Hypochondrie en wat in je borst voelen
Wie krijgt mij weer met 2 benen op de grond?
Ik ben een vreselijke hypochonder en als er eens wat is dan kan ik doorslaan. Ben me er van bewust, gebruik er medicatie voor maar het is zo sterk dat het me grijpt en in bezit heeft.
Afijn, wat is er loos. Gisteravond deed ik wat borstonderzoek. Doe ik vaak, uit angst dat er wat zit. Nu rechts bovenin leek ik wat te voelen. Niet duidelijk, zeker niet groot. Man laten voelen, die voelde het moeilijk maar voelde wel wát. Stom als ik ben blijf ik voelen. In blinde paniek, slecht geslapen, ik ben al dood en begraven.
Vandaag moest ik naar de POH voor iets anders. Verhaal uitgelegd, zij is ook verpleegkundige en heeft gevoeld. Voelde iets zachts en kon het bewegen. Probeerde me gerust te stellen maar zei dat als het me hielp dat ik de HA zelf even kon zien. Dus daar lag ik even later. In 1e instantie voelde de HA het niet eens. Door wat minder 'hard'te drukken voelde zij her uiteindelijk ook. Conclusie: geen grote alarmbellen. Geen mammografie nodig op dit moment, even in de gaten houden of het groeit of blijft zitten en dan alsnog aan de bel trekken. Indien het mij gerust zou stellen zou ik nu ook een mg mogen laten maken maar dat was niet haar voorkeur ivm straling. Moet erbij zeggen dat de HA altijd heel adequaat is en je meteen doorstuurt als daar aanleiding toe is.
Maar nu de controlfreak en de hypochonder in mij. Die zijn op tilt. Ik weet t beter en het is vast foute boel. In mijn hoofd kan ik alleen maar denken dat t foute boel is en wat als het toch groeit. Wat als wat als. 
Wat wil ik hiermee? Geen idee. Iemand die me met beide benen op de grond zet? Sorry voor het zeiken, bedankt voor het lezen
Nee de HA zei ook al dat iets kwaadaardigs vaak hard is en niet meebeweegt.
Poe, schrik jij dan niet elke keer als je weer wat hebt?
Frikandelspeciaal schreef op 02-02-2022 om 20:29:
Nee de HA zei ook al dat iets kwaadaardigs vaak hard is en niet meebeweegt.
Poe, schrik jij dan niet elke keer als je weer wat hebt?
Nee, niet echt. Het komt en het gaat. Twee jaar geleden had ik ineens een enorme bult, formaat kiwi. Dan weet ik heus wel dat het geen kanker is, zelfs een snel groeiende soort groeit niet zo hard. Als iets er na een maand of wat nog zit, ga ik er wel mee naar de dokter. Dit jaar ben ik aan de beurt voor mijn eerste bevolkingsonderzoek. Dat pak ik natuurlijk wel mee.
MMcGonagall schreef op 02-02-2022 om 20:35:
[..]
Nee, niet echt. Het komt en het gaat. Twee jaar geleden had ik ineens een enorme bult, formaat kiwi. Dan weet ik heus wel dat het geen kanker is, zelfs een snel groeiende soort groeit niet zo hard. Als iets er na een maand of wat nog zit, ga ik er wel mee naar de dokter. Dit jaar ben ik aan de beurt voor mijn eerste bevolkingsonderzoek. Dat pak ik natuurlijk wel mee.
Zo, dat is een flinke!
Dat zei mijn huisarts ook, dat een paar weken wachten het verschil niet maakt, in het geval dat iets wel kwaadaardig is.
Uiteraard, als je dat krijgt aangeboden zou ik daar zeker aan meewerken!
Ik heb nu Corona en vannacht zijn die klieren in mijn oksels ook een eigen leven gaan leiden 🤦🏼♀️. Daar zit nu een kers en een paar kleine druiven 😂
Oei! Beterschap!
Ja zo zie je dat klieren doen wat ze wille. Ik hoop maar dat dat bij mij ook zo is.
Voel me wat rustiger dan gister, maar moet alleen nog het 'wat als-stel dat' uit mijn hoofd zien te krijgen. Heb in een grijs verleden van de psych geleerd dat dat geen realistische scenario's zijn.
Oh man oh man. Gisteravond en vanochtend leek het alsof het bobbeltje kleiner was. Mijn man voelde het ook. Nu kan ik weer niet stoppen met denken en denk ik mezelf helemaal het slijk door. 'Lijkt hij niet kleiner omdat het omliggende klierweefsel opgezet is?' 'Was hij nu wel écht kleiner vanochtend en gisteravond?'
Beide borsten voelen gespannen aan. Nog 9 dagen tot het eind van mn pilstrip, dus dat zou kunnen kloppen.
Bah, word zo moe van mezelf.
Nog even een kleine update.
Allereerst heb ik hulp gezocht voor mijn hypochondrie. De intake heb ik net gehad en het traject wordt binnenkort opgestart.
Tot die tijd moet ik het nog even met mezelf uithouden en dat is best verdomd moeilijk. Sinds een kleine week houdt het plekje me weer bezig. Het zit er nog. Zelfde vorm en grootte, al lijkt het nog steeds soms af en aan wat smaller te zijn. Heb voor mezelf besloten om morgen nogmaals naar de dokter te gaan en ik hoop dat ik het na morgen los kan laten.