Broer betaalt vader niet terug
Mijn broer heeft een geld bedrag geleend van mijm vader omdat hij wat krap bij kas zat. De hond moest naar de dierenarts en er was iets met zijn auto. Het gaat om een bedrag van ongeveer 1000 euro. Dit is nu zo'n 5 maanden geleden. Mijn vader heeft dit mij verteld. Hij heeft met onze vader afgesproken dit z.s.m. terug te betalen. Maar tot nu toe geen cent terug betaald. Nu belde mijn vader vorige week dat broer op vakantie gaat deze week. En nu ben ik dus een beetje boos dat broer wel op vakantie kan maar onze vader niets terug betaald. Mijn vader durft aan zijn zoon niet meer om het geld te vragen. Vader is echt niet rijk. Heeft AOW en een klein pensioentje en heeft een klein spaarpotje. Wat moet ik hier mee aan? Niets of moet ik mijn broer vragen naar het geld? Vader is bang dat er ruzie van komt maar wil wel graag het geld terug...
Waarom durft jouw vader niet om dat geld te vragen dan? Hij wil geen ruzie? Maar als jij er naar gaat vragen, krijg jij ruzie met jouw broer. Want het is iets tussen hem en jullie vader.
Vader zal er toch echt zelf naar moeten vragen.
Niets
Als vader geld terug wil dan vraagt hij erom.
Dat hij niet durft is niet jou probleem en maak het ook niet jou probleem.
zeg waarom laat je dit jouw probleem maken? Of is je vader dementerend ofzoiets? Zo niet laat dit lekker tussen de twee volwassenen waar tussen speelt
Mwah, vakantie kan natuurlijk al maanden geleden geboekt zijn. Maar zou vader toch aansporen dit echt met broer zelf te bespreken, en jou er niet meer in te betrekken.
Vader moet haar op zijn tanden hebben! Zegt men dat ook in Nederland? = Vader moet voor zichzelf opkomen. Waarom zou je ruzie krijgen als je geleend geld terugvraagt?
Dit is iets tussen je vader en broer.... en niet jouw probleem.....
je vader had je hier nooit mee moeten belasten. En hij kan zelf aan broer voorstellen of er afgelost kan worden met 200€ per maand ofzo. Zou ik doen als broer terug is van vakantie.
Ligt aan de relatie tussen jullie onderling. Ten eerste zou ik niet zomaar in het verhaal van je vader meegaan. Ik zou er altijd rekening mee houden dat het verhaal van de ander anders is. Je vader zegt dit. Jij was er niet bij.
Je bent zeker geen incassobureau voor je vader. Het is zijn eigen verantwoordelijkheid of hij dat geld terugvraagt. Het is niet aan jou om dat geld terug te vragen.
Ik heb wel een zodanige relatie met mijn broer dat ik zou kunnen vragen: pa vertelde me dit verhaal, hoe zit dit in elkaar? En: hij doet moeilijk. Hij wil het terug maar is zo kinderachtig dat hij het je niet wil terugvragen. Ik denk dat je er verstandig aan doet het terug te geven want je kent hem, dat verhaal gaat niet meer uit zijn kop!
En dan zou ik het loslaten. Uiteindelijk moeten pa en broer hun eigen boontjes doppen.
Ik vind dat financiën privé zijn, dus een lening bij ouders, zou dat ook moeten zijn. Andere kinderen hebben daar niets mee te maken. Ik zou ze dus vertellen dat je er niks van wil horen en dat ze het zelf moeten oplossen.
Ik zou me er ook niet mee bemoeien.
En waarom ben jij boos op iets, waar je geen partij in bent? Los je vaker de problemen van anderen op... dan is nu het moment om daar mee te stoppen...
Hooguit -- als het met je broer toevallig terloops ter sprake komt -- zou je kunnen zeggen: "Papa wil wel graag dat je hem het geleende geld terugbetaald" en het vooral daar bij laten.
Er kan ruzie ontstaan, maar dat is dan 100% te wijten aan je broer; niet aan je vader.
Daddy_gijs schreef op 12-06-2023 om 21:46:
Er kan ruzie ontstaan, maar dat is dan 100% te wijten aan je broer; niet aan je vader.
Ik zou niet zo snel oordelen. In mijn familie is een breuk tussen een ouder en zijn kinderen ontstaan omdat hij een van zijn kinderen er heftig van beschuldigt iets van hem te hebben gestolen en niks meer met hem te maken wil hebben als hij het niet teruggeeft. Dat kind ontkent dat hij het voorwerp heeft en kan dus niks doen om het goed te maken want vader gelooft het gewoon niet. Zijn sibling gelooft hem en heeft daar ook zodanige ruzie met vader over gekregen dat die ook niet meer mag komen. En eigenlijk denkt de hele familie, ook zijn eigen siblings, dat die man zich heeft vergist, dat hij dat voorwerp gewoon zelf misplaatst heeft. Ik ga niet meer zomaar af op een verhaal van iemand.
Mija schreef op 13-06-2023 om 00:04:
[..]
Ik zou niet zo snel oordelen. In mijn familie is een breuk tussen een ouder en zijn kinderen ontstaan omdat hij een van zijn kinderen er heftig van beschuldigt iets van hem te hebben gestolen en niks meer met hem te maken wil hebben als hij het niet teruggeeft. Dat kind ontkent dat hij het voorwerp heeft en kan dus niks doen om het goed te maken want vader gelooft het gewoon niet. Zijn sibling gelooft hem en heeft daar ook zodanige ruzie met vader over gekregen dat die ook niet meer mag komen. En eigenlijk denkt de hele familie, ook zijn eigen siblings, dat die man zich heeft vergist, dat hij dat voorwerp gewoon zelf misplaatst heeft. Ik ga niet meer zomaar af op een verhaal van iemand.
Soortgelijk verhaal, oma die iemand beschuldigde waardoor er ruzie is ontstaan. Na haar overlijden bleek oma gelijk te hebben. Toch is het geen moment in mij opgekomen dat het verhaal van de vader van to, niet waar zou kunnen zijn....oftewel, ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst 
Yumi schreef op 13-06-2023 om 09:06:
[..]
Soortgelijk verhaal, oma die iemand beschuldigde waardoor er ruzie is ontstaan. Na haar overlijden bleek oma gelijk te hebben. Toch is het geen moment in mij opgekomen dat het verhaal van de vader van to, niet waar zou kunnen zijn....oftewel, ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst
Ik heb er een gewoonte van gemaakt om iets wat iemand mij vertelt waarbij een ander betrokken is, indien nodig, eerst na te vragen. Ik heb te vaak meegemaakt dat een verontwaardigd en verontrustend verhaal een andere kant bleek te hebben die een heel ander perspectief op de situatie gaf. Ik zeg niet dat vader liegt of dat het niet klopt. Dat kan ik natuurlijk niet weten. Ik zeg alleen: trek niet te snel je conclusies.
Mija schreef op 13-06-2023 om 10:14:
[..]
Ik heb er een gewoonte van gemaakt om iets wat iemand mij vertelt waarbij een ander betrokken is, indien nodig, eerst na te vragen. Ik heb te vaak meegemaakt dat een verontwaardigd en verontrustend verhaal een andere kant bleek te hebben die een heel ander perspectief op de situatie gaf. Ik zeg niet dat vader liegt of dat het niet klopt. Dat kan ik natuurlijk niet weten. Ik zeg alleen: trek niet te snel je conclusies.
Elk verhaal heeft 2 kanten, ik hoor het aan en blijf erbuiten.... zie ook geen reden om iets na te trekken, zolang het mij niet aangaat.
Niet mee bemoeien klinkt verstandig, maar lijkt me lastig, want je bent er nu ongewild toch al bij betrokken. Dus ik zou minimaal wel een keer tegen broer zeggen 'joh, weet je dat vader het geld eigenlijk wel nodig heeft, maar dat hij het moeilijk vindt om te vragen?'. Misschien is hij zich van geen kwaad bewust.
Als vader altijd zoveel moeite heeft om duidelijk te communiceren, kan ik me voorstellen dat hij bijvoorbeeld heeft gezegd dat terugbetalen geen haast heeft en later wel een keertje komt en dat broer daardoor ook geen noodzaak ziet om meteen terug te betalen. Of je broer is gewoon een profiteur, of vergeetachtig of nog 100 andere mogelijke opties. Dus misschien wel handig om ook zijn kant van het verhaal te horen voordat je bewust of onbewust oordeelt hierover.
En daarna niet meer mee bemoeien.