bloedarmoede hond
Onze labrador heeft sinds een paar dagen weinig eetlust (en dat is nog nooit voorgekomen, eten is zijn leven zeg maar). Ook weinig energie en gewoon duidelijk niet in zijn hum.
Dus naar de dierenarts geweest; bloed geprikt en hij blijkt bloedarmoede te hebben (ben net gebeld). Nu moet er morgen meer onderzoek plaatsvinden; ik vroeg me af of iemand ervaring heeft met bloedarmoede bij honden; ben aan de telefoon vergeten te vragen of het ernstig is, was er nogal door overrompeld. Benieuwd naar ervaringen. Onze labrador is trouwens 8.
Ach grassprietje, wat verschrikkelijk! Zo snel. Gecondoleerd.
Kun je die filmpjes van het pension bewaren en opslaan?
Wat erg!! Heel veel sterkte!
Beterlaat2021! schreef op 16-08-2023 om 17:15:
Ach grassprietje, wat verschrikkelijk! Zo snel. Gecondoleerd.
Kun je die filmpjes van het pension bewaren en opslaan?
Dank je wel! Ja de filmpjes staan op insta en facebook op de site van de hondenopvang. We slaan ze zeker op. Zo waardevol.
grasspriet1980 schreef op 16-08-2023 om 19:36:
[..]
Dank je wel! Ja de filmpjes staan op insta en facebook op de site van de hondenopvang. We slaan ze zeker op. Zo waardevol.
Daar zullen ze ook wel schrikken, zo’n blije spelende hond en dan dit nieuws ineens.
grasspriet1980 schreef op 16-08-2023 om 16:45:
[..]
Bizar he zo snel; heb vannacht beneden op de bank geslapen, nog last van een jetlag en wilde man niet wakker houden met mijn gedraai. Achteraf heel blij mee want hij kwam naast me liggen op de bank en heb nog lekker gekroeld met hem. Tot zondag was hij bij de hondenopvang, zondag nog filmpjes gezien waarop hij heerlijk aan het zwemmen en spelen was. Toch moet hij toen al ziek zijn geweest. Zo bizar.
Wat fijn dat je die nacht met hem nog hebt gehad en zulke mooie herinneringen, ook op film, hebt.
Liefs!
Wij hebben ook zoiets gehad afgelopen herfst met onze hond, net 9 jaar. Was de maanden ervoor wel iets rustiger, maar ja werd ook wat ouder. Speelde wel elke dag meerdere keren met de andere hond, totdat hij op een zondag ochtend amper mee wilde naar buiten om te lopen en hij werd snel steeds slechter. Gingen met spoed naar de DA en die constateerde een tumor in de milt en die was geknapt en ze konden niks meer doen. Die dag daarvoor nog heerlijk gewandeld in het bos en gespeeld. Dat is echt zo raar, dat je eigenlijk amper door hebt hoe ziek de hond geweest is.
Sterkte voor jullie, ik vond het vrij heftig om de hond zo ‘ineens’ te moeten verliezen.
ach nee 
heel veel sterkte, wat een naar nieuws
Grasspriet hoe is het met je? Moeilijk he, een hond zo ineens verliezen.
Het voelt zo leeg....man en pubers zijn er ook ondersteboven van. Hij was gewoon echt een lid van het gezin. En dan zo jong en zo plotseling. Vreselijk. Heb nog een filmpje van zaterdag bij de hondenopvang waar hij heerlijk speelt en zwemt met zijn vrienden (een groepje labradors, die trekken toch naar elkaar toe). En dan 2 dagen later ineens zo ziek zijn. Blijft zo bizar en ongrijpbaar...Vanmiddag gaan we hem uitstrooien in zijn favoriete bos waar we heel vaak kwamen. Normaal is hij er gewoon altijd; hij scharrelde altijd om ons heen; ging de bel, kwam hij mee kijken, liep je naar de keuken, liep hij mee; ging je op de bank zitten, lag hij aan je voeten. Dat alleen al is zo'n gemis. En elk weekend gingen we ergens anders wandelen, daar hield hij zo van, nieuwe plekken ontdekken. Een ander bos, een andere heide, de duinen, de zee (voor ons 1,5 uur rijden, maar dat deden we met regelmaat omdat hij er zo van genoot). Pfff, het was onze eerste hond,had nooit kunnen bedenken 8 jaar geleden wat een impact dit zou hebben.
Oooo, wat herkenbaar! dat verdriet, t onverwachte. Dat plotselinge omdat je het niet verwacht is t ergste he. Onze eerste hond was heel oud geworden. Daar had ik minder moeite mee. Niet dat ik geen verdriet had maar dat zagen we aankomen.
Onze vorige hond was ook ineens in een dag dood,na een operatie aan haar poot zou ze weer jaren mee kunnen. een week verder bleek ze heel dr bol vol ontsteking te hebben waar niks aan te doen was.
Daar heb ik echt een paar dagen zo om gehuild en nog poos van slag geweest. Dochter wilde graag meteen andere hond maar ik moest even een poosje van haar loskomen.
Ja, dat plotselinge, dat is zo heftig. Je weet,ze worden geen 80, maar een jaar of 12 ga je wel van uit. Als hij 12 zou zijn en dit gebeurde was het ook heel verdrietig maar heb je er eerder vrede mee. 8 jaar is gewoon echt te jong.
Man had het al een paar maanden over een 2e hond; dat dat voor onze lab ook leuk zou zijn. Ik hield dat wat af; dacht, dat kan ook als onze lab 10 of 11 is. Maar de leegte nu is echt zo heftig....er komt hier vast weer een nieuw maatje, een lab of golden retriever, maar dit moet echt eerst even een plek krijgen.
Onze eerste lab is ook zo snel overleden. En die leegte daarna heeft er voor gezorgd dat we nu 2 labi"s hebben, met 6 jaar leeftijdsverschil...