jong ziek en werk
Hallo, wie kan mij eventjes wegwijs maken in de beste route om te volgen ? Mijn dochter heeft een chronische ziekte, waardoor ze wisselend in energie zit. Momenteel studeert ze en krijgt ze studietoeslag van de gemeente omdat het onmogelijk is om een bijbaan vol te houden bij de studie. Studie doet ze goed, omdat ze hier zelf de regie heeft over wanneer ze wel/niet kan gaan naar de les. Op fitte momenten doet ze veel - op mindere momenten kan ze haar rust pakken.
Ik vraag me af of ze straks een fulltime baan gaat redden qua energie. Zelf is ze hier nog niet zo mee bezig (leeft in het nu wat ik op zich ook positief vind). Maar ik maak me als ouder wel zorgen dat ze met een parttime salaris moeilijk iets zal gaan kunnen opbouwen.
Volgend jaar studeert ze af en dan zal ze moeten gaan solliciteren. Is het slim om te solliciteren op fulltime banen (met onzekerheid of dit blijvend gaat lukken) of moeten we nog kijken naar iets aanvullends qua wajong (of iets anders - ik ben niet zo thuis in de verschillende termen). Ze kan ook voorlopig parttime beginnen (woont nog thuis dus zoveel kosten heeft ze nu niet) en het dan langzaam proberen uit te breiden.
Maar ik weet dus niet wat de zekerste/beste route zou zijn voor haar.
Hebben jullie hier misschien wat meer inzicht in ?
Lees even mee. Dochter zit in hetzelfde schuitje.
Studie is een particuliere deeltijd opleiding omdat er geen een MBO haalbaar was voor haar. We betalen ons blauw en omdat deze studie dus voor volwassenen is, krijgen we niks. Dezelfde studie bestaat ook als voltijds MBO met dezelfde kwalificatie, en dan zou ze wel een toelage kunnen krijgen (en OV kaart en beurs). Zo krom.
mag ik vragen hoe oud jouw dochter is?
Atalanta schreef op 28-10-2024 om 10:05:
Lees even mee. Dochter zit in hetzelfde schuitje.
Studie is een particuliere deeltijd opleiding omdat er geen een MBO haalbaar was voor haar. We betalen ons blauw en omdat deze studie dus voor volwassenen is, krijgen we niks. Dezelfde studie bestaat ook als voltijds MBO met dezelfde kwalificatie, en dan zou ze wel een toelage kunnen krijgen (en OV kaart en beurs). Zo krom.
Kon er dan niet met de voltijds opleiding gepraat worden over een aangepast programma? Aanpassingen voor beperkte studenten zijn niet vrijblijvend, opleidingen moeten daaraan meewerken.
Hier maak ik me ook wel zorgen over de toekomst, maar een paar jaar geleden zat zelfs deeltijd studeren er niet in, dus er is vooruitgang.
Als ze straks klaar is het haar studie is ze 20. Of ze moet er nog een opleiding aan vast willen plakken. Ook een jaar studeren in het buitenland zit nog als optie in het achterhoofd.
Kan ze niet eerst beginnen met drie dagen werken en kijken hoe dat gaat?
Scholen moeten hier inderdaad voorzieningen voor treffen.
Gelukkig was haar hogeschool zeer betrokken en heeft ze een medisch statuut gekregen (obv rapport van internist) waardoor ze meer vrijheid heeft inzake aanwezigheid bijvoorbeeld. Stages en examens moeten wel gewoon natuurlijk.
Poezie schreef op 28-10-2024 om 10:20:
Kan ze niet eerst beginnen met drie dagen werken en kijken hoe dat gaat?
Ja dat kan. Maar als ze dan uitvalt om wat voor reden ook, krijgt ze maar 70% van laatstverdiende parttime salaris. Als ze uitvalt met een fulltime baan, krijgt ze daar 70% van. Wel een verschil in de beurs natuurlijk.
En natuurlijk moet ik niet van het negatieve uitgaan. Voor hetzelfde geld lukt het prima parttime, kan ze zelfs nog een dag extra opbouwen. Maar als moeder zie ik soms wat te veel beren op de weg en denk ik na over dit soort scenario's.
Ideaal zou zijn als ze een baan kan vinden, waarbij ze ook vrijheid heeft met thuis werken en zelf sturen van de uren (binnen bepaalde kaders). Want dan kan ze ook beter schakelen met de wisselende energie waar ze nu eenmaal mee te dealen heeft.
Hangt helemaal van je dochter en van de ziekte af.
Ben zelf chronisch ziek en fluctueer daarom qua energie.
Werk al jaren gewoon fulltime (40uur) omdat ik een zittend beroep heb en makkelijk vanuit huis kan werken als dat beter uitkomt. Kan ik zelf tussendoor rustmomenten plannen, waardoor ik een werkdag goed vol kan houden.
Volgens mij is dat niet helemaal waar, althans wanneer je een functie aanneemt voor fulltime met een chronische ziekte waarvan aannemelijk is dat je niet fulltime kunt werken en dit verzwijgt bij werkgever dan is dit een reden voor ontslag.
Het verzwijgen van een medische aandoening kan een dringende reden zijn voor ontslag als je wist of had moeten begrijpen dat je vanwege die klachten ongeschikt was voor de functie. Als je bij het aangaan van de arbeidsovereenkomst het niet wist of niet wist dat je aandoening je ongeschikt maakt voor het verrichten van de overeengekomen werkzaamheden, dan heb je geen mededelingsplicht.
https://www.das.nl/magazine/werk-en-inkomen/ziekte-en-verlof/ziekte-melden-bij-solliciteren-of-niet-veelgestelde-vragen-en-antwoorden-op-een-rij
Op zich logisch natuurlijk. Werkgever dient 2 jaar salaris door te betalen dus eerlijkheid is hier wel op zijn plaats. Ik zou ook inzetten op een parttime functie.
Je kunt ook voor succeservaringen gaan mbt tot een baan en met 3 dagen beginnen en dan later meer gaan werken als dat lukt. Wat heb je aan 5 dagen als je meteen weer uit valt?
Zo heeft mijn chronisch zieke dochter het gedaan. Recent ivm drukte in bedrijf meer dan 3 dagen gewerkt en dat ging ook prima dus we weten nu dat het meer dagen per week kan.
Tot nu toe is stage (3d) goed gegaan. Dus dat moet zeker lukken. Maar dan ben je dus door een ernstige ziekte al vanaf jong beperkt tot een parttime inkomen? Terwijl als je deze ziekte later zou krijgen (nadat je al aan het werk was) gedeeltelijk afgekeurd zou worden en dus een aanvulling zou krijgen voor die uren.
Beetje oneerlijk voelt dat aan. Buiten het feit dat de ziekte op zich al gewoon "pech" was volgens de internist.
En dat je met deze ziekte ook al moeilijker een overlijdensrisico verzekering / dus hypotheek zal krijgen. Allemaal dingen waar mijn 19-jarige gelukkig nog niet over nadenkt, maar ik vind het wel extra heftig nog bovenop het medische traject.
Poekewiki schreef op 28-10-2024 om 11:54:
Tot nu toe is stage (3d) goed gegaan. Dus dat moet zeker lukken. Maar dan ben je dus door een ernstige ziekte al vanaf jong beperkt tot een parttime inkomen? Terwijl als je deze ziekte later zou krijgen (nadat je al aan het werk was) gedeeltelijk afgekeurd zou worden en dus een aanvulling zou krijgen voor die uren.
Beetje oneerlijk voelt dat aan. Buiten het feit dat de ziekte op zich al gewoon "pech" was volgens de internist.
En dat je met deze ziekte ook al moeilijker een overlijdensrisico verzekering / dus hypotheek zal krijgen. Allemaal dingen waar mijn 19-jarige gelukkig nog niet over nadenkt, maar ik vind het wel extra heftig nog bovenop het medische traject.
Poekewiki schreef op 28-10-2024 om 11:54:
Tot nu toe is stage (3d) goed gegaan. Dus dat moet zeker lukken. Maar dan ben je dus door een ernstige ziekte al vanaf jong beperkt tot een parttime inkomen? Terwijl als je deze ziekte later zou krijgen (nadat je al aan het werk was) gedeeltelijk afgekeurd zou worden en dus een aanvulling zou krijgen voor die uren.
Beetje oneerlijk voelt dat aan. Buiten het feit dat de ziekte op zich al gewoon "pech" was volgens de internist.
En dat je met deze ziekte ook al moeilijker een overlijdensrisico verzekering / dus hypotheek zal krijgen. Allemaal dingen waar mijn 19-jarige gelukkig nog niet over nadenkt, maar ik vind het wel extra heftig nog bovenop het medische traject.
Het leven is inderdaad verdraaid oneerlijk. Niet iedereen heeft het in zijn mars om een universitaire opleiding te doen. Voor sommigen is kapper bv het hoogst haalbare
Maar sommigen worden zo gehandicapt geboren dat ze altijd afhankelijk zijn van wat de maatschappij ze toeschuiven wil. Die zullen nooit rijk worden En dan is het niets eens je eigen keuze of je in NL, USA of bhutan wordt geboren
En dan zijn er die geboren worden in een familie waar heel veel geld en bezittingen al zijn,
Maar er zijn er die kind zijn van drugsouders, in gaza geboren, amalia heten en ga zo maar door
Het is echt allemaal oneerlijk. De oplossing is niemand salaris en van schoonmaker tot dokter exact hetzelfde inkomen maar we weten dat communisme ook niet leidt tot uiteindelijk meer welvaart voor iedereen. Ook al voelt het in eerste instantie eerlijker
Ik werd op mijn 19e chronisch ziek en heb wel een tijdje fulltime gewerkt (4 jaar onderwijs) maar dat was voor mij niet haalbaar. Destijds wisten we nog niet wat het was en artsen zeiden dat het wel over zou gaan. Dus ben toen vrijwillig minder gaan werken maar dat had ik nooit moeten doen.
Je komt alleen voor Wajong in aanmerking als je geen arbeidsvermogen hebt, en als je werkt en binnen een half jaar na afronding van je studie uitvalt.
Maar wajong is ook maar 75% van het minimumloon dus €1600 bruto per maand.
Met drie dagen in een hbo-functie verdien je meestal al ruim meer dan dat.
Ik zou dus kijken of 70% van wat ze gaat verdienen straks voldoende is om bij evt. uitval zichzelf te bedruipen. Zelfstandig een woning kopen zal daar tegenwoordig wel lastig mee zijn.
Miraval schreef op 28-10-2024 om 10:42:
Het verzwijgen van een medische aandoening kan een dringende reden zijn voor ontslag als je wist of had moeten begrijpen dat je vanwege die klachten ongeschikt was voor de functie. Als je bij het aangaan van de arbeidsovereenkomst het niet wist of niet wist dat je aandoening je ongeschikt maakt voor het verrichten van de overeengekomen werkzaamheden, dan heb je geen mededelingsplicht.
Tja, waar moet je je op baseren ? In haar jeugdige overmoed kan ze prima denken, dat kan ik wel. Pas in de praktijk weet je wat het met je doet natuurlijk. En het zal van de functie afhangen en de precieze tijdsindeling. Als je inderdaad thuis af en toe eens een uurtje kan liggen en dan 's avonds nog iets kan oppakken, dan zal dat beter te sturen zijn.
Eigenlijk moet ik het ook loslaten en erop vertrouwen dat ze haar weg wel zal vinden.
Met een afgeronde HBO opleiding kom je niet zomaar in aanmerking voor Wajong.
Er zit nog best wel wat ruimte tussen 24 of 40 uur werken.
Als ze langdurig 40 uur kan werken in een flexibele baan is dat een optie.
Als 40 uur per definitie een recept is voor uitval zou ik er niet voor kiezen. Zo'n traject wordt ook niemand gelukkig van.
Dan is mogelijk een baan voor 30/32 uur die ze flexibel in kan vullen een beter uitgangspunt. Met een HBO salaris heb je, zeker na een paar jaar, dan een prima salaris.