Wat is jouw relatie met geld?
Geen hulpvraag, maar meer een algemeen praattopic over geld, inkomen en uitgaven.
Julali schreef op 27-07-2021 om 10:59:
Wij gaan best vaak uit eten, dat is iets waar mijn man en ik erg van genieten. Je kunt het zien als een gezamenlijke passie.
Daar staat tegenover dat we niet roken, bijna niet drinken, nooit frisdrank kopen en bijna geen snoep, chips, koekjes, taart in huis halen.
Als ik dan zie hoe dat in andere gezinnen gaat, dan is dat een wereld van verschil. Sommige mensen zijn alleen al aan sigaretten, bier en wijn zoveel geld kwijt. Wij geven dat geld dus liever uit in een restaurant.
Maar het is ook geen topic om het financiële gedrag van anderen goed- of af te keuren hè. Hoe iemand zijn/haar geld besteed moet hij/zij helemaal zelf weten.
Mijn ouders verdienden modaal en we deden alles modaal: 1x per jaar op vakantie naar het buitenland, opgroeien in een koop rijtjeshuis met een tuin, als we kleding wilden kregen we dat en ook onze studie is betaald. Ik ben opgegroeid in de crisis van 2008, een bijbaantje vinden was bijna niet te doen (als ik lees dat tegewoordig de jeugd zich te goed voelt om supermarktwerk te doen waardoor die zonder personeel zitten denk ik weemoedig terug aan de tijd dat we met zijn allen in de rij stonden om te gaan sloven voor 3 euro per uur). En afgestudeerd in de nasleep ervan, toen niemand zat te wachten op starters. Daardoor ben ik erg behoudend denk ik. Ik hou er altijd rekening mee dat ik niet mijn huis uitgeschopt wil worden als ik zonder werk kom te zitten. Toen ik van de universiteit kwam had ik maar een piepklein spaarrekeningetje, genoeg voor misschien een half jaar uitzingen zonder werk maar dan was het wel écht houtje bijten.
Na een jaar ging ik meer verdienen en nu leef ik comfortabel. Ik kan nu een klein beetje sparen zonder rekening te hoeven houden met wat ik die maand uit geef (nou oké als het een paar duizend euro is wat er doorheen gaat spaar ik niet). Ik gun mezelf nu ook wat meer luxe inmiddels. Als ik iets wil mag ik het, mijn wensen zijn der mate bescheiden dat dat geen deuk slaat in mijn spaarpotje. Ik ga graag meerdere keren per jaar op reis, maar wel altijd in Europa, dus dat is lekker goedkoop. En ik geef niet om dure kleding. Mensen die een volle kledingkast hebben en dan iets nieuws kopen en iets anders wat nog niet eens stuk is weg moeten doen van zichzelf omdat anders de kast niet dicht gaat snap ik niet. Wel geef ik om dure tech, maar hoe vaak koop je dat nou. Ik ben niet iemand die elk jaar een nieuw speeltje wil, ik doe rustig 2 tot 3 jaar met mijn telefoon of tablet. Inmiddels heb ik ongeveer 1 bruto jaarsalaris op mijn spaarekening, ik denk dat ik daar wel anderhalf tot 2 jaar mee kan redden zonder werk als ik zuinig ben. Dat vind ik een fijn idee, want mijn vader staat garant voor mijn vrije sector huurhuis en als ik iets erg vind is als ze bij mijn vader gaan aankloppen voor de huur. Dan ga ik serieus nog eerder in een kartonnen doos onder een brug zitten.
Ondertussen spaar ik door voor een koophuisje, al denk ik niet dat ik ooit zo rijk ga zijn om dat te kunnen betalen. Ik heb maar een klein starters salarisje dus ik kan maar weinig hypotheek krijgen en ik heb nog maar weinig spaargeld, dus veel overbieden zit er niet in. Maar maakt niet uit, ik voel me gezegend in mijn eigen huurappartement mét slaapkamer (dat kunnen veel van mijn leeftijdsgenoten niet zeggen haha), wat heeft een mens nou verder eigenlijk nodig? Het heeft me even gekost om te accepteren dat mijn vader op mijn leeftijd op 1 laag salaris een huis kon kopen en ik met mijn bovenmodale salaris niet, maar ach het is wat het is en het scheelt ook weer een blok van 3-4 ton aan je been, ik hoef me in elk geval niet druk te maken over huizenwaardes, lekkages, dat soort dingen. Heb ik ruimte in mijn hoofd voor leukere dingen.
De enige financiële beslissing waar ik soms spijt van heb is dat we geen koopwoning hebben. We komen allebei uit gezinnen waar kopen niet in het financieel bereik lag (in die tijd) en hebben er vroeger gewoon niet goed over nagedacht. Zelf zijn we gaan huren en toen we er later wèl bij stilstonden zaten we inmiddels in een levensfase met hele dure kinderen die allebei gingen studeren en we durfden het niet meer aan.
Gelukkig wonen we ondanks het huurhuis toch heel fijn en hebben we een flinke spaarpot kunnen opbouwen en straks een goed pensioen.
Julali schreef op 27-07-2021 om 10:59:
Wij gaan best vaak uit eten, dat is iets waar mijn man en ik erg van genieten. Je kunt het zien als een gezamenlijke passie.
Daar staat tegenover dat we niet roken, bijna niet drinken, nooit frisdrank kopen en bijna geen snoep, chips, koekjes, taart in huis halen.
Als ik dan zie hoe dat in andere gezinnen gaat, dan is dat een wereld van verschil. Sommige mensen zijn alleen al aan sigaretten, bier en wijn zoveel geld kwijt. Wij geven dat geld dus liever uit in een restaurant.
Wij deden het allebei, uit gaan en roken. Ik ben wel eens meer dan een jaar gestopt geweest met roken. Ik had dat geld eigenlijk apart moeten zetten want als je dat niet doe merk je er niks van.
watertoren schreef op 27-07-2021 om 10:26:
Ik vind het wel belangrijk dat je als stel zijnde er ongeveer hetzelfde in staat. Mijn man gaf ook graag geld uit aan vaak uit gaan en uit eten gaan, vakanties, mooie spullen voor in huis en alles nieuw. Hij zei voor de grap wel eens van mijn vrouw heeft geen gat in haar hand want ze heeft helemaal geen hand maar zelf gaf hij ook graag geld uit hoor.
Ja ik leerde dit ook. Ik ben zelf best bescheiden qua spullen vind ik en ook best zuinig, maar ik had ooit een vriend die het toppunt van zuinig was. Type beschimmeld eten eten want zonde om weg te gooien, sokken dragen die meer gat dan sok waren en maar blijven dichtnaaien (ookal was de stof inmiddels meer losse vezel dan echt stof), had ooit 1 shirt gekocht voor 3 euro bij een kringloop als 16 jarige en wist dat nog steeds want dat was het enige wat hij ooit gekocht had. Droeg dat shirt ook nog steeds als 32 jarige. Al zijn andere kleding was kleding wat zijn broers weg deden. Zijn broers die 3x zo dik waren dan hij, dus alle kleding was 3 maten te groot maar dan ging er een riem om en klaar. Needless to say botste dat nogal met hoe ik in het leven sta. Mijn gekruide krieltjes in zak noemde hij dure gemaksaardappeltjes, mijn tijgerbrood van de Appie dure luxe brood (hij kocht brood van 1 dag oud en dan het aller goedkoopste, dat witte kartonbrood), hij keek met grote ogen toen ik voor ons ieder 1 kipfiletje bakte met dure spek en dure pesto en dure mozarella erom/erin, hij nam zelf altijd maar een deel van een kaal kipfiletje. "Daarom kan jij dus geen huis kopen en ik wel" zei hij altijd tegen mij, even erbuiten latend dat meneer zijn huis voor een schamele 130.000 euro had gekocht zonder overbieden zelfs en dat diezelfde huizen nu voor 280.000 gaan en dat ik meer dan het dubbele aan loon verdien dan hij maar dat dat dus niet betekent dat je het dubbele kunt lenen, en dat je wel de hypotheek van 280.000 kan krijgen maar als je 50.000 euro moet overbieden en je hebt maar 45.000 dat je dat huis dus alsnog niet krijgt.
Needless to say is het nu een ex. Als je normaal gedachteloos een zak chips van een euro pakt en door je bloedeigen vriend ineens 2x nadenkt voor je die zak pakt want "oh ja vriend zou dit wel echt super duur en onnodig vinden...Misschien toch maar niet" zit er iets niet goed. Ik waardeer mijn "luxe" nu wel extra haha.
Rockstar schreef op 27-07-2021 om 11:28:
[..]
Ja ik leerde dit ook. Ik ben zelf best bescheiden qua spullen vind ik en ook best zuinig, maar ik had ooit een vriend die het toppunt van zuinig was. Type beschimmeld eten eten want zonde om weg te gooien, sokken dragen die meer gat dan sok waren en maar blijven dichtnaaien (ookal was de stof inmiddels meer losse vezel dan echt stof), had ooit 1 shirt gekocht voor 3 euro bij een kringloop als 16 jarige en wist dat nog steeds want dat was het enige wat hij ooit gekocht had. Droeg dat shirt ook nog steeds als 32 jarige. Al zijn andere kleding was kleding wat zijn broers weg deden. Zijn broers die 3x zo dik waren dan hij, dus alle kleding was 3 maten te groot maar dan ging er een riem om en klaar. Needless to say botste dat nogal met hoe ik in het leven sta. Mijn gekruide krieltjes in zak noemde hij dure gemaksaardappeltjes, mijn tijgerbrood van de Appie dure luxe brood (hij kocht brood van 1 dag oud en dan het aller goedkoopste, dat witte kartonbrood), hij keek met grote ogen toen ik voor ons ieder 1 kipfiletje bakte met dure spek en dure pesto en dure mozarella erom/erin, hij nam zelf altijd maar een deel van een kaal kipfiletje. "Daarom kan jij dus geen huis kopen en ik wel" zei hij altijd tegen mij, even erbuiten latend dat meneer zijn huis voor een schamele 130.000 euro had gekocht zonder overbieden zelfs en dat diezelfde huizen nu voor 280.000 gaan en dat ik meer dan het dubbele aan loon verdien dan hij maar dat dat dus niet betekent dat je het dubbele kunt lenen, en dat je wel de hypotheek van 280.000 kan krijgen maar als je 50.000 euro moet overbieden en je hebt maar 45.000 dat je dat huis dus alsnog niet krijgt.
Needless to say is het nu een ex. Als je normaal gedachteloos een zak chips van een euro pakt en door je bloedeigen vriend ineens 2x nadenkt voor je die zak pakt want "oh ja vriend zou dit wel echt super duur en onnodig vinden...Misschien toch maar niet" zit er iets niet goed. Ik waardeer mijn "luxe" nu wel extra haha.
Vreselijk lijkt me dit. Gelukkig ben je daar vanaf 
Phoe Rockstar.....dat is wel heel erg extreem. Daar zou ik ook niet mee om kunnen gaan hoor.
Wij hadden het vroeger niet heel breed. Een tijdje hadden mijn ouders schulden. Toen die ingelost waren nog steeds niet heel breed maar voldoende om met een beetje passen en meten leuke dingen te kunnen doen. Nieuwe kleren, nieuwe fiets lukte eigenlijk altijd wel. Geen merkkleding maar c&a, v&d en veel in de aanbieding. Daardoor ook niet vaak op vakantie geweest als kind/tiener. Wel veel dagjes weg en dan een koelbox met drinken en broodjes mee. Soms werd er een ijsje gekocht.
Vanaf mijn 15e bijbaantjes gehad. Daarmee verdiende ik voldoende om wat extraatjes voor mezelf te betalen.
Nu voldoende inkomen om de vaste lasten te betalen, leuke dingen te doen en te kunnen sparen. Soms kan ik heel makkelijk geld uitgeven. Bijvoorbeeld aan vakantie. En dan ineens grijpt het me enorm naar de keel. Ik kan het moeilijk omschrijven. Mijn moeder kan niet zo goed met geld omgaan en ergens ben ik zo bang dat ik diep van binnen op dat gebied eigenlijk heel veel op haar lijk. Dus als ik wat meer geld heb uitgegeven dan kan ik ineens extreem op de rem gaan staan en ga ik de stomste en eenvoudigste uitgaven wikken en wegen. Rationeel weet ik dat het nergens voor nodig is, maar toch.
Ugh... vreselijk dat soort mensen. Dat soort vrekkigheid/gierigheid heeft echt altijd een naar karaktertrekje.
Marcador, je bent je er in ieder geval bewust van. Dat geld niet oneindig is én dat je moet uitkijken dat je niet de andere kant op slaat (te zuinig).
Misschien meer gaan werken met spaarpotjes?
Julali schreef op 27-07-2021 om 10:59:
Wij gaan best vaak uit eten, dat is iets waar mijn man en ik erg van genieten. Je kunt het zien als een gezamenlijke passie.
Daar staat tegenover dat we niet roken, bijna niet drinken, nooit frisdrank kopen en bijna geen snoep, chips, koekjes, taart in huis halen.
Als ik dan zie hoe dat in andere gezinnen gaat, dan is dat een wereld van verschil. Sommige mensen zijn alleen al aan sigaretten, bier en wijn zoveel geld kwijt. Wij geven dat geld dus liever uit in een restaurant.
Ik heb dit ook. Ik drink geen alcohol, vrijwel geen frisdrank (1x in de paar maanden misschien een sixpackje sinasblikjes, eigenlijk alleen in de zomer) rook niet, eet geen dure kaasplankjes, zalm, etcetera. En ik geef ook niet om dure en extreem veel kleding en ik draag dingen tot ze stuk zijn.
Daarentegen heb ik wel dure hobbies (paardrijden en snowboarden zijn de duurste), reis ik graag (meerdere keren naar het buitenland, maar wel Europa) en doe ik graag leuke uitjes met vrienden (skidiven, lasergamen, karten, dat soort dingen. Een hele avond "borrelen" op mijn reet op een stoel vind ik niks aan). Ik ga ook graag uit eten (of met Corona nu doe ik thuisbezorgd), maar mijn favoriete restaurants zijn een pizza tent, een spare ribs boer en een pannenkoekenhuis dus dat kost ook niet zo veel. Ik drink ook geen alcohol dus ik bestel geen dure wijnen of biertjes maar gewoon 1 of 2 glaasjes sinas.
Herfstappeltaart schreef op 27-07-2021 om 11:06:
De enige financiële beslissing waar ik soms spijt van heb is dat we geen koopwoning hebben. We komen allebei uit gezinnen waar kopen niet in het financieel bereik lag (in die tijd) en hebben er vroeger gewoon niet goed over nagedacht. Zelf zijn we gaan huren en toen we er later wèl bij stilstonden zaten we inmiddels in een levensfase met hele dure kinderen die allebei gingen studeren en we durfden het niet meer aan.
Gelukkig wonen we ondanks het huurhuis toch heel fijn en hebben we een flinke spaarpot kunnen opbouwen en straks een goed pensioen.
Maar waarom daar spijt van dan? Jullie hebben het financieel toch prima voor elkaar en kunnen zo weg mochten jullie dat willen, en je geeft aan dat je fijn woont. Ik vraag me ook steeds meer af of kopen in deze gekke tijden wel een goed idee is.
Even inhaken op iemand hierboven, over dat je je heel rijk voelde tot je een topic las over mensen die echt rijk zijn. Ik voelde me ook ineens straatarm, terwijl wij het ook gewoon goed hebben. Ik denk ook wel eens na over wat ik zou moeten doen om meer inkomen te genereren, maar dat betekent toch wel een stresvollere baan/meer reistijd/meer gedoe. Ik heb nu een heel chill leven mede door mijn huidige baan en ik ben me er van bewust van dat dat ook geluk oplevert.
We kunnen helaas niet zo maar alles aftikken, een intercontinentale reis moet toch echt voor gespaard worden. Maar dat komt ook omdat ik mijn spaarrekening voor zoiets niet wil plunderen zodat ik echt noodzakelijke dingen niet meer kan kopen als ik dat nodig heb. En een deel van de voorpret is ook het sparen, de droom, alles uitzoeken. Nadenken over wat je echt gelukkig maakt en dat je niet al je geld aan alles kunt uitgeven. Het maakt je ook bewust van dat heel veel wel kan. Maar wellicht zijn hele rijke mensen zich ook gewoon bewust van hun rijkdom en zijn zij nog gelukkiger (al schijnt je geluksgevoel niet meer toe te nemen boven een bepaald inkomen)
Ik zag hierboven ook een paar mensen die moeilijk geld uitgeven aan iets "luxe" voor zichzelf. Ik heb dat ook! Aan uitjes/festivals/reizen geef ik makkelijk duizenden euro's uit. Maar als ik dan een apparaat voor mijn hobby wil, of een duur kledingstuk of zo dan kan ik daar echt heel lang over miepen. Mijn man koopt het dan wel eens gewoon voor me, dan is hij van het gezeur af en hij weet dat ik er toch wel jaren mee doe.
Ja het was ook extreem! Als ik dit had geweten had ik nooit die relatie begonnen, maar ja ik viel er een beetje in en hier kwam ik dus relatief laat achter (duurde ook even voor ik door had dat zijn zolder een soort hoarders cave was met 5 al dan niet werkende waterkokers, gevonden op straat bij het grofvuil of gekregen, meerdere sets servies want iemand wilde het weg doen of gevonden, etcetera etcetera tot zijn oude lege medicijndoosjes en lege verpakkingen (bakjes boter en zo) aan toe want zonde om weg te gooien en altijd handig..Ofzo) en wilde het toch een kans geven. Nou ik heb mijn best gedaan en ik ben echt geen moeilijk mens, maar hier kon ik toch niet mee leven (al was dit niet de hoofdreden dat het uit ging).
@ Pluma: je hebt ook gelijk hoor, maar als ik dan zie/hoor dat mensen bij het bereiken van de pensioenleeftijd een afbetaald huis hebben (en daardoor dus lage woonlasten de rest van hun leven), denk ik wel eens: "dat hadden we misschien handiger kunnen aanpakken". Wij zullen natuurlijk blijvend te maken hebben met huurverhogingen.
Maar ik ben heel tevreden hoor!
Herfstappeltaart schreef op 27-07-2021 om 11:45:
@ Pluma: je hebt ook gelijk hoor, maar als ik dan zie/hoor dat mensen bij het bereiken van de pensioenleeftijd een afbetaald huis hebben (en daardoor dus lage woonlasten de rest van hun leven), denk ik wel eens: "dat hadden we misschien handiger kunnen aanpakken". Wij zullen natuurlijk blijvend te maken hebben met huurverhogingen.
Maar ik ben heel tevreden hoor!
Hindsight is the best sight. Ik had in 2017 een huis moeten proberen te kopen toen het nog goedkoop was en je maar 20.000 hoefde te overbieden want nu kan ik het helemaal niet meer. Of niet naar de universiteit gaan maar op het HBO blijven en al helemaal geen Master doen, dan had ik na 4 jaar al klaar geweest en had ik in 2014 jackpot gehad qua huizen. Wat doe je er aan, helemaal niks. Dus geen zin om over te blijven contepleren.
watertoren schreef op 26-07-2021 om 17:02:
Ze zeggen wel eens dat geld niet gelukkig maakt maar het is toch wel verdomde handig als je het wel hebt. Je kunt er leuke dingen door doen en je hebt minder zorgen. Mijn moeder was ook altijd bang dat er iets kapot zou gaan in huis en weer vervangen moest worden.
Geen geld maakt ook niet gelukkig, zeg ik dan maar