Wat is jouw relatie met geld?
Geen hulpvraag, maar meer een algemeen praattopic over geld, inkomen en uitgaven.
Wij hadden het thuis niet breed, geen auto, geen vakantie en onze kleding maakte mijn moeder veela zelf of we kregen het doorgeschoven. Cadeautjes waren ook niet wat we wilden maar wat “praktisch” was. Nu ik zelf kinderen heb gun ik ze de hele wereld - en ik verwen ze schandelijk. Ik ben me bewust van het waarom en ook dat het niet het juiste voorbeeld is…maar ik voel me er fijn bij dat ik hen een andere jeugd kan geven. En de waarde van geld leer ik ze echt nog wel, maar voor nu mogen ze van mij blij blij en blij zijn.
Ik had wel goed voor mezelf gezorgd, maar was zo stom om bij mijn scheiding al mijn spaargeld aan ex te lenen (met officiële leningsovereenkomst e.d.). Ik moest dus weer op nul beginnen. Maar binnen 2 jaar had ik alweer een buffer opgebouwd voor de kapotte wasmachine/auto/etc
5 jaar verder, nog geen cent terugbetaald gekregen. En ex vindt dat vooral heel vervelend voor zichzelf, want ja, dat hangt op zijn nek, en hij heeft nu eenmaal nooit geld over (tip: drink wat minder, koop minder duur voedsel, ga niet steeds naar het café en trakteer de kinderen niet steeds op bioscoop mét popcorn en een Mac na afloop 
)
Verder is ie wel aardig hoor.
Maar goed, ik heb het geld inmiddels niet meer nodig (wel langs de officiële kanalen steeds de lening veiliggesteld, maar ik ga geen loonbeslag leggen). Linksom of rechtsom komt het uiteindelijk toch bij mijn kinderen terecht.
Ik ga straks nog even alles lezen maar ik sta er zo in:
Wij leven erg financieel bewust. Bij een dagje weg gaan we ergens lunchen maar bij een dagje fietsen nemen we broodjes van de bakker en eigen drinken mee. Ik budgetteer (met plezier, vind ik leuk) en kom nooit geld tekort. Als er iets stuk gaat/versleten is kan het dezelfde dag nog vervangen worden.
We hebben hierdoor ons kind financieel kunnen helpen in moeilijke tijden.
Door onze vrij spaarzame levenswijze kan man nu een jaar vroeger met pensioen. 
We zijn allebei snel tevreden, hebben niet veel nodig voor een gelukkig leven.
En de stelling "geld maakt niet gelukkig": tja...het staat niet op nummer 1 maar géén geld kan wel enorm óngelukkig maken, daar ben ik zeker van. Er gaan genoeg gezinnen kapot door geldzorgen.
Geld maakt wel gelukkig... je hebt de vrijheid om keuzes te maken. Je kan er zelfs gezondheid mee kopen door experimentele behandelingen te doen.
Daarnaast heb je vrijheid om eerder te stoppen met werken of tijdelijk te stoppen of als het hopeloos is qua ziekte om helemaal te stoppen en je te richten op het maken van herinneringen.
En natuurlijk zijn er veel uitzonderingen. Maar geld geeft vrijheid.
Ik dacht eigenlijk dat ik rijk was (geen wilde wensen, geen big spender maar als een wasmachine stuk is heb ik de volgende dag een nieuwe)
Tot ik een topic las over wat nu echt rijk is. Ik voel het nog steeds als "we hebben het erg goed" en (omdat dat voor mij niet in geld uit te drukken is) ik voel me rijk (kinderen, gezondheid, familie, financiële armslag).
Maar dat topic zette me wel aan het denken en gevoelsmatig is er nu echt een verschil tussen het goed hebben, ik, als tussenlaag van dr bevolking, en rijk, de mensen die elk jaar vijf cijfers naar binnen harken, een interieurarchitect uitnodigen, huizen van een miljoen terwijl er amper hypotheek tegenover staat etc (praktijkvoorbeelden). En dat maakt me wat onzeker, als ik pech heb, dan kan die financiële zekerheid zo wegvallen. Of in ieder geval op termijn, bij ziekte bijvoorbeeld. Ik kan er enkele jaren op tegen maar op gegeven moment is geld op. Dat gaat minder snel wanneer je rijk bent en tijdig terugschakelen naar een eenvoudiger leven, dan kun je het ondanks ziekte alsnog volhouden.
Ik voel me dus kwetsbaarder, maar anderzijds ook dankbaarder hierdoor, het besef dat ik het goed heb, en dat dat óók niet vanzelfsprekend is. Voorzichtig zijn met wat ik heb, tevreden zijn met wat ik heb, maar er ook (verstandig) van genieten.
Wij hebben het grote voordeel dat we heel tevreden zijn met een eenvoudig leven. We hebben geen enkele behoefte aan vaak uit eten, lange of verre vakanties enz. Ook als we veel geld zouden hebben zouden we onze levenswijze niet veranderen.
Een fijn huis, kunnen eten wat we willen, hier en daar buiten de deur lunchen, een paar keer per jaar (hooguit) uit eten, 2 weken vakantie in Europa, genoeg kleding (ook daar zijn we matig in) en auto, fietsen en inventaris kunnen vervangen als dat nodig is.Meer wensen we niet.
Herfstappeltaart schreef op 27-07-2021 om 10:12:
Wij hebben het grote voordeel dat we heel tevreden zijn met een eenvoudig leven. We hebben geen enkele behoefte aan vaak uit eten, lange of verre vakanties enz. Ook als we veel geld zouden hebben zouden we onze levenswijze niet veranderen.
Een fijn huis, kunnen eten wat we willen, hier en daar buiten de deur lunchen, een paar keer per jaar (hooguit) uit eten, 2 weken vakantie in Europa, genoeg kleding (ook daar zijn we matig in) en auto, fietsen en inventaris kunnen vervangen als dat nodig is.Meer wensen we niet.
Ik heb een man met grotere wensen dan ik. Of nou ja: andere wensen. Dat is soms wel moeilijk.
Ik vind het wel belangrijk dat je als stel zijnde er ongeveer hetzelfde in staat. Mijn man gaf ook graag geld uit aan vaak uit gaan en uit eten gaan, vakanties, mooie spullen voor in huis en alles nieuw. Hij zei voor de grap wel eens van mijn vrouw heeft geen gat in haar hand want ze heeft helemaal geen hand maar zelf gaf hij ook graag geld uit hoor.
willem1959 schreef op 26-07-2021 om 19:28:
[..]
Had je hem ook getrouwd als hij niet een goed salaris had gehad?
Haha, ja natuurlijk. Ik trouwde niet vanwege zijn inkomen 😏
Herfstappeltaart schreef op 27-07-2021 om 10:12:
Wij hebben het grote voordeel dat we heel tevreden zijn met een eenvoudig leven. We hebben geen enkele behoefte aan vaak uit eten, lange of verre vakanties enz. Ook als we veel geld zouden hebben zouden we onze levenswijze niet veranderen.
Een fijn huis, kunnen eten wat we willen, hier en daar buiten de deur lunchen, een paar keer per jaar (hooguit) uit eten, 2 weken vakantie in Europa, genoeg kleding (ook daar zijn we matig in) en auto, fietsen en inventaris kunnen vervangen als dat nodig is.Meer wensen we niet.
Zo leven mijn man en ik ook, we zijn snel tevreden en graag thuis.
Mevrouw75 schreef op 27-07-2021 om 10:14:
[..]
Ik heb een man met grotere wensen dan ik. Of nou ja: andere wensen. Dat is soms wel moeilijk.
Ja dat kan ik me voorstellen, dat kan lastig zijn.
-Jutta- schreef op 26-07-2021 om 17:43:
Mijn ouders zijn gescheiden, en vandaar dat er dus weinig geld was. Mijn vader betaalde niks en mijn moeder werkte wel, maar verdiende gewoon weinig.
Ik heb mijn hele volwassen leven altijd de drang gehad financieel onafhankelijk van een partner te zijn. En ik ben er trots op dat ik dat ondertussen ook ben.
Eigenlijk ben ik best veel met geld bezig altijd. Ik weet precies wat onze rekeningen zijn, wanneer die afgeschreven worden. Wanneer de salarissen komen, welk cao-akkoord er bereikt is etc.
Beetje obsessief misschien, maar ik val er niemand mee lastig
Ik vind dit niet obsessief hoor. Gewoon heel goed je financiële situatie onder controle houden is alleen maar heel verstandig.
Ik kom uit een gezin dat het niet ruim had, de eindjes werden aan elkaar geknoopt. Mijn vriend komt uit een gezin waar geld in overvloed was en er ook nooit over gesproken werd. Voor hem was veel vanzelfsprekend.
We hebben er wel een middenweg in gevonden en gaan bewust met geld om. Ook tevreden met een eenvoudig leven zoals herfstappeltaart hierboven.
Al heeft mijn vriend zo nu en dan wel zo'n bui dat hij ineens een andere auto wil of een Playstation of een nieuwe computer of iets anders (in mijn ogen) onzinnig en veel te duur.
Maar goed, we wonen goedkoop en hebben samen een ruim inkomen, dus het mag ook wel eens. Al zou ik het liever allemaal op de spaarpot van de verbouwing zetten.
Vroeger hadden we het gewoon normaal. De meesten vriendjes en vriendinnetjes hadden hetzelfde als ik/wij. Dus in de zomer ging iedereen 2-4 weken op vakantie, meestal kamperen en veel gingen naar Frankrijk. Iedereen woonden in een koophuis en in het laatste jaar van de basisschool kreeg iedereen een nieuwe fiets, zodat je naar de middelbare school kon fietsen.
De meeste ouders kwamen wel uit een omgeving waar geen sprake was geweest van overvloed aan geld. Mijn ouders kwamen uit gezinnen waar men wel creatief was, maar er gewoon niet veel geld was ivm ziekte. Dus men was wel zuinig, ook al hadden mijn ouders het al weer een stuk beter dan hun eigen ouders. Dus zomaar een cadeautje kwam niet vaak voor. Dat was niet raar, dat was normaal en als je wel iets kreeg was het echt een feestje.
Mijn ouders zijn gescheiden en mijn moeder was toen best wel bang om arm te worden, want geen werk en zo. En ook als is dat goed gekomen, ik merk wel dat haar relatie met geld wel verstoord is. Dat ze het andere mensen toch minder lijkt te gunnen als zij het wel goed hebben of hulp krijgen bij schulden en zo. Heel naar gedrag vind ik dat en daar spreek ik haar ook op aan.
Ik ben dol op geld, alleen niet in het uitgeven ervan. Ik geef relatief weinig geld uit, want vaak vind ik iets te duur en/of zijn geld niet waard. Maar als ik iets het wel waard vind, dan ga ik niet eindeloos zoeken naar de beste optie/deal, maar ga voor de optie die ik acceptabel vind.
Belangrijkste dat ik geleerd heb, is dat het belangrijk is om altijd onafhankelijk te blijven. Ik heb zo vaak dat gezeik gezien bij een scheiding, daar heb ik geen zin in. Dat als er iets met mijn partner gebeurd, dat ik voor mijzelf, maar ook voor ons samen kan zorgen.
Wij gaan best vaak uit eten, dat is iets waar mijn man en ik erg van genieten. Je kunt het zien als een gezamenlijke passie.
Daar staat tegenover dat we niet roken, bijna niet drinken, nooit frisdrank kopen en bijna geen snoep, chips, koekjes, taart in huis halen.
Als ik dan zie hoe dat in andere gezinnen gaat, dan is dat een wereld van verschil. Sommige mensen zijn alleen al aan sigaretten, bier en wijn zoveel geld kwijt. Wij geven dat geld dus liever uit in een restaurant.