Wat is jouw relatie met geld?

Mijn ouders zijn gescheiden en ik weet wel dat het na de scheiding krap was maar heb daar nooit wat van gemerkt, mijn moeder is altijd creatief geweest en daardoor ook weinig te horen gekregen dat iets niet kon omdat er geen geld was bijvoorbeeld. Ben blij dat we er als kind eigenlijk weinig van gemerkt hebben. 
Wel heb ik nadat een relatie stuk liep zelf erg in de knoei gezeten. Ex had al mijn spaargeld opgemaakt. Toen ik bij hem weg ging had ik niks, op kleding die na. Daarna lange tijd 2 banen gehad om weer wat op spaargeld op te bouwen, nu gelukkig al een paar jaar een goed betaalde baan waarbij ik niet echt op de kleintjes hoef te letten maar dat doe ik automatisch wel omdat ik gewoon bang ben ooit weer zonder spaargeld te komen. Die tijd voelde gewoon heel beangstigend, wil dat nooit meer mee hoeven maken. 

Mayosate schreef op 26-07-2021 om 19:02:

Ex had al mijn spaargeld opgemaakt. Toen ik bij hem weg ging had ik niks, op kleding die na. Daarna lange tijd 2 banen gehad om weer wat op spaargeld op te bouwen, nu gelukkig al een paar jaar een goed betaalde baan waarbij ik niet echt op de kleintjes hoef te letten maar dat doe ik automatisch wel omdat ik gewoon bang ben ooit weer zonder spaargeld te komen. Die tijd voelde gewoon heel beangstigend, wil dat nooit meer mee hoeven maken.

Wat goed dat je het nu op een rijtje hebt voor jezelf, dat geeft zoveel rust. 

Ik vind het moeilijk te begrijpen dat veel vrouwen financieel gezien zo slecht voor zichzelf (en indirect slecht voor hun kinderen) zorgen. 

Ik heb een paar keer in mijn leven gewoon echt niet genoeg geld gehad om te eten. Om nooit meer in een dergelijke situatie terecht te komen ben ik heel erg op het geld gaan letten en heb ik op een gegeven moment als alleenstaande moeder  (vader is niet in beeld en betaalt ook niets aan alimentatie) voldoende gespaard om met mijn toen driejarige een half jaar op reis te kunnen.
Dat sparen zit er nog steeds wel in. Als de auto het begeeft dan staat er binnen een week een andere auto en als het dak van ons koophuis waait dan kan ik direct een aannemer betalen die daar iets aan komt doen.
Naar uitjes nemen wij zeker zelf broodjes mee, een terras heb ik al 100 jaar niet van dichtbij gezien evenals de kroeg en de bios (mede door corona).
Kortom, eigenlijk heb ik een gat in mijn hand maar ik heb het dichtgestopt omdat ik merkte dat ik het belangrijker vind om geld te hebben voor grote uitgaven en niet heel veel geld uit te geven aan dingen die slechts kortstondig geluk brengen.

SusannaT schreef op 26-07-2021 om 18:17:

Ik heb best een rare relatie met geld. Aan de ene kant wil ik het niet uitgeven, pot het van jongs af aan al op, ik vind gauw iets te duur of niet nodig, aan de andere kant heb ik gewoon een hekel aan geld en wil ik me er niet druk om maken.

Vroeger waren we met vier kinderen thuis, mijn vader arbeidsongeschikt. We hadden het niet breed maar omdat mijn ouders zichzelf alles ontzegden heb ik daar nooit iets van gemerkt. Elk jaar "nieuwe" schaatsen (die ruilden we bij de fietsenwinkel om voor andere tweedehandsjes in de juiste maat), doorgeschoven kleding en elk jaar 2 weken naar dezelfde camping in Nederland.

Tweedehands is bij ons heel normaal, ook voor mijn kinderen terwijl ik een goed salaris heb.

Soms ben ik een gierige Dagobert, op andere momenten smijt ik met geld (Mijn ouders een leuk weekendje weg gunnen, mét uitgebreid diner, als onderdeel van de vakantiepret een cadeautje kopen voor de kinderen ook al zijn ze niet jarig, of bij een museum ja zeggen als ze in een opwelling een geweldige knuffel zien. Meestal zeg ik nee, soms hebben ze ineens een ja te pakken)

Dit herken ik heel erg. Het waren dan iets andere keuzes van mijn ouders, maar het principe was hetzelfde. 

Sophia_! schreef op 26-07-2021 om 16:56:

Ik heb het best moeilijk gehad. Vroeger thuis hadden wij het goed en ook in mijn eerste huwelijk was er geld genoeg. Totdat ik ging scheiden, chronisch ziek werd en uiteindelijk een iva-uitkering op bijna bijstandsniveau kreeg. Dat was al met al een enorme achteruitgang in inkomen en dat viel niet mee als je gewend bent alles te kunnen doen.

Inmiddels hertrouwd met een man met meer dan goed salaris, dus geen zorgen meer, maar die arme tijd zal ik niet vergeten. Dat was echt niet leuk.

Had je hem ook getrouwd als hij niet een goed salaris had gehad?

Vroeger hadden we niet veel te besteden, maar dat heb ik nooit echt gevoeld. Gedwongen het huis uit en gezien de snelheid in een te duur huis ten opzichte van salaris gegaan. De maand was langer dan de inhoud van mijn beurs. 

Nu heel veel geld....vinden wij dan....en geven we niet veel meer uit dan nodig.  Met dagjes uit gewoon broodjes mee en op vakantie zitten we liever achteraf dan te flaneren bij de duurste terrassen.  

Wel geef ik makkelijker iets cadeau of betaal een keer extra.

Sophia_! schreef op 26-07-2021 om 16:56:

Ik heb het best moeilijk gehad. Vroeger thuis hadden wij het goed en ook in mijn eerste huwelijk was er geld genoeg. Totdat ik ging scheiden, chronisch ziek werd en uiteindelijk een iva-uitkering op bijna bijstandsniveau kreeg. Dat was al met al een enorme achteruitgang in inkomen en dat viel niet mee als je gewend bent alles te kunnen doen.

Inmiddels hertrouwd met een man met meer dan goed salaris, dus geen zorgen meer, maar die arme tijd zal ik niet vergeten. Dat was echt niet leuk.

Was je dan niet in gemeenschap van goederen getrouwd? Heb je het nu beter voor jezelf geregeld? 

Hier ook genoeg om te kunnen kopen wat we willen maar nee ik kan dat niet. Ik koop wat ik nodig heb. Soms verbaas ik me erover hoe goed we het hebben en dan schiet door mijn hoofd.....als het maar zo blijft. De rust alles te kunnen betalen. Wat ik wel doe is 1x per jaar iets schenken of geven anoniem aan iemand die het nodig heeft. 

-Jutta- schreef op 26-07-2021 om 20:05:

[..]

Vind ik ook. Niet alleen op financieel vlak perse. Ik had een collega die al jaren een vriend had, ze hadden samen kinderen, maar vonden het nooit nodig om te trouwen. Het koophuis stond al die tijd op zijn naam. En toen zette hij haar aan de kant. Ze stond letterlijk op straat, want geen enkel recht op dat huis, geen inschrijfduur voor een sociale huurwoning, te weinig inkomen voor particuliere huur. Wat een drama was dat.

En als dit nu een uitzondering was….

Geld heeft in mijn opvoeding geen rol gespeeld. Thuis was het niet ruim maar kwamen ook niets te kort. Er werd alleen niet over gepraat dus omgaan met geld heb ik nooit geleerd. Vanaf 16 jaar voelde mijn ouders zich ook niet meer financieel verantwoordelijk voor mij.

Inmiddels hebben vriend en ik het goed voor elkaar. Sparen vinden we belangrijk en hebben daarin ook makkelijk praten omdat we beiden een goed salaris hebben. En toch staan we allebei ingeschreven voor sociale woning, niet omdat dit nu nodig is maar wil een situatie als hierboven voorkomen!

Geld speelt wel een rol in de opvoeding van onze kinderen omdat ik het belangrijk vind dat zij dit wel meekrijgen.

Geld staat voor mij gelijk aan vrijheid. Dat had ik al vroeg in mijn leven in de gaten (zal ook opvoeding zijn). Ik heb heel bewust keuzes gemaakt die mij al vroeg financieel onafhankelijk maakten. Ik kan doen en laten wat ik wil. Geld uitgeven aan de dingen die ik wil, op reis wanneer ik wil of kappen met werk als ik er even geen zin meer in heb. Kortom, vrijheid.

-Jutta- schreef op 26-07-2021 om 20:05:

[..]

Vind ik ook. Niet alleen op financieel vlak perse. Ik had een collega die al jaren een vriend had, ze hadden samen kinderen, maar vonden het nooit nodig om te trouwen. Het koophuis stond al die tijd op zijn naam. En toen zette hij haar aan de kant. Ze stond letterlijk op straat, want geen enkel recht op dat huis, geen inschrijfduur voor een sociale huurwoning, te weinig inkomen voor particuliere huur. Wat een drama was dat.

Dit hoor je zo vaak en altijd is het de vrouw die niks voor zichzelf heeft geregeld (want hij is zo lief en ik weet zeker dat we voor ever and ever bij elkaar blijven  )

Als er iets is wat ik mijn kinderen mee wil geven is dat ze goed voor zichzelf moeten zorgen. En dan bedoel ik niet alleen je tanden poetsen, gezond eten en voldoende slapen, maar ook zorgen dat je je eigen broek op kunt houden. Gewoon de basis dus van een volwassen, zelfstandig leven. 

Ik kan me niet meer zo goed herinneren hoe de financiële situatie vroeger bij ons thuis was. Er was na de scheiding van mijn ouders beslist wel een periode dat er weinig geld was. Later heb ik het ook altijd met een laag inkomen moeten doen. Op een of andere manier heb ik wel geleerd om spaarzaam met geld om te gaan. Die houding heb ik nu nog steeds nu ik iets meer te besteden heb en van mijn overleden vader een leuke erfenis heb gekregen.