Voedselallergie

Jillz schreef op 03-01-2024 om 23:59:

[..]

Gelukkig is het in dit geval niet zo dat kruisbesmetting direct een groot gevaar is. Tenminste zolang het geen hele druppels melk zijn. Dus zolang ik het aanrecht even afneem voor ik iets klaar maak en zorg dat mijn eten afgedekt is, kan het koken geen kwaad.

Wat ik wel irritant vind is dat toen ze met kerst bij ons waren ik uiteindelijk hun eten dat ik dus niet mocht grotendeels stond op te warmen en op te dienen terwijl zij aan tafel zaten. Dat ik in wat ik maak rekening houd met hun wensen. En dat de alternatieven die ik voor mezelf had gemaakt, omdat ik toen ook al nagenoeg niks mocht, vervolgens door iedereen werden gegeten en schoon opgingen.. uiteindelijk zat iedereen vol behalve ik en was er nog veel eten over dat ik dus niet mocht.

Wat naar. Sommige mensen ‘zien’ dat niet uit zichzelf en dan is het nodig om het heel duidelijk te vertellen hoe het voor jou is. Een beetje hongerig en verlekkerd toekijken, terwijl jij wel moeite neemt voor hun maar zij niet voor jou. Heb je dat toen ook gedaan? En wat was hun reactie?

Ik weet van mezelf dat ik heel direct ben en ook vind ik het lastig om iets voor mezelf te vragen, dus ik heb echt moeten oefenen om het er niet heel boos en aanvallend uit te laten komen  .

Ik los het meestal op door eerst te nemen. Ik krijg er wel eens ‘grappige’ opmerkingen over (“die ‘dunne’ moet eerst die heeft zeker honger”) en afhankelijk van mijn stemming en relatie met die mensen, geef ik al dan niet uitleg. “Dit is mijn bijdrage aan het buffet en het enige dat ik zelf kan eten anders word ik ziek, en zodra er kruisbesmetting is, kan ik er niet meer van nemen”. Dat helpt.

De meesten vragen dan wat kruisbemetting is, en wat ze kunnen doen, of zeggen iets meelevends. Maarrrr sommigen willen toch nog even weten hóe ziek dan. Ik krijg wel eens het idee dat ze voor mij de afweging willen gaan maken wat het risico is. Ik vertrouw echt niemand met mijn gezondheid meer, want er is dus een keer zo’n grappenmaker geweest die wilde zien wat het effect was. Die was vervolgens onder de indruk maar vond het dan weer niet grappig dat ik een paar keer heb gezegd bij volgende ontmoetingen dat hij maar nooit wist of ik deze keer uit wraak rattengif in zijn drankje had gedaan. Ik ben nog langgggg boos geweest, zeg maar  .

Voor familie zou ik zeker de moeite nemen om het keer op keer uit te leggen. Sommigen snappen het direct, anderen vragen dan steeds hoe het ook alweer zat maar doen er niets mee en sommigen boeit het helemaal niks. Die laatste twee categorieën wisselen dus het bladerdeeg niet meteen even voor je om, dan moet je wat langer in gesprek en uitleg geven. Maar bij zo’n onwillige houding, zou ik zelf het risico op ziek worden niet willen nemen. 

Het is heel naar en soms word ik er verdrietig van. Je moet toch altijd weer uitleg geven en voor jezelf opkomen en je moet toekijken hoe iedereen roept dat alles toch zo lekker is. Het zit mij soms best hoog.

Ik weet nog die keer dat iemand op dieet was (om af te vallen, geen allergie-dieet) en die verzuchtte dat ze al een half jaar geen Mars had gegeten en dat ze er dit weekend ééntje ging nemen. Dat is dan heel confronterend, want ik heb die dingen al in dik 20 jaar niet meer gegeten. Dan kan ik mezelf nog best even heel zielig vinden. En dat mag ik dan van mezelf ook (balen dan hè, niet die Mars).

Jillz schreef op 03-01-2024 om 23:26:

[..]

Ja klopt en voorgerecht is ook nog even een vraagteken. Daar heb ik nog geen antwoord of daar iets met melk in zit.

Nu ik er goed over nadenk is de kern van mijn irritatie denk ik vooral dat er straks in mijn keuken gekookt wordt, waarbij ik van alles mag aanwijzen, aangeven en opruimen. En dat ik vervolgens kan kiezen tussen aan tafel erbij zitten zonder mee te eten of dan toch maar voor mezelf ook drie gangen te verzorgen. Kortom ik heb er enorm veel werk van en ben tegelijkertijd niet echt onderdeel van het diner.

Een driegangen diner zelf bedenken en maken voor iedereen is minder werk dan dit gezamenlijk gekookte etentje. 

Bij zo'n etentje in jouw huis mag je best grenzen stellen. Gewoon zeggen dat een gerecht voor iedereen te eten moet zijn en als dat niet zo is dat het dan gewoon niet op tafel komt. Ik zou zeker niet op de avond zelf het aan de orde stellen door salade met biefstuk te serveren maar vooraf.

Het is je schoonfamilie dus eigenlijk vind ik dit een taakje voor je man. Maar als hij het niet doet zou ik het zelf oppakken.

Botte mensen die geen rekening willen houden met een medisch noodzakelijk diët mag je best heel duidelijk maken wat de regels in jouw huis zijn. Geen rekening houden met de gastvrouw vind ik erg onbeschoft. 

Tuinfluiter schreef op 04-01-2024 om 08:09:

[..]

Een driegangen diner zelf bedenken en maken voor iedereen is minder werk dan dit gezamenlijk gekookte etentje.

Bij zo'n etentje in jouw huis mag je best grenzen stellen. Gewoon zeggen dat een gerecht voor iedereen te eten moet zijn en als dat niet zo is dat het dan gewoon niet op tafel komt. Ik zou zeker niet op de avond zelf het aan de orde stellen door salade met biefstuk te serveren maar vooraf.

Het is je schoonfamilie dus eigenlijk vind ik dit een taakje voor je man. Maar als hij het niet doet zou ik het zelf oppakken.

Botte mensen die geen rekening willen houden met een medisch noodzakelijk diët mag je best heel duidelijk maken wat de regels in jouw huis zijn. Geen rekening houden met de gastvrouw vind ik erg onbeschoft.

Helemaal eens met deze post. Hoewel ik dat van die salade later op tafel zetten graag zou doen, weet ik niet of ik dat qua relaties onderling zou durven. Zeker omdat het je schoonfamilie is. Dan zou ik dat eerder aan man overlaten, dus hem de salades laten serveren. Of wel tegelijkertijd serveren en hem erbij laten zeggen dat jullie wel rekening houden met andermans eetwensen, hoewel dat alsnog passief-agressief is.

Maar een dinertje hosten waar jij als gastvrouw amper van kan eten maar wel alle gedoe van hebt, pfff. Misschien zou ik het juist daarom afzeggen, zelfs nu nog. Dan zou ik het man laten doen, dat wel (want zijn familie), inclusief uitleg dat jullie kind er anders door in het ziekenhuis belandt en dat zij dat dan op hun geweten zouden hebben.

Jillz, waren deze mensen dezelfde als die van kerst? Want dan geldt bovenstaande al helemaal. Als het al de tweede keer is dat men geen rekening met je houdt en dat het een soort herhaling van kerst wordt, zou ik het makkelijker kunnen afzeggen.

Sterkte iig met jullie kleine, hopelijk gaat het goed met haar zolang ze geen koemelkeiwitten binnenkrijgt en ontwikkelt ze zich verder tot een gezonde, blije baby

Ik denk dat ik in jouw geval het hele etentje af zou blazen. Als niemand rekening met je wil houden en het ook in jullie huis huis moet blijven ze maar thuis. Ook zelf zo passief agressief omgaan met een salade zal het eten niet gezelliger maken gok ik zo. 

Jillz schreef op 04-01-2024 om 08:10:

[..]

Ik heb geprobeerd er een grapje over te maken dat koemelkvrij blijkbaar lekkerder was en dat ik hoopte dat het de volgende keer zou leiden tot meer koemelkvrije inspiratie. Geen reactie en toen heb ik nog maar wat in de oven gegooid voor mezelf en dat is denk ik niemand opgevallen.

Toen mensen na afloop restjes voor ons wilde achterlaten heb ik vriendelijk bedankt door aan te geven dat ik het niet mocht eten en we het dus niet zouden opmaken.

Wat een eikel zeg om te willen testen of je wel echt allergisch bent. Zeg dan gewoon maar joh het boeit me niet en ik pas me niet aan..

Indirecte communicatie komt dus niet aan en het blijft kennelijk ook niet hangen dat je iets niet mag. Blijft over: grenzen stellen en daarnaar handelen. Als je zelf het heft in handen neemt, ben je niet meer afhankelijk van hun grillen. Ik wens je veel wijsheid met wat je besluit te doen uiteindelijk. Je hebt al een aantal opties, nu nog kiezen. Sterkte!

Ook jij doet ertoe hè. Jouw belangen/behoeften zijn niet ondergeschikt aan die van een ander. 

Jillz schreef op 03-01-2024 om 23:44:

[..]

Ja het is in dit geval echt wel heel noodzakelijk. Baby heeft zelfs een tijd in het ziekenhuis gelegen zo slecht reageerde ze op de borstvoeding waar koemelk in zat. Dus niet iets om even een avondje vanaf te wijken.

Die ervaring die jij beschrijft heb ik dus ook al een aantal keer gehad. Soep waar ik dan voor mezelf een kom van apart had gezet voordat de room erdoor ging die dan even later vrolijk tussen de rest werd gezet en dan kan ik het dus niet gokken van de verkeerde te eten. Of dat er dan per ongeluk gebakken werd in boter die melk bevat. Je voelt je gewoon buiten gesloten als iedereen eet en de Oeh wat lekkers over tafel vliegen en jezelf noodgedwongen toekijkt. Inmiddels neem ik maar vaak een noodvoorraadje mee zodat ik in elk geval geen honger hoef te hebben.

Ja als ik alleen was geweest, was ik gewoon naar huis gegaan. Maar de kinderen (en man) hadden ook trek en wel zin in dat gerecht, dus dan wil ik ze niet net voor de maaltijd op hoge poten meenemen. Als ik iets eerder had opgemerkt dat ik het hoofdgerecht ook niet mocht omdat ze dus de saus niet apart hadden gehouden voor me, had ik de kinderen nog wel om kunnen kopen met McDonald's onderweg ofzo. 

Jillz schreef op 03-01-2024 om 23:59: toen ze met kerst bij ons waren ik uiteindelijk hun eten dat ik dus niet mocht grotendeels stond op te warmen en op te dienen terwijl zij aan tafel zaten. Dat ik in wat ik maak rekening houd met hun wensen. En dat de alternatieven die ik voor mezelf had gemaakt, omdat ik toen ook al nagenoeg niks mocht, vervolgens door iedereen werden gegeten en schoon opgingen..

Dus jij staat HUN eten klaar te maken, en ondertussen eten zij JOUW eten op terwijl jij staat te sloven? En dan zitten zij zich rond te eten terwijl jij honger hebt?

Ik vind dat zo zeldzaam hufterig dat ik me afvraag of er niet een veel dieper probleem met deze familie is. Dit gaat veel verder dan dat bladerdeeg. Is dit altijd zo met de familie? Waarom hebben jullie uberhaupt etentjes samen? Ik zou bovenstaand voorbeeld genoeg reden vinden om die "traditie" meteen te beëindigen.

Ginevra schreef op 04-01-2024 om 09:43:

[..]

Dus jij staat HUN eten klaar te maken, en ondertussen eten zij JOUW eten op terwijl jij staat te sloven? En dan zitten zij zich rond te eten terwijl jij honger hebt?

Ik vind dat zo zeldzaam hufterig dat ik me afvraag of er niet een veel dieper probleem met deze familie is. Dit gaat veel verder dan dat bladerdeeg. Is dit altijd zo met de familie? Waarom hebben jullie uberhaupt etentjes samen? Ik zou bovenstaand voorbeeld genoeg reden vinden om die "traditie" meteen te beëindigen.

Nou dit inderdaad zeg! 

Ik zit me hier gewoon plaatsvervangend kwaad te maken... Te bizar voor woorden dit... 

Jillz schreef op 03-01-2024 om 22:32:

Net even met man besproken en die had wel een top plan. Wij moeten zorgen voor salade en laat schoonbroer die nu een hoofdgerecht verzorgd met melkvegetarisch zijn en schoonzus van het toetje is zwanger. Dus man stelde voor om een maaltijd salade met medium biefstuk te maken zodat ik direct ook een hoofdgerecht heb.

Ik heb wel besloten dat ik de maaltijdsalade eerst serveer met biefstuk er door heen. Zodat ze even denken shit en wij dan. En dan als het besef is ingedaald dat het niet sociaal is om geen rekening met dieetwensen te houden alsnog de salade zonder biefstuk uit de koelkast te pakken.

Als toetje maak ik dan een brownie die ik mooi de volgende dag kan serveren bij de koffie met vriendinnen.

Dit zou ik niet doen, dit vind ik kinderlijke, indirecte communicatie. Als het je echt zo hoog zit, spreek je dan gewoon eerlijk uit. Snap best dat je ervan baalt.

Gelebloem schreef op 04-01-2024 om 10:02:

[..]

Dit zou ik niet doen, dit vind ik kinderlijke, indirecte communicatie. Als het je echt zo hoog zit, spreek je dan gewoon eerlijk uit. Snap best dat je ervan baalt.

Te snel gereageerd. Jeetje wat een nare situatie, snap dat je je grenzen trekt. 

Ik zou schoonfamilie de keuze geven: iets meenemen wat jij ook kunt eten of jullie huis is niet meer beschikbaar. 
Het hele concept van het feestje is dat iedereen van elkaars eten kan genieten. Als ze niet iets willen koken waar jij ook van kan eten, kan het feestje dus helaas niet doorgaan.
En het is uiteraard je man die deze boodschap moet brengen aan je schoonfamilie.