dan met het lijk gedaan?" Blijkbaar had ik het toen verwerkt.
Wel rot, al die dingen die je meemaakt, een mens zou om minder lastige dromen krijgen
Ik heb helemaal niet het idee dat ik zoveel ellendige dingen meemaak. Of meegemaakt heb. Andere mensen maken ook het nodige mee. Maar misschien zit er ergens toch iets dat verwerkt moet worden. Ik ga erachter aan als we terug zijn van vakantie.
Wat naar dat je die dromen had, toen je man was overleden. Gelukkig ging dat over.
@picunia: het moet ook een enorm zware tijd zijn geweest vol ozekerheid, stress en angst...
Was het meteen duidelijk dat je zo ziek was of kwamen ze er min of meer achter terwijl je zelf dacht dat het wel mee kan vallen...had je extreme klachten?
Want dan kan het ook juist dat stukje onzekerheid en controleverlies zijn...het ongrijpbare waar je voor je gevoel geen invoed op hebt, wat je toen hebt meegemaakt.
Ik had een week of zo vage klachten. Mijn eigen huisarts was op vakantie. Ik was in geen vijf jaar bij een huisarts geweest. De vervanger deed erg lullig en stuurde mij naar huis met ‘het zal wel een zomergriepje zijn’. Ik voelde me niet erg serieus genomen. Een paar dagen later ben ik naar de huisartsenpost gegaan en daar kon de arts ook niet veel met mijn klachten. Uiteindelijk bleek uit het bloedonderzoek dat ik hoge infectiewaarden had. Toen doorgestuurd naar het ziekenhuis dat ernaast was. Weer allerlei onderzoeken en daar kwam uit dat ik waarschijnlijk leukemie had. Ik moest onmiddellijk naar het Universitaire Medische Centrum, waar ik gelijk werd opgenomen. Wat dat betreft, Bridget, heb je gelijk als je het over controleverlies hebt. Ik was totaal overgeleverd aan de artsen en verpleegkundigen. En dat voor een controlefreak zoals ik. Het was inderdaad zwaar en intensief. Maar de ziekte is in remissie en daar ben ik heel blij mee.
Het verbaast mij dat veel mensen therapie aanraden n.a.v. dromen. Erover dromen is toch een soort van therapie/verwerking?
Ja, dat denk ik ook. Maar misschien zou EMDR mij kunnen helpen. Ik zal het toch eens aankaarten.